Οικονομικός έλεγχος και Νέα Παγκόσμια Τάξη
Posted by ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ στο 08/01/2011
Ο καλός μας φίλος Εμμανουήλ Σαρίδης κατάφερε από το παγωμένο Βερολίνο να μας…ζεστάνει με το άρθρο-αφιέρωση του στην Κυρία Παπαρήγα.
Εμείς από πλευράς μας συνιστούμε σε όλους τους αναγνώστες μας να διαβάσουν αυτό το άρθρο.
***************************
Η Sacculina Carcini
Η κυρία Παπαρήγα μιλάει συνεχώς για το μεγάλο κεφάλαιο (στην Ελλάδα;). Της αφιερώνω αυτό το άρθρο, για να μάθει αυτή και οι αφελείς που ζαλίζονται απο τετοιες αοριστίες, που συγκεκριμένα βρίσκεται το μεγάλο κεφάλαιο, ποιός το εξουσιάζει και τί επιδιώκει.
του Honigmann
(μετάφραση: Εμμανουήλ Σαρίδης)
Η Sacculina Carcini είναι ένα ασυνήθιστο πλάσμα, είναι ένα στρείδι, που έχει εκφυλισθεί σε φυτό. Αρχίζει τη ζωή της σαν μια κάμπια (εντόμου), που κολυμπά μέσα στο νερό, ώσπου να βρεί και να εγκατασταθεί σε έναν κάβουρα, τον οποίο μετατρέπει σε έναν μικρό σάλιαγκο. Μετά βυθίζεται στο κάτω μέρος αυτού του κάβουρα, δημιουργεί «ρίζες» και αρχίζει να του απορροφά τις θρεπτικές ουσίες απο το αίμα του. Το ανοσοποιητικό σύστημα του κάβουρα δεν μπορεί πλεον να αντισταθεί στην Sacculina, έτσι ώστε να είναι αναγκασμένος πλέον να ζεί μαζί μ’ αυτό το παράσιτο, που γεμίζει σύντομα όλο το σώμα του και το μεταμορφώνει σε ένα νέο είδος ζώου, το οποίο υπάρχει πλεον μόνο για να εξυπηρετεί το παράσιτο. Εξωτερικά ο κάβουρας φαίνεται να είναι ο ίδιος, στην πραγματικότητα όμως έχει γίνει μια κούκλα, η οποία ελέγχεται παντελώς από τον κατακτητή του.
Η Αμερική, η Γερμανία και η Μεγάλη Βρετανία (καθώς και οι περισσότερες άλλες χώρες) βρίσκονται στην ίδια θέση με τον κάβουρα. Προς τα έξω, φαίνεται να ελέγχουν την μοίρα τους, στην πραγματικότητα όμως βρίσκονται υπό τον έλεγχο ενός κακοήθη και χειραγωγού εισβολέα.
Ο έλεγχος γίνεται μέσω των παγκοσμίως δρώντων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων και των Μέσων Μαζικής Πληροφόρησης (για τα ΜΜ στην Γερμανία βλέπε στοhttp://www.scribd.com/doc/22079461/Das-Medienmonopol) του εισβολέα, που είναι ο διεθνής Σιωνισμός. Στο άρθρο αυτό θα γίνει μια, αναγκαστικά συνοπτική περιγραφή του ελέγχου του σε άλλους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας:
Για την καλύτερη κατανόηση του θέματος θα παραθέσω πρώτα ένα απόσπασμα από το βιβλίο του David Landes “Wealth and Poverty of Nations” (“ο πλούτος και η φτώχεια των εθνών”):
“Το έτος 1836 … μετά από αιώνες περισσότερο ή λιγότερο επικερδών δραστηριοτήτων, δημιουργήθηκε ένα δίκτυο ιδιωτικών τραπεζών, οι οποίες είχαν στη διάθεσή τους αρκετά χρήματα για να κάνουν μεσο- και μακροπρόθεσμα επενδύσεις στην βιομηχανία… Οι ομάδες αυτές συνδέονταν μεταξύ τους με θρησκευτικούς και πολιτιστικούς δεσμούς: Οι Ουγενότοι-Καλβινιστές, οι Σεφαραδίτες Εβραίοι, οι Γερμανο-Εβραίοι και οι οικογένειες των ορθοδόξων Χριστιανών εμπόρων γνωρίζανε τους ανθρώπους τους, ήξεραν ποιον έπρεπε να εμπιστεύονται και με ποιούς έπρεπε να είναι δύσπιστοι, ποιον να ρωτήσουν και με ποιόν θα μπορούσαν να συνεργαστούν. … Γι’ αυτό οι Rothschilds στο Παρίσι επένδυσαν στους γαλλικούς σιδηροδρόμους και στα γαλλικά και βελγικά ανθρακωρυχεία και εργοστάσια μετάλλου. Το υποκατάστημά της Τράπεζάς τους στη Βιέννης προωθούσε και έκανε επενδύσεις σε χαλυβουργεία και ανθρακωρυχεία της σφαίρας επιρροής των Αψβούργων…Το έτος 1858 ο ιδρυτής του Reuters, ο Βαρώνος Paul Julius von Reuter, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Israel Beer Josaphat, έλαβε απο την κυβέρνηση παραχωρήσεις για την κατασκευή σιδηροδρόμων στην Περσία, για τη δημιουργία μιας τράπεζας και για την είσπραξη των φόρων επί είκοσι χρόνια. Απέκτησε επίσης τα αποκλειστικά δικαιώματα για εβδομήντα χρόνια για τη λειτουργία μεταλλείων, τράμ και εταιριών υδρεύσεως, για την κατασκευή των αρδευτικών καναλιών, για την ξύλευση δασών καθώς και οπσιόν για την ίδρυση επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας, ταχυδρομείων και άλλων επιχειρήσεων. Ο Λόρδος Curzon το αποκάλεσε αυτό “μια πλήρη και τελείως ασυνήθιστη μεταβίβαση του συνόλου του βιομηχανικού δυναμικού του βασιλείου σε ξένα χέρια“.
Αποσπάσματα από “Το περιστατικό Dearborn” της 17.12.1921 για την διείσδυση των Εβραίων στην αμερικανική βιομηχανία ποτών.
• «… το μεγαλύτερο μέρος του οργανωμένου λαθρεμπορίου βρίσκεται… σ’ αυτή τη χώρα στα χέρια των Εβραίων …”• “… η παγκόσμια διακίνηση ποτων βρισκόταν στα χέρια των Εβραίων. Το εμπόριο ποτών στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν, 25 χρόνια πριν απο την Ποτοαπαγόρευση, σχεδόν εξ ολοκλήρου σε εβραϊκά χέρια … “• «… ως μεσάζοντες ήλεγχαν την παραγωγή κρασιού στην Καλιφόρνια … Οι Εβραίοι έχουν, επίσης και το εμπόριο τσιγάρων υπό έλεγχο …”
“Τα ίδια ήταν και στη Ρωσία, την Πολωνία και τη Ρουμανία. Σύμφωνα με την Εβραϊκή Εγκυκλοπαίδεια: Οι Εβραίοι ήλεγχαν το εμπόρίο αλκοολούχων ποτών και των επιχειρήσεων βότκας, πράγμα που εξασθένησε τη Ρωσία …”
Τα παραπάνω κείμενα γράφτηκαν πρίν απο περίπου ογδόντα χρόνια. Και τώρα; Πόσα μεγάλα καρτέλ είναι εβραικής ιδιοκτησίας; Ο παρακάτω κατάλογος είναι ένα απλό παράδειγμα, που απλώς δείχνει την σοβαρότητα της κατάστασης.
Louis Dreyfus. Έδρα: Παρίσι, Γαλλία.
• Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στη Γαλλία
• Νο 3 εξαγωγέας σιταρών στον κόσμο.
• Νο 4 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
• Νο 5 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή
• Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στον κόσμο για προμήθειες σιτηρών προς τη Ρωσία.
• Ο Louis Dreyfus διαθέτει μια τράπεζα, η οποία στη δεκαετία του 1970 έγινε η πέμπτη μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα στη Γαλλία.
Bunge και Born. Έδρα: Σάο Πάολο, Βραζιλία.
• Νο 3 εξαγωγέας σιταρών στον κόσμο.
• Νο 4 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
• Νο 5 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή
• Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στον κόσμο για προμήθειες σιτηρών προς τη Ρωσία.
• Ο Louis Dreyfus διαθέτει μια τράπεζα, η οποία στη δεκαετία του 1970 έγινε η πέμπτη μεγαλύτερη ιδιωτική τράπεζα στη Γαλλία.
Bunge και Born. Έδρα: Σάο Πάολο, Βραζιλία.
• Νο 1 μύλος καλαμποκιού στις ΗΠΑ (18% της αγοράς).
• Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στη Βραζιλία.
• Νο 2 εξαγωγέας προϊόντων σόγιας στις ΗΠΑ.
• Νο 3 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
• Νο 3 Μεταποιητής σόγια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Νο 7 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή.
Η έκταση κυριαρχίας των Bunge και Bord στην οικονομία της Αργεντινής φάνηκε το 1974, όταν οι τρομοκράτες “Montoneros” απήγαγαν τους κληρονόμους της εταιρείας. Αποκαλύφθηκε, ότι οι Bunge και Borne όχι μόνο κυριαρχούσαν στην αγροτική οικονομία της Αργεντινής, αλλά και ότι οι εταιρίες του Bunge παρήγαγαν επίσης 40% των χρωμάτων, το ένα τρίτο των κουτιών κονσερβών και το 20% στον τομέα κλωστοϋφαντουργίας της Αργεντινής.
• Νο 1 εξαγωγέας σιτηρών στη Βραζιλία.
• Νο 2 εξαγωγέας προϊόντων σόγιας στις ΗΠΑ.
• Νο 3 εξαγωγέας σιτηρών στις ΗΠΑ.
• Νο 3 Μεταποιητής σόγια στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Νο 7 εξαγωγέας σιτηρών στην Αργεντινή.
Η έκταση κυριαρχίας των Bunge και Bord στην οικονομία της Αργεντινής φάνηκε το 1974, όταν οι τρομοκράτες “Montoneros” απήγαγαν τους κληρονόμους της εταιρείας. Αποκαλύφθηκε, ότι οι Bunge και Borne όχι μόνο κυριαρχούσαν στην αγροτική οικονομία της Αργεντινής, αλλά και ότι οι εταιρίες του Bunge παρήγαγαν επίσης 40% των χρωμάτων, το ένα τρίτο των κουτιών κονσερβών και το 20% στον τομέα κλωστοϋφαντουργίας της Αργεντινής.
Ο πρόεδρος της Αργεντινής,Juan Peron, προσπάθησε να περιορίσει την δύναμη των Bunge και Born και άλλων εταιρειών του καρτέλ σιτηρών. Όμως τον ρίξανε 1955 και το σύστημα που πήγε να βάλει διαλύθηκε.
Ο Περόν ήρθε το 1973 και πάλι στην εξουσία και δημιούργησε για τον ίδιο σκοπό ένα Εθνικο Σύμβούλιο Σιτηρών, που βρέθηκε σε αποφασιστική αντίθεση των επιχειρήσεων του καρτέλ σιτηρών.
Όταν πέθανε το 1974 ανέλαβε την κυβέρνηση η γυναίκα του Isabel, η οποία όμως ανατράπηκε το 1976 και ο έλεγχος των εξαγωγών σιτηρών και κρέατος περιήλθε και πάλι στις ιδιωτικές εταιρείες σιτηρών.
Monsanto. Διευθυντής: Robert Shapiro. Οι μεγαλύτεροι κεφαλαιούχοι της Monsanto στην Μεγάλη Βρετανία είναι οι Rothschilds. Η Monsanto θεωρείται σαν μία από τις “κακές” επιχειρήσεις. Φέρει την ευθύνη για πολυάριθμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για την καταστροφή του περιβάλλοντος και ιδίως για τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα καθώς και για την παραγωγή “Agent Orange”, “διοξίνης” και “Roundup”.
Nestle. Έδρα: Ελβετία
• Νο 1 παραγωγός τροφίμων στον κόσμο.
• Νο 1 εμπόριο σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
• Νο 1 εμπόριο συμπεπυκνωμένου γάλακτος στον κόσμο
• Νο 1 πωλησεις σοκολάτας και ειδών ζαχαροπλαστικής.
• Νο 1 πωλήσεις μεταλλικού νερού.
• Νο 3 εταιρεία καφέ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Νο 1 εμπόριο σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
• Νο 1 εμπόριο συμπεπυκνωμένου γάλακτος στον κόσμο
• Νο 1 πωλησεις σοκολάτας και ειδών ζαχαροπλαστικής.
• Νο 1 πωλήσεις μεταλλικού νερού.
• Νο 3 εταιρεία καφέ στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Nestle έχει 400 εργοστάσια σε πέντε ηπείρους. Διευθυντής της Nestle είναι ο Helmut Maucher. Η Nestle κατέχει το 50,1% του ισραηλινού παραγωγού τροφίμων Osem Investments.
Το ‘ετος 1998 ο Peter Brabeck-Letmathe της Nestle πήρε το βραβείο “Jubilee” από τον ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου σε αναγνώριση για τις επενδύσεις και τις εμπορικές σχέσεις με το Ισραήλ.
Unilever (πρώην Lever Brothers).
• Νο 1 παραγωγός παγωτού στον κόσμο.
• Νο 1 παραγωγός μαργαρίνης στον κόσμο.
• Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους εξαγωγείς σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
• Νο 1 πωλητής τσαγιού στην Ευρώπη.
• Νο 2 και Νο 3 κατασκευαστής σαπουνιών και απορρυπαντικών στον κόσμο
• Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους επεξεργαστές φοινικέλαιου και αμυγδάλων φοίνικα στον κόσμο.
• Ένας από τους μεγαλύτερους πωλητές/διακινητές ελαιολάδου στον κόσμο.
• Νο 1 παραγωγός μαργαρίνης στον κόσμο.
• Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους εξαγωγείς σκόνης γάλακτος στον κόσμο.
• Νο 1 πωλητής τσαγιού στην Ευρώπη.
• Νο 2 και Νο 3 κατασκευαστής σαπουνιών και απορρυπαντικών στον κόσμο
• Ένας από τους πέντε μεγαλύτερους επεξεργαστές φοινικέλαιου και αμυγδάλων φοίνικα στον κόσμο.
• Ένας από τους μεγαλύτερους πωλητές/διακινητές ελαιολάδου στον κόσμο.
Μεγαλύτερος μέτοχος είναι ο Viscount Leverhume.
Philip Morris.
• Το έτος 1847 ο Philip Morris άνοιξε ένα κατάστημα ειδών καπνιστού στο Λονδίνο και το 1854 παρήγαγε δικά του τσιγάρα.
• Το 1985 η Philip Morris αγόρασε την εταιρεία General Foods και το 1988 την εταιρεία Kraft Foods (η οποία μόλις είχε αγοράσει την CADBURY)
• Νο 2 εταιρεία παραγωγής τροφίμων στον κόσμο.
• Νο 1 επιχείρηση παραγωγής τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Νο 1 παραγωγός κασεριού στον κόσμο.
• Νο 1 παραγωγός τσιγάρων στον κόσμο.
• Νο 3 παραγωγός ειδών ζαχαροπλαστικής στον κόσμο.
• Νο 2 εταιρεία παραγωγής τροφίμων στον κόσμο.
• Νο 1 επιχείρηση παραγωγής τροφίμων στις Ηνωμένες Πολιτείες.
• Νο 1 παραγωγός κασεριού στον κόσμο.
• Νο 1 παραγωγός τσιγάρων στον κόσμο.
• Νο 3 παραγωγός ειδών ζαχαροπλαστικής στον κόσμο.
Βασικοί συνεταίροι: Ρούπερτ Μέρντοχ, Richard Parsons της Time Warner, η οποία ανήκει εν μέρει ανήκει στην οικογένεια Bronfman, που σαν ενας απο τους μεγαλύτερους παράνομους διακινητές ναρκωτικών, και Stephen Wolf, ανώτερος σύμβουλος της τράπεζας επενδύσεων Lazard Freres επενδύσεων (η Lazard ήταν μια απο τις τραπεζες που ίδρυσαν την τράπεζα Federal Reserve ή Fed, που εμφανίζεται σαν η κρατικη τράπεζα των ΗΠΑ ενώ είναι μια ιδιωτική εβραική τράπεζα).
Η Philip Morris είναι ένας από τους μεγαλύτερους διακινητές παράνομων τσιγάρων, που προορίζονται για πώληση αλλά και για ανταλλαγή με άλλα παράνομα εμπορεύματα. Η εταιρεία έχει στο ιταλικό Τύπο επανειλημμένα αναφερθεί σαν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους μαριχουάνας στον κόσμο.
Έλεγχος του ορυκτού πλούτου
Ο σύγχρονος κόσμος έχει μια ακόρεστη πείνα για ορυκτά. Αυτό οδήγησε στην λεηλασία της Νότιας Αμερικής, όπου ο πλούτος των φυσικών πόρων ήταν - και είναι – ένα καταραμένο δώρο.
Η εξόρυξη ορυκτών είναι μια από τις πιο εχθρικές για τό περιβάλλον και επικίνδυνες βιομηχανίες και έχει ποικίλες αρνητικές επιδράσεις στο περιβάλλον.
Οι κίνδυνοι αυτοί αυξάνονται, όταν η εξόρυξη ελέγχεται, όπως συμβαίνει σήμερα, από ελάχιστες εταιρείες που έχουν και πολύ αμφίβολους στόχους.
De Beers, Διαμάντια: Ογδόντα τοις εκατό της αγοράς των διαμαντιών στον κόσμο, ελέγχεται από την De Beers, η οποία με τη σειρά της ελέγχεται από την οικογένεια Oppenheimer.
Η αξία των διαμαντιών καθορίζεται από την προσφορά ακατέργαστων διαμαντιών που επιτρέπεται να κυκλοφορήσουν στην αγορά και όχι απο το αν τα διαμάντια σπανίζουν Σχεδόν όλο το εμπόριο διαμαντιών βρίσκεται στα χέρια των Εβραίων.
Αυτό έχει μια μακρά ιστορία. Μέχρι τις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα ο κόσμος εφοδιάζονταν με διαμάντια από την Ινδία, και οι Εβραίοι, με τις διασυνδέσεις τους στις ευρωπαϊκές αγορές και με τις σχέσεις τους στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, δημιούργησαν μια αλυσίδα μεταφορών για τα περισσότερα διαμάντια.
Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε, ότι το αυξανόμενο ινδικό εμπόριο είναι σήμερα αυτό που απειλεί το μονοπώλιο της De Beers.
Το 1988 η De Beers είχε κατηγορηθεί για συμμετοχή στον πόλεμο της Αγκόλα και για εμπόριο με “διαμάντια πολέμου”.
Η οργάνωση Global Witness εξέδωσε το βιβλίο „A Rought Trade“ (“Ένα σκληρό εμπόριο”), που έφερε την De Beers σε μια δυσάρεστη θέση και οδήγησε στο κλείσιμο των γραφείων της στην Αγκόλα.
Anglo American: Και αυτή η εταιρεία ελέγχεται από την οικογένεια Oppenheimer.
Η Anglo American είναι, μαζί με την BHP Billiton, την Rio Tinto και την Alcoa μια από τις μεγαλύτερες εταιρείες εξόρυξης ορυκτών στον κόσμο.
Χρυσός: Ορυχεία στη Νότια Αφρική, Αργεντινή, Αυστραλία, Βραζιλία, Γκάνα, Γουινέα, Μαλί, Ναμίμπια, Τανζανία, το Περού, την Κολομβία και την Αλάσκα.
Οι επενδύσεις στον χρυσό της Σιβηρίας θα δώσουν την ευκαιρία για μια περαιτέρω ανάπτυξη στη Ρωσία. Η εταιρεία απέκτησε πρόσφατα την Ashanti, η οποία είναι η δεύτερη μεγαλύτερη μεταλλευτική εταιρεία χρυσού παγκοσμίως σε ότι αφορά την παραγωγή.
Σίδηρος: Σημαντική συμμετοχή στην Kumba, έναν από τους κορυφαίους στα σιδηρομεταλλεύματα παγκοσμίως.
Platin: Η Anglo Platinum κατέχει το σαράντα τοις εκατό της παγκόσμιας παραγωγής. Επιπλέον συμμετέχει σε μια εταιρεία συμμετοχών μετάλλων πλατίνας στην επαρχία Σετσουάν στην Κίνα.
Μη ευγενή μέταλλα:
Χαλκός: στη Ναμίμπια
Ψευδάργυρος: Το ορυχείο Σκορπιός λειτουργεί στην Ναμίμπια από την Anglo Base Metals. Η οποία έχει αγοράσει και το Minera Sur Andes, το πρότζεκτ Collahuasi Rosario έργου στη Χιλή και το Codemin στη Βραζιλία.
Άνθρακας: Η Anglo Coal και η BHP Billiton έχουν προτείνει την επέκταση της παραγωγής άνθρακα στη Νότια Αφρική. Υπάρχουν επίσης σχέδια για μια οπτανθρακοποίησης στο ανθρακωρυχείο στο Queensland της Αυστραλίας και μια υπάρχουσα εγκατάσταση στο Moura του Queensland.
BHP Billiton:
Αυτός είναι ένας άλλος παγκόσμιος γίγαντας εξόρυξης στο πεδίο του σιδηρομεταλλεύματος, του άνθρακα, του χαλκό, του πετρέλαιο και του φυσικού αερίου, του αργύρου, του μόλυβδος, του ψευδάργυρου, του αλουμινίου και της αλουμίνας, του χρωμίου και του μαγγανίου. Ένας από τους μεγαλύτερους μετόχους είναι οι Chase Nominees, δηλαδή οι Rockefellers.
Freeport-McMoRan Copper και Gold Inc.
Η εταιρεία αυτή είναι με το ορυχείο Grasberg στην Irian Jaya, ένας από τους μεγαλύτερους και με το χαμηλότερο κόστος παραγωγούς χαλκού και χρυσού στον κόσμο. Το 1996 βαθμολογήθηκε σαν μια από τις δέκα χειρότερες εταιρείες και βρίσκεται απο δεκαετίες στο στόχαστρο των ομάδων που ασχολούνται με θέματα αυτοχθώνων, εργαζομένων, ανθρωπίνων δικαιωμάτων και περιβάλλοντος. Η αξία της παραχώρησης Grasberg εκτιμάται σε 50 δισεκατομμύρια δολάρια.
H Freeport-McMoRan Inc (FTX) εχει, εκτός από την εξόρυξη χαλκού και χρυσού, και άλλα ενδιαφέροντα, στα οποία περιλαμβάνεται και μια εταιρεία συμμετοχών με την IMC-Agrico Co. Η οποία είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραγωγούς λιπασμάτων στον κόσμο. Η FTX είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο θείου Frasch.
Ένα ξεχωριστό μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Freeport είναι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, ο κύριος μεσάζων της εταιρίας για την επιχειρηματική δραστηριότητα με την Ινδονησία. Ο Δρ Κίσινγκερ έχει πολύ καλές διασυνδέσεις στην Ινδονησία, ιδιαίτερα μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο Σουχάρτο πριν από την εισβολή στο Ανατολικό Τιμόρ, για την οποία φέρεται να του υποσχέθηκε την πλήρη υποστήριξη των ΗΠΑ. Η εταιρία του Κίσινγκερ παίρνει μια ετήσια προκαταβολή 200.000 δολαρίων από την Freeport και ο Κίσινγκερ ήταν απο τα τέλη της δεκαετίας του 1980 διευθυντής της μητρικής εταιρείας Freeport McMoRan Inc.
ExxonMobil:
Πετρέλαιο: Το πετρέλαιο είναι το κύριο καύσιμο της σύγχρονης εποχής.
Το 2003 η ExxonMobil είχε το μεγαλύτερο κέρδος όλων των επιχειρήσεων, ακολουθούμενη από τη City Group.
Στην ExxonMobil συμμετέχουν οι εταιρίες του Rockefeller „Standard Oil of New Jersy“, „Standard Oil of NY“ και Chevron, πρώην „Standard Oil of California“. Η City Group είναι η πρώην First National City Bank. Η Chase είναι η ιστορική ναυαρχίδα του Rockefeller στον χρηματοπιστωτικού τομέα.
Η ExxonMobil είναι γνωστή ως μια “κακή” εταιρία σε θέματα περιβάλλοντος και παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και η φήμη της Standard Oil στη Νότια Αμερική είναι ιδιαίτερα άσχημη.
Οι Rockefellers έχουν εξαιρετικά στενές διασυνδέσεις με τους Rothschilds. Ο Laurance Rockefeller και ο Rothschild ήταν τα ιδρυτικά μέλη της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ, σκοπός της οποίας είναι η παγκόσμια κυριαρχία.
Ο ιδρυτής της οικογένειας Ροκφέλερ, William Avery Rockefeller, ήταν ένας πλανώδιος επαγγελματίας, ο οποίος δεν παρουσιαζόταν σε πολλές δίκες για κλοπή αλόγων (κοινώς κατσικοκλέφτης Ε.Σ.). Στο τέλος εξαφανίστηκε και επανεμφανίστηκε ως Dr. William Levingston. Θάφτηκε σε έναν ανώνυμο τάφο με την ονομασία αυτή.
Ο John Rockefeller, γιος του William, κερδοσκοπούσε κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου, και μετα αγόρασε στις Ηνωμένες Πολιτείες σχεδόν το μονοπώλιο πετρελαίου και ίδρυσε την Standard Oil.
Οι Rockefellers φαινομενικά μοιάζουν σαν μια μεγάλη οικογένεια φιλανθρώπων, όμως μια ματιά στα καταστατικά των Ιδρυμάτων τους εμφανίζει ενδιαφέρον: Εκπαίδευση (ένα χρήσιμο μέσο κατήχησης), εκκλησίες (οι οποίες σκοπεύουν την εγκαθίδρυση μιας παγκόσμιας θρησκείας) και ένα σωρό δήθεν «πράσινα σωματεία».
Δεν είναι αυτό μια αντίφαση; Η ExxonMobil, η πηγή του πλούτου τους, είναι μια εταιρεία που έχει διαπράξει πολλά περιβαλλοντικά εγκλήματα (το ίδιο και η Standard Oil). Πώς συμβιβάζονται αυτά με τον ρόλο τους σαν προστάτες του περιβαλλοντολόγος; Μήπως όλες αυτές οι υποτιθέμενες γενναιοδωρίες είναι απλώς ένα μέσο για να αποκτήσουν τον έλεγχο επι των ομάδων που ενδέχεται να σταθούν εμπόδιο στους στόχους τους;
The World Bank Group (Παγκόσμια Τράπεζα):
Ένα δημοσίευμα του Reuters της 11. Οκτωβρίου 2004 αναφέρει, ότι η Παγκόσμια Τράπεζα (Διευθυντής: ο Εβραίος Paul Wolfowitz, πρώην αναπληρωτής άμυνας των ΗΠΑ και αρχιτέκτονας του πολέμου στο Ιράκ), σχεδιάζει να αυξήσει τις επενδύσεις της σε έργα εξόρυξης ορυκτών στον αναπτυσσόμενο κόσμο κατά 50%.
Η Τράπεζα έχει ξεκινήσει ήδη ένα μεγάλο έργο στο Τσαντ. Η χρηματοδότηση έργων εξόρυξης γίνεται από τον ιδιωτικό τομέα της Τράπεζας, την International Finance Corporation.
Η πρόσφατη μείωση του χρέους μερικών χωρών του Τρίτου Κόσμου, ιδιαίτερα της Βολιβίας, του Μάλι και της Γουιάνα, οι οποίες είναι όλες πλούσιες σε φυσικούς πόρους, δεν είναι μια ανθρωπιστική επιχείρηση για την βελτίωση των όρων ζωής του τοπικού πληθυσμού.
Άκουσε ποτέ κανείς, δανειστές χρήματος να μειώνουν το χρέος των δανειζομένων; Η απόφαση για τη μείωση του χρέους στην Αφρική, η οποία ελήφθη κατά την τελευταία συνεδρία των G8 στη Σκωτία, δεν έχει καμμία σχέση με κάποια βοήθεια σε φτωχές χώρες. Σημαίνει απλώς, ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείοχρησιμοποιεί και εδώ τις ίδιες μεθόδους που έχουν φέρει την Νότια Αμερική σε ασφυξία: Προσφορά χρηματοδοτικής βοήθειας υπό τον όρο, ότι μονοπωλιακές επιχειρήσεις που χρειάζονται φθηνό εργατικό δυναμικό, θα αντικαταστήσουν την τοπική βιομηχανία. Και το «δωρεάν» χρήμα δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει στα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας. Χρησιμοποιείται μόνο για να διατηρεί εν ζωή μια νέα, πιο εύκαμπτη ελίτ στην εξουσία.
Ο έλεγχος των φυσικών πόρων ενός κράτους από άτομα με αμφίβολους σκοπούς, δεν αποτελεί καθόλου έναν καλό οιωνό για την ανθρωπότητα και το περιβάλλον.
Το καλύτερο σχόλιο γι’ αυτή την κατάσταση είναι μια προφητεία των Ινδιάνων Cree του 19ου Αιώνα: “Μόνο όταν το τελευταίο δέντρο θα έχει κοπεί, το τελευταίο ποτάμι θα έχει δηλητηριαστεί, και όταν και το τελευταίο ψαρι έχει αλιευθεί, θα διαπιστώσετε, ότι τα χρήματα δεν τρώγονται“.
Τότε φυσικά θα είναι πολύ αργά.
Και μια σημείωση από τον Lupo cattivo:
Πολύ συχνά ακούμε, ότι αυτός ή εκείνος, ο Dreyfuss, ο De Beers, ο Rockefeller, η Queen ή το Βατικανό ελέγχουν ή κατέχουν μια κάποια εταιρεία: Αυτό είναι μια λανθασμένη συλλογιστική.
Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι αυτοί χρειάζονται χρήματα για τις επιχειρήσεις τους και τα χρήματα αυτά προέρχονται από τον παγκόσμιο τραπεζίτη, τονRothschild. Έτσι, υπάρχει πάντα ένας ιδιοκτήτης με κάποιο όνομα, αλλά αυτός τελικά ελέγχεται και κατευθύνεται από τον χορηγό του χρήματος, γιατί αν ο οφειλέτης δεν κάνει ότι θέλει ο πιστωτής, τότε ο πιστωτής τον εγκαταλείπει και θα πρεπει να θεωρείται σαν σίγουρο, ότι δεν πρόκειται να βρεί έναν αλλο πιστωτή…
Εκτός αν αυτός είναι μια κρατική τράπεζα, η οποία στη συνέχεια θα καταστραφεί.
Εκτός αν αυτός είναι μια κρατική τράπεζα, η οποία στη συνέχεια θα καταστραφεί.
Το ζήτημα είναι να μην προσπαθούμε να σταματήσουμε την Νεα Τάξη Πραγμάτων, που ήδη υπάρχει, προ πολλού μάλιστα.
Το ζήτημα είναι να αποτινάξουμε αυτό τόν ζυγό. Ίσως ένα εκατομμύριο μικροί Δαβιδ να είναι σε θέση να δαμάσουν τον Λεβιάθαν.
Το άρθρο με τον τίτλο “Wirtschaftliche Kontrolle bis hin zur NWO (Neue Welt-Ordnung)” δημοσιεύτηκε από τον lupo cattivo στο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου