Όσοι, για δυο και πλέον χρόνια, όχι μόνο εδώ μα και παραπέρα, είχαν κάνει τα greek statistics λάβαρο και παντιέρα, είτε για να νομιμοποιήσουν τις μνημονιακές πολιτικές, είτε για να χλευάσουν και να λοιδορήσουν όχι μόνο μια προηγούμενη κυβέρνηση, μα έναν ολόκληρο λαό, τώρα κάπως απότομα αντιλαμβάνονται ότι το έδαφος απ’ όπου αντλούσαν τη βεβαιότητα και την αλαζονεία τους δεν ήταν και τόσο στέρεο ως νόμιζαν, μα γλιστερό και εντελώς σαθρό. Τόσο γλιστερό, όπως η φλούδα της μπανάνας, όπως ο πρωινός πάγος, όπως τα λάδια μηχανής που χύθηκαν στην άσφαλτο. Γιαυτό και τάχουν χάσει, κι αντιδρούν σπασμωδικά και γελοία.
Τα ίδια λοιπόν greek statistics έρχονται τώρα και γίνονται boomerang στις ίδιες τις κουτοπόνηρες, μα και αφελείς αλητόβιες νυφίτσες, που μέσα στην ανοησία και την προπέτειά τους δεν είχαν καν μια τόση δα σταλιά μυαλό για να σκεφτούν ότι, όποιος παίζει με τέτοιου είδους εργαλεία, αυτά, μοιραία, κάποια στιγμή θα
του βγάλουν τη γλώσσα και θα τον πουλήσουν.
Και τούτο γιατί η στατιστική είναι πιο ρευστή κι απ’ την κινούμενη άμμο. Και τούτο γιατί η στατιστική είναι ο πιο ανόητος τρόπος για να καλύψεις ένα ψέμα. Και τούτο, γιατί το κόλπο αυτό είναι τόσο παλιό, όσο και οι πέτρες, και εξ αυτού, κρίμα, αλλά δεν πιάνει.
Οι αριθμοί είναι αδέκαστοι όσο υπάρχουν σαν μονάδες, σαν ψηφία, μοναχοί και χώρια στο δικό τους ξέχωρο σύμπαν των αριθμών. Άπαξ και υποχρεωθούν όμως να εγκαταλείψουν τις θέσεις τους και να εισέλθουν στο σύμπαν των ανθρώπων και των κοινωνιών, εκεί τον πρώτο λόγο τον έχει αυτός που τους φωνάζει και τους μαζεύει.
Το πώς θα χωριστούν οι αριθμοί σε σύνολα, υποσύνολα και σε ομάδες, το ποιος δηλαδή θα μπει και το ποιος θα μείνει απ’ έξω, το είδος του συνόλου, υποσυνόλου, ομάδας, και το μέγεθος ενός εκάστου εξ αυτών, προϋποθέτει σχέδιο και σκοπό, το οποίο είναι έξω από την ικανότητα των αριθμών αυτών καθ’ αυτών να το ορίσουν.
Έτσι, ανάλογα μ’ αυτόν που τους καλεί, οι αριθμοί υποχρεώνονται να εξυπηρετήσουν κι από ένα διαφορετικό σχέδιο τη φορά και να υπακούσουν σε ένα διαφορετικό κανόνα: από το σχέδιο Αλογοσκούφη, στο σχέδιο Καραμανλή, στο σχέδιο Παπανδρέου, στο σχέδιο ΔΝΤ κ.ο.κ. Κι όλοι αυτοί είχαν το δίκιο με το μέρος τους, στο βαθμό που οι αριθμοί πειθαρχούσαν και επαλήθευαν το σχέδιο και τους κανόνες των εμπνευστών τους. Συνεπώς, δεν έχει νόημα να υπερασπιστεί κάποιος τα στοιχεία Αλογοσκούφη σαν αληθινά και τα στοιχεία Παπανδρέου σαν ψεύτικα, ή το αντίστροφο. Είναι ταυτόχρονα και αληθινά και ταυτόχρονα ψεύτικα. Είναι ψεύτικα και ταυτόχρονα αληθινά.
Μα θα μου πείτε ότι το σχέδιο και οι κανόνες είναι οι ίδιοι και οι αυτοί σ’ ολόκληρη την ΕΕ, αμετάβλητοι, ακλόνητοι, τυπωμένοι σε πέτρινες πλάκες και φυλαγμένοι σε αίθουσες φρούρια με ελεγχόμενες συνθήκες υγρασίας, πίεσης και θερμοκρασίας. Ότι τους ίδιους ακριβώς κανόνες ακολουθούν τόσο η Γερμανία, όσο και η ταπεινή Μάλτα. Καλά, έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, αλλά λυπάμαι, διότι δεν είναι έτσι.
Άμα κάνει κανείς τον κόπο και ψάξει στο διαδίκτυο, θα βρει ένα απίθανο θησαυρό κειμένων και αναλύσεων κάτω από τα keywords: «Government, manipulation of, statistics» ή «shadow statistics», γεγονός που δείχνει ότι η παραποίηση είναι μια πολύ συνηθισμένη και νομιμοφανής πρακτική, η οποία περνάει απαρατήρητη όταν οι αριθμοί δεν κακοποιούν εξόφθαλμα την πραγματικότητα.
Για όποιον ακόμα νομίζει ότι η στατιστική και η οικονομία είναι έξω και πάνω από την πολιτική, ας επαναλάβουμε ότι η πολιτική συνεχίζει να κανοναρχεί την οικονομία και να πειθαρχεί τη στατιστική. Η Πολιτική ζει και βασιλεύει. Μόνο, που αυτή που ζει και βασιλεύει είναι τόσο αποκρουστική, που στην ουσία δεν θέλουμε να την δούμε. πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου