Η ουσία της δήλωσης του Θεόδωρου Πάγκαλου για την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας
Τα σπουδαιότερα ζητήματα σ’ αυτόν τον τόπο σπάνια τα συζητούμε, πλην εάν αναδυθούν τυχαία στην επιφάνεια. Αλλά και τότε θα ασχοληθούμε μόνον με τα επιφαινόμενα. Αυτή είναι και η περίπτωση της δήλωσης του Θεόδωρου Πάγκαλου: «Εγώ είμαι υπέρ της απώλειας της κυριαρχίας. Πάντοτε υπήρξα υπέρ της απώλειας της εθνικής κυριαρχίας, διότι είμαι Ευρωπαίος και κυρίως είμαι υπέρ της ομοσπονδιακής Ευρώπης», είχε πει στο γαλλικό ρ/σ Εurope 1.
Πριν απ’ όλα, οφείλουμε να σημειώσουμε ότι η έλλειψη πολιτικής παιδείας δημιουργεί σύγχυση αναφορικά με τους όρους. Προφανώς ο κ. Θ. Πάγκαλος θα εννοούσε κρατική ή ίσως και λαϊκή κυριαρχία, διότι στο ελληνικό έθνος ανήκουν περί τα έξη -καταγεγραμμένα- εκατομμύρια Έλληνες που ζουν στην αλλοδαπή, και ουδεμία...
απώλεια υφίστανται.
απώλεια υφίστανται.
Ως προς την ουσία, είναι γεγονός ότι απέδωσαν θετικά οι προσπάθειες του παγκόσμιου συστήματος, που άρχισαν πριν από 100 και περισσότερα χρόνια και εντατικοποιήθηκαν ιδιαίτερα την τελευταία 30ετία, να απεθνοποιηθούν τα κράτη προκειμένου να διασπαστεί η λαϊκή ενότητα, που ήταν ταυτόχρονα και εθνική.
Υπενθυμίζουμε, ότι επί ενάμιση περίπου αιώνα κυριάρχησαν οι ιδέες του Μαντσίνι «σε ένα κράτος ένα έθνος, και ένα έθνος σε ένα κράτος», διότι τότε το σύστημα ήθελε να δημιουργήσει ισχυρά κράτη προκειμένου να αναχαιτίσει την επέκταση της ρωσικής αυτοκρατορίας, της οποίας οι βλέψεις επί της κεντρικής και νοτιοανατολικής Ευρώπης ήσαν εμφανείς. Έτσι συνενώθηκαν τότε τα πολλά μικρά κρατίδια και ιδρύθηκαν η Γερμανία και Ιταλία.
Από τη στιγμή που το σύστημα συγκέντρωσε μεταπολεμικά τον παγκόσμιο πλούτο, και από τη στιγμή που υπήρχε κίνδυνος ισλαμοποίησης της Σοβιετικής Ένωσης λόγω της υπεργεννητικότητας των μουσουλμάνων και υπογεννητικότητας των χριστιανών, τα μετέπειτα γεγονότα εξελίχθησαν φυσιολογικά. Έπρεπε να αλλάξει ο «κακός» και οι αστοί να φοβούνται πλέον τους φονταμενταλιστές της μυστήριας και αγνώστων ουσιαστικών στοιχείων Αλ Κάιντα.
Τότε άρχισε και η προπαγάνδιση της παγκόσμιας κυβέρνησης, του ενιαίου νομίσματος κ.ά σχετικών, για τα οποία ήδη έχουν μιλήσει δημόσια -και όχι μόνον μια φορά- οι κ.κ. Ρότσιλδ (προσφάτως από την Κίνα) και Σόρος (προ καιρού από το Λονδίνο), με την ταυτόχρονη υπόσκαψη κάθε κρατικού και κοινωνικού θεσμού εντός των χωρών. Οι αγνοί ιδεολόγοι της αριστεράς σίγουρα θα αναρωτιούνται, πώς συμβαίνει -πλην του κρατικισμού στην οικονομία- να έχουν κοινούς στόχους με τους νεοφιλελεύθερους, στην απαξίωση των θεσμών της αστικής δημοκρατίας.
Είναι φυσικό λοιπόν ο κ. Θ. Πάγκαλος, που δηλώνει αριστερός αλλά υπηρετεί τον φιλελευθερισμό, να απορεί όπως είπε: «για το λόγο που κάποιοι τώρα ανακάλυψαν το θέμα της εκχώρησης της εθνικής κυριαρχίας στο πλαίσιο της συμμετοχής της χώρας στην Ε.Ε.». Και έχει δίκαιο να απορεί, διότι κανένας θόρυβος δεν ξεσηκώθηκε όταν ωμά και απρόκλητα μας προειδοποίησε η κα. Ψαρούδα-Μπενάκη, με την προσφώνησή της προς τον πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Παπούλια.
Μεταξύ άλλων του είπε: «… τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμασθεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης…».
Η κα. Μπενάκη δεν είναι τυχαία, και έπρεπε τα λόγια της να προσεχθούν. Διάβαζε δε, γραπτό κείμενο, που σημαίνει ότι δεν επρόκειτο για κάποια στιγμιαία έξαρση. Ούτε κάποιος έκανε τον κόπο να την ρωτήσει ποιες είναι «οι νέες μορφές διακυβέρνησης» που προανήγγειλε. Κάποιοι θεωρούν ότι μίλησε για στρατιωτικές δικτατορίες, αλλ’ αυτές δεν είναι «νέες μορφές», είναι παμπάλαιες. Ίσως εννοούσε τα «ιδιωτικά κράτη» που αρχίζουν να διαμορφώνονται, με ηγέτες ιδιώτες ή εταιρίες. Περί αυτών όμως, αύριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου