28/12/2010
Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Προσπαθώ να καταλάβω τι είναι αυτό που συζητείται τον τελευταίο καιρό σχετικά με το νέο περί εκλογών εκβιαστικό δίλημμα.
Ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς πως η κυβερνητική παράταξη έχει μείνει με 156 βουλευτές, πως υπάρχει το ενδεχόμενο να δει την δύναμή της να μειωθεί περαιτέρω και πως ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να περιμένει να μείνει με 151 βουλευτές, αλλά θα προκηρύξει εκλογές αμέσως μόλις ο αριθμός των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ φθάσει στο όριο που ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου έχει θέσει (ακούγεται κάτι για 154 βουλευτές, όπως προέκυψε και από την πρωθυπουργική συνέντευξη στη Real News).
Το επιχείρημα περί κινδύνου νέας απομείωσης της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, στηρίζεται στην προοπτική ανοίγματος κλειστών επαγγελμάτων, καθώς, λέει, πολλοί βουλευτές ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες και θα δυσκολευτούν να «προδώσουν» τους συναδέλφους τους!
Πέραν του γεγονότος ότι όλα αυτά τα περί δήθεν αντιρρήσεων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν πολύ «φτιαχτά» για να είναι αληθινά – και περισσότερο δίνουν την εντύπωση ότι διοχετεύονται για να δίδεται η εντύπωση ότι υπάρχουν και στο εσωτερικό του κόμματος τριβές λόγω των μέτρων – το καινούργιο φρούτο περί συντεχνιακής συμπεριφοράς των νομοθετών μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει.
Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή; Ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το Μνημόνιο, ψήφισαν τον Προϋπολογισμό, ψηφίζουν τον έναν νόμο μετά τον άλλο και θα στυλώσουν τα πόδια προς χάριν της συντεχνίας τους;
Άσχετα από το αν χρειάζεται τώρα το «άνοιγμα» και από το αν είναι τελικά κλειστά επαγγέλματα τα «κλειστά επαγγέλματα» το να συζητούμε ότι είναι δυνατόν εκπρόσωποι του Έθνους να ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια, αποτελεί την ταφόπλακα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Για το οποίο πολιτικό σύστημα ανησυχούν μεν όλοι (παριστάνοντας, βέβαια, ότι ανησυχούν για τον κοινοβουλευτισμό), αλλά δεν διστάζουν να του δώσουν άλλη μια κλωτσιά προς την άβυσσο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διάφοροι προπαγανδιστικοί σκοποί.
Είναι να απορεί κανείς πώς μπορεί να θεωρείται λογικό κάτι τέτοιο. Να είσαι, δηλαδή, εκπρόσωπος του Έθνους, να μην διαμαρτύρεσαι για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων (και πάντως όχι τόσο πολύ ώστε να οδηγηθείς στην παραίτηση), να δέχεσαι την κατάργηση του δώρου των Χριστουγέννων, να βλέπεις τον λαό να στενάζει και να ορθώνεις το ανάστημά σου μόνο για χάρη των συναδέλφων σου.
Κάτι τέτοιο θα το πράξει μόνο όποιος θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά. Αν ήθελαν να διαφωνήσουν, όφειλαν να το είχαν κάνει όταν ψήφιζαν το Μνημόνιο ή τον Προϋπολογισμό.
Αλλά επειδή δεν διαφωνούν με τίποτε, ας μην καταπίνουμε αμάσητη την προπαγάνδα και τους νέους εκβιασμούς που δια της τεθλασμένης (μέσω των βουλευτών δηλαδή) φθάνουν και πάλι στον λαό.
Ακούμε και διαβάζουμε συνεχώς πως η κυβερνητική παράταξη έχει μείνει με 156 βουλευτές, πως υπάρχει το ενδεχόμενο να δει την δύναμή της να μειωθεί περαιτέρω και πως ο πρωθυπουργός δεν πρόκειται να περιμένει να μείνει με 151 βουλευτές, αλλά θα προκηρύξει εκλογές αμέσως μόλις ο αριθμός των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ φθάσει στο όριο που ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου έχει θέσει (ακούγεται κάτι για 154 βουλευτές, όπως προέκυψε και από την πρωθυπουργική συνέντευξη στη Real News).
Το επιχείρημα περί κινδύνου νέας απομείωσης της κυβερνητικής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, στηρίζεται στην προοπτική ανοίγματος κλειστών επαγγελμάτων, καθώς, λέει, πολλοί βουλευτές ανήκουν σε αυτές τις κατηγορίες και θα δυσκολευτούν να «προδώσουν» τους συναδέλφους τους!
Πέραν του γεγονότος ότι όλα αυτά τα περί δήθεν αντιρρήσεων των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν πολύ «φτιαχτά» για να είναι αληθινά – και περισσότερο δίνουν την εντύπωση ότι διοχετεύονται για να δίδεται η εντύπωση ότι υπάρχουν και στο εσωτερικό του κόμματος τριβές λόγω των μέτρων – το καινούργιο φρούτο περί συντεχνιακής συμπεριφοράς των νομοθετών μόνο οργή μπορεί να προκαλέσει.
Τι θέλουν να μας πουν δηλαδή; Ότι οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν το Μνημόνιο, ψήφισαν τον Προϋπολογισμό, ψηφίζουν τον έναν νόμο μετά τον άλλο και θα στυλώσουν τα πόδια προς χάριν της συντεχνίας τους;
Άσχετα από το αν χρειάζεται τώρα το «άνοιγμα» και από το αν είναι τελικά κλειστά επαγγέλματα τα «κλειστά επαγγέλματα» το να συζητούμε ότι είναι δυνατόν εκπρόσωποι του Έθνους να ψηφίσουν με τέτοια κριτήρια, αποτελεί την ταφόπλακα του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος.
Για το οποίο πολιτικό σύστημα ανησυχούν μεν όλοι (παριστάνοντας, βέβαια, ότι ανησυχούν για τον κοινοβουλευτισμό), αλλά δεν διστάζουν να του δώσουν άλλη μια κλωτσιά προς την άβυσσο, προκειμένου να εξυπηρετηθούν διάφοροι προπαγανδιστικοί σκοποί.
Είναι να απορεί κανείς πώς μπορεί να θεωρείται λογικό κάτι τέτοιο. Να είσαι, δηλαδή, εκπρόσωπος του Έθνους, να μην διαμαρτύρεσαι για τις μειώσεις μισθών και συντάξεων (και πάντως όχι τόσο πολύ ώστε να οδηγηθείς στην παραίτηση), να δέχεσαι την κατάργηση του δώρου των Χριστουγέννων, να βλέπεις τον λαό να στενάζει και να ορθώνεις το ανάστημά σου μόνο για χάρη των συναδέλφων σου.
Κάτι τέτοιο θα το πράξει μόνο όποιος θέλει να αυτοκτονήσει πολιτικά. Αν ήθελαν να διαφωνήσουν, όφειλαν να το είχαν κάνει όταν ψήφιζαν το Μνημόνιο ή τον Προϋπολογισμό.
Αλλά επειδή δεν διαφωνούν με τίποτε, ας μην καταπίνουμε αμάσητη την προπαγάνδα και τους νέους εκβιασμούς που δια της τεθλασμένης (μέσω των βουλευτών δηλαδή) φθάνουν και πάλι στον λαό.
ελευθερη ζωνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου