Άρθρο της "Σημερινής" δικαιώνει τον Πειραιώς Σεραφείμ

ΑΡΘΡΟ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ "ΣΗΜΕΡΙΝΗ" ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: "Το ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης εκπορεύεται ουσιαστικά από τα άδυτα των τεκτονικών στοών και τους παγκόσμιους οργανισμούς - έδρες των σιωνιστών"

ΣΤΗΝ εποχή μας όλες οι πολιτικές ιδεολογίες του 19ου και 20ού αιώνα φαντάζουν στα μάτια των απλών ανθρώπων σαν ασκήσεις στο χάρτη, που δεν κατάφεραν ποτέ να γίνουν πράξη. Αντίθετα, έγιναν αιτία για μεγάλους πολέμους, φονικότατες επαναστάσεις, διεθνείς οικονομικές κρίσεις (όπως αυτήν που βιώνουμε σήμερα), καταπίεση, εθνικά ξεκαθαρίσματα, ένταση της κοινωνικής παθογένειας, την αποικιοκρατία και τη νεο-αποικιοκρατία, τις (βίαιες) μετακινήσεις πληθυσμών, τη φτώχια και την εξαθλίωση, καθώς και το περιβαλλοντικό χάος. Μετά το 1990, τη θέση των ιδεολογιών πήρε το ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης, που διαίρεσε τον κόσμο σε «τρομοκράτες και νομιμόφρονες», με τραγικές μέχρι στιγμής, για την ελευθερία του ατόμου όπως και πολλών λαών, συνέπειες. Οι πολιτικές ιδεολογίες εκπορεύονται από τις έδρες των πανεπιστημίων. Το δε ιδεολόγημα της παγκοσμιοποίησης, έχοντας υποκαταστήσει τις ιδεολογίες με το χρηματοπιστωτικό σύστημα, εκπορεύεται ουσιαστικά από τα άδυτα των τεκτονικών στοών και τους παγκόσμιους οργανισμούς - έδρες των σιωνιστών.

Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για ανθρωποκεντρικά κηρύγματα και εκκοσμικευμένες προσπάθειες για δήθεν… σωτηρία του κόσμου!!
Αν και της παγκοσμιοποίησης απώτερος στόχος είναι να επιβάλει πανθρησκεία (παρακολουθώντας στα εθνικά κράτη το τι συμβαίνει και με την παιδεία και με τη θρησκεία), δίνοντας -με αυτόν τον τρόπο- ιεροπρέπεια στις επιλογές της!
Σαν τέτοια (ανθρωποκεντρικά και εκκοσμικευμένα), τα πολιτικά συστήματα που «υλοποίησαν» τις ιδεολογίες, καθώς και το νέο σύστημα που προτείνει η Παγκοσμιοποίηση, ουδεμία πιθανότητα επιτυχίας είχαν, αλλά ούτε και θα έχουν.
Παράδειγμα: Αρχικά ο σοσιαλισμός (σε όλες του τις εκφράσεις και ερμηνείες) αποτέλεσε ένα ιστορικό νεφέλωμα όπου, ανάλογα με τους εκάστοτε ερμηνευτές του, είχε καλύψει ολόκληρο σχεδόν το φάσμα. Από την άκρα αριστερά, έως το ναζισμό. Ή, ακόμα, προϋποθέτει αποδοχή σε θεωρητικό επίπεδο, την ταξική συγκρότηση της κοινωνίας. Άποψη για την οποία δεν υπάρχει ομογνωμία. Εξ ου και οι διαιρέσεις των κοινωνιών, παρόλον που υπάρχει ένας αδίστακτος και δολοφόνος εχθρός αυτών των κοινωνιών.
Ο σοσιαλισμός υπερκεράστηκε και αλλοιώθηκε από τις θεωρίες της παγκοσμιοποίησης και της… νέας εποχής και τους «νεοσοσιαλιστές» εκτροπείς αρχών, αυτό το «νεοτσούρμο» έχουν μετατρέψει αυτές τις αρχές σε δικό τους όχημα συμφερόντων και καταπίεσης (ίδε τους ψευδοσοσιαλιστές ηγέτες της Ε.Ε. και της Σοσιαλιστικής Διεθνούς).
Υ.Γ. Τα συμπεράσματα και ο δράσεις αφορούν βασικά τη μεγίστη δύναμη. Τους λαούς. Αφού και η λέξη «ιδεολογία» είναι νεόκοπη, σύγχρονη των ιδεολογιών, που εκπίπτει μαζί με αυτές.
Εθνικά Θέματα