Εκεί που δεν μπορεί να υπάρξει ποτέ βελτίωση, είναι όταν κάποιος δεν θέλει επ’ ουδενί να αναγνωρίσει τα λάθη του, και αποδίδει πάντα τις κακοτυχίες στους άλλους. Δεν είναι τυχαίο που ο λαός τονίζει πως «τα παθήματα γίνονται μαθήματα», μόνον που φαίνεται το λέμε, αλλά δεν το υιοθετούμε. Σήμερα, μας φταίνε όλοι. Από την Τρόικα και το ΔΝΤ έως τον «ανάδρομο Ερμή».
Οι μόνοι που δεν φταίμε ήμαστε εμείς. Και στην περίπτωση του σημερινού σημειώματος, το μόνο που δεν φταίει είναι το κράτος, η συντεταγμένη πολιτεία δηλαδή, και κατ’ επέκταση οι εκπρόσωποί μας σε όλες τις θέσεις εξουσίας, οι οποίοι όμως με την δική μας ψήφο βρέθηκαν εκεί.
Τι έκαναν λοιπόν, αυτοί οι εκλεκτοί μας εκπρόσωποι; Νομιμοποίησαν -κι εξακολουθούν- παντού την παρανομία, όσο ασύμβατο κι αν ακούγεται αυτό, είτε προς άγρα ψήφων είτε προς χρηματισμό.
Το θέμα της ημέρας -στην εσωτερική σκηνή- ήταν η τύχη της αμυντικής βιομηχανίας μας, η οποία πάσχει από ανήκεστη βλάβη, για πολλούς λόγους, κυρίως όμως επειδή το κράτος δεν δίνει παραγγελίες για τον εξοπλισμό του. Γιατί;
Να θυμηθούμε μια μικρή -αλλά τόσο χαρακτηριστική- ιστοριούλα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Αστυνομία ζήτησε από την τότε κυβέρνηση έναν μεγάλο αριθμό όπλων για τους αστυνομικούς. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία υπέβαλε προσφορά για την κατασκευή
συγκεκριμένου όπλου, παίρνοντας -έναντι τιμήματος- την τεχνογνωσία (know how) από την γερμανική κατασκευάστρια εταιρία. Ποιο το αποτέλεσμα; Αγοράσθηκαν τα ίδια ακριβώς όπλα από τους Γερμανούς, σε πολλαπλάσια τιμή έκαστο (γι’ αυτό το θέμα θα υπάρξει άραγε κάποια έρευνα;)
Εδώ είναι το μυστικό. Οι μεσάζοντες, κατά κανόνα μιντιάρχες (κάποιος να θυμηθεί πώς συνέβη και αντί για τα F15 που σχεδόν είχε αναγγελθεί πως θα αγοράζαμε -επί Τσοχατζόπουλου- αγοράσαμε τα F16) δεν θα είχαν κάποιο οικονομικό όφελος, αν τα όπλα κατασκευάζονταν στην Ελλάδα. Απεναντίας, τα κέρδη τους είναι πολύ μεγάλα ως μεσάζοντες-προμηθευτές των ίδιων υλικών, και μάλιστα με υπερτιμολόγηση λόγω της κατάλληλης μίζας στους κατάλληλους ανθρώπους, φθάνουν στα ύψη. Είναι τυχαίο, πως δεν θα μάθουμε τους ιδιοκτήτες των οφσορ εταιριών;
Και μ’ αυτά και με άλλα, φθάσαμε στο σημείο να μη ράβονται οι στολές των στρατιωτών μας στην Ελλάδα -καταργήθηκαν οι στρατιωτικές βιοτεχνίες- και τις παραγγέλλουμε στην Τουρκία. Τα καπέλα στην Ρουμανία. Είναι φθηνότερα μας είπαν. Μπορεί. Αλλά, το χρήμα θα έμενε στην Ελλάδα και με τον πολλαπλασιαστή το κράτος θα είχε κέρδος, και στον κοινωνικό τομέα ιδιαίτερα. Μπορεί να αποκλεισθεί η περίπτωση ότι κάτι δεν πάει καλά στην υπόθεση;
Ποιος έδωσε τα επιδόματα με τις -απίθανες ονομασίες- σε κλάδους εργαζομένων; (επίδομα πλυσίματος χεριών, μεταφοράς φακέλου, ξεστάματος της μηχανής, κ.ά. ανόητα - ως προς τις ονομασίες). Είναι προφανές πως κάποιοι στα υπουργεία διασκέδαζαν. Υποκύπτοντας στις απαιτήσεις συνδικαλιστών, αλλά και μη μπορώντας να δώσουν αύξηση μισθού επειδή θα ξεσηκώνονταν όλοι οι εργαζόμενοι απαιτώντας ίση μεταχείριση, για να απαλλαχτούν από απεργίες και άλλα δυσάρεστα, έδιναν αφειδώς επιδόματα αυτού του τύπου.
Και όχι μόνον αυτό. Αντί για αυξήσεις στους γιατρούς δεν δόθηκαν εφημερίες που αποκλήθηκαν πλασματικές; Δεν έπαιρναν υπερωρίες στις ΔΕΚΟ που έφταναν ακόμη και στο ύψος του μισθού; Ποιος έκανε -ή κάνει έλεγχο- φερ’ ειπείν σε υπαλλήλους που μένουν μια-δυο ώρες στην υπηρεσία, στη συνέχεια αποχωρούν για τα ιδιωτικά τους γραφεία, με το πρόσχημα κάποιου ελέγχου σε πολίτες;
Έχω στοιχεία για περίπτωση, όπου διευθυντής νομαρχίας ζήτησε το αυτονόητο, να ενημερώνουν την υπηρεσία πού πηγαίνουν και τι κάνουν εκτός του γραφείου τους, ξεσηκώθηκαν οι υπάλληλοι, και ο νομάρχης πήρε το μέρος τους, με την έννοια «έλα μωρέ, τι θέλεις τώρα και τα σκαλίζεις!»
Κλείνω με μια επισήμανση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία προσυπογράφω:
«Κάθε περιττή υπογραφή, κάθε άδεια η οποία δεν είναι πραγματικά απαραίτητη, κάθε περίπλοκη διαδικασία μπορεί να είναι εν δυνάμει εστία διαφθοράς», είπε.
Όλο το χρέος να ξεχρεώσουμε ως δια μαγείας, θα ζούμε την ίδια μιζέρια, αν δε αλλάξουμε το κράτος, δηλαδή τους εαυτούς μας.
Ο Μακεδών
Οι μόνοι που δεν φταίμε ήμαστε εμείς. Και στην περίπτωση του σημερινού σημειώματος, το μόνο που δεν φταίει είναι το κράτος, η συντεταγμένη πολιτεία δηλαδή, και κατ’ επέκταση οι εκπρόσωποί μας σε όλες τις θέσεις εξουσίας, οι οποίοι όμως με την δική μας ψήφο βρέθηκαν εκεί.
Τι έκαναν λοιπόν, αυτοί οι εκλεκτοί μας εκπρόσωποι; Νομιμοποίησαν -κι εξακολουθούν- παντού την παρανομία, όσο ασύμβατο κι αν ακούγεται αυτό, είτε προς άγρα ψήφων είτε προς χρηματισμό.
