Γράφει ο Γιάννης Κακουλίδης
 |
| Από την χθεσινή παρέλαση στα Ιωάννινα. Αυτά και άλλα χειρότερα απέφυγε ο Παπούλιας με την έμπνευσή του «να μην ατιμάσει διά της παρουσία του» την επέτειο της απελευθέρωσης της πόλης μας. Ακόμη και οι εθνικές επέτειοι δεν εορτάζονται πια... |
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ήταν του Αγίου Βαλεντίνου. Χαμπάρι δεν πήρα. Προχτές ήταν Τσικνοπέμπτη. Χαμπάρι δεν πήρα. Σήμερα είναι Απόκριες. Χαμπάρι δεν παίρνω. Όχι, βεβαίως, που η συμμετοχή μου στους συγκεκριμένους εορτασμούς ήτανε δεδομένη, αλλά, δεκαετίες τώρα, τα πάντα γύρω μου γιορτάζανε και έτσι το έπαιρνα χαμπάρι. Από παιδί θυμάμαι -ακόμα και τα μετεμφυλιακά χρόνια, όταν τα πράγματα ήτανε όντως δύσκολα- τις γειτονιές του Πειραιά, όπου μεγάλωσα, να βρίσκουν τρόπους να ανοίξουν πόρτα στη χαρά και το… ξέδομα.
Έστω και για λίγο, ερχόταν η διάθεση να μαζευτούν οι γείτονες κι οι φίλοι γύρω από ένα τραπέζι για να «τσικνίσουν» και να πετάξουν χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από όσα τούς βάραιναν. Άλλα χρόνια… άλλοι καιροί… Με τα πάντα χαμένα. Αλλά με αισιοδοξία για... τη μέρα που θα ξημέρωνε. Φέτος, όλα είναι διαφορετικά. Ακόμα κι οι πιο «γλεντζέδες», οι πιο «ωχ αδερφέ», οι πιο «κοσμικοί» μαζεύτηκαν στο καβούκι τους και, αληθινά ή υποκριτικά, πήγανε… με το ρεύμα.
Βλέπεις, το κλίμα που είχανε διαμορφώσει όσοι ανέλαβαν να διαχειριστούν την κρίση που μαστίζει τη χώρα, έσπειρε πανικό και τρόμο, που κρατάει ακόμα. Κατάφεραν να πανικοβάλουν όλη την κοινωνία με απειλές τόσο για την εθνική όσο και για την προσωπική επιβίωση του καθενός μας. Περιγραφές ζόφου, ιστορήσεις ολικής καταστροφής. Ένας λαός φοβισμένος, μια κοινωνία «τρελαμένη», τι λόγους έχει να βγει στους δρόμους να γιορτάσει;
Απλές ημέρες του ημερολογίου είναι πια οι γιορτές. Πού να βρεις ψυχή για να γιορτάσεις, όταν 1.500.000 άνεργοι και άλλοι τόσοι έτοιμοι να μπουν στην ανεργία δεν μπορούνε σε κάτι να ελπίσουν; Πού να βρεις διάθεση να διασκεδάσεις, με 400 ευρώ μισθό τον μήνα και πετσοκομμένη σύνταξη; Από την άλλη, πάλι, μου είπαν πως με σώσανε. Πως σώσανε τη χώρα. Αλλά δεν μου είπαν από τι. Από τι σώθηκα, δηλαδή. Το ότι παραμένω στην Ευρώπη και στοευρώ το ’θελα και το θέλω. Αλλά να ζω ως Ευρωπαίος, όμως… Το να υποδύομαι τον Ευρωπαίο, ως ιλαροτραγωδία το εκλαμβάνω και ως ύβρη και χλεύη που εκτόξευσαν στο πρόσωπό μου εκείνοι που μου τάξανε την ασφάλειά μου, μου υποσχέθηκαν την ευρωπαϊκή προοπτική μου και μου δώσανε τελικώς μια μάσκα Ευρωπαίου να τη φορέσω στο πένθιμο καρναβάλι που μου στήσανε.
Έστω και για λίγο, ερχόταν η διάθεση να μαζευτούν οι γείτονες κι οι φίλοι γύρω από ένα τραπέζι για να «τσικνίσουν» και να πετάξουν χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες, στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν από όσα τούς βάραιναν. Άλλα χρόνια… άλλοι καιροί… Με τα πάντα χαμένα. Αλλά με αισιοδοξία για... τη μέρα που θα ξημέρωνε. Φέτος, όλα είναι διαφορετικά. Ακόμα κι οι πιο «γλεντζέδες», οι πιο «ωχ αδερφέ», οι πιο «κοσμικοί» μαζεύτηκαν στο καβούκι τους και, αληθινά ή υποκριτικά, πήγανε… με το ρεύμα.
Βλέπεις, το κλίμα που είχανε διαμορφώσει όσοι ανέλαβαν να διαχειριστούν την κρίση που μαστίζει τη χώρα, έσπειρε πανικό και τρόμο, που κρατάει ακόμα. Κατάφεραν να πανικοβάλουν όλη την κοινωνία με απειλές τόσο για την εθνική όσο και για την προσωπική επιβίωση του καθενός μας. Περιγραφές ζόφου, ιστορήσεις ολικής καταστροφής. Ένας λαός φοβισμένος, μια κοινωνία «τρελαμένη», τι λόγους έχει να βγει στους δρόμους να γιορτάσει;
Απλές ημέρες του ημερολογίου είναι πια οι γιορτές. Πού να βρεις ψυχή για να γιορτάσεις, όταν 1.500.000 άνεργοι και άλλοι τόσοι έτοιμοι να μπουν στην ανεργία δεν μπορούνε σε κάτι να ελπίσουν; Πού να βρεις διάθεση να διασκεδάσεις, με 400 ευρώ μισθό τον μήνα και πετσοκομμένη σύνταξη; Από την άλλη, πάλι, μου είπαν πως με σώσανε. Πως σώσανε τη χώρα. Αλλά δεν μου είπαν από τι. Από τι σώθηκα, δηλαδή. Το ότι παραμένω στην Ευρώπη και στοευρώ το ’θελα και το θέλω. Αλλά να ζω ως Ευρωπαίος, όμως… Το να υποδύομαι τον Ευρωπαίο, ως ιλαροτραγωδία το εκλαμβάνω και ως ύβρη και χλεύη που εκτόξευσαν στο πρόσωπό μου εκείνοι που μου τάξανε την ασφάλειά μου, μου υποσχέθηκαν την ευρωπαϊκή προοπτική μου και μου δώσανε τελικώς μια μάσκα Ευρωπαίου να τη φορέσω στο πένθιμο καρναβάλι που μου στήσανε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου