Η ευρωζώνη βάζει κανόνεςΤσουνάμι Βρυξελλών φέρνει σκληρή λιτότητα
Όλα όσα μέχρι σήμερα διατυπώνονταν υπό την μορφή απειλών έχουν πλέον από χθες μπει στο «μενού» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ημέρα τρόμου η χτεσινή, με τον τρομακτικό σεισμό στην Ιαπωνία και το τσουνάμι έφθασε ως τις Βρυξέλλες, όπου συνεδρίαζαν οι ηγέτες της ευρωζώνης.
Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που μετονομάστηκε επικοινωνιακά σε Σύμφωνο για το Ευρώ, περιλαμβάνει σειρά μέτρων προκειμένου να αποφευχθούν οι μελλοντικές κρίσεις χρέους.
Χαμηλοί μισθοί, ευέλικτες σχέσεις εργασίας, συμπιέσεις στα ασφαλιστικά συστήματα και στις συντάξεις και φορολογική εναρμόνιση, θέτουν την Ευρώπη κάτω από ένα κοινό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που θα δείξει ακόμη πιο πολύ τα δόντια του σε ήδη χειμαζόμενες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα.
Το μακρύ χέρι της Κομισιόν θα φθάνει πλέον και σε τομείς που θεωρούνταν αποκλειστικής αρμοδιότητας των χωρών-μελών, καθώς οι 17 κατέληξαν (εκόντες – άκοντες) στο συμπέρασμα ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν, αν δεν ακολουθήσουν και κοινές φορολογικές, μισθολογικές και συνταξιοδοτικές πολιτικές.
Ο έλεγχος της πορείας του κάθε μέλους της ευρωζώνης θα γίνεται πλέον σε ετήσια βάση από την Κομισιόν και το Eurogroup, ενώ η σύνδεση μισθών και παραγωγικότητας αποτελεί την καινούργια ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Την ίδια ώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας θα κυνηγούν ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα με τους ίδιους ρυθμούς, σε μια προσπάθεια να διακοπεί η πρακτική των δύο ταχυτήτων.
Ως συνέπεια, η περίφημη flexicurity (ένας συνδυασμός ευελιξίας στην εργασία με ασφάλεια), αποτελεί επίσης μια πραγματικότητα που θα ισχύει παντού στην ΕΕ. Παράλληλα, ζητείται η μείωση του φορολογικού κόστους της εργασίας. Η ίδια ευελιξία προβλέπεται και στην μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, καθώς και εδώ μπαίνει για τα καλά το στοιχείο που συνδέει τα όρια ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής.
Και βέβαια, στο μέλλον τα ελλείμματα δεν θα μπορούν να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο όριο, με τις χώρες της ευρωζώνης να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την συγκράτησή τους. Πάντως, οι χώρες με πρόβλημα δεν θα υποστούν επιπλέον περιορισμούς, όπως ήταν το αρχικό γαλλογερμανικό σχέδιο, αλλά θα αφεθούν να αποφασίζουν οι ίδιες για τα μέτρα που κάθε φορά θα λαμβάνουν για να περιορίζουν τα ελλείμματά τους.
Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, που όμως παραμένει στην αγωνία, καθώς οι αποφάσεις για το πρόβλημά μας θα ληφθούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου.
Μια αγωνία που ενισχύεται από τις χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου των Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2011 διαμορφώθηκε στο 1,028 δις ευρώ, ενώ μείωση της τάξης του 9,2% εμφάνισαν και τα έσοδα.
Την ίδια ώρα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού εμφανίζονται αυξημένες κατά 3,3%, γεγονός που το υπουργείο αποδίδει στη διάθεση ποσού ύψους 351 εκ ευρώ για παλαιές οφειλές των νοσοκομείων.
Οι παραπάνω δυσμενείς εξελίξεις ήσαν αναμενόμενες. Και επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως μάλλον στραβά αρμενίζουμε.
Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, που μετονομάστηκε επικοινωνιακά σε Σύμφωνο για το Ευρώ, περιλαμβάνει σειρά μέτρων προκειμένου να αποφευχθούν οι μελλοντικές κρίσεις χρέους.
Χαμηλοί μισθοί, ευέλικτες σχέσεις εργασίας, συμπιέσεις στα ασφαλιστικά συστήματα και στις συντάξεις και φορολογική εναρμόνιση, θέτουν την Ευρώπη κάτω από ένα κοινό σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, που θα δείξει ακόμη πιο πολύ τα δόντια του σε ήδη χειμαζόμενες χώρες, όπως είναι η Ελλάδα.
Το μακρύ χέρι της Κομισιόν θα φθάνει πλέον και σε τομείς που θεωρούνταν αποκλειστικής αρμοδιότητας των χωρών-μελών, καθώς οι 17 κατέληξαν (εκόντες – άκοντες) στο συμπέρασμα ότι τα δημοσιονομικά προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιμετωπιστούν, αν δεν ακολουθήσουν και κοινές φορολογικές, μισθολογικές και συνταξιοδοτικές πολιτικές.
Ο έλεγχος της πορείας του κάθε μέλους της ευρωζώνης θα γίνεται πλέον σε ετήσια βάση από την Κομισιόν και το Eurogroup, ενώ η σύνδεση μισθών και παραγωγικότητας αποτελεί την καινούργια ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Την ίδια ώρα, δημόσιος και ιδιωτικός τομέας θα κυνηγούν ανταγωνιστικότητα και παραγωγικότητα με τους ίδιους ρυθμούς, σε μια προσπάθεια να διακοπεί η πρακτική των δύο ταχυτήτων.
Ως συνέπεια, η περίφημη flexicurity (ένας συνδυασμός ευελιξίας στην εργασία με ασφάλεια), αποτελεί επίσης μια πραγματικότητα που θα ισχύει παντού στην ΕΕ. Παράλληλα, ζητείται η μείωση του φορολογικού κόστους της εργασίας. Η ίδια ευελιξία προβλέπεται και στην μεταρρύθμιση των συνταξιοδοτικών συστημάτων, καθώς και εδώ μπαίνει για τα καλά το στοιχείο που συνδέει τα όρια ηλικίας με το προσδόκιμο ζωής.
Και βέβαια, στο μέλλον τα ελλείμματα δεν θα μπορούν να ξεπερνούν ένα συγκεκριμένο όριο, με τις χώρες της ευρωζώνης να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την συγκράτησή τους. Πάντως, οι χώρες με πρόβλημα δεν θα υποστούν επιπλέον περιορισμούς, όπως ήταν το αρχικό γαλλογερμανικό σχέδιο, αλλά θα αφεθούν να αποφασίζουν οι ίδιες για τα μέτρα που κάθε φορά θα λαμβάνουν για να περιορίζουν τα ελλείμματά τους.
Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα, που όμως παραμένει στην αγωνία, καθώς οι αποφάσεις για το πρόβλημά μας θα ληφθούν στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της 25ης Μαρτίου.
Μια αγωνία που ενισχύεται από τις χθεσινές ανακοινώσεις του υπουργείου των Οικονομικών, σύμφωνα με τις οποίες το έλλειμμα του Κρατικού Προϋπολογισμού το δίμηνο Ιανουαρίου – Φεβρουαρίου 2011 διαμορφώθηκε στο 1,028 δις ευρώ, ενώ μείωση της τάξης του 9,2% εμφάνισαν και τα έσοδα.
Την ίδια ώρα, οι δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού εμφανίζονται αυξημένες κατά 3,3%, γεγονός που το υπουργείο αποδίδει στη διάθεση ποσού ύψους 351 εκ ευρώ για παλαιές οφειλές των νοσοκομείων.
Οι παραπάνω δυσμενείς εξελίξεις ήσαν αναμενόμενες. Και επιβεβαιώνουν όσους υποστηρίζουν πως μάλλον στραβά αρμενίζουμε.
elzoni
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου