Ο πολιτικός κόσμος "σκότωσε" την ΕΡΤ

του Θανάση Μαυρίδη

Η κυβέρνηση αποφάσισε να ανοίξει στο τέρμα τα μεγάφωνα στους δρόμους και να παίξει ήχους σκληρού ροκ. Το γήπεδο που επιλέγει να αναμετρηθεί ο κ. Σαμαράς με τα δημοσκοπικά του νούμερα είναι καλά επιλεγμένο. Η ΕΡΤ είναι απαξιωμένη εδώ και καιρό. Όχι μόνο από τα κόμματα εξουσίας, αλλά και από τις διοικήσεις της, τους συνδικαλιστές της...

Σε οποιοδήποτε δυτικό κράτος υπάρχει μία δημόσια ραδιοτηλεόραση. Είναι απαραίτητο συστατικό της Δημοκρατίας μας. Δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν μόνο ιδιωτικοί σταθμοί, όπως και ότι θα λειτουργούσαμε μόνο με την ΕΡΤ και την ΥΕΝΕΔ!

Θα πρέπει, πάντως, να διευκρινίσουμε ότι είναι άλλο δημόσια και άλλο κρατική ραδιοτηλεόραση. Η ΕΡΤ ήταν σχεδόν πάντα μία κρατική εταιρεία κι αυτό ήταν το αδύναμο σημείο της. Η κάθε κυβέρνηση ήθελε ένα δικό της «μαγαζί» και έτσι διόριζε τους δικούς της ανθρώπους, τοποθετώντας τους πολιτικούς της αντιπάλους στο «ψυγείο». Ελάχιστες φορές η ΕΡΤ λειτούργησε με διαφορετικό τρόπο κι όσες φορές συνέβη αυτό είχε τον κόσμο με το μέρος της. Διότι ο κόσμος έχει κριτήριο. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η ΕΡΤ έχει πατώσει σε όλες τις μετρήσεις. Δεν έχει χειρότερο πρόγραμμα από πολλά ιδιωτικά κανάλια. Αλλά δεν είναι αυτό που θέλει ο κόσμος από
την ΕΡΤ.

Ο πολιτικός κόσμος σκότωσε την ΕΡΤ. Όπως σκότωσε γενικότερα την ενημέρωση. Η μικρή Ελλάδα των δέκα εκατομμυρίων κατοίκων απέκτησε δεκάδες τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς. Κάθε πόλη και δύο ή τρεις τηλεοπτικοί σταθμοί! Δεν έφτανε η ΕΡΤ και η ΝΕΤ, δημιουργήθηκε και η ΕΡΤ3. Για να έχει και η Θεσσαλονίκη το δικό της κανάλι. Κι έπειτα και η Βουλή των Ελλήνων! Σαν να λέμε, όλοι με ένα κανάλι στα χέρια τους.

Είναι γεγονός ότι η μικρή Ελλάδα, η Ελλάδα της κρίσης δεν έχει ανάγκη από το σημερινό μέγεθος της ΕΡΤ, με τα τόσα τηλεοπτικά κανάλια, τις ραδιοφωνικές συχνότητες και τους περιφερειακούς σταθμούς. Αλλά και η ελληνική κοινωνία δεν έχει ανάγκη από μία ΕΡΤ σαν κι αυτή που λειτουργούσε μέχρι χτες. Το μεγάλο ερώτημα είναι ποιος θα αναλάβει να αναδιοργανώσει μία άλλη ΕΡΤ, σαν κι αυτή που θα ήθελε ο κάθε Έλληνας. Μία ΕΡΤ πραγματικά ανεξάρτητη, που θα παράγει πολιτισμό και θα προσφέρει αντικειμενική ενημέρωση. Πως θα αποφύγουμε, δηλαδή, την πιθανότητα να ξανακτιστεί μία ΕΡΤ με το μισό προσωπικό σε σχέση με εκείνο που είχε και η οποία να είναι ένα κακό αντίγραφο της παλιάς ΕΡΤ.

Όταν φτιάχτηκε το τρίτο πρόγραμμα υπήρχε ένας Μάνος Χατζιδάκις. Ένας άνθρωπος έδωσε πνοή σε μία άψυχη μέχρι εκείνη την ώρα συχνότητα. Ήταν αρκετός για να συμβεί κάτι πραγματικά θαυμαστό. Υπάρχει σήμερα ένας Μάνος Χατζιδάκις; Να μην βιαστούμε να πούμε όχι! Ακόμη κι αν υπήρχε, όμως, κάποιος θα έπρεπε να τον καλέσει. Και στην προκειμένη περίπτωση και με δεδομένο το κακό παρελθόν της ΕΡΤ, την πρόσκληση θα έπρεπε να την κάνει η Βουλή των Ελλήνων. Όχι για να «διοικήσει» την ΕΡΤ ο εκάστοτε πρόεδρος της Βουλής, αλλά για να τεθεί το πλαίσιο για ένα νέο ξεκίνημα. Για μία ανεξάρτητη πορεία. Κι αυτή την ανεξάρτητη πορεία δεν μπορεί να την ελέγχει η εκάστοτε κυβέρνηση...

Πολλές φορές έχουμε ακούσει ότι στην ΕΡΤ οι άνθρωποι δεν δουλεύουν. Δεν είναι αλήθεια αυτό. Στην ΕΡΤ δουλεύουν αρκετοί άνθρωποι και μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεγάλη τεχνογνωσία. Ταυτόχρονα υπάρχουν κι άλλοι που δεν γνωρίζουν καν κατά που πέφτει το ραδιομέγαρο. Το κακό είναι ότι η λύση που επιλέχτηκε αφορά όλους και όχι μόνο τους δεύτερους.