ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ να διαμαρτυρόμαστε, να αντιδρούμε στις προκλήσεις της τουρκικής πλευράς. Ο υβριστής Αμπντουλάχ Γκιουλ στράφηκε και κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία ως γνωστό την χαρακτήρισε άθλια και μίζερη. Συνεπώς, θα ανέμενε και την έντονη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα όσα διατύπωσε από το Λονδίνο την περασμένη εβδομάδα ο Πρόεδρος της Τουρκίας, μιας χώρας που βρίσκεται σε διαδικασία ένταξης. Αντίδραση και των εταίρων μας, αλλά και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής όπως ασφαλώς και του Ευρωκοινοβουλίου. Δεν υπήρξε αντίδραση. Άλλωστε ενίοτε οι Βρυξέλλες υιοθετούν μια λογική κάλυψης της τουρκικής συμπεριφοράς.
Η αλαζονεία, ίδιον της τουρκικής ηγεσίας, ενθαρρύνεται από πολλούς. Εξαρχής η Άγκυρα είχε ξεκαθαρίσει λίγο-πολύ ότι επιθυμεί μια διαδικασία ένταξης αλά καρτ. Πολλές φορές με τη στάση της και την εν γένει συμπεριφορά της, έδινε προδήλως την εντύπωση ότι αντί να προσαρμοστεί ως έπρεπε στο κοινοτικό κεκτημένο, ήθελε την Ε.Ε. να προσαρμοστεί στους δικούς της κανόνες. Κι αυτή η πρακτική δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ, αλλά ούτε και έτυχε της σωστής αντιμετώπισης από την Ένωση. Γι’ αυτό και ο Αμπντουλάχ Γκιουλ έχει το θράσος να βρίζει ένα κράτος-μέλος και στο σύνολό της, την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Θα πρέπει, όμως, να γίνει μια αυτοκριτική. Από τη δεκαετία του ’90, Ελλάδα και Κύπρος επένδυσαν στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας. Γι’ αυτό και επέτρεψαν στην κατοχική δύναμη να κάνει βήματα προς την Ευρώπη. Ενόσω συνεχιζόταν και συνεχίζεται η κατοχή τμήματος κράτους-μέλους της Ε.Ε. από την Τουρκία, το θύμα συναίνεσε στην ευρωπαϊκή πορεία της Άγκυρας. Αυτή η στρατηγική δεν απέδωσε ποσώς. Αντίθετα, η Τουρκία αποθρασύνεται και σκληρύνει τη στάση της. Αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και αυτό θεωρείται -περίπου- από τους εταίρους μας ως δεδομένο και αναμενόμενο. Παραπέμπουν δε όλοι σχεδόν στην εν εξελίξει διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων.
Θεωρούμε πως η Τουρκία θα πρέπει να λαμβάνει απαντήσεις, αλλά πρωτίστως να έχει κόστος από τη συμπεριφορά της. Διαφορετικά, η ενταξιακή πορεία της θα παραπαίει, λόγω της άρνησής της να προσαρμοσθεί με τις υποχρεώσεις. Αλλά αυτή η πορεία για διάφορους λόγους θα συντηρείται, ενώ δεν θα έχει λόγο να κάνει βήματα στο Κυπριακό. Αυτό που πρέπει εμείς να ξεκαθαρίσουμε, είναι πως κάθε φορά που η Τουρκία παρεκτρέπεται θα έχει και κόστος. Η συνέχιση της κατοχής τής κλείνει το δρόμο προς την ένταξη. Οριστικά και αμετάκλητα.
ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου