Η «αταξία» στην θέση της «τάξης». Όταν το κράτος καταχράται την εξουσία του.

Και μην μου πείτε ότι ο αστυνομικός και ο δικαστικός δεν είναι κράτος. Ούτε ότι δεν έχουν εξουσία οι δύο παραπάνω κατηγορίες λειτουργών του κράτους.
Διαβάζω στο «crimes on air» απ' όπου η φωτογραφία, ότι έσκαψαν ακόμη και σε τοίχους οι αστυνομικοί για να βρουν όπλα, κατόπιν δικαστικής εντολής πιστεύω, στο σπίτι του βουλευτή της Χρυσής Αυγής Γιάννη Λαγού στην προσπάθειά τους να βρουν όπλα.
Φαντάζομαι ότι οι φωτογραφίες που δημοσιεύει το ιστολόγιο θα ελήφθησαν αφού βέβαια αποχώρησαν οι αστυνομικοί και ο αρμόδιος για την έρευνα δικαστικός λειτουργός και είμαι σίγουρος ότι κάτι ανάλογο θα συνέβη και στο σπίτι του «φυγόδικου» Αναστασίου Πάλλη όπου βρέθηκε «το οπλοστάσιο της Χρυσής Αυγής» αποτελούμενο από όπλα που έχουν άδεια, μαχαίρια και άλλα είδη σε ποσότητα που δεν φθάνουν να εξοπλίσουν «ομάδα περιφρούρησης γειτονιάς» αν και όποτε οι κάτοικοι αποφασίσουν να αναλάβουν την φύλαξη της ζωής και της περιουσίας τους από τις ορδές των κατευθυνομένων από την αριστερά λαθρομεταναστών.
Ένα ερώτημα που τίθεται είναι αν οι το αστυνομικό συνεργείο «έρευνας και κατεδάφισης» λειτούργησε μέσα στα πλαίσια της νομιμότητας ή αν από «υπερβάλλοντα ζήλο» ξέφυγαν λιγάκι τα «παιδιά» και προέβησαν σε βανδαλισμούς ξένης περιουσίας υπό την ανοχή μάλιστα του εισαγγελέα που έπρεπε να βάλει τα όρια.
Δεύτερο ερώτημα είναι ότι, δεδομένου του ότι ζούμε σε μια εποχή που η πολιτεία καλλιεργεί την ρουφιανιά δίνοντας μάλιστα και ειδικό τηλεφωνικό αριθμό καταγγελιών (εγώ το είδα στο βοθροκάναλο MEGA), ποιος μου λέει ότι κάτι ανάλογο δεν μπορεί να συμβεί σ' εμένα, στο σπίτι του υπέργηρου πατέρα μου, του συγγενή μου και του αδελφικού μου φίλου και να υποστούν τα σπίτια μας τις ζημιές που υπέστησαν τα σπίτια των Λαγού και Πάλλη;
Τα υπόλοιπα ερωτήματα που τίθενται λόγω άγνοιας, δικής μου τουλάχιστον, του νόμου και σε περίπτωση που αποδειχθεί το αβάσιμο των τυχόν καταγγελιών είναι τα εξής:

• Ποιος πληρώνει την φθορά που υπέστη η περιουσία μου και την αποκατάστασή της;
• Ποιος διώκεται για τυχόν κατάχρηση εξουσίας κατά την διενεργηθείσα έρευνα;
• Υπάρχει νόμος που να με προστατεύει από τον «υπερβάλλοντα ζήλο» των οργάνων της Τάξεως και της Δικαιοσύνης;
• Ο κακοήθης «σπιούνος ψευδομάρτυρας» διώκεται ή μήπως τυχόν εισπράττει και «αργύρια» για την εξυπηρέτηση που προσέφερε στην εξουσία;
• Δικαιούμαι αποκατάστασης και ικανοποίησης «ηθικής βλάβης»;

Ένα τελευταίο ερώτημα στο οποίο δεν περιμένω απάντηση αλλά το θέτω έτσι για να μου φύγει ένα βάρος.

Γκρέμισαν οι αρχές τα σπίτια των δολοφόνων της 17Ν, των πιτσιρικάδων των «πυρήνων της φωτιάς» και των ΣΙΨΑ- ΑΝΤΡΕΕΒ που έκαψαν τους τέσσερεις αθώους στην ΜΑΡΦΙΝ ή μήπως οι οργανώσεις και τα κόμματα στα οποία ανήκουν δεν αποτελούν εγκληματικές οργανώσεις ; 

Οδυσσεύς Πάτσης

Από το 13° έτος της ηλικίας του ο Ρουπακιάς στο ΚΚΕ...

Είναι ακριβώς αυτό που σας είχα πει ΕΔΩ για τον Ρουπακιά. Ότι δηλαδή ή είναι «άνθρωπος χωρίς αναστολές και ανέλαβε εργολαβικά μια δολοφονία» ή ότι «ενήργησε έτσι όπως γαλουχήθηκε τα προηγούμενα 43 χρόνια στους κόλπους της αριστεράς».
Όταν ο ίδιος λέει στις ανακριτικές αρχές πως «είχε στρατολογηθεί στο ΚΚΕ από τα 13 του και παρέμεινε ενεργό στέλεχος της ΚΝΕ μέχρι την ηλικία των 17 ετών. Υπήρξε σύνεδρος του 3ου συνεδρίου της ΚΝΕ, στην ηλικία των 16 ετών, περίπου το 1984 και μέλος τομεακού συμβουλίου στη τοπική οργάνωση του Ταύρου της ΚΝΕ» είναι φως φανερό ότι δεν μπορεί να άλλαξε ο χαρακτήρας του στα δύο τελευταία της ζωής του δηλαδή στα 43 του όταν έγινε φίλος ή οργανωμένο μέλος αν θέλετε της Χρυσής Αυγής.
Ο Ρουπακιάς, αν δεν αποδειχθεί επαγγελματίας δολοφόνος τότε ενήργησε όπως ακριβώς γαλουχήθηκε στις τάξεις του ΚΚΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Έτσι ακριβώς είχαν γαλουχηθεί όλα τα 15χρονα αγόρια και κορίτσια που επεστράτευσε βίαια ο κομμουνιστικός στρατός (1946-49) όπως μας λέει και ο αξιομίμητος εκείνος δολοφόνος και τρομοκράτης του ηπειρώτικου πληθυσμού Γεράσιμος Μαλτέζος και επί τω «καλλιτεχνικότερω» Καπετάν Τζουμερκιώτης στο "αθάνατο αριστούργημα" «Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδος, ζητήματα στρατηγικής και τακτικής της ηγεσίας του» σελ. 82.

Οδυσσεύς Πάτσης

Έχασε τον έλεγχο για το θέμα της ΑΟΖ ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς;

Ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος δημιούργησε, με πλήρη μυστικότητα, μια Επιτροπή που θα ασχολείται με τα θέματα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Αποτελείται από τέσσερις ανώτερους υπαλλήλους του υπουργείου Εξωτερικών που είναι πιστοί στη γραμμή ότι δεν πρέπει να “προκληθεί” η Τουρκία με μια μονομερή ανακήρυξη ΑΟΖ.
Βέβαια, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος γνωρίζει πολύ καλά το θέμα της ΑΟΖ μια και είχε για χρόνια άτυπο σύμβουλό του τον πιο ειδικό Έλληνα στα θέματα της ΑΟΖ, τον καθηγητή Θεόδωρο Καρυώτη, ο οποίος ήταν και υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Η σύνθεση της Επιτροπής ΑΟΖ είναι η ακόλουθη:
>Πρέσβης Δημήτρης Χρονόπουλος, Διευθυντής Δ1 (ΟΗΕ και Διεθνείς Οργανισμοί)

Κινήσεις εναντίον Σαμαρά βλέπουν στο Μαξίμου

Κίνηση «καραμανλικών» κατά του υπουργού Οικονομικών, Γιάννη Στουρνάρακαι της κυβέρνησης εν γένει, διακρίνουν στο Μέγαρο Μαξίμου, πίσω από τις τελευταίες επιθέσεις στελεχών του περιβάλλοντος του πρώην πρωθυπουργού προς τον «τσάρο».
Στην κατηγορία αυτή, εντάσσουν, για παράδειγμα, τις συνεχείς βολές των κ. Προκόπη Παυλόπουλου και Βαγγέλη Αντώναρου, ενώ μόλις πριν λίγες εβδομάδες αναλόγου ύφους και περιεχομένου δηλώσεις έκανε και ο πρώην υπουργός Ευρυπίδης Στυλιανίδης.
Το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα στο πρωθυπουργικό περιβάλλον να υποψιάζονται ότι βρίσκεται σε εξέλιξη μια συντονισμένη δράση κατά του κ. Στουρνάρα, η οποία, όμως, στο τέλος της ημέρας, έχει ως πραγματικό στόχο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, Αντώνη Σαμαρά. Η κατάσταση, ωστόσο, γίνεται ακόμα πιο περίπλοκη από τη στιγμή που στον ίδιο «χορό» μπαίνουν στελέχη της ΝΔ όπως ο υπουργός Αμύνης, Δημήτρης Αβραμόπουλος ή η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη.
Το γεγονός έχει ως αποτέλεσμα στο Μαξίμου να θεωρούν ότι κάτι πιο σύνθετο βρίσκεται σε εξέλιξη, άσχετα βεβαίως από το αν κάτι τέτοιο, όντως, ισχύει ή όχι. Θα φανεί στην πορεία...

πηγή

Ψάξτε και για άλλα σταγονίδια!!!

Του Γιώργου Κράλογλου

Λειτουργούν αποτελεσματικά οι αγωγοί επικοινωνίας της κορυφής της κυβέρνησης με τα υψηλά, τα ενδιάμεσα και τα κατώτερα κλιμάκια ή μήπως φράζουν από κομματικά σταγονίδια... που περνάνε το δικό τους σε συνεννόηση με ομάδες και με κόμματα; Υποχρέωση του κ. Σαμαρά είναι να μην περιορισθεί στα χρυσαυγίτικα «σταγονίδια» αλλά να αναζητήσει και άλλα πιθανά μπλοκαρίσματα...
Η επισήμανση του σημερινού μου σημειώματος δεν είναι καθόλου τυχαία. Μαθαίνω ότι πολλές επιπλοκές σε καθημερινά αλλά και σημαντικού ενδιαφέροντος θέματα της οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής δεν είναι ούτε συμπτωματικές ούτε αποτέλεσμα γραφειοκρατίας και ανικανότητας.
Πρόκειται για σκοπιμότητες που έχουν και κομματικό χρώμα και «άρωμα» υπονόμευσης πολιτικών επιλογών πότε του ίδιου του πρωθυπουργού και πότε του οικονομικού επιτελείου όταν (σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με την κορυφή.
Θα αποφύγω (προς το παρόν) να είμαι διαφωτιστικός γιατί αφενός δεν είμαι καθόλου βέβαιος ότι έτσι έχουν τα πράγματα και αφετέρου γιατί κάτι τέτοια σενάρια είναι αδύνατον να διασταυρωθούν δημοσιογραφικά επειδή υπάρχει κίνδυνος παραπληροφόρησης.
Κάνω όμως την αναφορά μου στο λεγόμενο παρασκήνιο γιατί αυτοί που περιγράφουν το σενάριο έχουν επιχειρήματα και δίνουν ερμηνείες που συνδέονται με τις μεγάλες επενδύσεις, με το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων, με τις μεταρρυθμίσεις και με τις αναμορφώσεις στον χώρο της παιδείας και της κοινωνικής πολιτικής.
Υποστηρίζουν συγκεκριμένα, μεταξύ πολλών άλλων, ότι η καθημερινή «πολεμική» έχει να κάνει με αντιδράσεις συντεχνιών κρατικών υπαλλήλων που έτσι θεωρούν ότι υπονομεύουν

Marine Le Pen καὶ Μιχαλολιᾶκος

του Δημήτρη Κιτσίκη


Ὁ νουνός μου, ὁ Πέτρος Γαρουφαλιᾶς, ἦταν ὁ Δένδιας τοῦ 1965. Ἔπαιξε, ὡς ὑπουργὸς Ἐθνικῆς Ἀμύνης τὸν ἴδιο ῥόλο προβοκάτορα κατὰ τῆς ΕΔΑ ποὺ ὁ ὑπουργὸς Δημοσίας Τάξεως παίζει κατὰ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς σήμερα. Ἰδοὺ τί γράφει σὲ βιβλίο του γιὰ τὴν ΕΔΑ τοῦ 1965: «Γιὰ πρώτη φορὰ ἐμφανίσθηκε πολιτικὸ κόμμα στὴν Ἑλλάδα νὰ ἔχῃ δικές του ἐμπορικὲς ἐπιχειρήσεις, θέατρα, κινηματογράφους, ἐκδοτικοὺς οἴκους, βιβλιοπωλεῖα καὶ νὰ ἐκβιάζῃ ἐπαγγελματίες μὲ τὴν ἀπειλὴ μποϋκοταρίσματος καταστημάτων τους γιὰ νὰ προσχωρήσουν ἤ νὰ γίνουν συνδρομητὲς τῆς ΕΔΑ. Διέθεταν οἱ κομμουνιστὲς ἄφθονα χρηματικὰ μέσα, ἐξωτερικῆς καὶ ἐσωτερικῆς προελεύσεως καὶ ἔφθασαν νὰ ὀργανώσουν μαχητικὴ κομμουνιστικὴ δύναμη, δύναμη κρούσεως, ἐξοπλισμένη καὶ ἔτοιμη νὰ δράσῃ σὲ δεδομένη στιγμή. Ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀποτελεσματικὴ χρησιμοποίησή της θὰ ἔπρεπε νὰ διαβρωθοῦν οἱ Ἔνοπλες Δυνάμεις» (Π. Γαρουφαλιᾶς, Ο ΑΣΠΙΔΑ, Ἀθήνα, 1977,σ. 23-24). Λὲς καὶ ἐπρόκειτο περὶ τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς!
Ὁμολογουμένως, ἡ ἑλληνικὴ κοινὴ γνώμη εἶναι ἄκρως ἀνεγκέφαλη, ὁμοίως τὰ ΜΜΕ καὶ τὰ κόμματά της. Χάφτουν τὰ πάντα μὲ ἀπίστευτη εὐκολία. Ὁ Μιχαλολιᾶκος μὲ τοὺς ὀπαδούς του ἠθέλησε νὰ τὸ παίξῃ παιδιάστικα σὰν σὲ σχολικὴ αὐλή, μὲ ξυρισμένα κεφάλια, ἀγκυλωτοὺς σταυροὺς καὶ φασιστικοὺς χαιρετισμούς. Μοῦ ἐνεθύμισε τὰ παιδιά μας ποὺ

Η ΚΕΝΤΡΟΑΡΙΣΤΕΡΑ ΩΣ ΠΑΡΕΟΚΡΑΤΙΑ

Του Κώστα Λάβδα, Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Κρήτης

Κι ενώ οι πολίτες έχουν αρχίσει να αναζητούν ουσιαστικό πολιτικό λόγο, διανοούμενοι, πολιτικοί και δημοσιολογούντες δημοσιεύουν διακήρυξη για μια νέα παρεοκρατία – συγνώμη, μια νέα «κεντροαριστερά». Ιδιαίτερα αξιόλογοι συμπολίτες μας αλλά μαζί και πολιτικοί που αντιμετωπίζουν το ενδεχόμενο να στερηθούν την αυλή της εξουσίας, «ελευθεριστές» (η νέα μόδα) που ξεπέρασαν τον φιλελευθερισμό χωρίς ποτέ να τον καταλάβουν, μέλη και σύμβουλοι των κυβερνήσεων της κατάρρευσης, δημοσιολογούντες γενικώς, όλοι αυτοί πασχίζουν, λέει, να συγκροτήσουν ένα νέο πόλο. Αναπαράγοντας την εικόνα της ελληνικής πολιτικής ως κινούμενης άμμου προς όφελος των μνηστήρων της εξουσίας, όχι όσων αναμένουν προτάσεις και λύσεις μέσα από την πολιτική.
Ο διακεκριμένος – και γι αυτό καθόλου εξουσιομανής – πολιτικός επιστήμονας Γιώργος Κοντογιώργης, συνάδελφος από τους ελάχιστους με έργο που έχει απήχηση εκτός συνόρων, διαμόρφωσε προ ετών την έννοια της κομματοκρατίας ως ιδιαίτερης μορφής πολιτικού συστήματος.
Σύμφωνα με τον Κοντογιώργη, η κομματοκρατία ορίζει τη δομή και τη λειτουργία του πολιτικού φαινομένου σε μια φάση κατά την οποία το κομματικό σύστημα αυτονομείται και κυριαρχεί επί του γενικότερου πολιτικού συστήματος, έτσι ώστε το πρώτο να καθορίζει την πολιτική δυναμική του δεύτερου. Θα προσέθετα ότι στην Ελλάδα, οι εξελίξεις των τελευταίων ετών σε συνδυασμό με βαθιά ριζωμένες παθολογίες μας οδηγούν στην έννοια της παρεοκρατίας ως συμπληρωματικού πυλώνα του εξουσιαστικού αστερισμού που οδήγησε στην κατάρρευση. Η παρεοκρατία διαμορφώθηκε σε συνδυασμό με την ηγεμονική αναρρίχηση της «γενιάς

Όλα τα είχαμε, οι «πόλοι» μας έλειπαν…

Δεν γνωρίζω αν υπάρχει πιθανότητα να συνεννοηθούν όλοι εκείνοι στους οποίους απευθύνουν το προσκλητήριό τους οι «58», δηλαδή στις δυνάμεις της «σοσιαλδημοκρατίας, της δημοκρατικής αριστεράς, του φιλελεύθερου κέντρου, της πολιτικής οικολογίας, του προοδευτικού ευρωπαϊσμού». 
Έχουν ως πρότυπό τους την ιταλική «Ελιά», έναν συνασπισμό οκτώ κομμάτων που υπό τον Ρομάνο Πρόντι σε πρώτη φάση, ένωσαν τις δυνάμεις τους το 1995, ως αντίπαλο δέος στον «Πόλο» που είχε δημιουργήσει ο μόλις πρωτοεμφανισθείς τότε στην ιταλική πολιτική σκηνή Σίλβιο Μπερλουσκόνι, με το κόμμα του «Φόρτσα Ιτάλια» που είχε συμμαχήσει με τη Λέγκα του Βορρά του Μπόσσι, την Εθνική Συμμαχία του Φίνι και το μικρό κεντρώο κόμμα της Χριστιανοδημοκρατικής Αριστεράς.
Σημειώστε ότι στις εκλογές του 1996, ο Μπερλουσκόνι κέρδισε το 20,6% των ψήφων και η Εθνική Συμμαχία, που ιδρύθηκε πάνω στις στάχτες του νεοφασιστικού Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος, αφού αποκήρυξε τον ρατσισμό, τον αντισημιτισμό και τον ολοκληρωτισμό, το 15.6%.
Σημειώστε επίσης ότι στο προσκλητήριο για την δημιουργία της «Ελιάς» ανταποκρίθηκαν οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της

Κι άλλα «διαμάντια» από την ομιλία του Κώστα Σημίτη.

Δεν ήταν μόνο τα περί ΑΟΖ αυτά που κίνησαν την προσοχή στην περίφημη ομιλία του Κώστα Σημίτη, με την ευκαιρία της παρουσίασης του βιβλίου του πρώην προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γιώργου Βασιλείου, με τίτλο «Μία σύγχρονη Οδύσσεια», στο αμφιθέατρο Γιάννος Κρανιδιώτης του υπουργείου Εξωτερικών.
Επιτέθηκε και στον νεποτισμό, την οικογενειοκρατία, κάτι το οποίο κατά βάση είναι σωστό. Είναι όμως «επαρκής» η κριτική του; Ας δούμε τι είπε, όπως το μετέφερε στο ρεπορτάζ του το «real.gr» που διαβάσαμε: «Στην Ελλάδα χρησιμοποιείται η απαξιωτική έκφραση ‘παιδί του κομματικού σωλήνα’ για όσους αναδείχθηκαν με βάση την κομματική τους δραστηριότητα. Υπάρχουν, όμως, και πολύ περισσότερα παιδιά του ‘οικογενειακού σωλήνα’

Η Χριστιανική Φιλοσοφία

από το«Μονοπάτια που Διασταυρώνονται»

«Ο Νέο​-Πλατωνισμός έσβησεν, ήδη, εις τας αρχάς του πέμπτου αιώνος μ.Χ. Ούτως εξεδήλωσεν την τελευταίαν μορφήν της θέσεως του, εναντίον του Χριστιανισμού , με την Νεο-Πλατωνικήν σχολήν των Αθηνών. Ο Πρόκλος δεν ήτο ο πρώτος Αθηναίος Νεο-Πλατωνιστής, ούτος ήτο ο πλέον αξιόλογος διδάσκαλος αυτής. Εις τους πρώτους Χριστιανικούς αιώνας, και ενώ η Ελληνική Φιλοσοφία έσβηνεν, βραδέως, η Χριστιανική Θεολογία επεξηργάζετο μίαν τεράστιαν αλλαγήν εις τον διανοητικόν κόσμον. Τούτο, αν και απαιτούσεν αιώνες δια την Χριστιανικήν Φιλοσοφίαν, όπως επεξεργασθή εαυτήν, ως μίαν επιστήμην, διακριτικήν από την Θεολογίαν, ευρίσκομεν τας αρχάς αυτής εις την περίοδον των Εκκλησιαστικών Πατέρων.
Η έλευσις του Χριστιανισμού κατέδειξεν ότι ο άνθρωπος έχει μίαν ιδικήν του βούλησιν. Και, ακριβώς, ως οι ειλικρινείς ειδωλολάτραι ανεζήτουν την αλήθειαν, πρό της ελεύσεως του

Κοινωνικό κράτος (welfare state) και Ελλάδα

Το κοινωνικό κράτος ή κράτος πρόνοιας (welfare state) αποτελεί «ιδία πολιτειολογική μορφή» η οποία, ως θεμελιώδης οργανωτική αρχή προσδιορίζει το πολίτευμα, ιδίως ως προς τις σχέσεις πολίτη-κράτους και τις συναφείς αρμοδιότητες και υποχρεώσεις της πολιτειακής εξουσίας.
Η αρχή του κοινωνικού κράτους αναγνωρίσθηκε πανηγυρικά με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Η νέα διάταξη, όμως, της παρ.1 του άρθρου 25, στην πραγματικότητα δεν εισήγαγε για πρώτη φορά, αλλά απλώς επιβεβαίωσε την κατοχύρωση της αρχής που ήδη αναφερόταν στο Σύνταγμα του 1975/1986 (Κατρούγκαλος, 2013, Η κρίση και η διέξοδος).

Τι είναι το κοινωνικό κράτος;
Το κοινωνικό κράτος είναι το.... πολιτικό αποτέλεσμα του μεταπολεμικού συμβιβασμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας στις χώρες της τότε δυτικής Ευρώπης, συμβιβασμός που είχε δύο όψεις (Βερναδάκης , Το κοινωνικό κράτος στη δυτική Ευρώπη):

• από τη μια την αποδοχή εκ μέρους των δυνάμεων της εργασίας της λειτουργίας των θεσμών της ελεύθερης αγοράς και του οικονομικού ανταγωνισμού του

«Ζητιάνους» αποκάλεσε τους Έλληνες πολιτικούς ο Ρουμάνος Επίτροπος Γεωργίας της ΕΕ μέσα στη Βουλή!

Πρόκληση δίχως προηγούμενο από τον Ρουμάνο Ευρωπαίο Επίτροπο για θέματα γεωργίας, Ντάτσιαν Τσιόλος, ο οποίος στην αίθουσα της γερουσίας της Ελληνικής Βουλής αποκάλεσε του Έλληνες πολιτικούς «ζητιάνους».
Αξίζει δε να σημειωθεί ότι δίπλα στον κ. Τσιόλος καθόταν ο Έλληνας υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Αθανάσιος Τσαυτάρης, ο οποίος παρέμεινε «ασυγκίνητος» από τις ακραίες προκλήσεις.
Βλέπετε οι Έλληνες πολιτικοί ξέρουν μόνο να κάνουν τους καμπόσους στον λαό που τους εξέλεξε και τους έστειλε να τους αντιπροσωπεύουν. Ξέρουν να ψηφίζουν νόμους που να οδηγούν την πατρίδα στην εξαθλίωση και στην μιζέρια. Ξέρουν να παραχωρούν την εθνική ανεξαρτησία και ότι εθνικό στους ξένους δυνάστες που έβαλαν στην χώρα όχι από την πίσω αλλά από την μπροστά πόρτα. Και τώρα τους φτύνουν στα μούτρα αποκαλώντας τους ζητιάνους και αυτοί κάνουν ότι ψιχαλίζει !
Πιο αναλυτικά, ο κ. Τσιόλος αποδεχόμενος την πρόσκληση των μελών της επιτροπής παραγωγής και εμπορίου και της ευρωπαϊκών υποθέσεων παρέστη στην Βουλή προκειμένου να ενημερώσει για την Κοινή Αγροτική Πολιτική μετά το 2013. Ακούγοντας λοιπόν τις ενστάσεις αρκετών βουλευτών για τα προωθούμενα μέτρα είπε: «Τώρα μου λέτε

ΣΤΑ ΑΚΡΑ Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΜΕ Ρ.Τ. ΕΡΝΤΟΓΑΝ. Το τουρκικό Ναυτικό και η Ακτοφυλακή "βράζουν" - Όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά...

Νέα κρίση στις σχέσεις της κυβέρνησης του Ρ. Τ. Ερντογάν και των ενόπλων δυνάμεων της χώρας με το τουρκικό Ναυτικό που επλήγη ιδιαίτερα από την υπόθεση "Βαριοπούλα" καθώς και το ναυτικό σκέλος της "Suga" (αμφότερα προέβλεπαν και εισβολή στην Ελλάδα) να έχει οδηγηθεί σε "νευρική κρίση".
Αιτία η επικύρωση των καταδικαστικών αποφάσεων από το Εφετείο των ποινών των αξιωματικών που έχουν καταδικαστεί για "συνωμοσία".
Το Ναυτικό ακολούθησe η Ακτοφυλακή σε εkδηλώσεις έμπρακτης διαμαρτυρίας. Οι επικεφαλείς της Ακτοφυλακής (καμία σχέση με το ελληνικό Λιμενικό, πρόκειται για ένα ιδιαίτερα πολυπληθές και βαριά εξοπλισμένο σώμα, κάτι σαν "θαλάσσια