Θεοφάνης Ε. Ράπτης,
Φυσικός-Προγραμματιστής-Συγγραφέας
Επιστημονικός Συνεργάτης ΔΤΕ-ΕΚΕΦΕ ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ
Συνεργάτης Hellenic NEXUS
OnAlert
Τον χρόνο που μας πέρασε, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επιτυχή εκτόξευση και επανείσοδο του πρώτου μη επανδρωμένου space shuttle X-37 [1, 2] χωρίς ωστόσο κανένα ιδιαίτερο στοιχείο για τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες του σκάφους να έχει γίνει γνωστό, κάνοντας ωστόσο φανερό ότι η υποτιθέμενη αποτυχία του αντίστοιχου προγράμματος της NASA έκρυβε μόνον τη σταδιακή μετακίνηση προτεραιοτήτων και κεφαλαίων προς το αντίστοιχο στρατιωτικό τμήμα διαστημικής της USAF για το οποίο ελάχιστα γίνονται γνωστά προς τα έξω.
Ταυτόχρονα, μέσα στο 2009 η ηγεσία του ΚΚΚ σε συνεργασία με την Κινεζική Αεροδιαστημική βιομηχανία αποκάλυψαν την πρόθεση τους να εγκαταστήσουν ολόκληρη επανδρωμένη βάση στη Σελήνη εώς το 2025 τουλάχιστον! Πέρα από τα προβλήματα και τις διενέξεις που αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει στα μέλη του ΟΗΕ που έχουν δεσμευτεί με συνθήκες από το ‘70 για την ειρηνική χρήση της Σελήνης (φανταστείτε αντιπροσωπεία του ΟΗΕ να στέλνεται στη Σελήνη για να διαπιστώσει τυχόν αποθήκευση πυρηνικών!) υπάρχει ένα σπουδαίο τεχνικό στοιχείο που πολλοί αγνοούν.
Πρόκειται για τη δυνατότητα δημιουργίας και εγκατάστασης όπλων κινητικής ενέργειας (Mass Drivers) [3] των οποίων η λειτουργία καθίσταται πολύ ευκολότερη στη Σελήνη λόγω του πολύ ασθενικού πεδίου βαρύτητας και κατά συνέπεια της πολύ χαμηλότερης κατανάλωσης ενέργειας για τη λειτουργία τους. (Άλλωστε κανείς δε θα νοιαζόταν και πολύ για τη δημιουργία ραδιενεργών καταλοίπων σε έναν νεκρό πλανήτη αν τυχόν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν αντιδραστήρες για την τροφοδοσία του όπλου!)
Επιπλέον, η Σελήνη όντως προσφέρει μοναδικά πλεονεκτήματα για τη δημιουργία του αντίστοιχου ενός Πανοπτικού Συστήματος Επιτήρησης (βλ. Panopticon [4]) δηλ. την μετατροπή της Γης σε μια τεράστια φυλακή επιτηρούμενη από το διάστημα!
Ας υποθέσουμε ωστόσο ότι τα παραπάνω είναι αδύνατον να συμβούν όπως λέγονται – δηλ. φανερά (η σαν να λέμε «δημοκρατικά»!). Αν και είναι γνωστό από το ‘95 όταν αξιωματικοί του Πενταγώνου δήλωναν ότι η στρατιωτικοποίηση του διαστήματος είναι αναπόφευκτη [5, 6], ο σημαντικός παράγοντας είναι βέβαια ο τεχνολογικός όταν όμως συνδυάζεται έξυπνα με σκοπό τον έλεγχο αντί της άμεσης καταστροφής.
Άλλωστε κανείς δε θα κατέφευγε στον λεγόμενο πόλεμο καθολικού αφανισμού (βλ. περίφημο λόγο του Goebels, 1943, SprotPallast [7]) όταν το όφελος προκύπτει από τον ολοκληρωτικό έλεγχο και τελικά την εκμετάλλευση (η έστω την υποχρέωση σε συν-εκμετάλλευση!) των αντιπάλων εδαφών. Άρα, ακόμηκαι σε μια τυπικά «καραβανάδικη» αντιμετώπιση των πραγμάτων αυτό που προέχει είναι ο έλεγχος.
Εδώ τώρα, τα πράγματα περιπλέκονται όταν κανείς αναρωτηθεί πάνω στο ενδεχόμενο δημιουργίας αφανών τεχνολογιών παγκόσμιου ελέγχου. Και όμως, ο αναγνώστης θα εκπλαγεί μαθαίνοντας πως πιθανότατα η πρώτη ευρεσιτεχνία προς μια τέτοια κατεύθυνση είχε ήδη δει το φως από το 1900!
Επρόκειτο για το περίφημο σύστημα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας μέσω της ιονόσφαιρας που επινόησε ο πολύς Νίκολα Τέσλα [8, 9]. Πολλές παρεξηγήσεις που οφείλονται εκτός των άλλων στη μυστικοπάθεια του ίδιου του Τέσλα, κυκλοφορούν σχετικά με αυτή την ιδέα η οποία όντως είχε κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά εντελώς διαφορετικά από εκείνα του συστήματος του Μαρκόνι όπως ό ίδιος ο Τέσλα δεν έπαυε να επισημαίνει όσο ζούσε.
Επισημαίνουμε ότι το σύστημα αυτό για όσο λειτούργησε μέχρι το 1911 περίπου, δεν ήταν ένα σύστημα ακτινοβολίας στο χώρο με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Αντίθετα, ο σκοπός του όπως σημείωνε και ο εφευρέτης ήταν να αποφεύγεται εντελώς η ακτινοβολία που θεωρούσε ότι αποτελεί πηγή απώλειας της ενέργειας!
Αντίθετα, η μοναδικότητα του οφειλόταν στην ικανότητα δημιουργίας των λεγόμενων επιφανειακών κυμάτων εδάφους, κάτι γνωστό στους ρανταριστές ως «ground wave». Το αντίστοιχο στη σύγχρονη ορολογία όπως συναντάται στη φυσική των υλικών σε μικρή κλίμακα είναι χοντρικά το λεγόμενο «πλασμόνιο» η το κύμα φορτίου πόλωσης (charge density wave).
Η περαιτέρω ανάπτυξη αυτής της ιδιομορφίας προκύπτει από την χρήση του ιονοσφαιρικού δυναμικού η οποία όμως δεν είναι καθόλου προφανής στην εφεύρεση του Τέσλα. Ο Τέσλα είχε προσέξει ότι η Ιονόσφαιρα γύρω από τη Γη αποτελεί το εξωτερικό τοίχωμα ενός σφαιρικού αντηχείου το οποίο ναι μεν μπορεί να αναμεταδώσει διάφορες συχνότητες αλλά υπάρχουν τουλάχιστον τρεις τρόποι μετάδοσης. Ο πρώτος αφορά το λεγόμενο «sky wave» από ανάκλαση στην ιονόσφαιρα (κυρίως χαμηλές συχνότητες), ο δεύτερος το «ευθύ» κύμα (υψηλές – μικροκύματα - wifi) και ο τρίτος τα κύματα εδάφους (πολύ χαμηλές - ELF). Τα τελευταία γίνονται σημαντικά κοντά στη φυσική συχνότητα συντονισμού γνωστή ως συχνότητα Schumann [10] κοντά στα 7,4 Hz όπου το μήκος κύματος γίνεται περίπου ανάλογο της διαμέτρου της ίδιας της Γης! O λόγος της εμφάνισης τους δεν είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον για τον οποίο παγιδεύονται τα οπτικά κύματα μέσα σε μια ίνα και έχει να κάνει με την παγίδευση της Η/Μ ενέργειας ανάμεσα σε δύο διαφορετικά διηλεκτρικά (ολική ανάκλαση).
Ελάχιστοι έχουν προσέξει και αναλύσει τον λόγο για τον οποίο, στο σχέδιο της αρχικής ευρεσιτεχνίας, το ένα ηλεκτρόδιο βρίσκεται μέσα σε πηγάδι κυριολεκτικά θαμμένο βαθιά κάτω από το έδαφος! Όμως το δεύτερο και καθόλου προφανές κλειδί αυτής της ιδέας βρίσκεται στον τρόπο πόλωσης του Ιονοσφαιρικού αντηχείου. Διότι αυτό καθορίζει και την δυνατότητα εμφάνισης ενός δεύτερου τρόπου ταλάντωσης ο οποίος μέσα σε ένα αντηχείο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «διαμήκης» και στην ηλεκτρο-μηχανολογία είναι γνωστός ως «evanescent mode» [11].
