....κατακρίνουμε τους ενόχους της εθνικής κατρακύλας, που αδίστακτοι επεκτείνουν τη διαφθορά μέχρι σημείου να τορπιλίζουν τις δυνατότητες αντιστάσεων, αν οι εχθροί επιχειρήσουν πολεμικές περιπέτειες από της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, μέχρι Αμμοχώστου!..

από την Sigma Live

Οι μαίανδροι της κενολογίας επιμηκύνονται στο χάος της ουτοπίας και στην ατμόσφαιρα των παταγωδών αυτομηδενισμών έναντι της ιστορίας, ενώ ο εχθρός προπαρασκευάζεται παντοιοτρόπως

Μετά λύπης παρακολουθεί ο κυπριακός Ελληνισμός την ατέρμονη καταβαράθρωση του Έθνους, με τα επίμονα πολιτικά σφάλματα της ανίατης πολιτικής ανεπάρκειας που ταλανίζει τον ελληνικό κόσμο, βυθίζοντάς τον κάθε μέρα και πιο βαθιά στον τρικυμισμένο ωκεανό των κοινωνικών δοκιμασιών της σύγχρονης Ευρώπης. Της Γηραιάς Ηπείρου που δεν κατάφεραν να πνίξουν στο αίμα της οι δικτατορίες του μεσοπολέμου και οι πολύχρονοι ολοκληρωτισμοί, και που την ύπαρξή της απειλούν να ισοπεδώσουν οι μηχανισμοί της παγκοσμιοποίησης, διά της οικονομικής και κοινωνικής παραλυσίας και της εθνικής διάλυσης.

Διάλυσης που οι Γάλλοι και οι Γερμανοί και άλλοι εταίροι έχουν έγκαιρα αντιληφθεί, και

οργάνωσαν την αντίστασή τους για την αποτροπή της και την ιστορική συνέχεια των εθνών τους, ενώ οι ηγεσίες της μητρός πατρίδος ούτε έχουν επισημάνει ούτε θέλουν να αντιμετωπίσουν, ενδιαφερόμενοι μόνο για την παράταση της παραμονής τους στην εξουσία και το ξεκοκάλισμα όσων απέμειναν από την καταβρόχθιση των μόχθων του λαού και την εξανέμιση των προοπτικών του στο παρόν και το άμεσο και απώτερο μέλλον.

Και την μεν επιχειρηματολογία για την πολιτική κατάπτωση ενισχύουν τα καθημερινά γεγονότα και οι διαπιστώσεις παντός εχέφρονος, που έστω κι αν δεν το επιδιώκει, παρακολουθεί τα θλιβερά νέα που βομβαρδίζουν από το ένα μέχρι το άλλο πρωί την καταρρέουσα εθνική κοινωνία, παρασύροντάς την στον καταποντισμό, στην ανέχεια και την απελπιστική εξαθλίωση. Αλλά η κρίση, στην επίταση της κακοδαιμονίας της οποίας συντείνει και ο διεθνής εξευτελισμός από τις ενέργειες της πολιτικής, δεν περιορίζεται στα οικονομικά στραβοπατήματα και τις βοερές αποδείξεις ηγετικής ανικανότητας. Διότι υπάρχουν κι άλλα που καλύπτονται από τα παραπετάσματα που απλώνουν οι συγκεκαλυμμένες δολιοφθορές στα θεμέλια της εθνικής ύπαρξης. Και τέτοιες δολιοφθορές είναι οι αθόρυβες αποστελεχώσεις των δυνάμεων ασφάλειας της Ελλάδας. Εδώ επαναλαμβάνεται η ολέθρια τακτική του 1920, που συνέτεινε στη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922.

Δράστες της συγκεκριμένης ενέργειας, οι ένοχοι του χαλασμού, κοινωνικού, οικονομικού, πολιτικού αλλά και ηθικού. Οι απελθόντες κύριοι της παρέας Παπανδρέου και Μπεγλίτη, οι οποίοι εν κρυπτώ και παραβύστω απεστράτευσαν έμπειρα και ικανά στελέχη των ενόπλων δυνάμεων, και τα αντικατέστησαν με νεότερα και άπειρα που εάν, ό μη γένοιτο, φθάσουμε προ θυρών πολεμικής σύρραξης, θα μας οδηγήσουν σε καταστροφές όπως εκείνες της Μικρασιατικής Εκστρατείας, μετά την ήττα και την αυτοεξορία του Ελευθερίου Βενιζέλου την 1η Νοεμβρίου 1920.

Τότε, η κυβέρνηση του επανελθόντος βασιλιά αντικατέστησε τους αξιωματικούς των νικητηρίων προελάσεων με τους σφογκοκωλαρίους του βασιλιά. Άκαπνους, άπειρους και ανίκανους, που κατά τη μαρτυρία Έρνεστ Χέμινγουέι στην «Τορόντο Σταρ», πουδραρίζονταν για να φαίνονται ωραίοι στις φωτογραφίες και έστηναν τις συστοιχίες των κανονιών κατά τρόπον που οι οβίδες κτυπούσαν τον ελληνικό στρατό αντί τον εχθρό! Όσο για τον αντικαταστάτη του αρχιστρατήγου Λεωνίδα Παρασκευοπούλου, τον Χατζηανέστη και τον θλιβερό πρίγκιπα Ανδρέα, δεν χρειάζονται χαρακτηρισμοί άλλοι από εκείνους των πολεμικών ανταποκριτών και των μαρτύρων στη Δίκη των Έξι!

Δεν απαξιώνουμε τα νέα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων. Αλλά κατακρίνουμε τους ενόχους της εθνικής κατρακύλας, που αδίστακτοι επεκτείνουν τη διαφθορά μέχρι σημείου να τορπιλίζουν τις δυνατότητες αντιστάσεων, αν οι εχθροί επιχειρήσουν πολεμικές περιπέτειες από της Ηπείρου, της Μακεδονίας και της Θράκης, μέχρι Αμμοχώστου!..

Αυτά συμβαίνουν στη μητέρα πατρίδα. Δεν είναι άσχετα με τη μοίρα μας, αλλά δυστυχώς το ενδιαφέρον των πολιτικών και των Μέσων Επικοινωνίας παραμένει προσηλωμένο στην ιλαροτραγωδία που αδιάκοπα εξελίσσεται στη σκηνή του παρατεινόμενου αθηναϊκού θεάτρου του παραλόγου… Η αποχαλινωμένη γλώσσα φλυαρεί ασταμάτητα από τα τηλεοπτικά και τα ραδιοφωνικά δίκτυα, το μελάνι μαυρίζει τις φιλόξενες σελίδες πολλών ασυναρτησιών, οι ένοχοι πολιτικοί επανακτούν με τη θρασύτητά τους το πρόσκαιρα χαμένο έδαφος, οι αντίλαλοι των αγανακτισμένων διαλύονται στο άπειρο των οριζόντων και η αμετροέπεια επανέρχεται, για να συγχύσει την πραγματικότητα και να στρέψει αλλού την προσοχή, από τα μεγάλα υπαρξιακά προβλήματα που παραμένουν μεν στην πρώτη θέση σπουδαιότητας, αλλά υπό το κράτος της έντεχνης συσκότισης.

Ούτως εχόντων των πραγμάτων, οι μαίανδροι της κενολογίας επιμηκύνονται στο χάος της ουτοπίας και στην ατμόσφαιρα των παταγωδών αυτομηδενισμών έναντι της ιστορίας, ενώ ο καραδοκών εχθρός προπαρασκευάζεται παντοιοτρόπως για τις τελευταίες επελάσεις εθνικής εξαφάνισης ενός κόσμου, που επιβίωσε κολυμπώντας στους ποταμούς των αιμάτων του και πνίγεται από την ασφυξία της γελοιοποιούμενης πολιτικής ανεπάρκειας των μοιραίων ηγετών του.