«Σπάνια ξέρουμε αν ένας αγώνας αξίζει. Παλεύουμε από ανάγκη δίχως να γνωρίζουμε αν υπάρχει ένα αξιολογικό στοιχείο που αποδεικνύει με έναν αντικειμενικό τρόπο την ορθολογία της στάσης μας.
«Τη γλώσσα μ' θα μαθάνω τη ρίζα μ' κι ανασπάλω»
Η αναγνώριση της γενοκτονίας ανήκει σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις όπου η ανθρωπιά αγγίζει άμεσα την ανθρωπότητα. Οταν ένας ολόκληρος λαός έπεσε θύμα της απανθρωπιάς, είναι η ίδια η ανθρωπότητα που πληγώθηκε. Το ίδιο ισχύει και για τη γενοκτονία των Ποντίων. Δεν πρέπει να απομονώσουμε το Ποντιακό ούτε ως ιστορικό γεγονός ούτε ως στρατηγικό στόχο. Πρέπει να ενσωματώσουμε την τεχνογνωσία που έχουμε στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Να τη χρησιμοποιήσουμε δυναμικά μέσα σε ένα στρατηγικό πλαίσιο όπου το συναισθηματικό και παραδοσιακό στοιχείο δεν επαρκούν».
Καμιά τριακοσαριά Ποντιόπουλα παρακολουθούν προσεκτικά τον Νίκο Λυγερό, έναν αιρετικό ομιλητή, που επιμελώς κρύβει πίσω από την επίσημη ιδιότητά του ως «στρατηγικού συμβούλου» μια σειρά από ταλέντα σε γλωσσολογία, μαθηματικά, λογοτεχνία, ποίηση, θέατρο και, με δείκτη νοημοσύνης 189, συγκαταλέγεται στους 50 εξυπνότερους ανθρώπους του κόσμου.
Η 7η Συνάντηση Ποντιακής Νεολαίας της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος, στον Κάλαμο Αττικής, ήταν ξεχωριστή. Ερωτήματα-αλογόμυγες τύπου: «Αξίζει να είστε Πόντιοι;», «τι κάνετε για την ουσιαστική αναγνώριση της γενοκτονίας;», «μήπως είμαστε η κυριαρχία του τίποτα, ένας λαός που δεν μπορεί να επηρεάσει τίποτα;», τα οποία πριν από χρόνια ήταν αδύνατον να παρουσιαστούν από ομιλητές, βρήκαν γόνιμο έδαφος για ουσιαστικό και εποικοδομητικό διάλογο.
Παρόντες, ο πρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος Γιώργος Παρχαρίδης, ο πρόεδρος των Ποντίων Νοτίου Ελλάδος και Νήσων Γιώργος Βαρυθυμιάδης, οι εκπαιδευτικοί Χρύσα Μαυρίδου, Αντώνης Παυλίδης και Ηλίας Πετρόπουλος, με εξαιρετικές ομιλίες για τη διάσωση και διάδοση της ποντιακής διαλέκτου, ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Γιάννης Γεωργιάδης. Το διήμερο έκλεισε όπως πάντα με χορό και τραγούδι. *
Ο μυλωνάς και ο γάτος
«Κάποτε ο Καζαντζάκης και ο Σικελιανός -σε εκδρομή τους- είδαν ένα λουλούδι που δεν το είχαν ξαναδεί. Ρώτησαν τα παιδιά που έπαιζαν πιο πέρα το όνομα του λουλουδιού. Τα παιδιά τούς είπαν ότι δεν ξέρουν, αλλά υπάρχει μια γερόντισσα στο χωριό που ξέρει όλα τα ονόματα των φυτών.
Πήγαν και έξω από το σπίτι της γερόντισσας, ήταν κόσμος, στεφάνια και ένα φέρετρο ακουμπισμένο στον τοίχο... "Εκείνο το απόγευμα εθρηνήσαμε δύο θανάτους" είπε ο Σικελιανός. Εμείς μπορούμε να αποτρέψουμε τον ένα θάνατο! Ελπίζουμε ότι θα σώσουμε τουλάχιστον το όνομα του λουλουδιού!» Ετσι σκέφτηκε μια ομάδα εθελοντών εκπαιδευτικών και σε συνεργασία με την Ενωση Ποντίων Πιερίας, τηλ. 23510-23941, δημιούργησαν το Εργαστήρι της Ποντιακής Διαλέκτου. Στη συνέχεια προχώρησαν στην έκδοση του εντύπου «Ο χαμαιλετάρτς και ο πάρδον», ο μυλωνάς και ο γάτος, στον αισώπειο μύθο που κυκλοφόρησε στην ποντιακή διάλεκτο και τη νεοελληνική γλώσσα. Πολύτιμο έργο με ελπιδοφόρα μηνύματα.
Λαϊκή ποντιακή σοφία
Κιβωτοί ενός αρίφνητου πολιτισμού, ξεριζωμένου αλλά ακόμα ζωντανού. Είκοσι εννέα ιστορίες που κλείνουν μέσα τους μνήμες από τις χαμένες πατρίδες και φέρνουν τα σημερινά παιδιά σε επαφή με τα ηθικά διδάγματα αλλά και το πηγαίο χιούμορ της λαϊκής σοφίας.
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Αναρτήθηκε από Theophilos Kotsidis στο e-Pontos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου