Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου Egerssi@otenet.gr, www.apostoloupanos.gr, twitter:@egerssi
Η πατρίδα μας, όπως, είναι γνωστό έχει πολλά ανοικτά θέματα με τους γείτονές μας και για τα οποία οι κυβερνώντες θα έπρεπε να ανησυχούν. Από τη στιγμή, όμως, που δεν ανησυχεί και δεν ενεργεί κατάλληλα η Ελληνική Κυβέρνηση, έχουμε φαινόμενα σαν το παρακάτω που θα αναφέρω, γιατί ως γνωστόν, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, στις 10/10/2012, ημέρα επισκέψεως στην πατρίδα μας του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Νταβούτογλου, πρότεινε να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Ε.Ε. με τη ΠΓΔΜ, τονίζοντας πως το θέμα της ονομασίας θα ληφθεί υπόψη στα πρώτα στάδια των διαπραγματεύσεων. Ο αρμόδιος επίτροπος δε, για θέματα διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, παρουσιάζοντας την έκθεση προόδου της πΓΔΜ για το 2012, είπε: «Η επιτροπή θα παρουσιάσει πρόταση για το πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της πΓΔΜ με την ΕΕ, στην οποία θα λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη επίλυσης του θέματος της ονομασίας, από τα πρώτα κιόλας στάδια της ενταξιακής διαπραγμάτευσης». Έτσι, αργά αλλά σταθερά η γειτονική χώρα δουλεύει παρασκηνιακά για το συμφέρον της στα διεθνή forum, όταν όλο το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, «κοιμάται του ύπνο του δικαίου». Θα ξημερώσει, λοιπόν, μια ημέρα και με τη «βούλα» της ΕΕ, η χώρα «Μακεδονία», θα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Τα παραπάνω έγραφα στις 14 Οκτωβρίου 2012, στο άρθρο μου: «Ο λαός μας θα εμπνεύσει τον Νέο Παύλο Μελά».
http://www.apostoloupanos.gr/index.php/articles/274-o-laos-mas-tha-empnefsei-ton-neo-mela Και θεωρώ πως δικαιώνομαι, όπως και όσοι άλλοι έχουν κατά καιρούς διατυπώσει τις ανησυχίες τους για την ανύπαρκτη στρατηγική
της εξωτερικής μας πολιτικής, όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων της πατρίδος μας, όταν επί δεκαετίες αυτές οι Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν στείλει στις καλένδες την Εθνική απαίτηση του λαού μας. Δηλαδή, στην οριστική απόδοση του ονόματος της γείτονος πΓΔΜ να μην εμπεριέχεται το όνομα Μακεδονία. Όμως, η οσφυοκαμπτική ατολμία αυτών των κυβερνήσεων απέναντι στους «συμμάχους μας», φτάνει τα όρια, της Εσχάτης Προδοσίας. Ναι της Εσχάτης Προδοσίας. Άλλωστε, πως αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει την αποδοχή της ύπαρξης του όρου Μακεδονία, στο οριστικό όνομα, από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Την αποκάλυψη έκανε με τις δηλώσεις του στους Σκοπιανούς δημοσιογράφους, ο ίδιος ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, στην ολοκλήρωση του τριήμερου ταξιδιού του σε Αθήνα και Σκόπια, όταν δήλωσε, κάνοντας και μαθήματα Ιστορίας: «Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση. Υπό το πρίσμα αυτό πρότεινα έναν προσδιορισμό. Η ελληνική πλευρά έχει τη θέση σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός, ενώ η εδώ κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη επ΄ αυτού. Πρόκειται για μια ουσιαστική διαφορά. Το θετικό είναι ότι συζητάμε με τα δυο μέρη για ένα όνομα το οποίο θα περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”, όμως υπάρχει διαφορά σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός».
Την βεβαιότητα, πως δηλαδή η αποδοχή του οριστικού ονόματος της πΓΔΜ με τον όρο Μακεδονία από την Ελληνική Κυβέρνηση, θα συνιστά Εσχάτη Προδοσία κατά των συμφερόντων της πατρίδος και του λαού, ενδυνάμωσε τα όσα άκουσα σε μια λαμπρή εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκα προσκληθείς. Την εκδήλωση οργάνωσε ο Δήμαρχος Αμαρουσίου, Γιώργος Πατούλης και το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού του Δήμου Αμαρουσίου, το απόγευμα της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου 2013 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου. Το θέμα της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση βιβλίου του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα. Τίτλος του βιβλίου, άκρως επίκαιρος: «Ελληνική Εθνική Στρατηγική». Ομιλητές ήσαν ο Αντιναύαρχος Ε.Α. Μιχαήλ Ισμαηλάκος, ο Ιστορικός-Συγγραφέας Σαράντος Καργάκος καθώς και ο ίδιος ο συγγραφέας. Την εκδήλωση διεύθυνε ο εκδότης Γιάννης Σχοινάς. Η αίθουσα ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο, όπου ο καθένας διέκρινε πολλούς απόστρατους αξιωματικούς του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι πατριωτικές ομιλίες των ομιλητών συνέγειραν το φρόνημα των παρευρισκομένων, οι οποίοι πολλές φορές διακόπηκαν από ενθουσιώδη χειροκροτήματα.
Από αυτήν την αξιόλογη εκδήλωση της παρουσίασης του πολύ σπουδαίου πολιτικο-στρατιωτικού βιβλίου του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μέρος των όσων είπε ο Επίτιμος από του βήματος αλλά εμπεριέχονται και στον πρόλογο του βιβλίου του:«…Η ιδέα για να εμβαθύνω σε θέματα Στρατηγικής ήλθε το 1996 (λίγο μετά τα γεγονότα στα Ίμια) όταν εκλήθησαν από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής διάφορα Ελληνικά Ινστιτούτα (μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών – ΕΛΕΣΜΕ – στην οποία ήμουν τότε Πρόεδρος) να προσέλθουν σε σύσκεψη προκειμένου να αρχίσει να μεθοδεύεται η διατύπωση της Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής. Φαίνεται ότι υπήρξαν κάποιες φωνές στην Ελληνική Βουλή για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου κειμένου, που έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Δυστυχώς λίγες μέρες μετά ήλθε η ειδοποίηση ότι η σύσκεψη ανεβάλετο για ευθετότερο χρόνο, που δεν έχει έλθει όμως μέχρι σήμερα. Κατά την γνώμη μου, ο λόγος ακυρώσεως της προσπάθειας για την σύνταξη αυτού του κειμένου ήταν ότι αυτό θα ήταν δεσμευτικό και δεν θα επέτρεπε τις αυθαιρεσίες και τις πρόχειρες λύσεις που δίδουν οι κυβερνήσεις μας ή που προωθούνται από ξένα κέντρα και αυτές τις αποδέχονται. Γι΄ αυτό και έχουμε συνήθως μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που νέμονται την εξουσία και όχι κυβερνήσεις που προωθούν τα εθνικά συμφέροντα…».
Συμπερασματικά, θα ήθελα να μου εξηγήσει ο κάθε κακοπροαίρετος των όσων γράφω! Πως ερμηνεύεται η ακύρωση από την πολιτεία της κλήσεως φορέων χάραξης Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής υπό της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής για ευθετότερο χρόνο; Από τότε μέχρι σήμερα έχουν παρέλθει 17 ολόκληρα χρόνια και το Έθνος μας στερείται Εθνικής Στρατηγικής. Αυτή η στάση διαχρονικά της πολιτείας δεν συνιστά Εσχάτη Προδοσία; Γιατί όπως αναφέρει ο συγγραφέας, Εθνική Στρατηγική έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Και βεβαίως, πρώτοι και καλύτεροι οι Τούρκοι, οι οποίοι δεκαετίες πιο μπροστά προσχεδιάζουν τα “χτυπήματά τους” με απόλυτη επιτυχία, από ότι αποδεικνύουν τα γεγονότα. Έτσι βιώσαμε το 1922 την Μικρασιατική καταστροφή, το 1955 τα Σεπτεμβριανά της Πόλης, το 1974 τον διαμελισμό της Μεγαλονήσου.
Συνεπώς, το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! Και στην προκειμένη περίπτωση οι Ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να υποπίπτουν στα ίδια εγκληματικά «λάθη» και τα οποία είναι απόρροια της συνειδητής πλέον, μη ύπαρξης Εθνικής Στρατηγικής. Αποτέλεσμα αυτής της συνεχιζόμενης προδοσίας είναι οι τρεις κρίσεις που ακολούθησαν με την Τουρκία τα έτη 1976, 1987 και 1996 και από τις οποίες η Τουρκία επέτυχε τους αντικειμενικούς της σκοπούς, όπως αναφέρει ο συγγραφέας (σελ.130-131)!
Η πατρίδα μας, όπως, είναι γνωστό έχει πολλά ανοικτά θέματα με τους γείτονές μας και για τα οποία οι κυβερνώντες θα έπρεπε να ανησυχούν. Από τη στιγμή, όμως, που δεν ανησυχεί και δεν ενεργεί κατάλληλα η Ελληνική Κυβέρνηση, έχουμε φαινόμενα σαν το παρακάτω που θα αναφέρω, γιατί ως γνωστόν, «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»! Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, λοιπόν, στις 10/10/2012, ημέρα επισκέψεως στην πατρίδα μας του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας, κ. Νταβούτογλου, πρότεινε να αρχίσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Ε.Ε. με τη ΠΓΔΜ, τονίζοντας πως το θέμα της ονομασίας θα ληφθεί υπόψη στα πρώτα στάδια των διαπραγματεύσεων. Ο αρμόδιος επίτροπος δε, για θέματα διεύρυνσης, Στέφαν Φούλε, παρουσιάζοντας την έκθεση προόδου της πΓΔΜ για το 2012, είπε: «Η επιτροπή θα παρουσιάσει πρόταση για το πλαίσιο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της πΓΔΜ με την ΕΕ, στην οποία θα λαμβάνεται υπόψη η ανάγκη επίλυσης του θέματος της ονομασίας, από τα πρώτα κιόλας στάδια της ενταξιακής διαπραγμάτευσης». Έτσι, αργά αλλά σταθερά η γειτονική χώρα δουλεύει παρασκηνιακά για το συμφέρον της στα διεθνή forum, όταν όλο το πολιτικό σύστημα της πατρίδας μας, «κοιμάται του ύπνο του δικαίου». Θα ξημερώσει, λοιπόν, μια ημέρα και με τη «βούλα» της ΕΕ, η χώρα «Μακεδονία», θα είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Τα παραπάνω έγραφα στις 14 Οκτωβρίου 2012, στο άρθρο μου: «Ο λαός μας θα εμπνεύσει τον Νέο Παύλο Μελά».
http://www.apostoloupanos.gr/index.php/articles/274-o-laos-mas-tha-empnefsei-ton-neo-mela Και θεωρώ πως δικαιώνομαι, όπως και όσοι άλλοι έχουν κατά καιρούς διατυπώσει τις ανησυχίες τους για την ανύπαρκτη στρατηγική
της εξωτερικής μας πολιτικής, όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων της πατρίδος μας, όταν επί δεκαετίες αυτές οι Ελληνικές κυβερνήσεις έχουν στείλει στις καλένδες την Εθνική απαίτηση του λαού μας. Δηλαδή, στην οριστική απόδοση του ονόματος της γείτονος πΓΔΜ να μην εμπεριέχεται το όνομα Μακεδονία. Όμως, η οσφυοκαμπτική ατολμία αυτών των κυβερνήσεων απέναντι στους «συμμάχους μας», φτάνει τα όρια, της Εσχάτης Προδοσίας. Ναι της Εσχάτης Προδοσίας. Άλλωστε, πως αλλιώς θα μπορούσε κάποιος να ερμηνεύσει την αποδοχή της ύπαρξης του όρου Μακεδονία, στο οριστικό όνομα, από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου; Την αποκάλυψη έκανε με τις δηλώσεις του στους Σκοπιανούς δημοσιογράφους, ο ίδιος ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, στις 11 Σεπτεμβρίου 2013, στην ολοκλήρωση του τριήμερου ταξιδιού του σε Αθήνα και Σκόπια, όταν δήλωσε, κάνοντας και μαθήματα Ιστορίας: «Η Μακεδονία είναι μεγάλη περιοχή η οποία οριοθετήθηκε πριν από 100 χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος της Μακεδονίας ανήκει στην Ελλάδα, συνεπώς πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός ώστε να γίνεται σαφής διάκριση. Υπό το πρίσμα αυτό πρότεινα έναν προσδιορισμό. Η ελληνική πλευρά έχει τη θέση σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός, ενώ η εδώ κυβέρνηση έχει διαφορετική άποψη επ΄ αυτού. Πρόκειται για μια ουσιαστική διαφορά. Το θετικό είναι ότι συζητάμε με τα δυο μέρη για ένα όνομα το οποίο θα περιλαμβάνει τον όρο “Μακεδονία”, όμως υπάρχει διαφορά σχετικά με το που πρέπει να τεθεί ο προσδιορισμός».
Την βεβαιότητα, πως δηλαδή η αποδοχή του οριστικού ονόματος της πΓΔΜ με τον όρο Μακεδονία από την Ελληνική Κυβέρνηση, θα συνιστά Εσχάτη Προδοσία κατά των συμφερόντων της πατρίδος και του λαού, ενδυνάμωσε τα όσα άκουσα σε μια λαμπρή εκδήλωση, στην οποία παραβρέθηκα προσκληθείς. Την εκδήλωση οργάνωσε ο Δήμαρχος Αμαρουσίου, Γιώργος Πατούλης και το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού του Δήμου Αμαρουσίου, το απόγευμα της Δευτέρας 23 Σεπτεμβρίου 2013 στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δημαρχιακού Μεγάρου. Το θέμα της εκδήλωσης ήταν η παρουσίαση βιβλίου του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα. Τίτλος του βιβλίου, άκρως επίκαιρος: «Ελληνική Εθνική Στρατηγική». Ομιλητές ήσαν ο Αντιναύαρχος Ε.Α. Μιχαήλ Ισμαηλάκος, ο Ιστορικός-Συγγραφέας Σαράντος Καργάκος καθώς και ο ίδιος ο συγγραφέας. Την εκδήλωση διεύθυνε ο εκδότης Γιάννης Σχοινάς. Η αίθουσα ήταν πλημμυρισμένη από κόσμο, όπου ο καθένας διέκρινε πολλούς απόστρατους αξιωματικούς του Πολεμικού μας Ναυτικού. Οι πατριωτικές ομιλίες των ομιλητών συνέγειραν το φρόνημα των παρευρισκομένων, οι οποίοι πολλές φορές διακόπηκαν από ενθουσιώδη χειροκροτήματα.
Από αυτήν την αξιόλογη εκδήλωση της παρουσίασης του πολύ σπουδαίου πολιτικο-στρατιωτικού βιβλίου του Επίτιμου Αρχηγού του Στόλου, Αντιναυάρχου Π.Ν Γρηγόρη Δεμέστιχα, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας, μέρος των όσων είπε ο Επίτιμος από του βήματος αλλά εμπεριέχονται και στον πρόλογο του βιβλίου του:«…Η ιδέα για να εμβαθύνω σε θέματα Στρατηγικής ήλθε το 1996 (λίγο μετά τα γεγονότα στα Ίμια) όταν εκλήθησαν από την Επιτροπή Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής διάφορα Ελληνικά Ινστιτούτα (μεταξύ των οποίων και η Ελληνική Εταιρεία Στρατηγικών Μελετών – ΕΛΕΣΜΕ – στην οποία ήμουν τότε Πρόεδρος) να προσέλθουν σε σύσκεψη προκειμένου να αρχίσει να μεθοδεύεται η διατύπωση της Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής. Φαίνεται ότι υπήρξαν κάποιες φωνές στην Ελληνική Βουλή για την αναγκαιότητα ενός τέτοιου κειμένου, που έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Δυστυχώς λίγες μέρες μετά ήλθε η ειδοποίηση ότι η σύσκεψη ανεβάλετο για ευθετότερο χρόνο, που δεν έχει έλθει όμως μέχρι σήμερα. Κατά την γνώμη μου, ο λόγος ακυρώσεως της προσπάθειας για την σύνταξη αυτού του κειμένου ήταν ότι αυτό θα ήταν δεσμευτικό και δεν θα επέτρεπε τις αυθαιρεσίες και τις πρόχειρες λύσεις που δίδουν οι κυβερνήσεις μας ή που προωθούνται από ξένα κέντρα και αυτές τις αποδέχονται. Γι΄ αυτό και έχουμε συνήθως μέχρι σήμερα κυβερνήσεις που νέμονται την εξουσία και όχι κυβερνήσεις που προωθούν τα εθνικά συμφέροντα…».
Συμπερασματικά, θα ήθελα να μου εξηγήσει ο κάθε κακοπροαίρετος των όσων γράφω! Πως ερμηνεύεται η ακύρωση από την πολιτεία της κλήσεως φορέων χάραξης Ελληνικής Εθνικής Στρατηγικής υπό της Επιτροπής Εξωτερικών και Αμύνης της Βουλής για ευθετότερο χρόνο; Από τότε μέχρι σήμερα έχουν παρέλθει 17 ολόκληρα χρόνια και το Έθνος μας στερείται Εθνικής Στρατηγικής. Αυτή η στάση διαχρονικά της πολιτείας δεν συνιστά Εσχάτη Προδοσία; Γιατί όπως αναφέρει ο συγγραφέας, Εθνική Στρατηγική έχουν όλες σχεδόν οι χώρες του κόσμου. Και βεβαίως, πρώτοι και καλύτεροι οι Τούρκοι, οι οποίοι δεκαετίες πιο μπροστά προσχεδιάζουν τα “χτυπήματά τους” με απόλυτη επιτυχία, από ότι αποδεικνύουν τα γεγονότα. Έτσι βιώσαμε το 1922 την Μικρασιατική καταστροφή, το 1955 τα Σεπτεμβριανά της Πόλης, το 1974 τον διαμελισμό της Μεγαλονήσου.
Συνεπώς, το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού! Και στην προκειμένη περίπτωση οι Ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν να υποπίπτουν στα ίδια εγκληματικά «λάθη» και τα οποία είναι απόρροια της συνειδητής πλέον, μη ύπαρξης Εθνικής Στρατηγικής. Αποτέλεσμα αυτής της συνεχιζόμενης προδοσίας είναι οι τρεις κρίσεις που ακολούθησαν με την Τουρκία τα έτη 1976, 1987 και 1996 και από τις οποίες η Τουρκία επέτυχε τους αντικειμενικούς της σκοπούς, όπως αναφέρει ο συγγραφέας (σελ.130-131)!
- · Με την κρίση του ΄76 επέτυχε την συμφωνία με το Πρωτόκολλο της Βέρνης για την μη εκτέλεση ερευνών σε αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές του Αιγαίου, που αφορούσαν τν Ανατολικό Αιγαίο.
- · Με την κρίση του ΄87 ετέθη περιορισμός για την μη εκτέλεση ερευνών εκτός χωρικών υδάτων σε όλο το Αιγαίο. Αυτή η πολιτική υποχώρηση σε συνδυασμό με την διακήρυξη της Μαδρίτης του 1997 με την οποία η Ελλάδα αναγνωρίζει “νόμιμα ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο” αποτελούν εξαιρετικά δυσμενή εξέλιξη αφού η Τουρκία κατά καιρούς επικαλείται το casus belli όχι μόνο για την περίπτωση επεκτάσεως των Ελληνικών χωρικών υδάτων (σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο) από 6 σε 12 ν.μ. αλλά και για την εκτέλεση ερευνών εκτός χωρικών υδάτων σε όλο το Αιγαίο.
- · Με την κρίση του ΄96 έθεσε διεκδικήσεις σε νήσους/νησίδες του Αιγαίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου