Δυστυχώς, ούτε ξέρουν, ούτε μπορούν
15/11/2010
Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη
Σοφία Βούλτεψη
Αυτό που δεν μπορεί να καταλάβει ο πρωθυπουργός είναι ότι ο ίδιος και το επιτελείο του δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν το οξύ δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Δεν μπορούν, διότι δεν γνωρίζουν πώς να το αντιμετωπίσουν. Πρόκειται για μια ομάδα οικονομολόγων με θεωρητικές γνώσεις, καλές για τα πανεπιστήμια αλλά όχι για την πράξη.
Δεν κατάλαβε επίσης ο πρωθυπουργός ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές και το αποτέλεσμα τους δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσουν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ γι’ αυτήν την αδυναμία. Όφειλε να γνωρίζει πως με οποιοδήποτε αποτέλεσμα, δεν μπορούσε και δεν μπορεί να λύσει αυτό το βασικό πρόβλημα της διακυβέρνησής του.
Έκανε ολόκληρη φασαρία για ένα θέμα που δεν είχε καμία σημασία. Και έχασε, μαζί με το κυβερνητικό επιτελείο του, άλλες δεκαπέντε πολύτιμες ημέρες προεκλογικής εκστρατείας για το τίποτε. Για τις εντυπώσεις. Για το ποιος θα είναι ο κυρίαρχος πάνω σε σωρούς ερειπίων.
Θα τον βοηθούσαν, θα τον βοηθήσουν σε τίποτε οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι, σε όποια παράταξη κι’ αν ανήκουν; Θα του λύσουν το πρόβλημα; Θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας;
Τελικά, έχουν αναπτύξει μια μοναδική ικανότητα στο χάσιμο χρόνου. Από την πρώτη στιγμή. Όταν πήγαιναν εκδρομή με τον Αθεμπίγιο μέχρι σήμερα που παράτησε ο πρωθυπουργός και τρόικα και Eurostat και ελλείμματα και χρέη και έσπευσε στο Παρίσι για να προεδρεύσει σε άλλη μια – άχρηστη – συνεδρίαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Υπάρχει περίπτωση να μας λύσουν το πρόβλημα ο Αλάγια και η Μαρτίν Ομπρί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ; Καμία. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τις τσάμπα διακοπές του Συμποσίου της Σύμης.
Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί μας ουδέποτε ασχολήθηκαν με τα θέματα της οικονομίας. Όλοι οι πρωθυπουργοί έχουν κατά καιρούς διορίσει ως «τσάρους» είτε καθηγητές που δεν γνωρίζουν από πολιτική, είτε ανθρώπους που υποτίθεται πως θα τους κρατούσαν σε επαφή με τους ισχυρούς του χρήματος, είτε τους… κηπουρούς τους.
Αλλά ο κ. Παπανδρέου επί μήνες πριν από τις εκλογές του 2009 ζητούσε εκλογές για «να αποφευχθούν τα χειρότερα». Και υποστήριζε πως ο ίδιος και το επιτελείο του έχουν συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και ανάταξης της οικονομίας, ότι έχουν πρόγραμμα προσεκτικά μελετημένο όσον αφορά στις πηγές χρηματοδότησής του (μέρισμα ανάπτυξης και προϋπολογισμός προγραμμάτων και άλλα τέτοια ωραία και επικοινωνιακά) και πως όλα θα ήσαν εύκολα αν αυτοί ήσαν σε θέση να προχωρήσουν σε αναδιανομή δαπανών του προϋπολογισμού.
Ο ίδιος ο σημερινός «τσάρος» μας έλεγε τον Μάρτιο του 2009 ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ξεπερασμένο και πως δεν γίνεται έξοδος από την κρίση μόνο με περιοριστικά μέτρα και πως ο ίδιος θα επιδιώξει τον ενάρετο κύκλο ανάπτυξης και συνοχής.
Λόγια, λόγια, λόγια. Τίποτε από αυτά δεν ίσχυε. Εκ των υστέρων είπαν ότι… δεν προλάβαιναν. Αλλά ακόμη και αν το δεχθούμε αυτό – που δεν το δεχόμαστε, διότι δεν μπορείς εκ των υστέρων να λες πως έκανες λάθος και έπεσες έξω στα πάντα – τώρα βλέπουμε πως ούτε και η μέθοδος που τελικά ακολουθήθηκε (χωρίς να υπάρχει καμιά τέτοια εντολή) αποδίδει.
Τον Μάρτιο του 2008, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όπου γραμματέας του κόμματος εξελέγη ο Ραγκούσης, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την οικονομία. Το δήλωσε ο ίδιος ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος.
«Είμαι στενοχωρημένος», είπε, «γιατί στο συνέδριο δεν έγινε ούτε καν απόπειρα να συζητηθούν η δυσμενής οικονομική προοπτική της χώρας και οι εντεύθεν συνέπειες στα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Αντ’ αυτού κυριάρχησε ένας μάλλον περιττός λόγος».
Μα τότε, πώς περιμέναμε να μας λύσουν προβλήματα με τα οποία ουδέποτε έχουν ασχοληθεί
Δεν κατάλαβε επίσης ο πρωθυπουργός ότι οι αυτοδιοικητικές εκλογές και το αποτέλεσμα τους δεν ήταν δυνατόν να αποτελέσουν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ γι’ αυτήν την αδυναμία. Όφειλε να γνωρίζει πως με οποιοδήποτε αποτέλεσμα, δεν μπορούσε και δεν μπορεί να λύσει αυτό το βασικό πρόβλημα της διακυβέρνησής του.
Έκανε ολόκληρη φασαρία για ένα θέμα που δεν είχε καμία σημασία. Και έχασε, μαζί με το κυβερνητικό επιτελείο του, άλλες δεκαπέντε πολύτιμες ημέρες προεκλογικής εκστρατείας για το τίποτε. Για τις εντυπώσεις. Για το ποιος θα είναι ο κυρίαρχος πάνω σε σωρούς ερειπίων.
Θα τον βοηθούσαν, θα τον βοηθήσουν σε τίποτε οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι, σε όποια παράταξη κι’ αν ανήκουν; Θα του λύσουν το πρόβλημα; Θα λύσουν το πρόβλημα της χώρας;
Τελικά, έχουν αναπτύξει μια μοναδική ικανότητα στο χάσιμο χρόνου. Από την πρώτη στιγμή. Όταν πήγαιναν εκδρομή με τον Αθεμπίγιο μέχρι σήμερα που παράτησε ο πρωθυπουργός και τρόικα και Eurostat και ελλείμματα και χρέη και έσπευσε στο Παρίσι για να προεδρεύσει σε άλλη μια – άχρηστη – συνεδρίαση της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.
Υπάρχει περίπτωση να μας λύσουν το πρόβλημα ο Αλάγια και η Μαρτίν Ομπρί και η Σεγκολέν Ρουαγιάλ; Καμία. Αυτοί ενδιαφέρονται μόνο για τις τσάμπα διακοπές του Συμποσίου της Σύμης.
Η αλήθεια είναι πως οι πολιτικοί μας ουδέποτε ασχολήθηκαν με τα θέματα της οικονομίας. Όλοι οι πρωθυπουργοί έχουν κατά καιρούς διορίσει ως «τσάρους» είτε καθηγητές που δεν γνωρίζουν από πολιτική, είτε ανθρώπους που υποτίθεται πως θα τους κρατούσαν σε επαφή με τους ισχυρούς του χρήματος, είτε τους… κηπουρούς τους.
Αλλά ο κ. Παπανδρέου επί μήνες πριν από τις εκλογές του 2009 ζητούσε εκλογές για «να αποφευχθούν τα χειρότερα». Και υποστήριζε πως ο ίδιος και το επιτελείο του έχουν συγκεκριμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και ανάταξης της οικονομίας, ότι έχουν πρόγραμμα προσεκτικά μελετημένο όσον αφορά στις πηγές χρηματοδότησής του (μέρισμα ανάπτυξης και προϋπολογισμός προγραμμάτων και άλλα τέτοια ωραία και επικοινωνιακά) και πως όλα θα ήσαν εύκολα αν αυτοί ήσαν σε θέση να προχωρήσουν σε αναδιανομή δαπανών του προϋπολογισμού.
Ο ίδιος ο σημερινός «τσάρος» μας έλεγε τον Μάρτιο του 2009 ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας είναι ξεπερασμένο και πως δεν γίνεται έξοδος από την κρίση μόνο με περιοριστικά μέτρα και πως ο ίδιος θα επιδιώξει τον ενάρετο κύκλο ανάπτυξης και συνοχής.
Λόγια, λόγια, λόγια. Τίποτε από αυτά δεν ίσχυε. Εκ των υστέρων είπαν ότι… δεν προλάβαιναν. Αλλά ακόμη και αν το δεχθούμε αυτό – που δεν το δεχόμαστε, διότι δεν μπορείς εκ των υστέρων να λες πως έκανες λάθος και έπεσες έξω στα πάντα – τώρα βλέπουμε πως ούτε και η μέθοδος που τελικά ακολουθήθηκε (χωρίς να υπάρχει καμιά τέτοια εντολή) αποδίδει.
Τον Μάρτιο του 2008, στο Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όπου γραμματέας του κόμματος εξελέγη ο Ραγκούσης, δεν ασχολήθηκαν καθόλου με την οικονομία. Το δήλωσε ο ίδιος ο πρώην υπουργός Αλέκος Παπαδόπουλος.
«Είμαι στενοχωρημένος», είπε, «γιατί στο συνέδριο δεν έγινε ούτε καν απόπειρα να συζητηθούν η δυσμενής οικονομική προοπτική της χώρας και οι εντεύθεν συνέπειες στα μεσαία και χαμηλά στρώματα. Αντ’ αυτού κυριάρχησε ένας μάλλον περιττός λόγος».
Μα τότε, πώς περιμέναμε να μας λύσουν προβλήματα με τα οποία ουδέποτε έχουν ασχοληθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου