Ο ιστορικός Δημ. Βερναδάκης (1834-1907) καυτηριάζοντας τα κακώς κείμενα του δημόσιου βίου της εποχής του και ιδιαίτερα τη συμπεριφορά των πολιτικών έγραφε και τα εξής: "Είναι τόσο εγωιστές και φίλαρχοι, ώστε να μην προσέχουν κανέναν, εκτός από τον εαυτό τους και τους γύρω τους που τους λιβανίζουν. Η φιλοπατρία τους είναι κατώτερη από τις άλλες αντίστοιχες ιδιότητές τους. Όταν είναι στην Αρχή, ξεχνούν όσα σκέπτονται για την πατρίδα τους όντας έξω απ' αυτήν… Είναι πρόθυμοι να κάνουν το παν, ακόμη να συνεργαστούν και με τους ληστές για να κερδίσουν τις εκλογές… Το θανατηφόρο νόσημα της χώρας είναι η ιδιοτέλεια, το προσωπικό συμφέρον.
(Αυτά συνοπτικά αναφέρονται από τον επίσης ιστορικό Απ. Βακαλόπουλο στο έργο του: "Νέα Ελληνική Ιστορία (1204-1985) εκδ. "Βάνιας", Θεσσαλονίκη, 1990, σελ. 293).
Τα διαβάζει κανείς και νομίζει ότι αυτά γράφονται για τους σημερινούς πολιτικούς, οι οποίοι δεν συνεργάζονται βέβαια με τον διαβόητο λήσταρχο Νταβέλη αλλά με "καθώς πρέπει κυρίους" των πολυεθνικών εταιρειών και χρηματοπιστωτικών ευαγών ιδρυμάτων.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, οι πολιτικοί ομνύουν στο "συμφέρον της πατρίδας" για το οποίο… θυσιάζονται και αυτοί και τα παιδιά τους!!!
Αφού μπορούν, καλά να κάνουν.
(Αυτά συνοπτικά αναφέρονται από τον επίσης ιστορικό Απ. Βακαλόπουλο στο έργο του: "Νέα Ελληνική Ιστορία (1204-1985) εκδ. "Βάνιας", Θεσσαλονίκη, 1990, σελ. 293).
Τα διαβάζει κανείς και νομίζει ότι αυτά γράφονται για τους σημερινούς πολιτικούς, οι οποίοι δεν συνεργάζονται βέβαια με τον διαβόητο λήσταρχο Νταβέλη αλλά με "καθώς πρέπει κυρίους" των πολυεθνικών εταιρειών και χρηματοπιστωτικών ευαγών ιδρυμάτων.
Όπως τότε, έτσι και τώρα, οι πολιτικοί ομνύουν στο "συμφέρον της πατρίδας" για το οποίο… θυσιάζονται και αυτοί και τα παιδιά τους!!!
Αφού μπορούν, καλά να κάνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου