Είναι ιστορικές οι στιγμές που διανύουμε και αναμφίβολα πολιτικοί και πολίτες οφείλουμε να επιδείξουμε στάση υπεύθυνη και ρεαλιστική απέναντι στα ανυπέρβλητα τείχη που ορθώνονται μπροστά μας καθημερινά.
Από τον περασμένο Νοέμβριο ο Μίκης Θεοδωράκης είχε ανακοινώσει την πρόθεσή του να αναλάβει την πρωτοβουλία συγκρότησης ενός κινήματος, ενός «αντιμνημονιακού μετώπου» όπως το είχε ονομάσει. Όπερ και εγένετο! Η «Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση» συστάθηκε με την σύμπραξη τριών σπουδαίων, του Μίκη Θεοδωράκη, του Μανώλη Γλέζου και του Γιώργου Κασιμάτη.
Η ΕΛΑΔΑ έρχεται να μας επισημάνει κι ένα άλλο ζήτημα που ανακύπτει από αυτή, την ορμώμενη από τα βάθη της αριστεράς, πρωτοβουλία. Τη συμφεροντολογική στάση της κοινοβουλευτικής αριστεράς και τη στάση...
αναμονής που τηρεί, μεροληπτώντας ταυτόχρονα υπέρ της Κουμουνδούρου και του Αλέξη Τσίπρα.
Μάλιστα, ο Μίκης Θεοδωράκης στην ομιλία του αναφέρθηκε στη ΔΗΜΑΡ και προσωπικά στον Φώτη Κουβέλη και στη... μοναχική πορεία του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ λέγοντας: «Δυστυχώς δεν είμαστε ενωμένοι.Πήρα τηλέφωνο τον Φώτη Κουβέλη –ήταν στους Λαμπράκηδες. "Φώτη, θα έρθεις;" "Θα έρθω", είπε. Δεν ήρθε. Πάει αλλού...» Και συνέχισε: «Πήρα τον Χαλβατζή. "Πες στην Αλέκα, ελάτε να κουβεντιάσουμε". Με παίρνει ο Χαλβατζής και μου λέει την απόφαση: "Θα έρθω εγώ και ο Παφίλης" (...). Αναρωτιέμαι αν το ΠΑΜΕ ήταν μαζί με άλλους, εκεί που θα είχε 50, θα γινόμαστε πολλοί (...). Γιατί θέλετε μόνοι σας;».
«Δεν έχει σχέση με εκλογικό σώμα», είπε ο Μανώλης Γλέζος, αναφερόμενος στην πρωτοβουλία της ΕΛΑΔΑ, και τόνισε ότι: «θέλουμε να μην αποκλείει τα λαϊκά κινήματα». Επίσης, εξήγησε ότι «σκάβουμε το δρόμο για να βοηθήσουμε το λαό –και τους άλλους λαούς, με τους Έλληνες να γίνονται παράδειγμα αντίστασης– να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα που πάει να μας πνίξει και να δημιουργήσουμε την ελπίδα ότι κάτι καινούργιο μπορεί να γεννηθεί σε αυτό τον τόπο».
Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται μετά από μία 30ετία-60ετία και μάλιστα με τους ίδιους πρωταγωνιστές, φαίνεται πως κάτι μάλλον δεν πήγε καλά όλα αυτά τα χρόνια. Όχι μόνο η εξέλιξη των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών δομών της κοινωνίας δεν προχώρησε, αλλά φαίνεται πως μάλλον είχαμε πατήσει το pause και χτίζαμε το μέλλον μας με όρους παρελθόντος. Όχι, δεν είναι μόνο πως θα ήθελα, ως νέος, να δω τη νέα γενιά μπροστάρη σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, αλλά γιατί θα ζητούσα από τους ανθρώπους πάνω στους οποίους χτίστηκε η σύγχρονη ιστορία της Ελλάδας να μπορούν να διαβλέψουν την έκρηξη αυτής της επιφανειακής ευδαιμονίας που βιώσαμε όλοι τα προηγούμενα χρόνια.
Δε νομίζω πως η «ανακύκλωση» μιας φουρνιάς μπελ επόκ της αριστεράς θα φέρει τη λύση στο πρόβλημα. Διανύουμε περίοδο δημοκρατίας (της όποιας δημοκρατίας), δεν υπάρχει κάτι για να καταλύσουμε. Η λύση στην κρίση, καλώς ή κακώς, θα προκύψει εκ των έσω. Από το υπάρχον δυναμικό του πολιτικού μας συστήματος. Από την ήξεις αφίξεις δεξιά, από τη διαμαρτυρόμενη αριστερά, από τα ευκαιριακά κόμματα και από την κεντροαριστερά που πνέει τα λοίσθια. Με αυτούς φαίνεται, τουλάχιστον από τις δημοσκοπήσεις, πως θα πορευτούμε για την επόμενη 15ετία.
Είναι τυχαίο που η ΕΛΑΔΑ θέτει εαυτόν εκτός πολιτικού στίβου; Όχι! Συνιστά ένα παλλαϊκό κίνημα που δεν επιθυμεί τη λαϊκή πολιτική νομιμοποίηση. Ωστόσο αναλαμβάνει δράση, όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, πολιτικά και υπέρ της αριστεράς, η οποία με αυτό τον τρόπο θα ανασύρει από τα ιδεολογικά σπάργανα τον πολιτικό της προσδιορισμό που έχει καταπνίξει στον αρνητισμό και τη μισαλλοδοξία.
Τέτοιες λύσεις είναι πρόσκαιρες, επιφανειακές και δεν βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο. Η πραγματική αφύπνιση θα ξεκινήσει από την επόμενη μέρα των ερχόμενων εθνικών εκλογών. Τη λύση θα τη δώσει αυτός που στις δημοκρατίες είναι ο πιο αρμόδιος. Ο ίδιος ο λαός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου