Ο θυμός του λαού που μουρμουρίζει... Η ανικανότητα των κομμουνιστών της Κύπρου να κυβερνήσουν!

Ο θυμός του λαού που μουρμουρίζει…

| Εκτύπωση | 16/01/2011 | ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΒΒΑ ΙΑΚΩΒΙΔΗ

«Τρομερός ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει. Βαρύ χρέος, που πληρώνεται με δημόσιες κατάρες»

Πριν από καιρό, ο Πρόεδρος Χριστόφιας είχε επισκεφθεί την ηλικιωμένη μητέρα του. Απευθυνόμενος σε αυτήν, της εκμυστηρεύθηκε ότι φέρει βαρύ το σταυρό του προσωπικού Γολγοθά του, εννοώντας τις φοβερές δυσκολίες που συναντούσε ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εκείνος επέλεξε αυτόν το σταυρό, που του φόρτωσε ο λαός με την ψήφο του. Λέγει ότι όραμά του είναι η λύση του Κυπριακού και ότι ήρθε να διορθώσει όσα έκαναν οι προκάτοχοί του. Τα διόρθωσε; Όχι, βέβαια. Και αυτό επιτείνει ένα αίσθημα γενικότερης ανησυχίας και απογοήτευσης, που συναρτάται και προς άλλους χειρισμούς και την ευρύτερη πολιτική τεχνοτροπία του Προέδρου, του κόμματός του και της Κυβέρνησης. Όποιος συζητήσει με πολίτες, τους απλούς ανθρώπους, όπως ο Δ. Χριστόφιας αρέσκεται να αποκαλεί, θα διαπιστώσει ένα καθολικό αίσθημα έκδηλης οργής, μουρμουρητών, ακόμα και θυμού.

Βέβαια, ο Πρόεδρος και η Κυβέρνηση δεν ευθύνονται για πολλά που συμβαίνουν στη Δημόσια Υπηρεσία ή στην κρατική μηχανή ή για προβλήματα που βρήκαν μπροστά τους. Απλώς τα κληρονόμησαν αλλ’ έτυχε στον Δ. Χριστόφια και στο κόμμα του να τα διαχειριστούν. Και δεν μπορούν να αποποιηθούν ευθυνών ούτε και να καταφεύγουν στη γνωστή πρακτική: «Μα, ευθύνονται οι προηγούμενοι». Να θυμίσουμε ότι το ΑΚΕΛ συγκυβέρνησε με τους Προέδρους, από το Μακάριο μέχρι τον Τάσσο, εκτός της δεκετίας Κληρίδη. Θα ανέμενε, λοιπόν, κανείς ότι με τόσες δεκαετίες πολιτικής πείρας και ενασχόλησης με τα κοινά, το ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας θα ήξεραν να κυβερνήσουν καλύτερα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Ισχύει εδώ αυτό που είπε ο Αριστοφάνης: «Προτού να κρατήσει κανένας το τιμόνι, πρέπει να έχει κάμει κωπηλάτης, να ’χει φυλάξει την πρώρα και να ’χει παρακολουθήσει τους ανέμους, προτού να κυβερνήσει ο ίδιος το καράβι».

Το ΑΚΕΛ, ως κόμμα και ο Δ. Χριστόφιας υπέστησαν αυτήν τη βάσανο. Αλλά τι; Αφού πέρασαν οι πρώτοι μήνες ανοχής και διερεύνησης προθέσεων και διαθέσεων, διεφάνη ότι το ΑΚΕΛ άλλα διασάλπιζε και εμφάνιζε τόσα χρόνια και άλλα καταδείκνυε η καθημερινή άσκηση της εξουσίας και εφαρμογή πολιτικής. Στο Κυπριακό και σε πολλά ζητήματα εσωτερικής διακυβέρνησης κατεδείχθη ο ερασιτεχνισμός και η ανεπάρκεια της Κυβέρνησης. Ιδιαίτερα στο πολιτικό ζήτημα και στην οικονομία. Ενώ αρχικά ο Πρόεδρος επέσυρε την καθολική, σχεδόν, υποστήριξη και απολάμβανε ευρείας αποδοχής, σταδιακά αυτά φυλλορόησαν. Η παγκόσμια οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της στην κυπριακή οικονομία μέχρι σήμερα δεν αντιμετωπίστηκαν ορθολογικά και αποφασιστικά αλλά με κομματικό φακό και ιδεολογικά, ψηφοθηρικά. Αυτό ακριβώς καταλογίζουν στον Πρόεδρο και στο ΑΚΕΛ οι άλλες πολιτικές δυνάμεις. Και αυτοί απαντούν ότι «κάποιοι» έχουν στοχοθετήσει τον Πρόεδρο για να τον… εξοντώσουν, να τον υπονομεύσουν ή να τον αποδομήσουν.

Ο μ. Εζεκίας Παπαϊωάννου, ειρωνευόμενος τον Γλ. Κληρίδη, του υπέβαλλε ότι όταν θα έβλεπε τα αφτιά του πίσω, τότε θα εκλεγόταν Πρόεδρος. Το ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας κλήθηκαν πολλές φορές, την τελευταία τριετία, να βάλουν τα αφτιά τους πίσω και να ακούσουν προσεκτικά όχι μόνο όσα εισηγούνται τα κόμματα και μεγάλη μερίδα του λαού αλλά, προπάντων, να ακούσουν με σεβασμό και προσοχή τα αυξανόμενα μουρμουρητά του λαού. Ο Πρόεδρος πρέπει να ξέρει τι είπε ο Αισχύλος: «Τρομερός ο θυμός ενός λαού που μουρμουρίζει. Βαρύ χρέος, που πληρώνεται με δημόσιες κατάρες». Οι κυβερνώντες αρνούνται να αντιληφθούν μια γενικευόμενη δυσαρέσκεια και απαρέσκεια έναντι της πολιτικής Χριστόφια. Αντίθετα επιδεικνύουν μιαν επιτεινόμενη τάση αυταρχισμού και αλαζονείας, που δεν προσιδιάζει προς τις ιδεολογικές καταβολές τους. Οι συμπεριφορές τους είναι προκλητικότερες από εκείνες μιας κεντροδεξιάς κυβέρνησης.

Τα μουρμουρητά του λαού μεταλλάσσονται σε θυμό και σε επιθετικότητα, σε απόγνωση και σε απαξίωση. Πρόεδρος και ΑΚΕΛ όφειλαν να τα λαμβάνουν σοβαρά υπόψη. Φαίνονται να ζουν στον δικό τους ιδεολογικό κόσμο, που εξακτινώνεται και περιστρέφεται μόνο γύρω από το κόμμα. Το κόμμα είναι ο θεός τους και γι’ αυτό έχουν αλώσει και κομματικοποιήσει τα πάντα. Όμως, ουδέν κακόν αμιγές καλού. Διά της διακυβέρνησης Χριστόφια κατέρρευσε πλήρως ο επί δεκαετίες καλλιεργηθείς μύθος, ότι «το ΑΚΕΛ ξέρει και μπορεί να κυβερνήσει». Αποδείχτηκαν θλιβεροί και ανεπαρκείς ερασιτέχνες με επικίνδυνες ενέργειες στο Κυπριακό και στην οικονομία.