Ριψάσπιδες ή, αλλιώς, παραιτημένοι!

Γράφει: η Φιλαρέτη

Αγαπητοί εθνοπατέρες και αγαπητές εθνομητέρες,

Με την ψήφο μας σας αναδείξαμε μαχητές των ατομικών και συλλογικών μας δικαίων και του μέλλοντος της πατρίδας μας. Αυτό έγινε γιατί με την «πολιτική» ενημέρωση που μας κάνατε μας πείσατε ότι είστε άξιοι γι’αυτό.  Μερικοί  σας πιστέψαμε και σας αναδείξαμε. Άλλοι πείστηκαν με το αζημίωτο (μαζί τα φάγατε). Δυστυχώς, όμως, τόσο οι εύπιστοι (ή ιδεαλιστές) ψηφοφόροι σας, όσο και οι αργυρώνητοι, προδόθηκαν από σας οικτρά.

Το θέμα είναι πολύ σοβαρό. Γιατί δεν είναι μόνο ότι θέλατε, διερμηνεύοντας την ψήφο μας , να κερδίσετε ένα πολιτικό θώκο με τα όλα τα συνακόλουθά του (τιμές, αμοιβές,...
βραβεία, αναγνώριση, φήμη, κοινωνική αποδοχή, σύνταξη, ατέλειες, πελατεία, δυνατότητα επενδυτικών υποσχέσεων για το μέλλον, επιδοτήσεις, προεδρίες και συμμετοχές σε  επιτροπές ρύθμισης πολλών δευτερευούσης φύσεως  θεμάτων από τα οποία εξαρτάται ο κοσμάκης, και άλλες εξουσίες). Είναι ότι θέλετε να τα ξανακερδίσετε όλα αυτά, και άλλα ίσως,  είτε κάνετε αυτό που αναλάβατε, είτε όχι.

Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, οφείλω να εξηγηθώ.

Εμείς σας αναδείξαμε για ένα συγκεκριμένο έργο. Τη σωτηρία της χώρας και των πολιτών  (ορισμένοι για τον εαυτό τους, αλλά πολίτες είναι κι αυτοί., δεν πειράζει.Είναι σαν κι εσάς).

Εσείς θεωρείτε ότι σας αναδείξαμε για να λέτε «ναι» σε ό,τι λέει ο πολιτικός σας προϊστάμενος, γιατί αλλιώς κινδυνεύετε πειθαρχικά απέναντί του. Και αν χρειαστεί να του πείτε «όχι», τότε παραιτήστε, ώστε να μην τον κακοκαρδίσετε, γιατί τότε θα σας διαγράψει από τη στάνη του.

Αγαπητοί μου αν δεν σας διαγράψει αυτός, θα σας διαγράψουμε εμείς.

Γιατί τούτη την ώρα, δεν είναι Αύγουστος εν καιρώ αφθονίας και ειρήνης, είναι μέτωπο, είμαστε στα χαρακώματα κι ο καιρός είναι χιονιάς.

Δεν επιτρέπεται η έξοδος και η εγκατάλειψη της θέσης και της σκοπιάς. Κι εσείς βγαίνετε ακάπνιστοι από τα χαρακώματα χωρίς να τραυματιστείτε και αποχωρείτε, εκουσίως μάλιστα, κρατώντας τα συνακόλουθα της εκλογής σας και αποβλέποντας στα επόμενα;

Αγαπητοί μου, όλοι μας γνωρίζουμε ότι  η ψήφος των πολιτών είναι υποχρεωτική για την ανάδειξή σας, σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Χώρας. Συνεπώς, αν η λογική μου δεν με προδίδει, κι η δική σας κατά συνείδηση ψήφος, θα πρέπει να αποτελεί, σε κάθε περίπτωση, διερμηνεία και έκφραση του περιεχομένου της επιλογής που θα έκαναν οι πολίτες οι οποίοι σας έδωσαν την εντολή.

Αν σεις, με διαδοχικές παραιτήσεις κατορθώσετε να στελεχώσετε μια παράταξη μόνο με εκείνους που θα συμφωνούν με τον αρχηγό σας,έτσι ώστε να τηρείται η κομματική πειθαρχία, η σειρά εκλογής βουλευτών καθίσταται δεξαμενή δύναμης για το κόμμα, ώστε αυτό να παραμένει άτρωτο, και τα στελέχη άθικτα, από την πιθανή αποδοκιμασία, παριστάνοντας μάλιστα και τους ηρωικούς μαχητές.

Δεν παραιτείται κανείς από τη ζωή. Δεν παραιτείται από την ευθύνη. Μπορεί να παραιτηθεί από την αξίωση (από τα αναδρομικά του, μια και το‘φερε ο λόγος), ή να αποποιηθεί τον έπαινο και την τιμή, γιατί αυτό είναι περιττό  (ίσως και προσβλητικό), αν απλώς έκανε το χρέος του.  Στην περίπτωση αυτή απλώς αναγνωρίζεται το ήθος του. Αυτό μόνο επιβραβεύεται. Είναι η τιμή που τους πρέπει όταν φυλάγουν Θερμοπύλες…..

Στην άλλη περίπτωση, όταν, δηλαδή, αδυνατείτε να σηκώσετε το ζυγό της ευθύνης σας, και να δώσετε την κατάλληλη ψήφο για το εθνικής φάσεως θέμα που εκάστοτε συζητείται στο εθνικό μας ή το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, πρέπει να γνωρίζετε ότι φυγομαχείτε, ότι φυγοπονείτε. Αυτό συνιστά εκχώρηση ανεκχώρητης υποχρέωσης. Και είναι ανεκχώρητη η υποχρέωση ψήφου (τοποθέτησης δηλαδή), γιατί δεν εκχωρούνται και τα συνακόλουθα της θέσης, στην οποία αναδειχθήκατε.

Δεν μπορείτε να θέλετε τα προνόμια και να μη θέλετε την δουλειά που τα παρέχει!!!!!!

Μετά τις παραιτήσεις των σκεπτικιστών, εμείς,  εγκαταλελειμμένοι, άποροι κι  εξαπατημένοι από ριψάσπιδες εθνοπατέρες πρέπει να βρούμε άλλη λύση.

Τώρα πια, στα πολύ δύσκολα, πιστεύω, και το πιστεύω βαθειά,πως η πίστη στις ιστορικές μας ικανότητες κι η σύμφυτη αισιοδοξία κι ελπίδα μας,  θα μας ωθήσουν στην επιστράτευση όλης της ελληνικής σοφίας, τόλμης κι ευστροφίας, για να συνδράμουμε όλοι στην εθνική μας  επιβίωση. Ο καθένας από το πόστο του, κι ας αφήσουμε τον εσμό των «Ευρωπαίων»τραπεζιτών να ζητούν την κεφαλή μας επί πίνακι, επειδή έχουμε μεγαλύτερη θέση στον ήλιο του κόσμου και του χρόνου.

Μπορεί να ξαναγεννηθούμε από τις πέτρες αυτού του τόπου, που τιμά τους Λεωνίδες, και δεν ξεχνά τους Εφιάλτες.
πηγή