Δημήτρης Τσίτος
(Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων)
Με όλα όσα γίνονται –και με τον τρόπο με τον οποίο γίνονται- η χώρα, σαν έθνος, και οι πολίτες της εξαθλιώνονται και εξαχρειώνονται με ταχύτατο ρυθμό.
Στο πλαίσιο αυτό οι φτωχοί γίνονται πολύ φτωχότεροι και οι πλούσιοι θα γίνουν πολύ πλουσιότεροι. Για τους μεν, τους φτωχούς, δεν υπάρχει η δυνατότητα της ευκαιρίας, ενώ για τους δε, τους πλουσίους, οι δυνατότητες ευκαιρίας είναι καταπληκτικές. Στην ουσία πρόκειται για ανακατανομή του πλούτου της χώρας και διαμόρφωσης νέων κοινωνικών διαστρωματώσεων που θα δημιουργήσουν νέες μορφές φεουδαρχίας.
Σε τέτοια κοινωνικά περιβάλλοντα αλλοιώνονται και μεταλλάσσονται οι αξίες και οι μορφές δικαίου στις οποίες πιστεύουν –και αποδέχονται- οι πολίτες μιας χώρας και διαμορφώνεται μια νέα μορφή συνείδησης. Βέβαια αυτοί που μπόρεσαν να φύγουν, ως μετανάστες καταδιωκόμενοι από την απελπισία και τη δυστυχία και το άθλιο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα κατοχής, από τη χώρα ίσως διατηρήσουν τις παραδοσιακές αξίες –όπως συμβαίνει κυρίως με τους Έλληνες της ομογένειας οι οποίοι είναι οι «γνήσιοι Έλληνες» που δεν διεφθάρησαν από το «σύστημα».
Οι υπόλοιποι Έλληνες παραμένουν εγκλωβισμένοι στη χώρα ως υποτελείς δουλοπάροικοι σε διαφθαρμένους και ανίκανους κυβερνήτες που νομοθετούν σύμφωνα με τα κέφια και τις επιλογές του για διαιώνιση...