του Θανάση Μαυρίδη
Στο παρελθόν οι αριστεροί χώριζαν τον Τύπο σε δύο κατηγορίες: Στον αστικό και στον επαναστατικό Τύπο. Στην δεύτερη κατηγορία ήταν μόνο τα δικά τους κομματικά φύλλα. Στην πρώτη κατηγορία, αυτή του αστικού Τύπου, ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Κι όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να κλείσουν, να εξοντωθούν. Διότι στο μυαλό τους ένα είναι το Κόμμα, και μία η εφημερίδα. Αυτή του κόμματος...
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα και με την αριστερόστροφη ΕΣΗΕΑ του κ. Τρίμη. Υπάρχουν οι φίλοι τους και οι ταξικοί τους εχθροί. Οι ταξικοί τους εχθροί θα πρέπει να πεθάνουν και οι φίλοι τους να κατακτήσουν το ζωτικό κενό που θα δημιουργηθεί. Ούτε οι μαθητές των κατηχητικών της ΚΝΕ δεν θα υιοθετούσαν τόσο ακραίες και ανεδαφικές απόψεις. Η ΕΣΗΕΑ, όμως, το συνδικαλιστικό όργανο των Ελλήνων δημοσιογράφων, φαίνεται να τα πιστεύει και να προσπαθεί να τα κάνει πράξη.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διαγράφουν όσους δημοσιογράφους θεωρούν ότι βρίσκονται απέναντί τους. Τέτοιο φασιστικό παραλήρημα δεν έχει υπάρξει
άλλη φορά και μάλιστα από ανθρώπους που δήθεν έχουν ταχτεί να προασπίζονται απόψεις. Εντάξει, τους συναδέλφους του ΣΚΑΙ τους διέγραψαν επειδή, λέει, δεν συμμετείχαν σε μία απεργία. Και διάλεξαν την ώρα. Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου στην ΕΣΗΕΑ. Τέτοια σύμπτωση δεν
θα τύχαινε ούτε στον σύντροφο Στάλιν, την ώρα που αποφάσιζε την εκτόπιση δεκάδων χιλιάδων αντεπαναστατών.
Ο καθένας μπορεί να έχει ό,τι άποψη θέλει για τον Μπόμπολα. Αν αγοράσει όμως κάποιος το Έθνος για να το διαβάσει θα το αποφασίσει ο ίδιος και όχι ο κ. Τρίμης για λογαριασμό του. Αν αυτό δεν μπορούν να το αντιληφθούν, τότε δεν μπορεί να υπάρξει γέφυρα επικοινωνίας και η κατάληξη για τον κλάδο των δημοσιογράφων και τον Τύπο γενικότερα θα είναι τραγική.
Μιλάει ο κ. Τρίμης για τις συνεταιριστικές προσπάθειες των δημοσιογράφων και τις διαχωρίζει με τον λεγόμενο αστικό Τύπο. Δηλαδή, για να καταλάβουμε, αν φτιάξουμε 100 δημοσιογράφοι μία εφημερίδα και είμαστε ταυτόχρονα μέτοχοι και εργαζόμενοι και η εφημερίδα δεν μας πληρώνει, επειδή δεν έχει να μας πληρώσει, τότε όλα βαίνουν καλώς. Αν όμως ο αστός εκδότης ζητήσει λόγω της κρίσης από τους εργαζόμενους να συζητήσουν το ενδεχόμενο μείωσης των μισθών, τότε αυτός μπορεί και να είναι λόγος απεργίας.
Ένα πράγμα μπορούμε να καταλάβουμε. Ότι η επανάσταση δεν συμπαθεί τον αστικό Τύπο. Αυτός όμως, σύντροφοι, δεν είναι λόγος για να κλείσουμε τον αστικό Τύπο. Δεν κλείνουμε στην φυλακή όσους αντιπαθούμε. Αν ήταν έτσι το ανθρώπινο είδος θα είχε αλληλοεξοντωθεί εδώ και αιώνες.
Το πιο αστείο όμως αυτών των ημερών ήταν το γεγονός ότι ο 902 αναμετέδιδε το πρόγραμμα της ΕΡΤ ως μια πράξη βαθιά επαναστατική. Μάλλον ο κ. Στουρνάρας έκανε λάθος. Αντί να κυνηγάει τον 902 για την αναμετάδοση της εκπομπής της ΕΡΤ, θα έπρεπε να αναθέσει στους κομμουνιστές του 902 να φέρουν σε πέρας την αποστολή εκκαθάρισης της ΕΡΤ. Αυτοί ξέρουν! Κι οι εκδότες που θέλουν να κάνουν κάποια οικονομία σε εποχή κρίσης, επίσης ξέρουν: Μπορούν να περιμένουν την επόμενη κήρυξη απεργίας από τον κ. Τρίμη και την παρέα του...
Στο παρελθόν οι αριστεροί χώριζαν τον Τύπο σε δύο κατηγορίες: Στον αστικό και στον επαναστατικό Τύπο. Στην δεύτερη κατηγορία ήταν μόνο τα δικά τους κομματικά φύλλα. Στην πρώτη κατηγορία, αυτή του αστικού Τύπου, ήταν όλοι οι υπόλοιποι. Κι όλοι οι υπόλοιποι θα έπρεπε να κλείσουν, να εξοντωθούν. Διότι στο μυαλό τους ένα είναι το Κόμμα, και μία η εφημερίδα. Αυτή του κόμματος...
Κάτι ανάλογο συμβαίνει σήμερα και με την αριστερόστροφη ΕΣΗΕΑ του κ. Τρίμη. Υπάρχουν οι φίλοι τους και οι ταξικοί τους εχθροί. Οι ταξικοί τους εχθροί θα πρέπει να πεθάνουν και οι φίλοι τους να κατακτήσουν το ζωτικό κενό που θα δημιουργηθεί. Ούτε οι μαθητές των κατηχητικών της ΚΝΕ δεν θα υιοθετούσαν τόσο ακραίες και ανεδαφικές απόψεις. Η ΕΣΗΕΑ, όμως, το συνδικαλιστικό όργανο των Ελλήνων δημοσιογράφων, φαίνεται να τα πιστεύει και να προσπαθεί να τα κάνει πράξη.
Κι όχι μόνο αυτό, αλλά διαγράφουν όσους δημοσιογράφους θεωρούν ότι βρίσκονται απέναντί τους. Τέτοιο φασιστικό παραλήρημα δεν έχει υπάρξει
άλλη φορά και μάλιστα από ανθρώπους που δήθεν έχουν ταχτεί να προασπίζονται απόψεις. Εντάξει, τους συναδέλφους του ΣΚΑΙ τους διέγραψαν επειδή, λέει, δεν συμμετείχαν σε μία απεργία. Και διάλεξαν την ώρα. Μία εβδομάδα πριν τις εκλογές για την ανάδειξη νέου διοικητικού συμβουλίου στην ΕΣΗΕΑ. Τέτοια σύμπτωση δεν
θα τύχαινε ούτε στον σύντροφο Στάλιν, την ώρα που αποφάσιζε την εκτόπιση δεκάδων χιλιάδων αντεπαναστατών.
Ο καθένας μπορεί να έχει ό,τι άποψη θέλει για τον Μπόμπολα. Αν αγοράσει όμως κάποιος το Έθνος για να το διαβάσει θα το αποφασίσει ο ίδιος και όχι ο κ. Τρίμης για λογαριασμό του. Αν αυτό δεν μπορούν να το αντιληφθούν, τότε δεν μπορεί να υπάρξει γέφυρα επικοινωνίας και η κατάληξη για τον κλάδο των δημοσιογράφων και τον Τύπο γενικότερα θα είναι τραγική.
Μιλάει ο κ. Τρίμης για τις συνεταιριστικές προσπάθειες των δημοσιογράφων και τις διαχωρίζει με τον λεγόμενο αστικό Τύπο. Δηλαδή, για να καταλάβουμε, αν φτιάξουμε 100 δημοσιογράφοι μία εφημερίδα και είμαστε ταυτόχρονα μέτοχοι και εργαζόμενοι και η εφημερίδα δεν μας πληρώνει, επειδή δεν έχει να μας πληρώσει, τότε όλα βαίνουν καλώς. Αν όμως ο αστός εκδότης ζητήσει λόγω της κρίσης από τους εργαζόμενους να συζητήσουν το ενδεχόμενο μείωσης των μισθών, τότε αυτός μπορεί και να είναι λόγος απεργίας.
Ένα πράγμα μπορούμε να καταλάβουμε. Ότι η επανάσταση δεν συμπαθεί τον αστικό Τύπο. Αυτός όμως, σύντροφοι, δεν είναι λόγος για να κλείσουμε τον αστικό Τύπο. Δεν κλείνουμε στην φυλακή όσους αντιπαθούμε. Αν ήταν έτσι το ανθρώπινο είδος θα είχε αλληλοεξοντωθεί εδώ και αιώνες.
Το πιο αστείο όμως αυτών των ημερών ήταν το γεγονός ότι ο 902 αναμετέδιδε το πρόγραμμα της ΕΡΤ ως μια πράξη βαθιά επαναστατική. Μάλλον ο κ. Στουρνάρας έκανε λάθος. Αντί να κυνηγάει τον 902 για την αναμετάδοση της εκπομπής της ΕΡΤ, θα έπρεπε να αναθέσει στους κομμουνιστές του 902 να φέρουν σε πέρας την αποστολή εκκαθάρισης της ΕΡΤ. Αυτοί ξέρουν! Κι οι εκδότες που θέλουν να κάνουν κάποια οικονομία σε εποχή κρίσης, επίσης ξέρουν: Μπορούν να περιμένουν την επόμενη κήρυξη απεργίας από τον κ. Τρίμη και την παρέα του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου