Η βασική αντίθεση στην σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι πλέον ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά. Η βασική αντίθεση είναι ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και την μικρή ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που επιμένει να “κυβερνά” τον τόπο.

Στη χαραυγή μιας νέας εποχής! Άρχισε η μητέρα όλων των μαχών....

Η χειρότερη κυβέρνηση, που ταλαιπώρησε τόσο αυτήν τη χώρα τα τελευταία πενήντα χρόνια και ο χειρότερος πρωθυπουργός από … γεννήσεως ελληνικού κράτους είναι πλέον παρελθόν.

Μαζί της τελείωσε οριστικά και το σύστημα της Μεταπολίτευσης του 74.

Υπεύθυνη για την κατάντια της αλλά και για την τραγωδία που ζει η Ελλάδα είναι κυρίως η πολιτική/επιχειρηματική/εκδοτική διαπλοκή που επέβαλε πρωθυπουργούς-μαριονέτες οι οποίοι  διόγκωσαν το έλλειμμα αφενός για να εξυπηρετήσουν την κομματική πελατεία τους και αφετέρου για να ευχαριστήσουν τους πάτρονές τους. Δεν φταίει μόνο η πελατειακή διόγκωση του δημόσιου τομέα για τα χρέη του κράτους. Φταίνε και οι μίζες, οι προμήθειες, τα “πάμπερς” και οι “βαλίτσες”.

Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι η Μεταπολίτευση που εγκαινίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και εμπέδωσε ο Ανδρέας Παπανδρέου κλείνει αφενός με

την αμνήστευση του σκανδάλου των σκανδάλων, της υπόθεσης Ζήμενς, και αφετέρου με την επιβολή μιας κυβέρνησης- καρικατούρας από τα μεγάλα συμφέροντα.

Κανείς ωστόσο δεν πρέπει να έχει αυταπάτες γι αυτά που θα ακολουθήσουν. Η σκληρή μάχη που έδωσε το σύστημα της διαπλοκής (εκδότες, τραπεζίτες, «σημιτικοί», «μητσοτακικοί», Καρατζαφέρης κλπ) για να επιβάλλει πρωθυπουργό της επιλογής τους, αποτελεί αφενός το κύκνειο άσμα μιας ολόκληρης εποχής, αλλά και μια μικρογραφία των συγκρούσεων που θα ακολουθήσουν ανάμεσα στις δυνάμεις της αντίδρασης που εκπροσωπούν όλοι οι προηγούμενοι και όλης της κοινωνίας που διψάει για αλλαγή. Επειδή παραμένει αταλάντευτη άποψή μας ότι δεν ήταν μόνο η απειλή της χρεοκοπίας που μας οδήγησε στον κ. Παπαδήμο. Ήταν και ο φόβος από τον παλλαϊκό ξεσηκωμό της 28ης Οκτωβρίου

Μπαίνουμε σε μια αχαρτογράφητη περιοχή. Το κοιλοπόνεμα της ιστορίας θα είναι όπως πάντα επίπονο .

Την εποχή που ξαναέγινε το πείραμα της συγκυβέρνησης (τέλη δεκαετίας του 80 – Οικουμενική Ζολώτα) το κομματικό σύστημα ανθούσε. Η διαπλοκή μπορούσε να επιβάλλει τους όρους της και είδαμε τη συνέχεια με πρωθυπουργούς – μαριονέτες των διαπλεκομένων συμφερόντων, και πολιτικούς  ελάχιστου αναστήματος που χόρευαν στον ρυθμό που τους έπαιζαν συμφέροντα και εκδότες.

Στα χρόνια που πέρασαν το πολιτικό σύστημα κατέρρευσε υπό το βάρος των ανομημάτων του. Η νέα εποχή που ανατέλλει θα οδηγήσει αναπόφευκτα στο τέλος του πελατειακού κομματικού συστήματος και των κομματικών δεινοσαύρων που δυνάστευσαν τόσα χρόνια την ζωή μας. Ο πολιτικός χώρος θα αναδιαμορφωθεί πλήρως. Νέες πολιτικές δυνάμεις θα εμφανισθούν. Ο μετασχηματισμός του Συντάγματος είναι περισσότερο αναγκαίος από ποτέ ώστε να εκφράσει τη νέα κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα.

Σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη μεταπολίτευση, κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ με την σύμπραξη της επίσημης Αριστεράς κατάφεραν να τιθασεύσουν και να ελέγξουν το λαϊκό κίνημα που είχε διαμορφωθεί στην αντίσταση κατά της χούντας, σήμερα ο καθοριστικότερος παράγων των εξελίξεων είναι ο λαός.

Και έχει πολύ μεγάλη σημασία ότι αυτό το αναγνωρίζει ακόμα και ο ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, ο Αντώνης Σαμαράς. Μιλώντας πρόσφατα στην Βουλή για τα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου είπε μεταξύ άλλων: «Τα γεγονότα αυτά πρέπει να δώσουν σε όλους μας ένα μάθημα. Έχει πια ανατραπεί η παραδοσιακή λογική που θέλει τους πολίτες να αντιδρούν μόνο κάθε τέσσερα χρόνια στην κάλπη των εκλογών. Η τεράστια κοινωνική δυσαρέσκεια από τα μέτρα της κυβέρνησης, η κόπωση του λαού από τη μάταιη αναμονή για να δει κάποια έστω «χαραμάδα» προοπτικής  για καλύτερες μέρες που δεν έρχονται, μας, έχουν οδηγήσει σε μιαν άνευ προηγουμένου διαμαρτυρία των Ελλήνων, εναντίον ολόκληρου του σημερινού πολιτικού συστήματος”.

Η βασική αντίθεση στην σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι πλέον ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά. Η βασική αντίθεση είναι ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και την μικρή ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που επιμένει να “κυβερνά” τον τόπο.

Απέναντι σ΄ αυτή την ελίτ ορθώνει το ανάστημά της η «άλλη Ελλάδα». Η Ελλάδα του μόχθου, η Ελλάδα των απλών καθημερινών ανθρώπων που είδαν τα όνειρά τους να συντρίβονται, η Ελλάδα που αντιστέκεται και εκφράζεται πλέον μέσα από το Διαδίκτυο. Αυτή η Ελλάδα θα απαγγείλει την ετυμηγορία της Ιστορίας. Κι αυτό πρέπει να το καταλάβουν καλά σε όλα τα κόμματα.

Τα  μάτια όλων είναι πλέον στραμμένα στον Σαμαρά.

Το χρέος της παράταξης στην οποία ηγείται είναι να εκφράσει την λαϊκή οργή, να την μετατρέψει σε δύναμη αναδημιουργίας της Πατρίδας. Πρώτιστο μέλημα της πρέπει να είναι η προστασία των πολλών και αδύναμων. Αυτή η παράταξη θα υπερασπιστεί τον Λαό και την Πατρίδα, δεν θα παίξει με τους θεσμούς και θα επιβάλλει τελικά μια συντεταγμένη διέξοδο από την  κρίση.

Γράψαμε κι άλλη φορά  ότι ο ρόλος που επέλεξε για τον εαυτό του ο Σαμαράς δεν ήταν αυτός του «επίδοξου ηγέτη των συγκυριών» αλλά ενός «σύγχρονου ηγέτη της μορφοποίησης» μιας κοινωνίας σε παρακμή. Μέσα από επώδυνες πολιτικές επιλογές, με βαθιά επίγνωση του κοινού καλού και το δικό του timing, είναι ωστόσο επιτακτική ανάγκη η επανεκκίνηση εκείνων των μηχανισμών που θα αναγεννήσουν την ελληνική κοινωνία.

Η ΝΔ τελειώνει μαζί με την Μεταπολίτευση του 74. Μόνο ως όχημα για την εγκαθίδρυση της Νέας Μεταπολίτευσης μπορεί να χρησιμεύσει πλέον.

Antinews