Mου το έστειλε το πάντα ενημερωμένο «Ινφογνώμων Πολιτικά» . Οδυσσεύς
Πώς να επιβάλεις ένα πόλεμο στη Δύση, κατά του Ιράν για παράδειγμα; Απλό πράγμα για τους Ισραηλινούς: ένταξη στο ΝΑΤΟ και να προκαλέσει έναν πόλεμο με τους γείτονές τους ...
Ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Essam Sharaf, δήλωσε χθες ότι η ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφηκε το 1979 μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ θα μπορούσε να τροποποιηθεί, αν είναι προς το συμφέρον της περιοχής και της ειρήνης.
Η ισραηλινή απάντηση δεν άργησε, σήμερα.
Το Ισραηλινό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Πρέσβη της Αιγύπτου για να του υπενθυμίσει τη σημασία που έχει η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, Rafi Μπαράκ, δήλωσε στον Πρέσβη Γιασέρ Reda ότι οι συνθήκες πρέπει... να τιμηθούν κατά γράμμα. Αυτή η ξαφνική επίκληση για την διεθνή νομιμότητα για τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ καθιστά την αιγυπτιακή πλευρά σαφώς υπεύθυνη για όλα τα μελλοντικά περιστατικά που θα συμβούν, το αιώνιο παγκόσμιο θύμα, εάν η γλώσσα του φαίνεται καθησυχαστική, η απιστία εμφανίζεται σε υδατογράφημα, γιατί ποιος θα μπορούσε να επωφεληθεί από ένα πιθανό περιστατικό; Μια μικρή υπενθύμιση:
Δύο μήνες μετά το τέλος του πολέμου του 2006 στο Λίβανο, ένα σεμινάριο για τις σχέσεις ΝΑΤΟ / Ισραήλ πραγματοποιήθηκε στη Herzliya. Παρακολουθούσε αυτό το σεμινάριο, η τότε υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι, η οποία δήλωσε ότι το Ισραήλ θα προτιμούσε το ΝΑΤΟ «να έκανε τη δουλειά που έκανε το Ισραήλ στο Λίβανο». Πρόσθεσε ότι το Ισραήλ έλπιζε να συμμετέχει στις τοπικές και περιφερειακές πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ. Ο Γενικός αντι-γραμματέας του ΝΑΤΟ, Alessandro Risso, απάντησε λέγοντας ότι η παρουσία ενός ισραηλινού αξιωματικού συνδέσμου στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη, ήταν σημάδι της «ύστατης συνεργασίας» μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ .
Στο τέλος του 2006, το Ισραήλ πέτυχε μια «συμφωνία εταιρικής σχέσης» με το ΝΑΤΟ, η οποία είχε περισσότερο βάρος από καμία άλλη συμφωνία του ΝΑΤΟ με μη ευρωπαϊκή χώρα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, πολλοί στο Ισραήλ και τη Δύση, συνέχισαν να απευθύνουν έκκληση για πλήρη ισραηλινή ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ο Ρώσος πολιτικός αναλυτής Eduard Sorokin, προειδοποίησε ότι η Ουάσινγκτον χρησιμοποιούσε το ενδεχόμενο ισραηλινής συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ως μέσο για να αναγκάσει τις αραβικές χώρες να παραμείνουν σε εγρήγορση. Σύμφωνα με τον Χάρτη του ΝΑΤΟ επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ θεωρείται επίθεση κατά όλων των μελών. Συνεπώς, οποιαδήποτε μελλοντική σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων της θα μπορούσε να προκαλέσει ευρύτερη περιφερειακή σύγκρουση και δυνητικά, έναν παγκόσμιο πόλεμο, κατέληγε ο Sorokin.
Η πλειοψηφία των Ισραηλινών πιστεύουν ότι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ θα ενίσχυε τόσο την ασφάλεια του Ισραήλ όσο και τη στρατηγική δύναμη του ΝΑΤΟ. Παραδόξως, δεν υπήρξε καμία αραβική αντίδραση στην επιθυμία του Ισραήλ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, καμία αραβική προσπάθεια για να εμποδίσει την πρωτοβουλία και καμία προετοιμασία για την αντιμετώπιση των συνεπειών της.
Με την προοπτική μιας κλιμάκωσης για την οποία το Ισραήλ ήδη θεωρεί το εαυτό του ως θύμα, και δεδομένης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στα λυβιοαιγυπτιακά σύνορα και την προφανή εγκατάσταση δυτικών στρατιωτικών βάσεων στη Λιβύη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η παραμικρή στρατιωτική σπίθα θα προκαλούσε de facto την άμεση ένταξη της σιωνιστικής οντότητας στο ΝΑΤΟ. Να προκαλέσει πολέμους και να αφήσουν άλλους να πολεμήσουν ήταν πάντα το έμβλημα της σιωνιστικής οντότητας, γνωρίζοντας ότι το Ισραήλ ποτέ δεν έχει ορίσει μέχρι σήμερα «το έδαφος» του ούτε χαρτογράφησε «οριστικά τα σύνορα του», ανωμαλία που περιέργως υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη από το 1948. Εξάλλου, το σχέδιο για το «Μεγάλο Ισραήλ» εντάσσεται και στο σχέδιο για την «Ευρύτερη Μέση Ανατολή», που ανακοινώθηκε από τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς πολύ πριν από την πρώτη εκστρατεία των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Η λιβυκή ψευδο-επανάσταση δεν αναπνέει μόνο δυνατές μυρωδιές πετρελαίου αλλά και την μελλοντική αφαρπαγή των αραβικών εδαφών από το Ισραήλ.
Ένα χαρτί παραμένει ακόμη στα χέρια της Τουρκίας: ως μέλος του ΝΑΤΟ μπορεί να θέσει βέτο στην ένταξη του Ισραήλ σε αυτό το πολεμικό οργανισμό. Το λεπτό διπλωματικό παιγνίδι του Ισραήλ του επιβάλλει επομένως, περισσότερο από επιτακτικό, να ζητήσει συγγνώμη προς την Τουρκία, μάλιστα και σύντομα. Μην ξεχνάτε ότι η Τουρκία είναι η ίδια χρεωμένη στις δυτικές τράπεζες που την οδήγησαν στην οικονομική της απογείωση μέσω του χρέους, σύμφωνα με το σύστημα που βρίσκεται σε εξέλιξη και που οδηγεί αναπόφευκτα στην ιδιωτικοποίηση και την θραύση των εθνών. Το παράδειγμα της Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας αποτελεί ήδη νομολογία σε αυτό τον τομέα.
Οι υπό σιωνιστική κυριαρχία Ηνωμένες Πολιτείες επινοήθηκαν με την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια την «επαγρύπνηση» των αραβικών κρατών εδώ και δεκαετίες, αλλά χωρίς να διευκρινίσουν ότι ο αραβικός κόσμος θα ήταν ο χαμένος σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Επαγρύπνηση, εξάλλου πάντα στραμμένη κατά των λαών τους από καθεστώτα των οποίων οι μάσκες έπεσαν μετά την εισβολή της Λιβύης από τη Δύση με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας στον πληθυσμό. Η επιθυμητή εμφάνιση ενός δις-Ολοκαυτώματος (shoah-bis) που η σιωνιστική οντότητα θα επικαλεστεί θα έχει όλες τις εμφανίσεις για να προκαλέσει την «ανθρωπιστική» βοήθεια και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Αν το Ισραήλ καταφέρει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η περιφερειακή επιθετικότητα του θα υποστηριχτεί από τη συλλογική δύναμη ολόκληρης της Συμμαχίας.
Ο Αιγύπτιος πρωθυπουργός Essam Sharaf, δήλωσε χθες ότι η ειρηνευτική συμφωνία που υπογράφηκε το 1979 μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ θα μπορούσε να τροποποιηθεί, αν είναι προς το συμφέρον της περιοχής και της ειρήνης.
Η ισραηλινή απάντηση δεν άργησε, σήμερα.
Το Ισραηλινό Υπουργείο Εξωτερικών κάλεσε τον Πρέσβη της Αιγύπτου για να του υπενθυμίσει τη σημασία που έχει η συνθήκη ειρήνης μεταξύ των δύο χωρών. Ο Γενικός Διευθυντής του Υπουργείου, Rafi Μπαράκ, δήλωσε στον Πρέσβη Γιασέρ Reda ότι οι συνθήκες πρέπει... να τιμηθούν κατά γράμμα. Αυτή η ξαφνική επίκληση για την διεθνή νομιμότητα για τις συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ καθιστά την αιγυπτιακή πλευρά σαφώς υπεύθυνη για όλα τα μελλοντικά περιστατικά που θα συμβούν, το αιώνιο παγκόσμιο θύμα, εάν η γλώσσα του φαίνεται καθησυχαστική, η απιστία εμφανίζεται σε υδατογράφημα, γιατί ποιος θα μπορούσε να επωφεληθεί από ένα πιθανό περιστατικό; Μια μικρή υπενθύμιση:
Δύο μήνες μετά το τέλος του πολέμου του 2006 στο Λίβανο, ένα σεμινάριο για τις σχέσεις ΝΑΤΟ / Ισραήλ πραγματοποιήθηκε στη Herzliya. Παρακολουθούσε αυτό το σεμινάριο, η τότε υπουργός Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι, η οποία δήλωσε ότι το Ισραήλ θα προτιμούσε το ΝΑΤΟ «να έκανε τη δουλειά που έκανε το Ισραήλ στο Λίβανο». Πρόσθεσε ότι το Ισραήλ έλπιζε να συμμετέχει στις τοπικές και περιφερειακές πρωτοβουλίες του ΝΑΤΟ. Ο Γενικός αντι-γραμματέας του ΝΑΤΟ, Alessandro Risso, απάντησε λέγοντας ότι η παρουσία ενός ισραηλινού αξιωματικού συνδέσμου στο αρχηγείο του ΝΑΤΟ στη Νάπολη, ήταν σημάδι της «ύστατης συνεργασίας» μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Ισραήλ .
Στο τέλος του 2006, το Ισραήλ πέτυχε μια «συμφωνία εταιρικής σχέσης» με το ΝΑΤΟ, η οποία είχε περισσότερο βάρος από καμία άλλη συμφωνία του ΝΑΤΟ με μη ευρωπαϊκή χώρα μέχρι σήμερα. Ωστόσο, πολλοί στο Ισραήλ και τη Δύση, συνέχισαν να απευθύνουν έκκληση για πλήρη ισραηλινή ένταξη στο ΝΑΤΟ. Ο Ρώσος πολιτικός αναλυτής Eduard Sorokin, προειδοποίησε ότι η Ουάσινγκτον χρησιμοποιούσε το ενδεχόμενο ισραηλινής συμμετοχής στο ΝΑΤΟ ως μέσο για να αναγκάσει τις αραβικές χώρες να παραμείνουν σε εγρήγορση. Σύμφωνα με τον Χάρτη του ΝΑΤΟ επίθεση εναντίον ενός μέλους του ΝΑΤΟ θεωρείται επίθεση κατά όλων των μελών. Συνεπώς, οποιαδήποτε μελλοντική σύγκρουση μεταξύ του Ισραήλ και των γειτόνων της θα μπορούσε να προκαλέσει ευρύτερη περιφερειακή σύγκρουση και δυνητικά, έναν παγκόσμιο πόλεμο, κατέληγε ο Sorokin.
Η πλειοψηφία των Ισραηλινών πιστεύουν ότι η ένταξή τους στο ΝΑΤΟ θα ενίσχυε τόσο την ασφάλεια του Ισραήλ όσο και τη στρατηγική δύναμη του ΝΑΤΟ. Παραδόξως, δεν υπήρξε καμία αραβική αντίδραση στην επιθυμία του Ισραήλ να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, καμία αραβική προσπάθεια για να εμποδίσει την πρωτοβουλία και καμία προετοιμασία για την αντιμετώπιση των συνεπειών της.
Με την προοπτική μιας κλιμάκωσης για την οποία το Ισραήλ ήδη θεωρεί το εαυτό του ως θύμα, και δεδομένης της παρουσίας του ΝΑΤΟ στα λυβιοαιγυπτιακά σύνορα και την προφανή εγκατάσταση δυτικών στρατιωτικών βάσεων στη Λιβύη υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, η παραμικρή στρατιωτική σπίθα θα προκαλούσε de facto την άμεση ένταξη της σιωνιστικής οντότητας στο ΝΑΤΟ. Να προκαλέσει πολέμους και να αφήσουν άλλους να πολεμήσουν ήταν πάντα το έμβλημα της σιωνιστικής οντότητας, γνωρίζοντας ότι το Ισραήλ ποτέ δεν έχει ορίσει μέχρι σήμερα «το έδαφος» του ούτε χαρτογράφησε «οριστικά τα σύνορα του», ανωμαλία που περιέργως υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Έθνη από το 1948. Εξάλλου, το σχέδιο για το «Μεγάλο Ισραήλ» εντάσσεται και στο σχέδιο για την «Ευρύτερη Μέση Ανατολή», που ανακοινώθηκε από τους Αμερικανούς νεοσυντηρητικούς πολύ πριν από την πρώτη εκστρατεία των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Η λιβυκή ψευδο-επανάσταση δεν αναπνέει μόνο δυνατές μυρωδιές πετρελαίου αλλά και την μελλοντική αφαρπαγή των αραβικών εδαφών από το Ισραήλ.
Ένα χαρτί παραμένει ακόμη στα χέρια της Τουρκίας: ως μέλος του ΝΑΤΟ μπορεί να θέσει βέτο στην ένταξη του Ισραήλ σε αυτό το πολεμικό οργανισμό. Το λεπτό διπλωματικό παιγνίδι του Ισραήλ του επιβάλλει επομένως, περισσότερο από επιτακτικό, να ζητήσει συγγνώμη προς την Τουρκία, μάλιστα και σύντομα. Μην ξεχνάτε ότι η Τουρκία είναι η ίδια χρεωμένη στις δυτικές τράπεζες που την οδήγησαν στην οικονομική της απογείωση μέσω του χρέους, σύμφωνα με το σύστημα που βρίσκεται σε εξέλιξη και που οδηγεί αναπόφευκτα στην ιδιωτικοποίηση και την θραύση των εθνών. Το παράδειγμα της Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιταλίας αποτελεί ήδη νομολογία σε αυτό τον τομέα.
Οι υπό σιωνιστική κυριαρχία Ηνωμένες Πολιτείες επινοήθηκαν με την οικονομική και στρατιωτική βοήθεια την «επαγρύπνηση» των αραβικών κρατών εδώ και δεκαετίες, αλλά χωρίς να διευκρινίσουν ότι ο αραβικός κόσμος θα ήταν ο χαμένος σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα. Επαγρύπνηση, εξάλλου πάντα στραμμένη κατά των λαών τους από καθεστώτα των οποίων οι μάσκες έπεσαν μετά την εισβολή της Λιβύης από τη Δύση με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας στον πληθυσμό. Η επιθυμητή εμφάνιση ενός δις-Ολοκαυτώματος (shoah-bis) που η σιωνιστική οντότητα θα επικαλεστεί θα έχει όλες τις εμφανίσεις για να προκαλέσει την «ανθρωπιστική» βοήθεια και την ένταξή της στο ΝΑΤΟ. Αν το Ισραήλ καταφέρει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, η περιφερειακή επιθετικότητα του θα υποστηριχτεί από τη συλλογική δύναμη ολόκληρης της Συμμαχίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου