Δημ. Μαρκόπουλος. Για να ξεκαθαρίσω: είμαι οπαδός της ευρωπαϊκής δημοκρατίας και θεωρώ τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α εκ των θέσεών του και μόνο ως «εχθρικό» για αυτήν. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, όταν ένα κόμμα που έχει στις τάξεις του οργανώσεις όπως η ΚΟΕ, το φιλοδραχμικό ΔΙΚΚΗ, τη ΡΟΖΑ και άλλους ευγενείς τροτσκιστές και αυτοπροσδιορίζεται ως ριζοσπαστικό, τότε νομίζω πως η αστική δημοκρατία όντως βρίσκεται σε κίνδυνο που ο ψηφοφόρος θα πρέπει να τον μετρήσει σοβαρά.
Όμως αυτό δεν είναι το άμεσα ζητούμενο. Στο κάτω της γραφής οι αστικές δυνάμεις θα έπρεπε να κάνουν τις συνθέσεις εκείνες που θα τους επέτρεπαν να εξασφαλίσουν την ομαλότητα της δημοκρατίας μας.
Το πρόβλημα αφορά κυρίως τα κόμματα που συνηθίζαμε μέχρι τις 6 Μαϊου να αναφέρουμε ως «εξουσίας». Γιατί λοιπόν σήμερα όλοι την πέφτουν...
αποκλειστικά στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α για την κυβέρνηση που δεν έγινε όταν εντός Βουλής έχουμε και τους Ανεξάρτητους Έλληνες; Αν δεν με απατά η μνήμη μου, οι Ανεξάρτητοι του κ. Καμμένου προέρχονται από το αστικό δημοκρατικό περιβάλλον και δεν επιδιώκουν την εγκαθίδρυση σοσιαλιστικού καθεστώτος. Αν δεν με απατά επίσης η μνήμη μου, ο κ. Καμμένος υπήρξε μέχρι και υφυπουργός αστικών κυβερνήσεων. Πώς λοιπόν αυτός ο αστός πολιτικός βρέθηκε να είναι σε ίση θέση με τους «αντάρτες πόλεων» (σ.σ. χιούμορ κάνω) του Τσίπρα;
Όμως κι εδώ εκτιμώ πως ο κ. Καμμένος δεν έχει ίση ευθύνη. Την πόρτα του τρελοκομείου την άνοιξε ένας αστός πολιτικός. Για την ακρίβεια την άνοιξαν οι κακοί – εκ του αποτελέσματος κρίνονται – σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά.
Ας πάρουμε λοιπόν ένα- ένα τα στοιχεία. Όταν το 2010 η ΝΔ έκανε την αντιμνημονιακή στροφή και φώναζε για προδότες ή ο κ. Κρανιδιώτης έγραφε πύρινα άρθρα για Νενέκους, δεν κατανοούσε άραγε η Συγγρού πως έπαιζε με τη φωτιά; Πως ριζοσπαστικοποιούσε ένα μεγάλο μέρος της εθνικά σκεπτόμενης παράταξής της; Δεν κατανοούσε πως και μόνο η ρητορική κατά των Γερμανών οδηγούσε ένα μεγάλο μέρος της προς την άκρα δεξιά; Και να που τελικά, η μνημονιακή αλλαγή πλεύσης της Συγγρού οδήγησε στην είσοδο της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο με 7% μάλιστα και στη δημιουργία ενός λαϊκού δεξιού κόμματος όπως είναι αυτό του κ. Καμμένου. Ενός κόμματος που τώρα δεν μπορεί να συνεργαστεί με «νενέκους» και «προδότες».
Γιατί το κοινό της ελληνικής δεξιάς μπορεί να είναι υπερβολικά συντηρητικό όμως εάν του θίξεις την έννοια της ανεξαρτησίας και της εθνικής κυριαρχίας την έκατσες. Κάπως έτσι, οι κακοί σύμβουλοι του Αντώνη Σαμαρά ναυάγησαν τη συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο, πριν καν αυτή ξεκινήσει.
Ας πάμε όμως και σε ένα δεύτερο, σοβαρότερο κατά τη γνώμη μου, λάθος των συμβούλων του προέδρου της ΝΔ. Αυτοί δεν ήταν όταν έσπρωχναν στη ΔΕΘ τον κ. Σαμαρά να λέει πως "και να μην πάρω αυτοδυναμία θα ξανακάνω εκλογές"; Ε αυτό επιστρέφει τώρα ο Τσίπρας και μας αρέσει, δεν μας αρέσει, έχει δικαίωμα να το κάνει. Πώς θα βγει προεκλογικά ο κ. Σαμαράς να καταγγείλει την επιλογή μη συμμετοχής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α σε κυβέρνηση εθνικής ανάγκης, όταν ο ίδιος μιλούσε για απανωτές εκλογές; Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α δεν είναι στο κάτω της γραφής ένα αστικό κόμμα αλλά μια ριζοσπαστική αριστερή – έως άκρα αριστερή – δύναμη.
Όσοι λοιπόν (αν)εγκέφαλοι εισηγήθηκαν τα παραπάνω στον πρόεδρο της μοναδικής αστικής δύναμης που μπορεί να σώσει τον τόπο από την κατρακύλα στις επόμενες εκλογές, οφείλουν ΑΜΕΣΑ να απομακρυνθούν, ακόμα κι αν έχουν εκλεγεί. Κι αυτό διότι οι παλινωδίες της Συγγρού οδηγούν τον μέσο ψηφοφόρο σε επιλογές ακυβερνησίας. Κι αν αυτό δεν γίνει προεκλογικά, πολύ φοβάμαι πως ο Έλληνας μεταξύ της ευρωπαϊκής πορείας του τόπου και της μετατροπής της χώρας σε Βενεζουέλα (χωρίς τα πετρέλαια) της Μεσογείου, θα επιλέξει το δεύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου