Το θέμα της οικογενειοκρατίας, θέμα γνωστό και πολυσυζητημένο από όλους τους Έλληνες μας απασχολεί σχεδόν καθημερινά, παντού σχεδόν όπου και να βρισκόμαστε, εξ αιτίας του θράσους μερικών οικογενειών να μας επιβάλουν τους γόνους τους, αξίζουν δεν αξίζουν, με την οικογένεια Παπανδρέου να κρύβει μια επιπλέον ιδιαιτερότητα.Σε όλες τις χώρες του κόσμου ο νεποτισμός (οικογενειοκρατία) είναι ένα φαινόμενο κατακριτέο και καταδικαστέο, σε σημείο μάλιστα που στις σύγχρονες δημοκρατικές δυτικές κοινωνίες να θεωρείται θανάσιμο αμάρτημα, γιος ή κόρη ή ακόμη και ανιψιός να διαδέχεται τον πατέρα (ή μητέρα) και τον θείο σε κυβερνητικά αξιώματα. Το είδαμε να υπάρχει στις "πλέρια δημοκρατικές κοινωνίες" της Κούβας, του Μπαγκλαντές, της Συρίας και της Ελλάδας (φυσικά) όπου γίνεται αποδεκτό κάτι σαν την διαδοχή πχ του πατέρα από τον γιο στην οικογενειακή επιχείρηση.
Με την νοοτροπία αυτή μεγάλωσε ο παππούς και ο πατέρας μου και έτσι μεγάλωσα κι εγώ την κόρη μου. Θεωρώ φυσικό να με κυβερνά ένας Καραμανλής, ένας Παπανδρέου ή να με κυβερνήσει αύριο-μεθαύριο ένας Βενιζέλος έστω και εκ κλεψεπωνυμίας (μάλλον αδόκιμος ο όρος αλλά δεν βρίσκω άλλον για την περίπτωση του χοντρού ΥΕΘΑ).
Στην περίπτωση όμως Παπανδρέου το πράγμα ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Επί τρεις (ή μήπως τέσσερις) γενιές στην οικογένεια αυτή οι μητέρες είναι αλλοδαπές.
Πόσο πια ελληνικό αίμα κυκλοφορεί στις φλέβες των παιδιών του Ανδρέα;
Πόσο Έλληνας μπορεί να αισθάνεται μετά από τόσες επιμειξίες ο Γιωργάκης μας;
Και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει που ενώ τα κουτσομιλά τα ελληνικά, δεν μπορεί να τα καταλάβει; Και δεν φθάνει που δεν καταλαβαίνει τα ελληνικά. Δεν καταλαβαίνει και τους Έλληνες και όταν αύριο-μεθαύριο (πάντως πολύ σύντομα) θα κρύβεται στις ΗΠΑ θα αναρωτιέται γιατί τον διώξαμε ενώ αυτός είχε τις καλύτερες προθέσεις (για το ΔΝΤ).
Αλλά τι να περιμένει κανείς από κάποιον που τον μεγάλωσε μια μητέρα Αμερικανο-Βουλγάρα και τον πατέρα του τον είχε μεγαλώσει μια Πολωνίδα (ή μήπως Λετονή;).
Σήμερα λέμε ότι τα παιδιά των πλουσίων (και όχι μόνον) δεν μιλούν καλά τα ελληνικά ή τα μιλούν με φιλιππινέζικη προφορά επειδή οι άτυχοι γονείς αναγκάσθηκαν να αναθέσουν σε ξένες την φύλαξη των παιδιών τους, ιδίως αν εκλείπουν οι παππούδες, με σοβαρές επιπτώσεις στην προσωπικότητά τους και αυτό είναι κάτι που θα φανεί αργότερα.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν η Μαργαρίτα να μεγάλωσε διαφορετικά τα παιδιά της την στιγμή που, 60 χρόνια τώρα, δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να μάθει τα ελληνικά;
Σε ποια γλώσσα τον νανούριζε;
Σε τι γλώσσα και τι είδους παραμυθάκια του έλεγε;
Είμαι σίγουρος ότι οι αρχαίες Σπαρτιάτισσες θα ντρέπονταν για την κατάντια της Ελλάδας τόσο όσο ντρέπονται και οι σημερινές απόγονοί τους.
Το ότι η Ιστορία αναφέρεται στις αρχαίες Σπαρτιάτισσες δεν το κάνει απλά για να αναφέρει ένα γεγονός. Θέλει να μας πει ότι την αγωγή στα παιδιά την δίνει η Ελληνίδα Μάννα και όχι ο πατέρας. Τον πατέρα η μητέρα τον φέρνει σαν παράδειγμα και ο πατέρας οφείλει να είναι το παράδειγμα.
Η μάννα όμως διαπαιδαγωγεί !
Η μάννα κάνει τον γιο Έλληνα και αυτή τον στέλνει στον θάνατο για την άλλη μανούλα, την Ελλάδα (Πρωταγόρας Παλληκαρίδης).
Η μάννα θα του μάθει την γλώσσα, αυτή θα του κρατήσει το βιβλίο (ας είναι αγράμματη, λειτουργεί το ένστικτο) για να πει το μάθημα το παιδί της και αυτή θα το μάθει να κάνει τον "σταυρό" του.
Αυτή θα του μιλήσει για τον Ελληνισμό και για την θρησκεία και αυτή θα τον διδάξει να διεκδικεί το δίκιο της φυλής.
Τι είδους διαπαιδαγώγηση έκανε και τι θα μπορούσε να κάνει κάνει η Μαργαρίτα στα παιδιά της;
Τους μίλησε για την Ελληνική Μυθολογία και Ιστορία;
Για τους αγώνες των Ελλήνων;
Για την μακραίωνη σκλαβιά στους Τούρκους;
Τους μετέδωσε το μίσος για κάθε τι τουρκικό;
Είχε την δυνατότητα να το κάνει και άλλωστε γιατί να θέλει;
Αυτή, όπως είπα και πιο πάνω, εξήντα χρόνια δεν έμαθε Ελληνικά και αυτό με προσβάλει γιατί θα πρέπει να μην ήθελε την στιγμή που ένας Ζυλ Ντασέν τα μιλούσε άψογα σε πολύ λιγότερο χρονικό διάστημα αλλά και Μπάγεβιτς της ΑΕΚ περισσότερες προόδους έκανε απ' αυτή. Θα της έφταναν βλέπετε, οι τεμενάδες του Παπανδρεϊκού (και όχι μόνον) περίγυρου που ήταν όλοι "του εξωτερικού". Το πολύ-πολύ λοιπόν να τους μίλησε για την ιστορία της αμερικάνικης αυτοκρατορίας και το πόσο υπερήφανοι θα πρέπει να νιώθουν σαν αμερικανοί πολίτες και το γεγονός αποδεικνύεται από το ότι η Σοφούλα Παπανδρέου αμέσως μετά τον χωρισμό της διαμένει μόνιμα στις ΗΠΑ ή στον Καναδά γιατί εκείνες αισθάνεται πατρίδες. Εκεί η οικογένεια έχει τα ιδιόκτητα εμπορικά κέντρα και τις λοιπές μπίζνες (Τράγκας από ραδιοφώνου).
Και μια και μιλάμε για εμπορικά κέντρα, που βρήκε τα λεφτά ο Ανδρέας όταν για ένα "κωλόσπιτο" δανείστηκε από Παπούλια (πρόεδρο) μέχρι και μεγαλεμπόρους όπλων (μόνο;).
Γιατί λοιπόν να μην ντρέπομαι για τον πρωθυπουργό που έχω;
Με προσβάλλει ο τρόπος που με διαβάλλει στην παγκόσμια κοινή γνώμη.
Με προσβάλλει ότι τις ηλίθιες έως προδοτικές διακυβερνήσεις πατέρα και γιου τις πληρώνω εγώ και θα τις πληρώσει πολύ περισσότερο η κόρη μου.
Με προσβάλλει το ότι η μάννα του, μεθοδευμένα και επαγγελματικά, συνήργησε στο να θιγούν πατροπαράδοτες αξίες όπως η οικογένεια, υπό το πρόσχημα της απελευθέρωσης της Ελληνίδας και ποιος δεν θυμάται τις ΕΓΕς και τις αφρίζουσες πρασινοφρουρίνες της εποχής.
Και τώρα που το σκέφτομαι...
Μήπως ήταν οργανωμένο σχέδιο τριακονταετίας και βάλε, η απορρύθμιση της Ελλάδας μας με εκτελεστικό όργανο τον Ανδρέα και τους επιγόνους του;
Με προσβάλλει που μας φέρνει το κάθε ξένο λαμόγιο για να μας σώσει παρέχοντας τις ύποπτες συμβουλές του. Γιατί; Δεν έχουμε εμείς αξιόλογα στελέχη; Όχι απ' ότι λέει η ανατροφή του.
Κι ας έχουν οικοδομήσει τις μεγαλουπόλεις όλου του κόσμου Έλληνες πολεοδόμοι.
Κι ας δίνουν τα φώτα τους σε ξένες κυβερνήσεις Έλληνες οικονομολόγοι.
Κι ας διδάσκουν στα πανεπιστήμια όλου του κόσμου ΄Ελληνες καθηγητές.
Ο Γιωργάκης δεν ξέχασε ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε Τζέφρυ. Αισθάνεται κοσμοπολίτης (άπατρις) και το διακηρύσσει για να πεισθούν να του μοιάσουν τα βούρλα οι ΠΑΣΟΚοι ώστε να ξεπουλήσει πιο εύκολα ό,τι απέμεινε από την "Έρμη Ελλάδα".
Αισθάνεται μειονεκτικά γιατί δεν έχει ιδανικά και θέλει να μας μεταδώσει το κόμπλεξ του.
Αισθάνεται άβολα γιατί πρωθυπουργεύει σε έναν λαό που δεν τον εκτιμά και νιώθει ότι και ο λαός του το ανταποδίδει στα ίσα, ενώ αντίθετα τον σαγηνεύει η προεδρία της Σοσιαλδιεθνούς και ξοδεύει τα χρήματα του ελληνικού λαού σε κινήσεις που έχουν όφελος μόνο στο πρόσωπό του.
Προαλείφεται μήπως για αξιωματούχους του ΟΗΕ; Και μένα τι με νοιάζει; Εγώ τον θέλω (η καρδούλα μου το ξέρει) να λύνει τα προβλήματα του ελληνικού λαού και όχι τις εμφύλιες έριδες δύο σημιτικών λαών (Ισραηλινών-Παλαιστινίων), άσε που κι εκεί τα πρόκοψε.
Εγώ τον θέλω να έχει το κέντρο βάρους του εκεί που το έχει κάθε άνδρας (να είναι δηλαδή άνδρας με αρχ....α) και όχι εκεί που του λέει η αμερικανίδα mother του και τα ΝΔΤ, ΗΠΑ, ΕΚΤ, ΕΕ και λοιπό φασισταριό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου