Αγιορείτικα... ιδιόμελα
Του Ι. Μ. Κονιδάρη*
Συνιστά ίσως κοινοτοπία η διαπίστωση ότι ως λαός έχουµε, πέρα από τις αδιαµφισβήτητες ικανότητες που γενικώς µας αναγνωρίζονται, και τη µοναδική δεξιότητα, σε κρίσιµες µάλιστα στιγµές της ιστορίας µας, µε τα ίδια µας τα χέρια να βγάζουµε τα µάτια µας...
Για του λόγου το ασφαλές, ας αναφέρω δύο µόνο περιπτώσεις από τη νεότερη ιστορία µας: τη Μικρασιατική Καταστροφή και το Κυπριακό ζήτηµα, ιδίως µετά την ανατροπή, επί επταετίας, της νόµιµης κυβερνήσεως στην Κύπρο µε τα γνωστά επακόλουθα.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις µεγάλοι «φίλοι» και ισχυροί «εταίροι» µάς παρέσυραν σε ενέργειες, την κρίσιµη όµως στιγµή µας εγκατέλειψαν στην τύχη µας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, καθόλου τυχαίο και αυτό, παράπλευρες απώλειες υπέστη το Οικουµενικό Πατριαρχείο, το µαρτυρικό Φανάρι, που στην πρώτη µεν απώλεσε το...
Του Ι. Μ. Κονιδάρη*
Για του λόγου το ασφαλές, ας αναφέρω δύο µόνο περιπτώσεις από τη νεότερη ιστορία µας: τη Μικρασιατική Καταστροφή και το Κυπριακό ζήτηµα, ιδίως µετά την ανατροπή, επί επταετίας, της νόµιµης κυβερνήσεως στην Κύπρο µε τα γνωστά επακόλουθα.
Και στις δύο αυτές περιπτώσεις µεγάλοι «φίλοι» και ισχυροί «εταίροι» µάς παρέσυραν σε ενέργειες, την κρίσιµη όµως στιγµή µας εγκατέλειψαν στην τύχη µας. Και στις δύο αυτές περιπτώσεις, καθόλου τυχαίο και αυτό, παράπλευρες απώλειες υπέστη το Οικουµενικό Πατριαρχείο, το µαρτυρικό Φανάρι, που στην πρώτη µεν απώλεσε το...