Η μόνη εναλλακτική και κάπως πιο λογική εξήγηση που θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς είναι η… συνωμοτική θεώρηση ότι στο παρασκήνιο της διεθνούς πολιτικής κάποιοι «σκοτεινοί τύποι» έχουν θέσει σε εφαρμογή σχέδιο διάλυσης της Ευρωζώνης και το εφαρμόζουν με τόση μαεστρία, ώστε έχουν μετατρέψει την πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση σε...
υποχείριά τους, ίσως και χωρίς να το αντιλαμβάνονται, ώστε ότι κάνουν εξυπηρετεί τον «αντικειμενικό σκοπό» του στρατηγικού σχεδίου των τρίτων… Που να προσθέσεις στην εξίσωση και τα περί αλλαγής του Δυτικού προσανατολισμού της Ελλάδας που ακούγονται όλο και συχνότερα… Λες και κάποιοι κατασκευάζουν το πρόσχημα για να μας πλήξουν…
Πως αλλιώς να εξηγήσεις το τηλεφώνημα Παπαδήμου στον πρόεδρο της Κομισιόν, τον Πορτογάλο Μπαρόζο – τονίζουμε ότι ο ίδιος το διαψεύδει – το οποίο αποκαλύπτει το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Reuters, ζητώντας του σκληρές δηλώσεις με σκοπό να τρομοκρατηθούν οι Έλληνες και να ψηφίσουν τα κόμματα που είναι υπέρ της εφαρμογής του Μνημονίου! Τι ρόλο παίζει το Reuters αναμεταδίδοντας τέτοιες ειδήσεις και πόσο αφελής θα μπορούσε να είναι ο αξιωματούχος της Κομισιόν που φέρεται να έδωσε την πληροφορία;
Η απάντηση είναι ότι όσο αφελής είναι ο Σόιμπλε που έδειχνε να αδυνατεί να κατανοήσει ότι με κάθε τέτοια δήλωση ενισχυόταν – από αντίδραση και μόνο – ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που υποτίθεται ότι οι φιλάνθρωποι εταίροι μας δεν επιθυμούν ως συνομιλητή την «επόμενη μέρα». Και καλά, όταν αυτό συμβεί μια φορά να το καταπιούμε. Άντε και μια δεύτερη. Όταν όμως επαναλαμβάνεται το «βιολί» και μάλιστα όχι από μία μόνο κατεύθυνση, τότε αναγκαστικά εξετάζεις τα δύο ενδεχόμενα, είτε ότι άπαντες τρελάθηκαν ή ότι «αόρατες δυνάμεις» τρίβουν τα χέρια τους όσο βλέπουν τους Έλληνες να ζητούν να μπει ένα φρένο στη λιτότητα!
Η μεγαλύτερη όμως ζημιά δεν είναι αυτή. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η «παράπλευρη» συνέπεια, το ότι ενισχύει την πεποίθηση στην Ελλάδα ότι όλα είναι μια τεράστια μπλόφα και ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά αφού θα αναγκαστούν να υποχωρήσουν… Πρόκειται για κλασική συνταγή καταστροφής, η οποία μάλιστα δείχνει να εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς διαφόρων που ενδιαφέρονται όχι απαραιτήτως για το δικό μας μέλλον, αλλά και για την ίδια της Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μήπως σε δέκα χρόνια από σήμερα, όσα ζούμε θα τα αντιμετωπίζουμε όπως το 2000 την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, της Σοβιετικής Ένωσης και τη φιλολογία περί «νέας τάξης πραγμάτων» που ίσως σύντομα μας απασχολήσει ξανά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου