Και τώρα… τρέχουμε

Ο λαϊκίστικος τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης θα ήταν ευχής έργο να εγκαταλειφθεί. Το εξωτερικό και το εσωτερικό μέτωπο της νέας κυβέρνησης


Ας ελπίσουμε ότι μετά τη ρύθμιση των σοβαρών θεμάτων συγκρότησης της νέας κυβέρνησης, τα δευτερεύοντα δεν θα αποτελέσουν αφορμή ή πρόσχημα για ατέρμονες συζητήσεις και διαφωνίες. Είναι προφανές ότι κανένα κόμμα δεν θα είναι απόλυτα ικανοποιημένο, ίσως υπάρξουν και αντιδράσεις από στελέχη και οπαδούς για τις υποχωρήσεις και συμβιβασμούς που έγιναν, καλό θα είναι όμως να γίνει αντιληπτό ότι με την υπάρχουσα κατάσταση η ικανοποίηση όλων των απαιτήσεων δεν είναι εφικτή.

Η νέα κυβέρνηση έχει, κοντά στα άλλα, να καλύψει και την απραξία των δύο ετών, όπου έγιναν βήματα προς τα πίσω, ούτε καν σημειωτόν. Ο λαϊκίστικος τρόπος αντιμετώπισης...
της κρίσης -από όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα, που τα καθιστά και συνυπεύθυνα στο βαθμό που αναλογεί στο καθένα- θα ήταν ευχής έργο να εγκαταλειφθεί. Χρονικά περιθώρια διόρθωσης νέων λαθών δεν υπάρχουν.

Η συμμετοχή εκπροσώπων των τριών κομμάτων στις συζητήσεις με τους δανειστές, θεωρείται καλό σημείο, αφενός διότι δεν πρόκειται να αποκρυφτούν γεγονότα, όπως έπραττε ο κ. Γ. Παπανδρέου και μετά από μήνες πληροφορηθήκαμε ότι μας «είχε τάξει» στο ΔΝΤ από το 2009 ακόμη. Αφετέρου, η πολυμελής συμμετοχή μπορεί να συντελέσει στη διόρθωση αστοχιών που μπορεί να κάνει ο ένας.

Φυσικά, συμμετοχή στις συζητήσεις δεν μπορούσε να δεχθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως προτάθηκε. Διαφορετική πολιτική φιλοσοφία και εξ αντιθέτου οι τακτικές. Όμως, έστω και ως παρατηρητής, εμπρός στο εθνικό όφελος, θα ήταν χρήσιμη η παρουσία ενός στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό βέβαια, θα του αφαιρούσε ίσως τη δυνατότητα άσκησης αντιπολίτευσης όπως την επιθυμεί, αλλά θα έδινε επιχειρήματα στην ελληνική αποστολή. Και διότι θα εμφανιζόταν η Ελλάδα ως ενιαία, και διότι θα μπορούσε το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ να αντιδρά στις αρνήσεις για υποχώρηση των δανειστών μας, και να δίνει επιχειρήματα στην αποστολή. Δεν το θέλησε.

Στο εσωτερικό μέτωπο, όλοι θεωρούν ότι η κυβέρνηση θα συναντήσει μεγάλες δυσκολίες, κυρίως από τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές. Οι οποίοι απαιτούν να διατηρούν ακόμη και τα προκλητικά, πολιτικά ανήθικα, προνόμια τα οποία απέκτησαν, εκβιάζοντας κατά κανόνα τους πολιτικούς, οι οποίοι με τη σειρά τους δεν ήθελαν και πολύ να υποκύψουν, αφού τα επί πλέον χρήματα που έδιναν τα
αφαιρούσαν από τα δικά μας πορτοφόλια και όχι από τα δικά τους.

Εδώ η κυβέρνηση πρέπει να συνειδητοποιήσει πως η μέχρι τούδε αντιμετώπιση των παράλογων αιτημάτων, δεν επέτρεψε να προσκτηθεί η χώρα το παραμικρό όφελος. Απεναντίας, μάλιστα, η λαϊκίστικη πολιτική δεν ωφέλησε πάντα αυτούς που την ακολούθησαν. Η περίπτωση του κ. Χατζηγάκη, με τα όσα πρόσφερε τότε στους αγρότες, εκ των οποίων τα μισά μας υποχρέωσε η Ε.Ε. να τα επιστρέψουμε, δεν του έδωσε τη δυνατότητα να βρίσκεται στη Βουλή.

Είναι η ώρα, κάθε Έλληνα, ανεξάρτητα από τα πολιτικά του πιστεύω να ευχηθεί επιτυχία στη νέα κυβέρνηση, όχι για ωφεληθούν οι πολιτικοί και τα κόμματα που την απαρτίζουν, αλλά για το καλό της πατρίδας, έννοια την οποία τα εθνοφοβικά κόμματα θέλουν να ξεχάσουμε.

Αυτό δεν σημαίνει, ότι θα αφήσουμε τη γραφίδα μας ανενεργή, τη στιγμή κατά την οποία ο ρόλος μας είναι να ψέγουμε τα κακώς κείμενα.

Ο Μακεδών