Ζήτω οι λαθρομετανάστες μας, ρε! Αυτοί με το δυναμισμό τους θα κυριαρχήσουν στην Ελλάδα όταν το ελληνικό κύτταρο εκφυλιστεί εντελώς, κατάσταση από την οποία δεν απέχουμε και πολύ. Ωιμέ! Βαβαί! Παπαί!

Η Ελλάδα όμηρος της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, της Μαρίας Σεφέρου

Δεν είδατε, βέβαια, τίποτα το περίεργο στο video. Είναι απλά ένα ακόμη “δημοκρατικό” περιστατικό από το σύνηθες αλισβερίσι, την άθλια συναλλαγή, που προεκλογικά το ΠΑΣΟΚ φοβέριζε ότι θα πατάξει και θα καταργήσει. Πώς όμως θα μπορούσε να καταργήσει τον ίδιο το βρώμικο εαυτό του; Διότι το μόνο που δεν σκέπτεται η πράσινη λαίλαπα είναι ν’ αυτοκτονήσει πολιτικά.

Έλληνες, αυτή είναι η κουρελού-δημοκρατία σας. Θαυμάστε την, χαρείτε την, κι όσοι δεν είστε μέσα στο βρώμικο παιχνίδι της συναλλαγής, θρηνήστε πάνω στα ερείπια. Να σεμνύνεστε όμως, διότι εσείς είστε οι ήρωες-θύματα τσι “δημοκρατίας”. Εσείς θυσιάζεστε για τους προνομιούχους του συστήματος που μετέφεραν και μεταφέρουν τα κλεμμένα δις στις Τράπεζες της Ελβετίας. Εσείς είστε οι στυλοβάτες των φοροφυγάδων και των ρετιρέ των ΔΕΚΟ. Ψηλά το κεφάλι, βρε!

Συγνώμη που λέω “εσείς” και όχι “εμείς”, διότι εγώ, παρότι θύμα όπως κι εσείς, είχα καταγγείλει το έκτρωμα της δημοκρατίας της συναλλαγής και της αρπαχτής εδώ και 20 χρόνια, με το βιβλίο μου «Τα Οψώνια της Δημοκρατίας», και συνεχίζω να το κάνω μέσα από τα άρθρα αυτού του ιστολογίου. Εσείς, όμως, ακόμη πίνετε νερό στ’ όνομα της πόρνης αυτής που μας εξαθλίωσε. Ωστόσο, αν είναι να θυσιάζεται κανείς για τους νονούς τσι Δημοκρατίας, δαιμονική είναι η δάφνη! Τα κεφάλια μέσα, λοιπόν, και τσιμουδιά, σύντροφοι!

Οι λαοί της Βόρειας Αφρικής ξεσηκώθηκαν - δηλαδή τους ξεσήκωσαν οι αόρατοι κηδεμόνες για ν’ αντικαταστήσουν τους φασίστες-δικτάτορες με ανδρείκελα - ζητώντας “Δημοκρατία”, χα,χα, χα!!
Εμείς όταν ξεσηκωθούμε (σιγά τα ωά!) τι θα ζητάμε, άραγε; Πάλι μία από τα ίδια; Συγνώμη, ανέκδοτο είπα πάλι! Οι ραγιάδες δεν υπάρχει κίνδυνος να ξεσηκωθούν ποτέ, διότι λαός κομματικά κατακερματισμένος είναι ακίνδυνος και αποχαυνωμένος. Έχουν φροντίσει και γι’ αυτό οι “φύλακες”…

Κατά τ’ άλλα, εσείς βολεμένοι, ή απλά ανεγκέφαλοι, ανώνυμοι οπαδοί συνεχίστε τις ηλεκτρονικές αψιμαχίες μετά αδελφικών ύβρεων και βλασφημιών εναντίον αλλήλων, όπως επιτυχώς το κάνετε, προς τέρψιν των βιαστών της Ελλάδας. Άλλωστε, είναι προτιμότερο να εκτονώνετε το αδελφοκτόνο κομματικό μίσος σας διαδικτυακά παρά να επιδιώξετε εκτόνωση σε κάνα εμφύλιο, κούφια η ώρα που τ’ ακούει. Διότι, δυστυχώς, κάποιοι ανθρωπόμορφοι έχουν φροντίσει να διατηρούν ζωντανό τον βρικόλακα του εμφυλίου, με βρώμικα “δημοκρατικά” συνθήματα, όπως “O λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά”, και άλλα διχαστικά και ειδεχθή.

Ζήτω οι λαθρομετανάστες μας, ρε! Αυτοί με το δυναμισμό τους θα κυριαρχήσουν στην Ελλάδα όταν το ελληνικό κύτταρο εκφυλιστεί εντελώς, κατάσταση από την οποία δεν απέχουμε και πολύ. Ωιμέ! Βαβαί! Παπαί!

Σαράντα ημέρες η Ελλάδα βιάζεται από τους 300 όμηρους των “αλληλέγγυων”, ενώ οι φοιτητές μας εις την αλλοδαπή έχουν ξεσηκωθεί για να τους υπερασπιστούν. Το απελπισμένο γεροντάκι των 80 ετών που του πετσόκοψαν τη σύνταξη, ποιος άραγε θα το υπερασπιστεί;



Παρεμπιπτόντως, μήπως γνωρίζει κανείς αν παρόμοιος βιασμός κράτους έχει συμβεί ποτέ σε άλλη χώρα του πλανήτη; Διεκδικούμε κι εδώ παγκόσμιο κύπελλο ηλιθιότητας! Αθάνατη Ελλάδα με τους άχρηστους πολιτικούς που εκλέγεις! Αντί να λύνουν προβλήματα, κάνουν ό,τι μπορούν για να τα δημιουργούν, να τα οξύνουν, και να τα φτάνουν σε αδιέξοδο… Θυμηθείτε εδώ το “έπος” των απεργών πείνας, και δείτε πόσες ευκαιρίες είχε η κυβέρνηση να προλάβει το κακό και να το σταματήσει εν τη γενέσει του, ευκαιρίες που, λόγω βλακείας, δειλίας και δογματικών αγκυλώσεων, άφησε να χαθούν, για να φτάσουμε στην εφιαλτική ανθρωπιστική κρίση του σήμερα.

Η κυβέρνηση νικήθηκε από τους απεργούς πείνας κατά κράτος, και δεν απομένει παρά να το παραδεχτεί εμπράκτως, κάνοντας αυτό που της είπα εδώ, για να μη μας βρουν τα χειρότερα και γίνουν τα έσχατα χείρονα των πρώτων, χτύπα ξύλο.

Κι επειδή, άγνωστοι φίλοι μου, σας στενοχώρησα για άλλη μια φορά, σας αφιερώνω ένα ανεπανάληπτο τραγούδι μπας και παρηγορηθείτε. Άραγε θα ’ρθει άσπρη μέρα και για μας;