Εξεταστικές στο κενοτάφιο της Βουλής

Γράφει η
Σοφία Βούλτεψη

Αν ο Αυστριακός οικονομολόγος που κατέθεσε την μηνυτήρια αναφορά για τα swaps της περιόδου 2000-2001 ήξερε πώς, πού και γιατί θα έληγε τόσο άδοξα η πρωτοβουλία του, θα προτιμούσε να του κοβόταν το χέρι! 

Η περιπέτεια του συγκεκριμένου εγγράφου είναι κάτι το απίστευτο:  Κατατέθηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, από εκεί διαβιβάστηκε στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών, έγινε προκαταρκτική έρευνα όπου διαπιστώθηκε η εμπλοκή πολιτικών προσώπων, η δικογραφία διαβιβάστηκε (ελέω κατάπτυστου άρθρου 86 του Συντάγματος) στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, εκείνος ανέθεσε σε αντεισαγγελέα να εξετάσει αν έπρεπε να διαβιβαστεί στη Βουλή και ο τελευταίος (πάντα ελέω άρθρου 86) έκρινε πως ναι, έπρεπε, «αμελλητί» να διαβιβαστεί στη Βουλή – το γνωστό κενοτάφιο όλων των υποθέσεων. 

Αν τελικά στηθεί άλλη μια εξεταστική – αυτή τη φορά για την οικονομία, αφού πρόκοψαν όλες οι άλλες – η υπόθεση των swaps δια των οποίων τεχνητά μειώθηκε το ελληνικό χρέος, πιθανότατα να μην εξεταστεί. 

Ως γνωστόν, ο πρωθυπουργός, αφού αρχικά είπε ότι στο μικροσκόπιο θα μπει και αυτή η περίοδος, μετά υπαναχώρησε (για να μην κακοκαρδίσει τον κ. Σημίτη) και είπε έβαλε «φράχτη» στην έρευνα, δηλώνοντας πως αυτή θα περιοριστεί στην περίοδο 2007-2009! 

Αλλά ακόμη και αν εξεταστούν όλα, ποιοι θα τα εξετάσουν; Δεν είναι η πρώτη φορά που το λέω: Εξεταστικές επιτροπές απαρτιζόμενες από εκπροσώπους κομμάτων, πρόσωπα δηλαδή που δεσμεύονται από τις πολιτικές αποφάσεις των κομμάτων τους, είναι μια σκέτη κοροϊδία. 

Σε καμιά άλλη χώρα οι κρίνοντες δεν είναι και κρινόμενοι. Και αυτό το έχω ξαναγράψει: Στη Βρετανία, τα γελοία έξοδα των βουλευτών ελέγχθηκαν από τον συνταξιούχο ανώτατο υπάλληλο Σερ Τόμας Λεγκ, ο οποίος έκανε την έρευνά του ταχύτατα, έβγαλε πόρισμα με το οποίο αποκαλούσε αναξιοπρεπείς τους Βρετανούς βουλευτές και αμέσως ψηφίστηκε νόμος με αναδρομική ισχύ, βάσει του οποίου ήδη ένας βουλευτής καταδικάστηκε σε 18μηνη φυλάκιση. 

Στην Ισλανδία, η έρευνα που οδήγησε (επίσης ταχύτατα) στην παραπομπή δύο πρώην πρωθυπουργών ήταν τριμελής, αποτελούμενη από έναν δικαστικό, έναν κοινοβουλευτικό και μια Ισλανδή καθηγήτρια Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Yale. 

Αλλά ακόμη και αν στηνόταν αυτή η επιτροπή, είναι βέβαιο ότι οι εργασίες της θα κρατούσαν χρόνια και πάλι δεν θα έβγαινε τίποτε, διότι τα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου ΔΕΝ γνωρίζουν Οικονομικά. 

Συμφωνώ με τον υπουργό Άμυνας Βαγγέλη Βενιζέλο ότι τώρα πρέπει να επιδιωχθεί η σύμπνοια και επομένως δεν πρέπει να στηθεί εξεταστική για την Οικονομία. Διαφωνώ, όμως, με την πρότασή του για δημιουργία διακομματικής επιτροπής που θα εξετάσει το παρελθόν και θα λάβει αποφάσεις για το μέλλον. Για τον απλούστατο λόγο ότι ΔΕΝ θα βρεθούν πρόσωπα που γνωρίζουν από Οικονομία, ώστε να συμπληρωθεί ο αριθμός των μελών της Επιτροπής. 

Υπό αυτήν την έννοια, συμφωνώ και με τον πρώην υφυπουργό Πέτρο Δούκα, που υποστηρίζει ότι η υπόθεση πρέπει να ανατεθεί σε επιτροπή σοφών και όχι σε «ασχέτους».  Διαφωνώ, όμως, με τα πρόσωπα που προτείνει. Ο κ. Παπαδήμος είναι αυτή τη στιγμή σύμβουλος του πρωθυπουργού και επομένως δεν μπορεί να αναλάβει ρόλο ελεγκτή. Και ο νομπελίστας Πισσαρίδης δεν γνωρίζει πολλά από την ελληνική πραγματικότητα. 

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι δύσκολο να βρεθούν τα πρόσωπα. Για παράδειγμα, μπορούν να αναλάβουν το έργο αυτό προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και εντιμότητας, όπως οι δύο πρώην υπουργοί Οικονομικών, Γιώργος Αγαπητός και Μανώλης Δρεττάκης, στους οποίους δεν επετράπη να κάνουν την δουλειά τους. Έτσι, οι άνθρωποι, αν και γνωρίζουν πολύ καλά τα θέματα, βρέθηκαν (για ευνόητους λόγους) στο περιθώριο και αυτή την στιγμή δεν συνδέονται, ούτε εξαρτώνται από κανένα κόμμα. 

Οπωσδήποτε πάντως, την κατάσταση πρέπει να πάρουν στα χέρια τους άνθρωποι που γνωρίζουν από Οικονομία. Για να σταματήσουν οι πειραματισμοί και οι αλαζονείες που καταστρέφουν τη χώρα. 

Όσο για την (νέα) εξεταστική για την σπατάλη στη δημόσια υγεία που πρότεινε χθες η κ. Μπακογιάννη, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως, αν στηνόταν, θα είχε την τύχη των άλλων. Την ίδια τύχη που θα έχει και η άρτι αφιχθείσα στη Βουλή δικογραφία για τις ρουσφετολογικές προσλήψεις στην ΑΜΕΛ. 

Πρέπει επιτέλους να γίνει κατανοητό από όλους: Η Βουλή δεν είναι δικαστήριο. Και οι βουλευτές δεν είναι δικαστές. Διότι οι δικαστές μελετούν και ενημερώνονται προκειμένου να φθάσουν σε ασφαλή κρίση. Δεν ασχολούνται με ρουσφέτια…


Ελεύθερη Ζώνη