Οι διακοινοτικές συνομιλίες , όλα δείχνουν πως έφτασαν στο τέλος τους. Η ποθούμενη λύση κυπριακής ιδιοκτησίας δεν βρέθηκε. Ο τούρκος κατακτητής έμεινε αδιάλλακτος στις απαιτήσεις του ενώ η δική μας πλευρά βρίσκεται εκτεθειμένη με επιπλέον υποχωρήσεις και παραχωρήσεις.
Αυτή η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί ως κατάσταση αδιεξόδου.
Ο Γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών , μπροστά σε αυτά τα δεδομένα εξήγγειλε ήδη το τέλος του παιχνιδιού και και τη μετάβαση σε ένα νέο κύκλο συνομιλιών , που θα φτάσουν στη διαδικασία του πάρε-δώσε και στην πολυμερή διάσκεψη πριν από την 1η Ιουλίου 2012 όπου η κυπριακή δημοκρατία θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε.
Είναι φανερό πως σε αυτό το ελάχιστο διάστημα χρόνου θα ασκηθούν πιέσεις με σκοπό να βρεθεί μια λύση που να γεφυρώνει τις υπάρχουσες αντιθέσεις και διαφωνίες. Δηλαδή μια λύση που θα επιβάλει κάποιες υποχωρήσεις στους τούρκους κατακτητές και κάποιες νέες παραχωρήσεις από την πλευρά μας. (Δυστυχώς η λεγόμενη πλευρά μας δεν...
είναι η κυπριακή δημοκρατία και τα δικαιώματα της αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά.)
Το αποτέλεσμα , σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν , θα είναι οδυνηρό για τον κυπριακό ελληνισμό εάν όλα ακολουθήσουν τη πορεία που θέλουν τα Ηνωμένα Έθνη.
Αν ο πρόεδρος Χριστόφιας ασκήσει το ρόλο του προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας , αν υπερασπιστεί την κυριαρχία αυτής , θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό και να δώσει το περιθώριο στο λαό να διεκδικήσει μετά την προεδρία της Ε.Ε και τις προεδρικές εκλογές του 2013 , μια επανατοποθέτηση του προβλήματος πάνω σε νέες βάσεις.
Για εμάς τους εθνικοκοινωνιστές , αυτή η νέα βάση προϋποθέτει την εγκατάλειψη του ενδοτισμού , αρχής γενομένης από την αποκήρυξη των λεγομένων συμφωνιών κορυφής του 1977 , όπου ο Μακάριος μαχαίρωσε κατάστηθα τη πατρίδα με την αποδοχή της διζωνικότητος.
Έχει υποχρέωση ο κ Χριστόφιας να παραδεχτεί την αποτυχία του και να βρει τρόπο να φύγει από τις διαπραγματεύσεις με όσο το δυνατό λιγότερες πληγές για τη πατρίδα.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος
Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος-ΕΔΗΚ
Αυτή η κατάσταση μπορεί να περιγραφεί ως κατάσταση αδιεξόδου.
Ο Γενικός γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών , μπροστά σε αυτά τα δεδομένα εξήγγειλε ήδη το τέλος του παιχνιδιού και και τη μετάβαση σε ένα νέο κύκλο συνομιλιών , που θα φτάσουν στη διαδικασία του πάρε-δώσε και στην πολυμερή διάσκεψη πριν από την 1η Ιουλίου 2012 όπου η κυπριακή δημοκρατία θα αναλάβει την προεδρία της Ε.Ε.
Είναι φανερό πως σε αυτό το ελάχιστο διάστημα χρόνου θα ασκηθούν πιέσεις με σκοπό να βρεθεί μια λύση που να γεφυρώνει τις υπάρχουσες αντιθέσεις και διαφωνίες. Δηλαδή μια λύση που θα επιβάλει κάποιες υποχωρήσεις στους τούρκους κατακτητές και κάποιες νέες παραχωρήσεις από την πλευρά μας. (Δυστυχώς η λεγόμενη πλευρά μας δεν...
είναι η κυπριακή δημοκρατία και τα δικαιώματα της αλλά η ελληνοκυπριακή πλευρά.)
Το αποτέλεσμα , σύμφωνα με τα δεδομένα που υπάρχουν , θα είναι οδυνηρό για τον κυπριακό ελληνισμό εάν όλα ακολουθήσουν τη πορεία που θέλουν τα Ηνωμένα Έθνη.
Αν ο πρόεδρος Χριστόφιας ασκήσει το ρόλο του προέδρου της κυπριακής δημοκρατίας , αν υπερασπιστεί την κυριαρχία αυτής , θα μπορέσει να ξεφύγει από τον ασφυκτικό κλοιό και να δώσει το περιθώριο στο λαό να διεκδικήσει μετά την προεδρία της Ε.Ε και τις προεδρικές εκλογές του 2013 , μια επανατοποθέτηση του προβλήματος πάνω σε νέες βάσεις.
Για εμάς τους εθνικοκοινωνιστές , αυτή η νέα βάση προϋποθέτει την εγκατάλειψη του ενδοτισμού , αρχής γενομένης από την αποκήρυξη των λεγομένων συμφωνιών κορυφής του 1977 , όπου ο Μακάριος μαχαίρωσε κατάστηθα τη πατρίδα με την αποδοχή της διζωνικότητος.
Έχει υποχρέωση ο κ Χριστόφιας να παραδεχτεί την αποτυχία του και να βρει τρόπο να φύγει από τις διαπραγματεύσεις με όσο το δυνατό λιγότερες πληγές για τη πατρίδα.
Λουκάς Σταύρου
πρόεδρος
Εθνικιστικού Δημοκρατικού Κόμματος-ΕΔΗΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου