Κύριε Παπανδρέου
Πρωθυπουργέ της πράσινης ανάπτυξης
Είναι δυνατόν να βρίσκεται στη χώρα μας -στη Γαύδο- ένα απο τα μεγαλύτερα μυαλά των Ρώσων -τον 'παρακάλεσαν' ξανά οι Ρώσοι για να τους βοηθήσει στην ανέλκυση του ΚΟΥΡΣΚ πριν απο λίγα χρόνια- να έχει κάνει πράξη μαζί με τους υπόλοιπους της ομάδας του -επτά τον αριθμό- την πράσινη ανάπτυξη στο ακριτικό νησί μας, να έχει αιολική ενέργεια με τον θαυματουργό του κύλινδρο ακόμα και στα 10 μποφόρ -όταν τα μεγαθήρια σταματούν στα 4- να θέλει να δημιουργήσει αυτονομία απο πλευρά πόσιμου νερού - να φέρει συσκευή συμπύκνωσης της ατμοσφαιρικής υγρασίας από το Ινστιτούτο Vernadsky της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών που παρέχει την απαραίτητη ποσότητα νερού που υπολογίζεται σε 3 κυβικά ημερησίως- και να μην τον αφήνει το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ;
Για περισσότερα διαβάστε το κατατοπιστικό άρθρο που ακολουθεί:
Γαύδος
των κωστή αλεξανδρόπουλου & βαγγέλη δαβιτίδη.
Μια μικροσκοπική κουκίδα στο χάρτη -κι αυτή όχι σ' όλους τους χάρτες- νότια της Κρήτης. Γαύδος. Το πιο νότιο σημείο της Ελλάδας και κατ' επέκταση της Ευρώπης. Μια ξερή όαση στην αλμύρα του Λυβικού πελάγους. Εδώ οι όροι αντιστρέφονται. Η όαση είναι από άμμο και η έρημος από νερό. Άλλωστε η Αφρική είναι μερικά ναυτικά μίλια πιο κοντά απ' ότι ο Πειραιάς. Και καμία συνθήκη συνόρων δεν αναφέρθηκε ποτέ συγκεκριμένα στη Γαύδο.
Κατεβαίνοντας μετά δύο ώρες από το πλοιάριο που μας μετέφερε από τις σφακιανές ακτές στη Γαύδο, αντικρίσαμε μια βιβλική φιγούρα με φουντωτά λευκά μαλλιά και ανακατεμένα άσπρα γένια, τον Σούλη να προσπαθεί να φορτώσει πενήντα άτομα σ' ένα ολοκαίνουριο λεωφορειάκι -με την επιγραφή "Πρόγραμμα Ιωάννης Καποδίστριας"- που δε χωρούσε θεωρητικά πάνω από τριάντα. Η αταίριαστη εικόνα αυτού του λεωφορείου τόσο σε σχέση με τον οδηγό του όσο και με το ακριτικό νησί ήταν η πρώτη και τελευταία γεύση του εκσυγχρονισμού που θα παίρναμε στη Γαύδο. Μερικά λεπτά αργότερα στήναμε σκηνές στην παραλία του Αϊ Γιάννη. Ήταν δεκαπενταύγουστος και η συνήθως έρημη και γεμάτη πελώριους αμμόλοφους παραλία υποδεχόταν τους υπό διωγμό θιασώτες του ελεύθερου κάμπινγκ απ' όλα τα νησιά του Αιγαίου. Εδώ όμως το μόνο που είχε στείλει το κράτος στους σαρανταπέντε Έλληνες και τους επτά Ρώσους σύνολο πενήντα δύο μόνιμους κατοίκους του νησιού ήταν αυτό το λεωφορειάκι. Επτά Ρώσοι; Ναι, επτά Ρώσοι επιστήμονες μόνιμα εγκατεστημένοι στη Γαύδο. Το κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη μόλις ξεκινούσε.
Τρεις μέρες μετά. Βατσιανά. Τελευταίο χωριό πριν το νοτιότερο "παρατηρητήριο" για Σαρακηνούς πειρατές, το ακρωτήριο της Τρυπητής. Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας στα Βατσιανά θα βρίσκαμε τους Ρώσους. Το λεωφορείο μάς άφησε έξω από το μόνο σπίτι του χωριού με σημάδια ζωής και μια απορία.
Καλοί άνθρωποι αυτοί οι Ρώσοι, είναι μάλιστα κι ένας Αμερικάνος μαζί τους, αλλά τι γυρεύουν σ' αυτόν τον έρημο τόπο δεν μπορώ να καταλάβω. μας είπε ο έτερος οδηγός λεωφορείου ο Γιάννης που είναι συνάμα και αντιπρόεδρος του νησιού. Μην ανησυχείς σε λίγο θα ξέρουμε σκέφτηκα. Μια γιαγιά μας υποδέχθηκε. Τώρα, τώρα έρχεται έχει πάει να αρμέξει την κατσίκα. Για το μουσείο δεν ήρθατε; Μαρία, Μαρίααααα έχεις κόσμο.
Τότε προσέξαμε την ξύλινη ταμπέλα που κρεμόταν πάνω στο σπίτι. Λαογραφικό Μουσείο Γαύδου. Ντάλα μεσημέρι. Η άμμος όπως και τα πάντα πάνω σ' αυτή είχαν πυρώσει. Καταφύγαμε αναπόφευκτα στη σκιά γύρω από το τεράστιο ξύλινο τραπέζι στη βεράντα του μουσείου. Η κυρά Μαρία δεν άργησε να φανεί. Θέλετε καφεδάκι κι ένα γλυκό; Δεν μπορούσα να αντισταθώ στην προοπτική να πιω έναν ελληνικό - ή τούρκικο πιο σωστά; - που θα μου έψηνε με τα χεράκια της. Μπορεί η λογική μετρημένη σε βαθμούς Κελσίου να επέβαλε φραπέ αλλά ανανέωσα το ραντεβού μου με το βιομηχανικό σκεύασμα για κάποιο πιο αστικό περιβάλλον. Στα Βατσιανά το τσίτωμα από τον νεσκαφέ θα ήταν τουλάχιστον αχρείαστο για να μην πω βλακώδες. Σε λίγο δοκιμάζαμε κέικ και χαλβά. Τα αβγά είναι από τις κοτούλες μου, το γάλα από τις κατσίκες …. Πάθαμε πλάκα, κάπως έτσι πρέπει να ήταν η αμβροσία.
Αφού απολαύσαμε τα φιλέματα ήρθε η ώρα της αποκάλυψης. Η κυρά Μαρία άνοιξε την ξύλινη πόρτα του παλιού πέτρινου σπιτιού και χωθήκαμε μέσα. Τεράστιοι κορμοί συγκρατούσαν τις πλάκες του χαμηλού ταβανιού για να μην πέσουν στο κεφάλι μας. Είναι κέδροι. Παλιά είχαμε πολύ ψηλούς κέδρους στο νησί αλλά τους ρημάξανε και με τα χρόνια μείνανε μόνο θάμνοι. Ο κέδρος είναι το ιερό φυτό των απανταχού φρικαμπίστας άλλο αν μερικοί ιερόσυλοι ανάβανε τις φωτιές τους το βράδυ με αυτούς. Το άρωμα του καμένου κέδρου είναι κάτι που άμα μπει στα ρουθούνια σου δεν το ξεχνάς ποτέ. Ούτε το πιο φίνο νυχτολούλουδο δεν μπορεί να συναγωνιστεί το μυρωδικό νέκταρ που αναδύει ο καιόμενος κέδρος. Ακόμα και η τελευταία του σπαραχτική κραυγή μεταμορφώνεται σε γλυκιά μελωδία ενός βραδινού σκοπού που σκεπάζει όλο το νυχτερινό σεληνιακό τοπίο του νησιού και σε κάνει να μεθάς. Κέδρος κέδρος το πιο ωραίο φυτό, κέδρος κέδρος το πιο σκληρό ναρκωτικό ήταν το μόνιμο τραγουδάκι που άκουγες στην παραλία του Αϊ Γιάννη.
Ένα χαλαρό υποκίτρινο φως μάς επέτρεπε να διακρίνουμε μέσα στη μία και μόνη αίθουσα τα αντικείμενα γύρω μας. Τον αργαλειό, το κόσκινο, το άροτρο κι ένα σωρό πράγματα καθημερινής χρήσης με τα οποία η κυρά Μαρία είχε μεγαλώσει θεωρώντας τα δεδομένα και που τώρα είχαν βρει αυτήν εδώ την κρυψώνα για να ξεγελάσουν το χρόνο. Η αποκάλυψη ωστόσο δεν είχε έρθει ακόμα. Μια ολόκληρη πλευρά του ιδιότυπου "μουσείου" ήταν βιβλιοθήκη. Στοίβες σκονισμένων παλιών βιβλίων συνωστίζονταν στα ράφια. Άπλωσα με περιέργεια το χέρι. Κατεβάζω το πρώτο. Όργουελ Η φάρμα των ζώων. Δεύτερο. Νίτσε Τάδε έφη Ζαρατούστρα. Τρίτο. Ράιχ Άκου ανθρωπάκο. Απίστευτο. Όποιο ανθρώπινο ον είχε διαβάσει και τα μισά από αυτά θεωρώ ότι βρισκόταν σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο. Πιάνω τη γιαγιά. Μα καλά πως βρέθηκαν όλα αυτά τα βιβλία εδώ;
Τα μάζευε ο παπα Μανώλης χρόνια τώρα. Με τόσο λίγες βιβλιοθήκες στην Ελλάδα είμαι σίγουρος ότι αυτή βρισκόταν σίγουρα μέσα στις πέντε πρώτες. Και δε μιλάω για περιβάλλον γιατί εδώ σίγουρα παίρνει την πρωτιά. Η αποκάλυψη ωστόσο ήρθε λίγα ράφια πιο πέρα. Πως τόσο μικρά χαρτάκια κατάφεραν να χωρέσουν τόση ιστορία:
Η θάλασσα γύρω μας ζώνη σα φίδι φοβερή
Φρουρός ακοίμητος φυλάει μέρα και νύχτα το νησί
Μας στείλανε οι πλουτοκράτες στου Λυβικού την ερημιά
Γιατί ζητήσαμε το δίκιο και του λαού τη λευτεριά
Εσύ ξένε που ίσως θα 'ρθεις μια μέρα σ' αυτό το νησί
Όχι σαν πολιτικός εξόριστος αλλά κάνοντας τουρισμό
Πρέπει να ξέρεις ότι απάνθρωποι στέρησαν
εδώ πάνω την ελευθερία ανθρώπων
Γιώργος Μαθιουδάκης , Μάρτης 1932
Αν καμιά φορά δεις ένα όνειρο ότι τάχα κάνεις βόλτα στο φεγγάρι Κι ότι εκεί έχει τόση μεγάλη ησυχία που σου φαίνεται ότι ακούς το φτερούγισμα της ψυχής σου και ταυτόχρονα την καρδιά σου να βαράει σαν πελώριο εκκρεμές. Πρόσεξε φουκαρά μου γιατί μπορεί να είσαι τυχερός και να μην ονειρεύεσαι αλλά να βρίσκεσαι πράγματι στη Γαύδο. Γνωρίζαμε ότι η Γαύδος ήταν τόπος εξορίας την περίοδο της δικτατορίας του Βενιζέλου (νόμος περί ιδιωνύμων) και Μεταξά (1932-1939) και μάλιστα με εκλεκτούς "προσκεκλημένους". Κάποιες από τις παραπάνω γραμμές ίσως ανήκαν στον Άρη Βελουχιώτη. Ο παπα Μανώλης κάθισε και τα αντέγραψε. Τα είχαν σκαλίσει οι πολιτικοί εξόριστοι στις πόρτες και τα παράθυρα των φυλακών. είπε με συγκίνηση η κυρά Μαρία. Όλο το νησί κρυβόταν μέσα σ' αυτό το σκοτεινό δωματιάκι. Ήταν σα να είχαμε ανοίξει το μπαούλο με το θησαυρό. Έχει πολύ καιρό που έχει πεθάνει ο παππούλης; ρώτησα αυθόρμητα Ο παπά Μανώλης είναι ο άντρας μου και σε λίγο θα είναι δω μαζί μας. Αλήθεια, μου φαίνεται πως έχει αργήσει κιόλας. Τελικά μερικές φορές είναι πράγματι προτιμότερο να μασάς παρά να μιλάς όμως εγώ θα θελα να 'χει ανοίξει η γη να με καταπιεί και μένα και την κωλότσιχλα που δεν έτυχε να 'χω. Όντως λίγα λεπτά της ώρας αργότερα ο παπα Μανώλης -ντυμένος με πολιτικά- εμφανίστηκε με σάρκα και οστά μπροστά μας. Ποιος τη χάρη του. Μπορούσε να λειτουργήσει σε οποιαδήποτε από τις τριάντα πέντε εκκλησίες που αριθμούσε συνολικά το νησί. Ώστε ψάχνεται τους Ρώσους ε; Καλοί άνθρωποι, πολύ καλοί άνθρωποι και δουλευταράδες. Τώρα επισκευάζουν μια εκκλησία. Πηγαίνετε μετά τις οκτώ για να έχουν επιστρέψει από το μεροκάματο. Να λίγο πιο κάτω είναι το σπίτι τους, αυτό με τον ανεμόμυλο απέξω. Έβγαλα το χάρτη και σημείωσα ένα κόκκινο χ στο μέρος που μας υπέδειξε. Πλέον γνωρίζαμε ακριβώς πού έπρεπε να πάμε …
Oρφανεμένοι πρώην Σοβιετικοί επιστήμονες αποβιβάζονται -είναι Σεπτέμβρης- στον Καραβέ, νοτιότερο λιμάνι επίσημου διαμετακομιστικού εμπορίου στη Μεσόγειο. Αποσκευές λιγοστές αλλά κάθε μια κι ένα κέρατο της Αμάλθειας, ικανό να θρέψει όχι μόνο έναν Δία αλλά χιλιάδες. Είναι η απόκρυφη γνώση που γεννήθηκε στα Σοβιετικά εργαστήρια, είναι η θέληση και η πεποίθηση ότι το να είσαι επιστήμονας δεν εξαργυρώνεται με συμβιβασμούς, έλλειψη οράματος και βουλιμικούς μισθούς που θα τους ευνουχίσουν καλοζωισμένοι γάτοι στα κρυστάλλινα γραφεία πετρελαϊκών πολυεθνικών. Υπάρχει ΟΡΑΜΑ, υπάρχει η Ρόδος και όλα είναι έτοιμα για το ΑΛΜΑ…
Βίοι και Πολιτεία.
Αντρέι Ντροσντόβ, ασπρομάλλης, ομιλητικός, ο αρχηγός και ο πρώτος που θα αποβιβαστεί κουβαλώντας το στίγμα ενός Τσερνομπίλ που σημάδεψε την ανθρωπότητα ενώ οι μετρητές Γκάιγκερ έβγαλαν όλους τους πυρηνικούς φυσικούς που έτρεξαν να αξιολογήσουν την καταστροφή νεκρούς. 'Πάρτε χημικά φάρμακα' είπαν οι γιατροί. Μαντρωμένοι σε απομακρυσμένες κλινικές βλέπουν το δέρμα τους να μετατρέπεται σε κάρβουνο. 'Όχι εγώ'. Εξοντώνει την ραδιενέργεια με γυμναστική. Ιδρώνει και επιβιώνει. Ο μόνος από τους εκατό. Μπόρις Λάντα, βυζαντινή αγιογραφία με σκιά, καλλιτέχνης με ότι πιο σημαντικό υπάρχει έξω από μουσείο στο γαλαξία. Ο κατ΄ επάγγελμα ψυχίατρος που την Άνοιξη του '68 ενώ Σοβιετικά τάνκ σαρώνουν τους δρόμους της Πράγας τολμά να διαδηλώσει στην Κόκκινη Πλατεία με άλλους 10. Αποτέλεσμα να συλληφθούν και να σωθεί χάρης την επιμονή της Αμερικάνας φίλης του που βομβαρδίζει το Κρεμλίνο με γράμματα. ' Θα αυτοπυρποληθώ μπροστά στο μαυσωλείο του Λένιν αν δεν τους απελευθερώσετε'. Εξορία στην χώρα των 'ελεύθερων΄ ΗΠΑ και Σχολή Καλών Τεχνών. 'Πάντως ήταν καλύτερα στην φυλακή' εξομολογείται. Υπόλοιποι και μη εξαιρετέοι. Ειρήνη Καρμάζινα, Άλλα Σαχίνα, Αλεξάντρ Γιούδιν, Άλλα Γιαυτουτσένκο, Αλεξέι Γιούσγιν. 'Δεν ξέραμε ούτε λέξη στα ελληνικά' παύση Το σκεπτικό: Άνθρωποι εμείς, άνθρωποι κι αυτοί κάπως θα συνεννοηθούμε και τελικά συνεννοούνται με τη μαυροφορεμένη γιαγιά στα Βατσιανά που χωρίς να τρομοκρατηθεί από τους ξένους τους παραχωρεί το μισοερειπωμένο πατρικό για να βγάλουν το χειμώνα. Τι ακριβώς κάνετε εδώ; Είμαστε ένα πείραμα, ένα παράδειγμα που αναιρεί το αυτονόητο της αλόγιστης, χωρίς δεύτερες σκέψεις, τύψεις, ενοχές καταστροφής του πλανήτη'. Οι πληροφορίες είναι παντού σε όλες τις εφημερίδες, τηλεόραση, ραδιόφωνο, όλοι ξέρουν τους κινδύνους αλλά κανείς δεν κάνει τίποτα και δεν είμαστε ούτε βέβαιοι ότι η κατάσταση είναι πλέον αναστρέψιμη. Απλώς προσφέρουμε τη μόνη λύση που εμείς θεωρούμε ικανή να επιτρέψει στο ανθρώπινο γένος να ζήσει την πρωτοχρονιά του 2026 και να μην ενταφιαστεί οριστικά στην κατεστραμμένη, πνιγερή χωματερή Γη το προηγούμενο έτος που σύμφωνα με τους επιστημονικούς μας υπολογισμούς είναι η κόκκινη περιοχή στους μετρητές αντοχής του πλανήτη. Η τεχνολογία της ανανεώσιμης, ήπιας ενέργειας δεν είναι θεωρία ούτε είναι μόνο για επιδείξεις, είναι γεγονός και μπορεί να λειτουργήσει σε ευρεία κλίμακα καθιστώντας ετούτο το νησί αυτάρκες ενεργειακά, μέχρι και να δημιουργήσει αποθέματα νερού. Βρισκόμαστε στην κόψη του μαχαιριού και οι αισιόδοξες φαρισαϊκές υποσχέσεις για υιοθέτηση της αιολικής πχ. ενέργειας που τώρα χάνονται στα βάθη του χρόνου πρέπει επειγόντως να μεταφερθούν στο παρόν.
Ζεστή νύχτα, ανεξάντλητα ερωτηματικά μετέωρα γύρω από το τραπέζι στο σαλόνι του σπιτιού που μόνοι τους έχτισαν- ούτως ή άλλως αυτοί είναι το ενεργό εργατικό δυναμικό του νησιού. ' Το σπίτι του Κουφοντίνα εμείς το χτίσαμε' γελάνε. Το ζήτημα είναι να επανακτηθεί η αρμονία με το ΕΝΑ, η διαίρεση, η αποξένωση, η ανασφάλεια γεννά την παθητική αποδοχή, την τυφλή ραχιτική πίστη στο αυτονόητο και την παράλογη ελπίδα ότι ο πολιτισμός θα επιβιώσει. Αν όμως κανείς δεν αγωνιστεί τότε; Έχουμε ξεχάσει αυτόν τον ιερό αριθμό της παγκόσμιας συμπαντικής ενότητας, το ΕΝΑ και παλινδρομούμε πνιγμένοι από άλλους αριθμούς με άπειρα απομονωμένα μηδενικά δισεκατομμυρίου στην ουρά τους. Όσο πιστεύουμε στην επιστήμη μας άλλο τόσο πιστεύουμε και στην αρμονία του Πυθαγόρα κι εκεί βασίζεται η δική μας ελπίδα γι' αυτόν τον κόσμο που δεν έχουμε έρθει εδώ για να απαρνηθούμε σαν αναχωρητές αλλά για να αποδείξουμε έμπρακτα ότι η ελπίδα είναι αληθινή, απτή, πραγματοποιήσιμη. Στα σχέδια μας είναι το καλοκαίρι του 2004 να οργανώσουμε Πυθικούς αγώνες στη Γαύδο. Τους κοιτάμε. Τι εννοείτε ακριβώς; Δηλαδή τι θα κάνει αυτός ο κόσμος; Αλλά η απάντηση έμμεσα και μυστικιστικά έχει ήδη δοθεί. 'Αν μαζευτεί κόσμος τότε θα ξέρει από μόνος του τι θα κάνει…'
Όποιος έχει ζήσει έστω και λίγες μέρες σε κάποιο νησί της άγονης γραμμής μπορεί εύκολα να αντιληφθεί την πλήρη εξάρτηση της ζωής των κατοίκων από τα καιρικά φαινόμενα. Θα μπορέσει να φτάσει το καραβάκι με το πετρέλαιο, το νερό και τα υπόλοιπα αγαθά που φαντάζουν με "μάννα εξ ουρανού"; Ε, λοιπόν γιατί να μην μετατρέψουμε τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα, γιατί να μην εκμεταλλευτούμε εμείς τον καιρό αντί να μας εκμεταλλεύεται εκείνος;
Το project των Ρώσων επιστημόνων στη Γαύδο έχει να κάνει με την αυτονομία του νησιού σε νερό και ενέργεια μέσω ανανεώσιμων πηγών. Και μάλιστα είναι ένα διεθνές project που λαμβάνει χώρα και σε νησιά της Βενεζουέλας και της Αυστραλίας με το δίκτυο των Ρώσων επιστημόνων να πηγαινοέρχεται μεταξύ Λατινικής Αμερικής, Μεσογείου και Ωκεανίας.
Οι άνεμοι μπορεί να εμποδίζουν το καραβάκι να φτάσει στο νησί, είναι όμως μιας πρώτης τάξεως πηγή ενέργειας. Οι δικοί μας ανεμόμυλοι δε σταματάνε στα 4 μποφόρ για να μη σπάσουν όπως αυτοί που έχουν εγκαταστήσει στα αιολικά πάρκα. Συνεχίζουν μέχρι και τα δέκα μας λέει ο Αντρέι με περηφάνια δείχνοντας αυτόν που έχουν ήδη εγκαταστήσει στην αυλή τους. Αυτός δεν έχει τη μορφή προπέλας όπως αυτοί της Siemens αλλά είναι ένας διάτρητος κύλινδρος. Ο ήλιος είναι μια ακόμα καθαρή πηγή που χρησιμοποιείται. Έτσι καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες μιας μέσης οικογένειας που υπολογίζονται στις 5-10 k Wt ημερησίως. Μια ντηζελογεννήτρια τίθεται σε λειτουργία απλά σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης.
Ένα άλλο εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί σε ένα ακριτικό ξερονήσι είναι αυτό της έλλειψης νερού. Εάν το σπίτι βρίσκεται κοντά στην παραλία, η ερευνητική ομάδα προτείνει ως λύση την αφαλάτωση του θαλασσινού νερού. Αλλιώς μια συσκευή συμπύκνωσης της ατμοσφαιρικής υγρασίας από το Ινστιτούτο Vernadsky της Ρωσικής Ακαδημίας Φυσικών Επιστημών παρέχει την απαραίτητη ποσότητα νερού που υπολογίζεται σε 3 κυβικά ημερησίως. Επίσης η ύπαρξη αποθεμάτων νερού στο νησί θα δημιουργούσε τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της γεωργίας.
Ωστόσο δεν είναι δίκαιος ο χαρακτηρισμός του όλου project ως πείραμα απλά γιατί αποδεικνύει στην πράξη ότι δουλεύει. Αυτή τη στιγμή η ερευνητική ομάδα περιμένει το πράσινο φως από την κοινότητα της Γαύδου ούτως ώστε όλοι οι κάτοικοι του νησιού να επωφεληθούν των τεχνολογικών καινοτομιών. Φυσικά εδώ δεν πρέπει να παραλείψουμε και τις κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις του ζητήματος. Παύει να υπάρχει η εξάρτηση του νησιού - και του κάθε νησιού - από την κεντρική διοίκηση που το έχει ξεχασμένο έτσι κι αλλιώς. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι όλο το οδικό δίκτυο του νησιού είναι χωματόδρομοι ή ακριβέστερα λακουβόδρομοι εκτός από το σημείο μεταξύ του ελικοδρομίου και του λιμανιού. Βλέπετε πριν μερικά χρόνια επισκέφθηκε τη Γαύδο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωστής Στεφανόπουλος και έπρεπε να σχηματίσει την εικόνα που έπρεπε τόσο αυτός όσο και οι κάμερες που τον συνόδευαν.
Τι έχουν να πουν όμως οι ίδιοι οι επιστήμονες γι' αυτό;
Για μας δεν είναι πείραμα αλλά στοίχημα για την επιβίωση του πλανήτη που δεν μπορεί να δεχθεί άλλο το βιασμό του από το πετρέλαιο. Είναι παράλογο. Καίμε πετρέλαιο για να μεταφέρουμε πετρέλαιο από το ένα μέρος στο άλλο ενώ η φύση μας δίνει τα αγαθά της δωρεάν. Είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε την ημερομηνία λήξης του πλανήτη. Είναι σε δύο δεκαετίες …
http://www.ypovrixio.gr/article.php?issues_no=13&contents_id=560
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου