Η άρνηση των Γερμανών προς πληρωμή αποζημιώσε​ως

Τιμητές ελεγχόμενοι για δόλο, ελέγχοντες πταίσματα

(Με την ευκαιρία της παραίτησης του Γερμανού Προέδρου, λόγω εμπλοκής του σε οικονομικό σκάνδαλο….)

Γράφει:η Ελένη Γεωργοπούλου -Αθανασούλη

Μεγάλη χαρά μας έδωσε η στιβαρότητα και το αδέκαστο της Γερμανίας που δέχθηκε την παραίτηση του προέδρου της, κάτω από το βάρος σκανδάλου, που δείχνει  πως αυτός εν γνώσει του, και όχι από κακή εκτίμηση της πολιτικής του, ήταν ένας άνθρωπος σκάρτος. Σκάρτος στο ύπατο κρατικό αξίωμα. Τιμητές της αμελούς συμπεριφοράς μας, που διαπράττουν εγκλήματα απιστίας ακόμη και κατά του ίδιου του λαού τους.

Μα δεν είναι μόνο αυτός, μόνο ένας. Είναι και όλοι εκείνοι οι γερμανικοί  οικονομικοί ...

οργανισμοί και επιχειρήσεις που προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα και τα συμφέροντά τους, χρημάτισαν άλλους, οι οποίοι    ωφελήθηκαν ατομικά κι είναι επίορκοι πια, ενώπιον όλων ημών των Ελλήνων πολιτών, που τους ορίσαμε προστάτες των εθνικών μας συμφερόντων.

Και δεν είναι μόνο οι Γερμανοί επιχειρηματίες. Είναι και η εκπεφρασμένη και  έμπρακτη άρνηση της Γερμανίας ως χώρας να αποζημιώσει τις καταστροφές και να αποκαταστήσει σε κάποιο βαθμό την ψυχική οδύνη των Ελλήνων για το ξεκλήρισμα οικογενειών και χωριών με τις σφαγές του πολέμου.

Και δεν είναι μόνο η άρνηση της χρηματικής αποζημίωσης. Στην ουσία, πρόκειται  για αναίσχυντη άρνηση του εγκλήματος. Και τούτο, γιατί τι άλλο συνιστά η άρνηση αποζημίωσης αν δεν συνιστά άρνηση της αιτίας για την οποία ζητείται η αποζημίωση;

Και δεν είναι μόνο που εμείς οι Έλληνες το ζητάμε, είναι που ο κόσμος σήμερα νομοθετεί να  είναι έγκλημα η άρνηση του εγκλήματος, γιατί ο δράστης θα το ξανακάνει. Είναι έγκλημα γιατί αλλιώς δεν θα ‘βρουν δικαίωση οι άδικαχαμένες ψυχές, κι οι ζωντανοί δε θα παλεύουν πια για τον άνθρωπο, μα για την καλοπέρασή τους.

Στο τέλος, κι όλοι εμείς  οι ζωντανοί, τα ίδια θα πάθουμε αν αφήσουμε το αδικοχυμένο αίμα  χωρίς μνήμη.

πηγή