Το θέμα της ημέρας -στην εσωτερική σκηνή- ήταν η τύχη της αμυντικής βιομηχανίας μας, η οποία πάσχει από ανήκεστη βλάβη, για πολλούς λόγους, κυρίως όμως επειδή το κράτος δεν δίνει παραγγελίες για τον εξοπλισμό του. Γιατί;
Να θυμηθούμε μια μικρή -αλλά τόσο χαρακτηριστική- ιστοριούλα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Αστυνομία ζήτησε από την τότε κυβέρνηση έναν μεγάλο αριθμό όπλων για τους αστυνομικούς. Η ελληνική αμυντική βιομηχανία υπέβαλε προσφορά για την κατασκευή
συγκεκριμένου όπλου, παίρνοντας -έναντι τιμήματος- την τεχνογνωσία (know how) από την γερμανική κατασκευάστρια εταιρία. Ποιο το αποτέλεσμα; Αγοράσθηκαν τα ίδια ακριβώς όπλα από τους Γερμανούς, σε πολλαπλάσια τιμή έκαστο (γι’ αυτό το θέμα θα υπάρξει άραγε κάποια έρευνα;)
Εδώ είναι το μυστικό. Οι μεσάζοντες, κατά κανόνα μιντιάρχες (κάποιος να θυμηθεί πώς συνέβη και αντί για τα F15 που σχεδόν είχε αναγγελθεί πως θα αγοράζαμε -επί Τσοχατζόπουλου- αγοράσαμε τα F16) δεν θα είχαν κάποιο οικονομικό όφελος, αν τα όπλα κατασκευάζονταν στην Ελλάδα. Απεναντίας, τα κέρδη τους είναι πολύ μεγάλα ως μεσάζοντες-προμηθευτές των ίδιων υλικών, και μάλιστα με υπερτιμολόγηση λόγω της κατάλληλης μίζας στους κατάλληλους ανθρώπους, φθάνουν στα ύψη. Είναι τυχαίο, πως δεν θα μάθουμε τους ιδιοκτήτες των οφσορ εταιριών;
Και μ’ αυτά και με άλλα, φθάσαμε στο σημείο να μη ράβονται οι στολές των στρατιωτών μας στην Ελλάδα -καταργήθηκαν οι στρατιωτικές βιοτεχνίες- και τις παραγγέλλουμε στην Τουρκία. Τα καπέλα στην Ρουμανία. Είναι φθηνότερα μας είπαν. Μπορεί. Αλλά, το χρήμα θα έμενε στην Ελλάδα και με τον πολλαπλασιαστή το κράτος θα είχε κέρδος, και στον κοινωνικό τομέα ιδιαίτερα. Μπορεί να αποκλεισθεί η περίπτωση ότι κάτι δεν πάει καλά στην υπόθεση;
Ποιος έδωσε τα επιδόματα με τις -απίθανες ονομασίες- σε κλάδους εργαζομένων; (επίδομα πλυσίματος χεριών, μεταφοράς φακέλου, ξεστάματος της μηχανής, κ.ά. ανόητα - ως προς τις ονομασίες). Είναι προφανές πως κάποιοι στα υπουργεία διασκέδαζαν. Υποκύπτοντας στις απαιτήσεις συνδικαλιστών, αλλά και μη μπορώντας να δώσουν αύξηση μισθού επειδή θα ξεσηκώνονταν όλοι οι εργαζόμενοι απαιτώντας ίση μεταχείριση, για να απαλλαχτούν από απεργίες και άλλα δυσάρεστα, έδιναν αφειδώς επιδόματα αυτού του τύπου.
Και όχι μόνον αυτό. Αντί για αυξήσεις στους γιατρούς δεν δόθηκαν εφημερίες που αποκλήθηκαν πλασματικές; Δεν έπαιρναν υπερωρίες στις ΔΕΚΟ που έφταναν ακόμη και στο ύψος του μισθού; Ποιος έκανε -ή κάνει έλεγχο- φερ’ ειπείν σε υπαλλήλους που μένουν μια-δυο ώρες στην υπηρεσία, στη συνέχεια αποχωρούν για τα ιδιωτικά τους γραφεία, με το πρόσχημα κάποιου ελέγχου σε πολίτες;
Έχω στοιχεία για περίπτωση, όπου διευθυντής νομαρχίας ζήτησε το αυτονόητο, να ενημερώνουν την υπηρεσία πού πηγαίνουν και τι κάνουν εκτός του γραφείου τους, ξεσηκώθηκαν οι υπάλληλοι, και ο νομάρχης πήρε το μέρος τους, με την έννοια «έλα μωρέ, τι θέλεις τώρα και τα σκαλίζεις!»
Κλείνω με μια επισήμανση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, την οποία προσυπογράφω:
«Κάθε περιττή υπογραφή, κάθε άδεια η οποία δεν είναι πραγματικά απαραίτητη, κάθε περίπλοκη διαδικασία μπορεί να είναι εν δυνάμει εστία διαφθοράς», είπε.
Όλο το χρέος να ξεχρεώσουμε ως δια μαγείας, θα ζούμε την ίδια μιζέρια, αν δε αλλάξουμε το κράτος, δηλαδή τους εαυτούς μας.
Ο Μακεδών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου