Μέχρι τώρα, είχαμε τουλάχιστον το άλλοθι ότι απορρίπταμε προτάσεις ξένων, οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν λύσεις ανεξάρτητα αν ήσαν δίκαιες, βιώσιμες και λειτουργικές. Τώρα, ο Πρόεδρος Χριστόφιας μάς οδήγησε στο τραγικό σημείο οι Ελληνοκύπριοι να απορρίπτουν δικές τους προτάσεις.
Και καταθέτουμε το ακόλουθο φανταστικό σενάριο, για να καταδείξουμε την τραγικότητα της κατάστασης: Ας υποθέσουμε ότι οι προτάσεις Χριστόφια γίνονται αποδεκτές από την τουρκική πλευρά και οδηγούνται σε δημοψήφισμα, το οποίο θα καταλήξει σίγουρα σε ένα πιο βροντερό «όχι» των Ελληνοκυπρίων, από εκείνο του σχεδίου Ανάν. Ποιος τρίτος, ποιος ξένος, ποια διεθνής κοινότητα θα δικαιολογούσε το «όχι» μας; Δεν θα έλεγαν όλοι ότι είμαστε ανισόρροποι άνθρωποι, ότι δεν θέλουμε λύση και πως η μόνη διέξοδος είναι η δημιουργία δύο κρατών;
Στ' αλήθεια, ο Πρόεδρος Χριστόφιας σκέφτηκε ποτέ τι θα συνέβαινε, αν αυτές οι ...
προτάσεις του, τις οποίες μόνος και χωρίς καμία διαβούλευση με τις πολιτικές δυνάμεις, υποβάλλει, γίνονταν δεκτές από τους Τούρκους και απορρίπτονταν σε δημοψήφισμα από τον λαό, τι θα συνέβαινε; Να ευχαριστήσουμε και πάλιν τον Έρογλου και τον Ερντογάν, όπως πράτταμε στο παρελθόν με τον Ντενκτάς, που μας σώζουν;
Είναι εξωφρενικά, πολλά, όσα περιέχονται στις συγκλίσεις που «πέτυχε» με τον συνταξιούχο, τώρα, κατοχικό ηγέτη Ταλάτ. Με κορωνίδα της παράλογης λογικής του, να προσφέρει στους Τούρκους υπηκόους, χωρίς κανένα, και πάλιν, αντάλλαγμα, το δώρο των τεσσάρων βασικών ελευθεριών! Πρόταση η οποία, όπως ορθώς ελέχθη, οδηγεί στην τουρκοποίηση της Κύπρου.
Και ως να μην έφτανε αυτό, ακούμε τους εκπροσώπους της Κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ να υποτιμούν βάναυσα τη νοημοσύνη του λαού, και να διατείνονται ότι οι ελευθερίες που προσφέρονται στους Τούρκους υπηκόους έχουν να κάνουν μόνο με την ελεύθερη διακίνηση προϊόντων, εταιρειών και κεφαλαίων! Αλλά, αν έτσι είναι, τότε πώς συνδέεται «η διακίνηση κεφαλαίων», με τη μη αλλοίωση της δημογραφικής σύνθεσης, που προστίθεται στις συγκλίσεις;
Ο απλός άνθρωπος διερωτάται, ποια ανάγκη υπήρχε, πριν ακόμη η Τουρκία εισέλθει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να προσφέρονται στους Τούρκους υπηκόους τέτοια δώρα; Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΑΚΕΛ, μιλώντας χθες σε τηλεοπτική συζήτηση, το «δικαιολόγησε» λέγοντας πως στόχος ήταν να καθησυχαστούν φόβοι και ανησυχίες των Τούρκων έναντι της Ελλάδας, η οποία είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης...
Αλλά, επιτέλους, ποιος είναι ο ρόλος του Προέδρου Χριστόφια ως διαπραγματευτή και ποιαν πλευρά εκπροσωπεί; Ο ρόλος του είναι να καθησυχάζει τις ανησυχίες των Τούρκων; Ο ρόλος του είναι να καταθέτει, ως τρίτο μέλος, γεφυρωτικές προτάσεις; Μα αυτόν τον ρόλο δεν αναγνωρίζουμε ακόμη και στην πλευρά των Ηνωμένων Εθνών. Γιατί τον αναλαμβάνει η ελληνοκυπριακή πλευρά;
Είναι πρωτάκουστα αυτά που συμβαίνουν και είναι η πρώτη φορά που διαπραγματευτής της ελληνοκυπριακής πλευράς, αντί να υπερασπίζεται σθεναρώς τις ελληνοκυπριακές θέσεις, προσπαθεί να υποδυθεί και ρόλο εκπροσώπου τρίτης χώρας, και να εξαλείψει «ανησυχίες» των Τούρκων. Δεν υπάρχει χειρότερο κατάντημα. Και το τραγικότερο, δεν υπάρχει διέξοδος για την ελληνοκυπριακή πλευρά, να αποκηρύξει όλα αυτά τα τερατώδη που ο Πρόεδρος Χριστόφιας πρότεινε στη διάρκεια της περιόδου που διαπραγματευόταν το Κυπριακό. Όλα αυτά θα μας μείνουν, είναι καταγραμμένα στα κατάστιχα των Ηνωμένων Εθνών και θα κυνηγούν την ελληνοκυπριακή πλευρά, ενόσω υπάρχει Κυπριακό.
Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν άφησε τίποτε που δεν το έδωσε. Αλίμονο στον νέο Πρόεδρο που θα παραλάβει καμένη γη και τρισαλίμονο στην εθνική υπόθεση, που δεν έχει πια παρά ελάχιστες διεξόδους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου