Όλοι θυμόμαστε την περιβόητη σκηνή στο περιστύλιο του Ζαππείου μετά την εκλογική ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2007. Με χαρακτηριστική έπαρση και «Ναπολεόντειο» ύφος ο, από τότε, φέρελπις αρχηγός του κινήματος ανακοινώνει την πρόθεση του να αναλάβει την κεντρική καθοδήγηση του χώρου. Η κατάληξη είναι γνωστή. Παρ' όλη την στήριξη των ΜΜΕ και τις συνεχείς δημοσκοπήσεις που τον έφερναν νικητή με διαφορά απέναντι στον Παπανδρέου, η πραγματικότητα της δύναμης που κατέχει η οικογενειοκρατία και το βαθύ σύστημα στο κομματικό μας γίγνεσθαι, ανέτρεψε με εκκωφαντικό τρόπο την αρχική σιγουριά. Εκείνο το πρώτο σφάλμα εκτίμησης των δεδομένων έρχεται να...ακολουθήσει ένα δεύτερο στον παρόντα χρόνο, που στηρίζεται ακριβώς στα στοιχεία που δημιούργησαν το υπόβαθρο και για το αρχικό.
Το ότι ο Βενιζέλος θα είναι ο επόμενος επικεφαλής του ΠΑΣΟΚ είναι δεδομένο. Η σύμπραξη με τον παλιό συνοδοιπόρο του, Α. Λοβέρδομπορεί να αποτελεί κι ένα προκαθορισμένο σχέδιο, μερικού κατακερματισμού του Παπανδρεϊκού μπλοκ. Δημιουργείται αρχικά ένας εναλλακτικός πόλος γύρω από το Λοβέρδο, με πιο συντεταγμένο μνημονιακό λόγο, που συσπειρώνει σημαντικό μέρος του κυβερνητικού σχήματος και των στελεχών πέριξ του σημερινού αρχηγού. Στην πορεία προστίθενται στους ήδη συστρατευόμενους πίσω από τον Βενιζέλο δημιουργώντας την αίσθηση ενός ανίκητου μεγάλου μπλοκ.
Ως εδώ καλά θα έλεγε κανείς. Το πολιτικό παιχνίδι άλλωστε εμπεριέχει και την στρατηγική. Μόνο που ο Βενιζέλος δείχνει να παραβλέπει κάποια δεδομένα παρασυρμένος από τη γοητεία της επερχόμενης επικράτησης. Από τη μια την πολιτικοκοινωνική κατάσταση που διέρχεται ο τόπος και το δικό του ρόλο σε αυτή, κι από την άλλη τοευμετάβλητο των πολιτικών εξελίξεων και τους ανείπωτους σχεδιασμούς κάποιων εντός κι εκτός ΠΑΣΟΚ.
Ο Βενιζέλος πιστεύει ακράδαντα ότι από τη στιγμή που δεν διέθετε κεντρικό ρόλο την περίοδο που η χώρα οδηγούνταν προς το ΔΝΤ και δεν είχε καίρια θέση στη διαδικασία σχεδιασμού κι εκτέλεσης του μνημονίου, δικαιούται να παρουσιάζεται ως ο άμωμος που ήρθε να διαχειριστεί τα λάθη άλλων. Μόνο που στην προσπάθεια του να δείξει σύνεση και να αποφύγει την εσωκομματική σύγκρουσηπροσβλέποντας στις σημερινές εξελίξεις, λησμόνησε να εκφράσει οποιαδήποτε διαφοροποίηση ή εναλλακτική λύση, να καταδείξει καθυστερήσεις ή αστοχίες, να αρθρώσει διακριτό λόγο.
Το πολιτικό σκηνικό είναι πιο ρευστό από ποτέ, η κοινωνία πιο ανυπόμονη και επικριτική για το πολιτικό προσωπικό σε σχέση με άλλες εποχές, και η απαξίωση αγγίζει πλέον θεσμούς και δομές σε βαθμό που κανείς δεν θα διανοούνταν πριν λίγα χρόνια. Οι σχεδιασμοί Βενιζέλου έγιναν σε ένα εντελώς διαφορετικό πλαίσιο και δεν αποκλείεται οι νέες συνθήκες σε συνδυασμό με την αμετροέπεια που τον χαρακτηρίζει να μετατρέψουν το προσωπικό όνειρο ετών σε έναν σύντομο αλλά επώδυνο εφιάλτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου