Ο κυνισμός της ελίτ των Ελλήνων

Αθήνα, 20 Οκτωβρίου. Ένας μπογιατισμένος αριστερός

συνδικαλιστής σε διαδήλωση στη διάρκεια της γενικής απεργίας

Μετά από δύο ημέρες γενικής απεργίας και μαχών  στο δρόμο, η Ελλάδα φαίνεται κάθε μέρα λίγο πιο κοντά από τον γκρεμό. Ενώ οι Ευρωπαίοι ηγέτες συγκεντρώνονται αυτή την Κυριακή σε μια τελευταία προσπάθεια για τη διάσωση του ενιαίου νομίσματος, ένας Έλληνας συγγραφέας καταδικάζει την ελίτ της χώρας του,
και την θεωρεί υπεύθυνη για τη σημερινή κατάσταση.

Αυτή τη εβδομάδα, οι εργαζόμενοι ενός μικρού αρτοποιείου στο κέντρο της Αθήνας ανακοίνωσαν ότι παρά να κλείσουν το μαγαζί –η πελατεία τους αποτελείται κυρίως από ευάλωτους ανθρώπους- θα δείξουν την αλληλεγγύη τους στο κίνημα για τη γενική απεργία, πουλώντας όλα τα προϊόντα τους σε τιμή κόστους. Αυτό το απρόσμενο νέο για τους πελάτες τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι μόνο ένα από τα πολλά σημάδια αντίστασης και αλληλεγγύης που εμφανίζονται στην ελληνική πρωτεύουσα. 

Εν τω μεταξύ, ούτε υπουργός ούτε βουλευτής δεν μπορεί να εμφανιστεί στο κοινό χωρίς να αποδοκιμαστεί ή να «γιαουρτωθεί» (ένα είδος κατακραυγής  της ελληνικής κοινωνίας).

Η Ελλάδα είναι μια διαιρεμένη χώρα: από τη μία πλευρά, οι πολιτικοί υπεύθυνοι, οι τραπεζίτες, οι φοροφυγάδες και βαρόνοι των μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζουν τις πολιτιστικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, τις πιο βίαιες που γνώρισε η Δυτική Ευρώπη, από την άλλη, η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Η γραμμή θραύσης ήταν προφανή χθες, όταν σχεδόν 500.000 άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους για να συμμετάσχουν στο μεγαλύτερο κίνημα διαμαρτυρίας στην ιστορία της χώρας.

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να δημιουργήσει διαίρεση μεταξύ των δημόσιων υπαλλήλων (που περιγράφονται ως τεμπέληδες και διεφθαρμένοι) και των υπαλλήλων του ιδιωτικού τομέα, απέτυχε. Το μόνο που κατάφερε η κυβέρνηση Παπανδρέου είναι να αντικαταστήσει την παλιά αντίθεση αριστερά-δεξιά με αυτή της ελίτ έναντι του λαού.

Η άλλη Ελλάδα θα εκφωνήσει την ετυμηγορία της ιστορίας

Η Ευρώπη σύντομα θα αποφασίσει πώς θα διαχειριστεί την κρίση του χρέους με την ελληνική κυβέρνηση ως απλό παρατηρητή. Αλλά ενώ η Ευρώπη θα ασχοληθεί με  το μόνο πρόβλημα που την ενδιαφέρει, το πολιτικό παιχνίδι στην Αθήνα θα εισέρθει στο τελικό στάδιο. Τότε «η άλλη» Ελλάδα θα αποφασίσει την ετυμηγορία της Ιστορίας.

Η πολιτική ελίτ θα πρέπει να λογοδοτήσει για το χάος που έχει δημιουργήσει, το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτούς που αντιστέκονται σήμερα. Τα δύο δυναστικά κόμματα που διαδέχθηκαν στην κορυφή της χώρας για σχεδόν σαράντα χρόνια, είναι ακριβώς αυτά που είναι πίσω από αυτό τον πάρα πολύ φουσκωμένο και αναποτελεσματικό δημόσιο τομέα.

Η εμφάνιση των -αναμφισβήτητων- δυσκολιών δεν τους εμπόδισε να συνεχίσουν να συσσωρεύσουν χρέη, ωθώντας με αυτό το τρόπο την Ευρώπη να παρέμβει στα ελληνικά πράγματα. 

Σύμφωνα με έναν εκπρόσωπο, δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα -Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, Ευρωπαϊκή Ένωση και Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα- τον τερματισμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων στον ιδιωτικό τομέα, το μόνο μέτρο που επέφερε κάποια αντίσταση εντός του κυβερνώντος κόμματος. Ούτε δεν ζήτησε ποτέ  η Τρόικα την πανεπιστημιακή μεταρρύθμιση. Έτσι μπορούμε να σκεφτούμε ότι η ελληνική ελίτ δεν είχε μεγαλύτερη επιθυμία από το να ενορχηστρώσει τη διάλυση του κράτους πρόνοιας για τη μεταφορά περιουσιακών στοιχείων του δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα κατηγορηθεί για ανικανότητα και κυνισμό. Όλα τα αυταρχικά καθεστώτα ονειρεύονται την ριζική ανατροπή της κοινωνίας. Αυτή η κυβέρνηση είχε ως αποστολή να αντικαταστήσει την αλληλεγγύη με την αδιαφορία, την φιλοξενία με την εκμετάλλευση. Απέτυχε, και τώρα, η ελίτ χωρίζεται από τον θυμωμένο λαό  πλέον μόνο από μια παχιά γραμμή ανδρών με μπλε στολές.

Οι άνθρωποι θα αντιδράσουν περισσότερο βίαια

Η ανεργία των νέων ανεβαίνει κατακόρυφα στα ύψη και απειλεί να φτάσει το 50%. Για δεκαετίες, η Ελλάδα θα πληρώσει τη τιμή για την καταστροφή μιας ολόκληρης γενιάς. Η Τρόικα θα κατηγορηθεί για νεο-αποικιακή υπεροψία. Δεν είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε τον μύθο του Σισύφου για να κατανοήσουμε ότι μέτρα που οδηγούν σε «ανάπτυξη -7%» δεν μπορούν να μειώσουν το έλλειμμα.

Ούτε χρειάζεται να διαβάσουμε τον Πλάτωνα για να γνωρίσουμε ότι μειώνοντας κατά το ήμισυ τους μισθούς και τις συντάξεις, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν να πληρώσουν τους υπέρογκους νέους φόρους. 
Ούτε χρειάζεται να έχομε πάθος με την ελληνική ιστορία για να μαντέψουμε ότι όσο περισσότερες φορές θα επαναλαμβάνουν ότι μειώνεται η εθνική κυριαρχία της χώρας, τόσο περισσότερο βίαια θα αντιδράσουν οι άνθρωποι.

Η διαδήλωση της 20^ης Οκτωβρίου έκλεισε με μια τραγωδία, τον θάνατο ενός συνδικαλιστή. 
Τελείωσαν τα τελευταία απορρίμματα της νομιμότητας της εξουσίας, και η κυβέρνηση αναμένεται σύντομα να πακετάρει. Το δημοκρατικό έλλειμμα το οποίο υποφέρουν όλες οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι μη αναστρέψιμο. 
Ανήκει στην «άλλη» Ελλάδα η ευθύνη να υιοθετήσει ένα σύνταγμα για την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία για τον εικοστό πρώτο αιώνα. 

Αυτό είναι το πολυτιμότερο που μπορεί η Ελλάδα να προσφέρει στον κόσμο.

Πηγή: presseurop, Ινφογνώμων Πολιτικά