Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.

Άριστος Μιχαηλίδης: Τις ημύνθη περί πάτρης;  Φιλελεύθερος

Δεν είναι μόνο που σε κάνει να θρηνείς η κατάσταση στην Ελλάδα, είναι που σε τρομάζει και η ηγεσία της, ανίκανη, υστερόβουλη, κομματοκρατούμενη, που ακόμα και την ώρα που βρίσκεται στον πάτο συνεχίζει να σκάβει για να πάει πιο κάτω. Έφτασαν στο σημείο να τους προστάζουν οι ξένοι και να μην μπορούν να διαμαρτυρηθούν καν για τις εντολές τους, σε ποιον θα αναθέσουν τη σωτηρία, αν θα κάνουν εκλογές ή δημοψήφισμα, αν θα δώσουν μισθούς και συντάξεις στους πολίτες τους…
Έχουν εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία της χώρας στους Γερμανούς, στους Γάλλους, στο ΔΝΤ και στον Όλι Ρεν κι ακόμα δεν είναι βέβαιοι αν θα αφήσουν πίσω τους την κομματική κραιπάλη για να συναποφασίσουν σ΄ ένα πρόγραμμα σωτηρίας. Ακόμα και την ώρα, που
αναγκάστηκαν να συνομιλήσουν ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αντιπολίτευσης και να συμφωνήσουν σε κυβέρνηση ενότητας, η Αλέκα Παπαρήγα (ΚΚΕ) έκανε διάσκεψη για να καλέσει το λαό να ρίξει αυτή την κυβέρνηση (που δεν έγινε ακόμα) «να της κάνει τη ζωή δύσκολη και να επιβάλει εκλογές». Λες κι αν γίνουν εκλογές, θα αναλάβει την εξουσία το ΚΚΕ ή ο Τσίπρας κι όχι ο Σαμαράς ή ο Παπανδρέου. Ουδείς έχει απαντήσεις για την έξοδο της Ελλάδα από την κρίση. Αλλά επειδή η κατάσταση είναι και μια προειδοποίηση για τα δικά μας, αντί άλλων σχολίων δημοσιεύουμε εδώ ένα κείμενο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του περιοδικού Άρδην (www.ardin-rixi.gr). Είχε δημοσιευθεί στην εφημερίδα Ακρόπολη το 1896, αλλά είναι ακόμα απόλυτα ακριβές και για την Ελλάδα και για την Κύπρο. (Να θυμηθούμε και λίγο την καθαρεύουσα του Παπαδιαμάντη, που την έχουν διαγράψει και από τα σχολεία): 
Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων; Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπια τα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.
Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρεψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοι τους! Τότε σ’ εξεθέωναν οι προεστοί κ’ οι «γυφτοχαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταί κ’ οι δήμαρχοι.
Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύο κόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια», δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχμών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, και παρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ’ τη σακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πληρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαριασμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.
Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυγοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττει αυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών τα οποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξ αυτού…
Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν, θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσωπείον κ’ επιδεξιώτερον τον κόθορνον.
Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θεσμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησις του ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρόνημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις της χρεοκοπίας.