Δηλώνω ευθαρσώς ότι «η ομοφυλοφιλία δεν είναι φυσιολογική κατάσταση». Λέτε να κινδυνεύω από μήνυση εκ μέρους των μη φυσιολογικών;

ΜΙΑ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ - ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΥ 2011 ΟΠΟΙΟΣ ΔΗΛΩΣΗ ΟΤΙ «Η ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ» ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΤΕ ΣΕ ΦΥΛΑΚΙΣΗ

του Ναπολέοντα Λιναρδάτου   στο ΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΙΣΤΗ   

Χθες ένα δικαστήριο καταδίκασε τους Κωνσταντίνο Πλεύρη και Δημήτρη Ζαφειρόπουλο με δέκα μήνες για εξύβριση γιατί μεταξύ άλλων είπαν ότι «η ομοφυλοφιλία είναι διαστροφή». Εξ όσων γνωρίζω (και αν κάνω λάθος ας με διορθώσει κάποιος) οι δύο κατηγορούμενοι δεν καταδικάστηκαν για πράξεις, αλλά για απόψεις. Απαράδεκτο.

Εδώ θα πρέπει να προσδιορίσουμε πολιτικά με ακρίβεια τους μηνυτές που περιλάμβαναν τον φασίστα Παναγιώτη Δημητρά του φασιστικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι και πολιτική αγωγή τον φασίστα Γρηγόρη Βαλλιανάτο, αλλά και τις φασιστικές οργανώσεις Athens Pride και Ένωση Λεσβιών Ελλάδος.

Δεν υπάρχει λόγος πλέον να προσπαθούμε να
εκφραζόμαστε διπλωματικά και με μισόλογα για ανθρώπους και οργανώσεις που επιτίθενται στην κορυφαία και πιο σημαντική κατάκτηση του δυτικού πολιτισμού: την ελευθερία έκφρασης και λόγου. Όποιος σκέφτεται και δρα φασιστικά είναι φασίστας. Δεν υπάρχουν γκρίζες ζώνες και ενδιάμεσες επιλογές. Οι απαράδεκτοι νόμοι πρέπει να καταργηθούν, οι ιδέες, οι θεωρίες και οι άνθρωποι πίσω από αυτές θα πρέπει να αποκαλυφθούν για το τι πραγματικά είναι, φασιστικές και φασίστες.

Αντίθετα με φασίστες άλλων εποχών τα παραπάνω άτομα και οργανώσεις είναι πολύ πιο επικίνδυνα μιας και καταφέρνουν να περνούν στο σύστημα ιδέες και αντιλήψεις υπό τον μανδύα της ανεκτικότητας και του πλουραλισμού. Ο πιο επικίνδυνος φασισμός είναι αυτός που επιβάλλεται στο όνομα της ελευθερίας.

Η είδηση πέρασε στα ψιλά φυσικά. Ακόμα και στην Ελλάδα όπου οι φιλελεύθερες αρχές μιας δημοκρατικής κοινωνίας δεν είναι βαθιά ριζωμένες, ο μέσος Έλληνας θα έβρισκε άβολη την ιδέα ότι τα δικαστήρια καταδικάζουν πολίτες αποκλειστικά και μόνο για τις ιδέες τους. Ο μηχανισμός της επιβολής μιας νέας πολιτικής ορθοδοξίας γίνεται με αργά, αλλά σταθερά, βήματα, ώσπου μια μέρα δίκες όπως η προαναφερθείσα να μας φαίνονται τυπικές και συνήθεις διαδικασίες.

Οι σοσιαλφιλελεύθεροι φίλοι μας που θα βρίσκονταν στα κεραμίδια αν κάποια παραθρησκευτική οργάνωση είχε μηνύσει κάποιον αριστεριστή γιατί πρόσβαλε τα ιερά και όσια, τώρα στην καλύτερη περίπτωση είναι αδιάφοροι και σιωπηροί, λες και η ελευθερία του λόγου εξαρτάται από το αν o καταδικασθείς μας είναι συμπαθής ή αντιπαθής. Και εδώ θα πρέπει να προσδιορίσουμε με ακρίβεια με το τι έχουμε να κάνουμε: με υποκριτές.