Όταν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και όλα τα κόμματα, πλην ΑΚΕΛ, υποστηρίζουν την ένταξη, ο Δ. Χριστόφιας δεν νομιμοποιείται να αγνοεί τη βούληση του λαού.

Μια μέρα, θα κάνουν αυτοκριτική για το Συνεταιρισμό για την Ειρήνη

| Εκτύπωση | 26/02/2011 | Με τον Σάββα Ιακωβίδη

ΤΟ ΑΚΕΛ επικαλείται την 85χρονη και πλέον ιστορία του, για να πείσει ότι είναι κόμμα που εργάζεται για το συμφέρον του τόπου. Δεν αμφισβητούνται οι αδιάλειπτοι κοινωνικοί και εργατικοί αγώνες του. Όμως, στο πολιτικό πεδίο πλειστάκις το κόμμα αυτό υποχρεώθηκε από τα γεγονότα, τις εξελίξεις, τα δεδομένα να ανακρούσει πρύμναν και να κάνει αυτοκριτική, επειδή η πολιτική και οι θέσεις που υιοθετούσε ήταν λανθασμένες. Γιατί; Διότι οι ιδεολογικές αγκυλώσεις το ακινητοποιούν σε μια μονοκόμματη και μονοδιάστατη θεώρηση πραγμάτων και πολιτικής.

Να ξεκινήσουμε από τον αγώνα της ΕΟΚΑ. Το ΑΚΕΛ χαρακτήρισε εκείνον τον μοναδικό, αντιιμπεριαλιστικό και αντιαποικιακό αγώνα ως... τρακατρούκες και ψευτοπαλληκαρισμούς. Αναγκάστηκε να κάνει αυτοκριτική και να απολογηθεί, άσχετο αν έκτοτε δεν σταμάτησε ποτέ να καθυβρίζει την ΕΟΚΑ και να λασπώνει τους αγωνιστές. Το 1959 καθύβρισε τον Μακάριο ως δικτάτορα και το 1960 και επέκεινα έγινε ο κλακαδόρος του!

Το 1965, ο Σοβιετικός υπουργός Εξωτερικών, Γκρομίκο, για πρώτη φορά έθεσε επίσημα, εκ μέρους της τότε ΕΣΣΔ, θέμα ομοσπονδιακής λύσης του Κυπριακού. Το ΑΚΕΛ και η «Χαραυγή» ωρύονταν από ερυθρά οργή και αγανάκτηση. Από το 1974, όμως, είναι οι διαπρύσιοι κήρυκες της ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας.

Το ΑΚΕΛ ήταν λάβρο υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με την Ελλάδα. Αργότερα και κατ’ εντολήν αναδείχθηκε στο σφοδρότερο πολέμιό της και στο χειρότερο υβριστή καθετί του ελληνικού. Τα καημένα ΕΔΟνόπουλα αφιονίζονται εξ απαλών ονύχων ότι είναι απλώς Κύπριοι. Τελεία. Όχι Έλληνες! Το 1985, το ΑΚΕΛ συμμάχησε με τον ΔΗΣΥ, για να εκβιάσουν τον μ. Σπ. Κυπριανού να δεχθεί τους Δείκτες Κουεγιάρ. Προψές, ο Ν. Κατσουρίδης, Κοιν. Εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ, παραδέχθηκε ότι ήταν «βλακώδης» εκείνη η απόφαση και συμπαιγνία του με τον ΔΗΣΥ.

Το 2004, μερίδα της ηγεσίας του ΑΚΕΛ, με επικεφαλής το Δημήτρη Χριστόφια, τάχθηκαν αναφανδόν υπέρ του τερατουργήματος Ανάν, εν γνώσει τους ότι το σχέδιο προλείαινε το έδαφος για να παραδώσει την Κυπριακή Δημοκρατία αύτανδρη στη νέα τουρκοκρατία του Ερντογάν. Ευτυχώς, η υπόλοιπη ηγεσία του ΑΚΕΛ και οι πατριώτες απλοί ΑΚΕΛικοί είπαν συντριπτικά ΟΧΙ, και Χριστόφιας και οι συν αυτώ πάλι ανέκρουσαν πρύμναν. Είπαν «όχι» για να τσιμεντώσουν το «ναι», διασάλπισε ο Δ. Χριστόφιας στις 24/4/2004. Έκτοτε, πασκίζει να επαναφέρει το σχέδιο Ανάν με έμμεσους τρόπους. Το 2007, παραμονές της ένταξης της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ευρωζώνη, όπως ήταν η δέσμευσή μας, το ΑΚΕΛ και πάλι αντιτάχθηκε κατά της υιοθέτησης του ευρώ και απαιτούσε να περιμένουμε ακόμα ένα χρόνο για να το… εμπεδώσουμε. Ο μ. Τάσσος, με την υποστήριξη των άλλων κομμάτων, προχώρησε αποφασιστικά στην ένταξή μας στην ευρωζώνη.

Πέρσι ο Δ. Χριστόφιας παραδέχθηκε ότι, ευτυχώς, που είμαστε στην ευρωζώνη και έτσι μειώσαμε τις επιπτώσεις από την παγκόσμια οικονομική κρίση. Τώρα, εκ δευτέρου επί της προεδρίας του, τίθεται το μείζον ζήτημα της ένταξής μας στο Συνεταιρισμό για την Ειρήνη. Θεωρούμε ότι το ΑΚΕΛ και ο Πρόεδρος διαπράττουν μέγιστο λάθος, επειδή επιμένουν να βάζουν τα κομμουνιστικά ιδεολογήματά τους πάνω από το συμφέρον του τόπου. Όταν η συντριπτική πλειοψηφία του λαού και όλα τα κόμματα, πλην ΑΚΕΛ, υποστηρίζουν την ένταξη, ο Δ. Χριστόφιας δεν νομιμοποιείται να αγνοεί τη βούληση του λαού. Ευχόμαστε η αυτοκριτική και το νέο mea culpa του Προέδρου και του ΑΚΕΛ για το ΣγΕ να μην έρθουν τόσο αργά, ώστε ο τόπος να υποφέρει ξανά από τις ανεύθυνες πολιτικές αστοχίες τους.

Σημερινή