H μεγάλη διαφορά του συστήματος του Τέσλα προκύπτει από τη σφαιρική γεωμετρία του αντηχείου και την πιθανότητα εμφάνισης ενός κολοσσιαίου «ακουστικού - διαμήκους» παλμού ο οποίος θα μπορούσε να συμπαρασύρει την Ιονόσφαιρα με το τερατώδες δυναμικό της (περίπου 400 kV/m!) σε μια τέτοια ταλάντωση που εάν στραφεί και εστιαστεί με το σωστό τρόπο θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σαν ένα απόλυτο αντι-αεροπορικό η και άλλου είδους όπλο!
Είναι γνωστό ότι ο ίδιος ο Τέσλα, λίγο πριν πεθάνει είχε προαναγγήλλει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός απόλυτου όπλου [12, 13] που εάν δημιουργούνταν θα καθιστούσε άχρηστο το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού και ίσως των παγκόσμιων ανταγωνισμών, όπως είναι γνωστό ότι μετά το θάνατο του σε ξενοδοχείο της Ν. Υόρκης το 1943, το FBI κατάσχεσε όσες σημειώσεις βρέθηκαν στο χρηματοκιβώτιο του ενώ ο φάκελος του 290 σελίδων δόθηκε στη δημοσιότητα μόνο μετά το 2000 με βάση το Freedom Information Act αλλά και αυτός περιέχει μόνο αναφορές μετά το θάνατο του[12, 13].
Όλως παραδόξως, το 2006 κατατέθηκε μια ευρεσιτεχνία για το πρώτο «Σφαιρικό Laser» από δύο πολίτες των ΗΠΑ, την φυσικό Δρα Sallie Townsend και τον ηλ/μηχ. Δρα Ronald Lacomb. Ο γράφων ήρθε σε επικοινωνία με την Δρα Townsend σχετικά με τη δυνατότητα επέκτασης της εφεύρεσης της στην περιοχή του ιονοσφαιρικού αντηχείου η οποία προς το παρόν μας παρέπεμψε στον κο Lacomb. Ο ίδιος ο κος Lacomb δεν εμφανίζεται πουθενά στο διαδίκτυο εκτός από μια μικρή εταιρία ηλ/μηχανολόγων, όμως μια έρευνα στο γραφείο πατεντών εμφανίζει ως δεύτερο υπεύθυνο της ευρεσιτεχνίας τον αντίστοιχο υφυπουργό άμυνας συσχετισμένο με το Ναυτικό των ΗΠΑ (secretary of the Navy)!
Σε ένα δεύτερο Flash-back μπορεί κανείς εδώ να ανακαλέσει τις τουλάχιστον περίεργες δηλώσεις του τότε προέδρου της ΕΣΣΔ Μπρέζνιεφ περί «ακτίνων θανάτου» to 1975 στην πρώτη έκκληση για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων με την τότε συνθήκη SALT. Ακόμη και εάν αυτό ακούστηκε σαν ένα προπαγανδιστικό όπλο, το περίεργο είναι ότι ακριβώς παρόμοιες δηλώσεις είχαν γίνει και από τον πρόεδρο Xρούτσεφ και μάλιστα αναδημοσιεύτηκαν στους New York Times του 1960, όπως φαίνεται σε αντίτυπο της σελίδας. Είναι επίσης γνωστό σε όσους παρακολουθούν τη βιβλιογραφία ιδίως μετά τον αποχαρακτηρισμό και την μετάφραση Ρωσικών επιστημονικών εργασιών, ότι οι Σοβιετικοί εργάζονταν συστηματικά στο πεδίο των υπερ-χαμηλών συχνοτήτων (ELF) και στη δυναμική του Ιονοσαφιρικού αντηχείου. Η πρώτη αφελής ερώτηση βέβαια θα αφορούσε το γιατί έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο. Βεβαίως η απάντηση είναι εξ ίσου προφανής. Ο πόλεμος αυτός δεν δόθηκε ποτέ στο αυστηρά στρατιωτικό μέτωπο αντιπαράθεσης!
Αλλά και αν ακόμη είχαν ένα τέτοιο όπλο στη διάθεση τους, πιθανότατα δεν είχαν προλάβει ακόμη να το ελέγξουν διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα τους θα ήταν η ακριβής στόχευση, πράγμα που μας φέρνει ξανά στη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος και συγκεκριμένα στα δίκτυα δορυφόρων εξοπλισμένων με ειδικά Laser! Είναι μάλλον φανερό ότι οι ΗΠΑ τουλάχιστον, όπως και οι Σοβιετικοί εργάζονταν πυρετωδώς πάνω σε όλες τις δυνατότητες πλην όμως, η ακρίβεια στη χρήση ενός τέτοιου παγκόσμιας εμβέλειας γεω-ηλεκτρικού όπλου θα απαιτούσε τουλάχιστον εξελιγμένες τροχιακές εξέδρες με ισχυρά lazer ώστε μια εντοπισμένη διαταραχή στην άνω Ιονόσφαιρα θα είχε τα απαιτούμενα αποτελέσματα σε συνδυασμό με τους κατάλληλους σταθμούς εδάφους.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ από το 1964 ως το 1973 μελέτησαν την Ιονοσφαιρική δυναμική στο περίφημο πρόγραμμα SANGUINE για το οποίο πολλά στοιχεία μπορεί κανείς να βρει στο αντίστοιχο αφιέρωμα του IEEE Proceedings (1974). Αμέσως μετά, η πρώτη πατέντα του διάδοχου συστήματος HAARP δηλώνεται από τον Ελληνο-αμερικάνο Dennis Papadopoulos [16, 17] όπου επιχειρείται η γένεση κυμάτων ELF με εντοπισμένη παλμική θερμική διαταραχή της Ιονόσφαιρας από το έδαφος [18].
Ένα τελευταίο ερώτημα που ήρθε στο φώς μόνο μετά το 2000 με τις έρευνες του καθ. Pendry (Imperial College London) αφορά στην εξωτική δυνατότητα στόχευσης με αναστροφή χρόνου μιας Η/Μ διαταραχής μέσω της χρήσης αρνητικών ηλεκτρικών χαρακτηριστικών η πρόκλησης τους στην Ιονόσφαιρα με κάποιον τρόπο. Η πιθανότητα αυτή είχε κατ’ αρχή προταθεί επίσης από Σοβιετικό επιστήμονα Veselago [19] ήδη από το 1960 αλλά μόνο πρόσφατα έγινε κατορθωτή με αποτέλεσμα τις σύγχρονες έρευνες στην Η/Μ αορατότητα [20, 21].
Για περισσότερα τεχνικά στοιχεία ο αναγνώστης μπορεί αν προστρέξει και στην ειδική σελίδα που ανέβηκε πρόσφατα στους Hackers της Washington DC.
http://wiki.hacdc.org/index.php/WWholoW_(World_Wide_Holo-grid_Web)
Aναφορές:
[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Boeing_X-37
[2] http://defensetech.org/2010/12/01/mystery-space-plane-coming-home-still-no-clue-what-it-does/
[3] http://en.wikipedia.org/wiki/Mass_driver
[4] http://en.wikipedia.org/wiki/Panopticon
[5] http://en.wikipedia.org/wiki/Militarisation_of_space
[6] http://en.wikipedia.org/wiki/Space_warfare
[7] http://en.wikipedia.org/wiki/Sportpalast_speech
[8] http://en.wikipedia.org/wiki/Wireless_energy_transfer
[9] http://en.wikipedia.org/wiki/Wardenclyffe_Tower
[10] http://en.wikipedia.org/wiki/Schumann_resonances
[11] http://en.wikipedia.org/wiki/Evanescent_wave
[12] http://en.wikipedia.org/wiki/Death_ray
[13] http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50613F63C5F107A93C1A9178AD95F438585F9
[14] http://en.wikipedia.org/wiki/Freedom_of_Information_Act_(United_States)
[15] http://vault.fbi.gov/nikola-tesla
[16] http://www.astro.umd.edu/~kp/Papadopoulos/papadopoulos.html
[17] http://www.astro.umd.edu/~kp/Papadopoulos/about%20me.html
[18] http://en.wikipedia.org/wiki/High_Frequency_Active_Auroral_Research_Program
[19] http://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Veselago
[20] http://en.wikipedia.org/wiki/Negative_refraction
[21] http://en.wikipedia.org/wiki/Negative_index_metamaterials
Τον χρόνο που μας πέρασε, οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν την επιτυχή εκτόξευση και επανείσοδο του πρώτου μη επανδρωμένου space shuttle X-37 [1, 2] χωρίς ωστόσο κανένα ιδιαίτερο στοιχείο για τις πραγματικές επιχειρησιακές δυνατότητες του σκάφους να έχει γίνει γνωστό, κάνοντας ωστόσο φανερό ότι η υποτιθέμενη αποτυχία του αντίστοιχου προγράμματος της NASA έκρυβε μόνον τη σταδιακή μετακίνηση προτεραιοτήτων και κεφαλαίων προς το αντίστοιχο στρατιωτικό τμήμα διαστημικής της USAF για το οποίο ελάχιστα γίνονται γνωστά προς τα έξω.
Ταυτόχρονα, μέσα στο 2009 η ηγεσία του ΚΚΚ σε συνεργασία με την Κινεζική Αεροδιαστημική βιομηχανία αποκάλυψαν την πρόθεση τους να εγκαταστήσουν ολόκληρη επανδρωμένη βάση στη Σελήνη εώς το 2025 τουλάχιστον! Πέρα από τα προβλήματα και τις διενέξεις που αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει στα μέλη του ΟΗΕ που έχουν δεσμευτεί με συνθήκες από το ‘70 για την ειρηνική χρήση της Σελήνης (φανταστείτε αντιπροσωπεία του ΟΗΕ να στέλνεται στη Σελήνη για να διαπιστώσει τυχόν αποθήκευση πυρηνικών!) υπάρχει ένα σπουδαίο τεχνικό στοιχείο που πολλοί αγνοούν.
Πρόκειται για τη δυνατότητα δημιουργίας και εγκατάστασης όπλων κινητικής ενέργειας (Mass Drivers) [3] των οποίων η λειτουργία καθίσταται πολύ ευκολότερη στη Σελήνη λόγω του πολύ ασθενικού πεδίου βαρύτητας και κατά συνέπεια της πολύ χαμηλότερης κατανάλωσης ενέργειας για τη λειτουργία τους. (Άλλωστε κανείς δε θα νοιαζόταν και πολύ για τη δημιουργία ραδιενεργών καταλοίπων σε έναν νεκρό πλανήτη αν τυχόν έπρεπε να χρησιμοποιηθούν αντιδραστήρες για την τροφοδοσία του όπλου!)
Επιπλέον, η Σελήνη όντως προσφέρει μοναδικά πλεονεκτήματα για τη δημιουργία του αντίστοιχου ενός Πανοπτικού Συστήματος Επιτήρησης (βλ. Panopticon [4]) δηλ. την μετατροπή της Γης σε μια τεράστια φυλακή επιτηρούμενη από το διάστημα!
Ας υποθέσουμε ωστόσο ότι τα παραπάνω είναι αδύνατον να συμβούν όπως λέγονται – δηλ. φανερά (η σαν να λέμε «δημοκρατικά»!). Αν και είναι γνωστό από το ‘95 όταν αξιωματικοί του Πενταγώνου δήλωναν ότι η στρατιωτικοποίηση του διαστήματος είναι αναπόφευκτη [5, 6], ο σημαντικός παράγοντας είναι βέβαια ο τεχνολογικός όταν όμως συνδυάζεται έξυπνα με σκοπό τον έλεγχο αντί της άμεσης καταστροφής.
Άλλωστε κανείς δε θα κατέφευγε στον λεγόμενο πόλεμο καθολικού αφανισμού (βλ. περίφημο λόγο του Goebels, 1943, SprotPallast [7]) όταν το όφελος προκύπτει από τον ολοκληρωτικό έλεγχο και τελικά την εκμετάλλευση (η έστω την υποχρέωση σε συν-εκμετάλλευση!) των αντιπάλων εδαφών. Άρα, ακόμηκαι σε μια τυπικά «καραβανάδικη» αντιμετώπιση των πραγμάτων αυτό που προέχει είναι ο έλεγχος.
Εδώ τώρα, τα πράγματα περιπλέκονται όταν κανείς αναρωτηθεί πάνω στο ενδεχόμενο δημιουργίας αφανών τεχνολογιών παγκόσμιου ελέγχου. Και όμως, ο αναγνώστης θα εκπλαγεί μαθαίνοντας πως πιθανότατα η πρώτη ευρεσιτεχνία προς μια τέτοια κατεύθυνση είχε ήδη δει το φως από το 1900!
Επρόκειτο για το περίφημο σύστημα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας μέσω της ιονόσφαιρας που επινόησε ο πολύς Νίκολα Τέσλα [8, 9]. Πολλές παρεξηγήσεις που οφείλονται εκτός των άλλων στη μυστικοπάθεια του ίδιου του Τέσλα, κυκλοφορούν σχετικά με αυτή την ιδέα η οποία όντως είχε κάποια μοναδικά χαρακτηριστικά εντελώς διαφορετικά από εκείνα του συστήματος του Μαρκόνι όπως ό ίδιος ο Τέσλα δεν έπαυε να επισημαίνει όσο ζούσε.
Επισημαίνουμε ότι το σύστημα αυτό για όσο λειτούργησε μέχρι το 1911 περίπου, δεν ήταν ένα σύστημα ακτινοβολίας στο χώρο με την παραδοσιακή έννοια του όρου. Αντίθετα, ο σκοπός του όπως σημείωνε και ο εφευρέτης ήταν να αποφεύγεται εντελώς η ακτινοβολία που θεωρούσε ότι αποτελεί πηγή απώλειας της ενέργειας!
Αντίθετα, η μοναδικότητα του οφειλόταν στην ικανότητα δημιουργίας των λεγόμενων επιφανειακών κυμάτων εδάφους, κάτι γνωστό στους ρανταριστές ως «ground wave». Το αντίστοιχο στη σύγχρονη ορολογία όπως συναντάται στη φυσική των υλικών σε μικρή κλίμακα είναι χοντρικά το λεγόμενο «πλασμόνιο» η το κύμα φορτίου πόλωσης (charge density wave).
Η περαιτέρω ανάπτυξη αυτής της ιδιομορφίας προκύπτει από την χρήση του ιονοσφαιρικού δυναμικού η οποία όμως δεν είναι καθόλου προφανής στην εφεύρεση του Τέσλα. Ο Τέσλα είχε προσέξει ότι η Ιονόσφαιρα γύρω από τη Γη αποτελεί το εξωτερικό τοίχωμα ενός σφαιρικού αντηχείου το οποίο ναι μεν μπορεί να αναμεταδώσει διάφορες συχνότητες αλλά υπάρχουν τουλάχιστον τρεις τρόποι μετάδοσης. Ο πρώτος αφορά το λεγόμενο «sky wave» από ανάκλαση στην ιονόσφαιρα (κυρίως χαμηλές συχνότητες), ο δεύτερος το «ευθύ» κύμα (υψηλές – μικροκύματα - wifi) και ο τρίτος τα κύματα εδάφους (πολύ χαμηλές - ELF). Τα τελευταία γίνονται σημαντικά κοντά στη φυσική συχνότητα συντονισμού γνωστή ως συχνότητα Schumann [10] κοντά στα 7,4 Hz όπου το μήκος κύματος γίνεται περίπου ανάλογο της διαμέτρου της ίδιας της Γης! O λόγος της εμφάνισης τους δεν είναι πολύ διαφορετικός από εκείνον για τον οποίο παγιδεύονται τα οπτικά κύματα μέσα σε μια ίνα και έχει να κάνει με την παγίδευση της Η/Μ ενέργειας ανάμεσα σε δύο διαφορετικά διηλεκτρικά (ολική ανάκλαση).
Ελάχιστοι έχουν προσέξει και αναλύσει τον λόγο για τον οποίο, στο σχέδιο της αρχικής ευρεσιτεχνίας, το ένα ηλεκτρόδιο βρίσκεται μέσα σε πηγάδι κυριολεκτικά θαμμένο βαθιά κάτω από το έδαφος! Όμως το δεύτερο και καθόλου προφανές κλειδί αυτής της ιδέας βρίσκεται στον τρόπο πόλωσης του Ιονοσφαιρικού αντηχείου. Διότι αυτό καθορίζει και την δυνατότητα εμφάνισης ενός δεύτερου τρόπου ταλάντωσης ο οποίος μέσα σε ένα αντηχείο μπορεί να χαρακτηριστεί ως «διαμήκης» και στην ηλεκτρο-μηχανολογία είναι γνωστός ως «evanescent mode» [11].
H μεγάλη διαφορά του συστήματος του Τέσλα προκύπτει από τη σφαιρική γεωμετρία του αντηχείου και την πιθανότητα εμφάνισης ενός κολοσσιαίου «ακουστικού - διαμήκους» παλμού ο οποίος θα μπορούσε να συμπαρασύρει την Ιονόσφαιρα με το τερατώδες δυναμικό της (περίπου 400 kV/m!) σε μια τέτοια ταλάντωση που εάν στραφεί και εστιαστεί με το σωστό τρόπο θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί σαν ένα απόλυτο αντι-αεροπορικό η και άλλου είδους όπλο!
Είναι γνωστό ότι ο ίδιος ο Τέσλα, λίγο πριν πεθάνει είχε προαναγγήλλει τη δυνατότητα δημιουργίας ενός απόλυτου όπλου [12, 13] που εάν δημιουργούνταν θα καθιστούσε άχρηστο το μεγαλύτερο μέρος του οπλισμού και ίσως των παγκόσμιων ανταγωνισμών, όπως είναι γνωστό ότι μετά το θάνατο του σε ξενοδοχείο της Ν. Υόρκης το 1943, το FBI κατάσχεσε όσες σημειώσεις βρέθηκαν στο χρηματοκιβώτιο του ενώ ο φάκελος του 290 σελίδων δόθηκε στη δημοσιότητα μόνο μετά το 2000 με βάση το Freedom Information Act αλλά και αυτός περιέχει μόνο αναφορές μετά το θάνατο του[12, 13].
Όλως παραδόξως, το 2006 κατατέθηκε μια ευρεσιτεχνία για το πρώτο «Σφαιρικό Laser» από δύο πολίτες των ΗΠΑ, την φυσικό Δρα Sallie Townsend και τον ηλ/μηχ. Δρα Ronald Lacomb. Ο γράφων ήρθε σε επικοινωνία με την Δρα Townsend σχετικά με τη δυνατότητα επέκτασης της εφεύρεσης της στην περιοχή του ιονοσφαιρικού αντηχείου η οποία προς το παρόν μας παρέπεμψε στον κο Lacomb. Ο ίδιος ο κος Lacomb δεν εμφανίζεται πουθενά στο διαδίκτυο εκτός από μια μικρή εταιρία ηλ/μηχανολόγων, όμως μια έρευνα στο γραφείο πατεντών εμφανίζει ως δεύτερο υπεύθυνο της ευρεσιτεχνίας τον αντίστοιχο υφυπουργό άμυνας συσχετισμένο με το Ναυτικό των ΗΠΑ (secretary of the Navy)!
Σε ένα δεύτερο Flash-back μπορεί κανείς εδώ να ανακαλέσει τις τουλάχιστον περίεργες δηλώσεις του τότε προέδρου της ΕΣΣΔ Μπρέζνιεφ περί «ακτίνων θανάτου» to 1975 στην πρώτη έκκληση για τον περιορισμό των πυρηνικών όπλων με την τότε συνθήκη SALT. Ακόμη και εάν αυτό ακούστηκε σαν ένα προπαγανδιστικό όπλο, το περίεργο είναι ότι ακριβώς παρόμοιες δηλώσεις είχαν γίνει και από τον πρόεδρο Xρούτσεφ και μάλιστα αναδημοσιεύτηκαν στους New York Times του 1960, όπως φαίνεται σε αντίτυπο της σελίδας. Είναι επίσης γνωστό σε όσους παρακολουθούν τη βιβλιογραφία ιδίως μετά τον αποχαρακτηρισμό και την μετάφραση Ρωσικών επιστημονικών εργασιών, ότι οι Σοβιετικοί εργάζονταν συστηματικά στο πεδίο των υπερ-χαμηλών συχνοτήτων (ELF) και στη δυναμική του Ιονοσαφιρικού αντηχείου. Η πρώτη αφελής ερώτηση βέβαια θα αφορούσε το γιατί έχασαν τον Ψυχρό Πόλεμο. Βεβαίως η απάντηση είναι εξ ίσου προφανής. Ο πόλεμος αυτός δεν δόθηκε ποτέ στο αυστηρά στρατιωτικό μέτωπο αντιπαράθεσης!
Αλλά και αν ακόμη είχαν ένα τέτοιο όπλο στη διάθεση τους, πιθανότατα δεν είχαν προλάβει ακόμη να το ελέγξουν διότι το μεγαλύτερο πρόβλημα τους θα ήταν η ακριβής στόχευση, πράγμα που μας φέρνει ξανά στη στρατιωτικοποίηση του διαστήματος και συγκεκριμένα στα δίκτυα δορυφόρων εξοπλισμένων με ειδικά Laser! Είναι μάλλον φανερό ότι οι ΗΠΑ τουλάχιστον, όπως και οι Σοβιετικοί εργάζονταν πυρετωδώς πάνω σε όλες τις δυνατότητες πλην όμως, η ακρίβεια στη χρήση ενός τέτοιου παγκόσμιας εμβέλειας γεω-ηλεκτρικού όπλου θα απαιτούσε τουλάχιστον εξελιγμένες τροχιακές εξέδρες με ισχυρά lazer ώστε μια εντοπισμένη διαταραχή στην άνω Ιονόσφαιρα θα είχε τα απαιτούμενα αποτελέσματα σε συνδυασμό με τους κατάλληλους σταθμούς εδάφους.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι ΗΠΑ από το 1964 ως το 1973 μελέτησαν την Ιονοσφαιρική δυναμική στο περίφημο πρόγραμμα SANGUINE για το οποίο πολλά στοιχεία μπορεί κανείς να βρει στο αντίστοιχο αφιέρωμα του IEEE Proceedings (1974). Αμέσως μετά, η πρώτη πατέντα του διάδοχου συστήματος HAARP δηλώνεται από τον Ελληνο-αμερικάνο Dennis Papadopoulos [16, 17] όπου επιχειρείται η γένεση κυμάτων ELF με εντοπισμένη παλμική θερμική διαταραχή της Ιονόσφαιρας από το έδαφος [18].
Ένα τελευταίο ερώτημα που ήρθε στο φώς μόνο μετά το 2000 με τις έρευνες του καθ. Pendry (Imperial College London) αφορά στην εξωτική δυνατότητα στόχευσης με αναστροφή χρόνου μιας Η/Μ διαταραχής μέσω της χρήσης αρνητικών ηλεκτρικών χαρακτηριστικών η πρόκλησης τους στην Ιονόσφαιρα με κάποιον τρόπο. Η πιθανότητα αυτή είχε κατ’ αρχή προταθεί επίσης από Σοβιετικό επιστήμονα Veselago [19] ήδη από το 1960 αλλά μόνο πρόσφατα έγινε κατορθωτή με αποτέλεσμα τις σύγχρονες έρευνες στην Η/Μ αορατότητα [20, 21].
Για περισσότερα τεχνικά στοιχεία ο αναγνώστης μπορεί αν προστρέξει και στην ειδική σελίδα που ανέβηκε πρόσφατα στους Hackers της Washington DC.
http://wiki.hacdc.org/index.php/WWholoW_(World_Wide_Holo-grid_Web)
Aναφορές:
[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Boeing_X-37
[2] http://defensetech.org/2010/12/01/mystery-space-plane-coming-home-still-no-clue-what-it-does/
[3] http://en.wikipedia.org/wiki/Mass_driver
[4] http://en.wikipedia.org/wiki/Panopticon
[5] http://en.wikipedia.org/wiki/Militarisation_of_space
[6] http://en.wikipedia.org/wiki/Space_warfare
[7] http://en.wikipedia.org/wiki/Sportpalast_speech
[8] http://en.wikipedia.org/wiki/Wireless_energy_transfer
[9] http://en.wikipedia.org/wiki/Wardenclyffe_Tower
[10] http://en.wikipedia.org/wiki/Schumann_resonances
[11] http://en.wikipedia.org/wiki/Evanescent_wave
[12] http://en.wikipedia.org/wiki/Death_ray
[13] http://select.nytimes.com/gst/abstract.html?res=F50613F63C5F107A93C1A9178AD95F438585F9
[14] http://en.wikipedia.org/wiki/Freedom_of_Information_Act_(United_States)
[15] http://vault.fbi.gov/nikola-tesla
[16] http://www.astro.umd.edu/~kp/Papadopoulos/papadopoulos.html
[17] http://www.astro.umd.edu/~kp/Papadopoulos/about%20me.html
[18] http://en.wikipedia.org/wiki/High_Frequency_Active_Auroral_Research_Program
[19] http://en.wikipedia.org/wiki/Victor_Veselago
[20] http://en.wikipedia.org/wiki/Negative_refraction
[21] http://en.wikipedia.org/wiki/Negative_index_metamaterials
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου