Μια χώρα είθισται, ανάμεσα στα άλλα, να θεωρείται πολιτισμένη ανάλογα με τη μέριμνα και το βαθμό προστασίας που παρέχει στους πολίτες της. Η Δύση το φρόντισε πολύ τις τελευταίες δεκαετίες, πλουτίζοντας τα μέσα προστασίας και τις προειδοποιήσεις, σε περισσότερους τομείς απ’ ό,τι παλαιότερα, όταν αυτές περιορίζονταν κυρίως στα τρόφιμα και τα φάρμακα, που είναι και τα σπουδαιότερα.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση αυτή στην αυτοκινητοβιομηχανία. Τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται με αερόσακους, και με διάφορα ηχητικά σήματα αν κάποιος από τους επιβάτες αμελήσει να βάλει τη ζώνη ασφαλείας. Επίσης ηχητικά σήματα συνοδεύουν την όπισθεν, για την προειδοποίηση κάποιου ανύποπτου πεζού που τυχαίνει να στέκεται αμέριμνος πίσω από το αυτοκίνητο.
Οι δρόμοι εξοπλίζονται με έντονες διαγραμμίσεις και με προειδοποιητικές πινακίδες. Οι λακκούβες επισκευάζονται, κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν σκοπό την προστασία και την...
ασφάλεια οδηγών και πεζών.
Επίσης, και τα υπόλοιπα μέσα μαζικής μεταφοράς, πλοία και αεροπλάνα, εξοπλίζονται με μέσα διάσωσης, αλλά και με υποχρεωτικές προβολές για τη σωστή χρήση αυτών από τους επιβάτες σε περίπτωση κινδύνου. Το ίδιο και το μετρό, με τη γενίκευση του πλέον γνωστού «Mind the Gap» και στα βαγόνια άλλων χωρών.
Η προειδοποιητική φράση, «η συνομιλία καταγράφεται για τη δική σας Προστασία», προτάσσεται πλέον σε κάθε τηλεφωνική επικοινωνία που έχουμε με κάποια δημόσια υπηρεσία ή τράπεζα ή ακόμα και ιδιωτική εταιρία.
Δεν θα συνεχίσω απαριθμώντας παραδείγματα. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί πολλά. Αυτό που παρατηρούμε όμως είναι ότι όσο θεριεύει η βιομηχανία των προειδοποιήσεων, (για τις περισσότερες, θα έλεγα ότι είναι προειδοποιήσεις πολυτελείας), που εννοείται ότι γίνονται για τη δική μας ασφάλεια, τόσο υποσκάπτεται και αφαιρείται η πραγματική ασφάλεια που παρέχει το κοινωνικό κράτος.
Κοντολογίς, όσο πιο πολύ φλυαρεί το κράτος, πλειοδοτώντας τη Security, τόσο πιο πολύ καταργεί την Social Security.
Αν προσέξετε, αυτά τα δυο πάνε αντιστρόφως ανάλογα. Και μάλλον κάθε άλλο παρά τυχαία γίνεται.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση αυτή στην αυτοκινητοβιομηχανία. Τα αυτοκίνητα εξοπλίζονται με αερόσακους, και με διάφορα ηχητικά σήματα αν κάποιος από τους επιβάτες αμελήσει να βάλει τη ζώνη ασφαλείας. Επίσης ηχητικά σήματα συνοδεύουν την όπισθεν, για την προειδοποίηση κάποιου ανύποπτου πεζού που τυχαίνει να στέκεται αμέριμνος πίσω από το αυτοκίνητο.
Οι δρόμοι εξοπλίζονται με έντονες διαγραμμίσεις και με προειδοποιητικές πινακίδες. Οι λακκούβες επισκευάζονται, κλπ. Όλα αυτά έχουν σαν σκοπό την προστασία και την...
ασφάλεια οδηγών και πεζών.
Επίσης, και τα υπόλοιπα μέσα μαζικής μεταφοράς, πλοία και αεροπλάνα, εξοπλίζονται με μέσα διάσωσης, αλλά και με υποχρεωτικές προβολές για τη σωστή χρήση αυτών από τους επιβάτες σε περίπτωση κινδύνου. Το ίδιο και το μετρό, με τη γενίκευση του πλέον γνωστού «Mind the Gap» και στα βαγόνια άλλων χωρών.
Η προειδοποιητική φράση, «η συνομιλία καταγράφεται για τη δική σας Προστασία», προτάσσεται πλέον σε κάθε τηλεφωνική επικοινωνία που έχουμε με κάποια δημόσια υπηρεσία ή τράπεζα ή ακόμα και ιδιωτική εταιρία.
Δεν θα συνεχίσω απαριθμώντας παραδείγματα. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί πολλά. Αυτό που παρατηρούμε όμως είναι ότι όσο θεριεύει η βιομηχανία των προειδοποιήσεων, (για τις περισσότερες, θα έλεγα ότι είναι προειδοποιήσεις πολυτελείας), που εννοείται ότι γίνονται για τη δική μας ασφάλεια, τόσο υποσκάπτεται και αφαιρείται η πραγματική ασφάλεια που παρέχει το κοινωνικό κράτος.
Κοντολογίς, όσο πιο πολύ φλυαρεί το κράτος, πλειοδοτώντας τη Security, τόσο πιο πολύ καταργεί την Social Security.
Αν προσέξετε, αυτά τα δυο πάνε αντιστρόφως ανάλογα. Και μάλλον κάθε άλλο παρά τυχαία γίνεται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου