Λάζαρος Ελευθεριάδης Με τακτικισμούς και επικοινωνιακά “τρυκ” η κυβέρνηση και οι πολιτικοί αρχηγοί οι οποίοι την στηρίζουν, προσπαθούν να μεταθέσουν τον επίκεντρο της προσοχής του Ελληνικού λαού, απο την μεγαλειώδη “κωλοτούμπα” τους ενώπιον των “πιστωτών”μας, της "Τρόικας", με πράξεις υποτέλειας και ενδοτισμού, επαναλαμβάνοντας την πολιτική απάτη των προηγουμένων ετών.
Επί δικτατορίας Μεταξά, το 1936, η ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε την εξυπηρέτηση δανείου στη βελγική τράπεζα Societe Commercial de Belgique. Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρύσει η Κοινωνία των Εθνών, κατηγορώντας την για αθέτηση υποχρεώσεων. Η Ελλάδα με“ειδικό υπόμνημα”, όπως έγραψα σε προηγούμενο άρθρο μου, απάντησε ότι με βάση «τα συμφέροντα του ελληνικού λαού για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την...
κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας δεν μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή». Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό και δικαίωσε την Ελλάδα, δημιουργώντας ένα νομικό προηγούμενο το οποίο αργότερα αξιοποίησαν χώρες όπως η Αργεντινή (2003), στην παύση πληρωμών και στη μονομερή διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους της.
Τα κράτη που έκαναν προληπτική αναδιάρθρωση χρέους, βγήκαν γρηγορότερα στις αγορές σε σχέση με αυτά που προχώρησαν σε στάση πληρωμών.
Οι διάφορες μορφές αναδιάρθρωσης του χρέους (αναχρηματοδότηση, παράταση χρόνου αποπληρωμής, μείωση επιτοκίου, ακόμα και διαγραφή μέρους του χρέους, κοινώς “κούρεμα”), έχουν πάντα στόχευση, τη μέγιστη δυνατή “εξασφάλιση” των πιστωτών, ποτέ των χρεωστών.
Eφαρμόζεται σε ανάλογες περιπτώσεις αναδιάρθρωσης χρέους, και η πρακτική της εφαρμογής “ρήτρας συλλογικής ευθύνης” (collective action clause-CACs) που αποφασίζει το μεγαλύτερο μέρος των πιστωτών (π.χ. 75%) για το σύνολο των πιστωτών και είναι υποχρεωτική η τήρησή της (της συμφωνίας αναδιάρθρωσης του χρέους) από τους υπόλοιπους πιστωτές.
Το πιο τραγικό από όλα τα γεγονότα τα οποία βιώνει η Ελλάδα τις τελευταίες ημέρες είναι ότι η παράδοση της χώρας “ΑΜΑΧΗΤΙ”, στους ξένους υποτίθεται πως γίνεται για να αποφύγουμε την χρεοκοπία. Οι τρείς “τραγικοί ηγέτες” νοιώθουν επιπλέον ότι μάς “σώζουν”, ότι επιτελούν εθνικό έργο. Η κακότυχη ειρωνία εν Αυλίδι !!!
Ομιλούν περί του 13ου ή 14ου μισθού, σαν να επρόκειτο περί του πιο κρισίμου θέματος της νεότερης πολιτικής Ιστορίας της χώρας, τουλάχιστον μετά την Επανάσταση του 1821.Τόση “κοροιδία” !!!
Όλοι οι ξένοι που συμμετέχουν στο κούρεμα έχουν πάρει με το “παραπάνω” πίσω τα λεφτά που μας έχουν δανείσει, μία, δύο ίσως και τρεις φορές ο καθένας, πουλώντας τα συμβόλαια-ομόλογα, και αξιοποιώντας του τόκους τους.
Τί “παίζεται” από τούς τακτικισμούς και τα επικοινωνιακά “τρύκ” ;
Πού θα τον φτάσουν τον Ελληνικό λαό, με την βίαιη φτωχοποίησή του, την εξαθλίωση και την καταρράκωση της υπερηφάνειάς του ;
Μαζί με την χώρα θα πνιγεί βέβαια και το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα (θεωρεί κανείς από τούς “αρχηγούς” ότι υπάρχει περίπτωση επιβίωσής του ;;;)
Όλων η πολιτική τύχη, εκ των νυν πολιτικών αρχηγών, των τριών “κομμάτων” που δέχθηκαν αυτή την «λύση» είναι προδιαγεγραμμένη).
Μας εξαπάτησαν και μας ξεπούλησαν, κάνοντας και τούς “αντιστασιακούς”.
Από τη στιγμή που οι αμερικανικές τράπεζες θα ήταν, από τεχνική άποψη, χρεοκοπημένες εάν είχαν αναγνωριστεί οι ζημίες τους από τον δανεισμό στους Λατινοαμερινανούς δανειολήπτες, ήταν αδύνατο να προταθούν ζημίες για τους ιδιωτικούς δανειστές.
Οι συζητήσεις συνεχίστηκαν κατά τη διάρκεια της κρίσης της Αργεντινής, με τον Αμερικανό Υπουργό Οικονομικών να είναι υπέρ της δυνατότητας μιας κρατικής χρεοκοπίας ως μέσο για την επιβολή μιας αγοραίας λύσης σχετικά με την κατανομή των ζημιών ανάμεσα σε οφειλέτες και πιστωτές.
Επομένως, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η πρόσφατη χρηματοοικονομική κρίση του ιδιωτικού τομέα στις ΗΠΑ και η κρίση κρατικού χρέους στην ευρωζώνη έχουν εγείρει παρεμφερή ζητήματα για το πως να κατανεμηθούν οι ζημίες μεταξύ δανειστών και δανειζομένων.
Η Γερμανική κυβέρνηση επέμεινε ότι οι κυβερνήσεις θα πρέπει να θεσπίσουν “πολιτικές” ικανές να παράγουν δημοσιονομικά πλεονάσματα προκειμένου να αποπληρώνουν το χρέος καθώς ωριμάζει, ή στην περίπτωση που αυτό δεν είναι εφικτό, οι κάτοχοι ομολόγων του ιδιωτικού τομέα να μοιραστούν το φορτίο των όποιων ζημιών.
Ωστόσο, ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) διαφώνησε με τη θέση αυτή με το αιτιολογικό ότι θα προκαλέσει μετάδοση καθώς οι κάτοχοι ομολόγων θα εγκαταλείψουν τις αγορές ομολόγων των άλλων υπερχρεωμένων Ευρωπαϊκών χωρών, καθιστώντας πιο δύσκολη την αναχρηματοδότηση του υφιστάμενου χρέους και λιγότερο πιθανή τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα σε μια αναδιάρθρωση του χρέους.
Ποιά είναι κυρίως η φύση του προβλήματος, ποιά είναι η πλευρά που αδικήθηκε, ήταν μήπως ο χρηματοπιστωτικός δανειστής, ο οποίος άξιζε να σωθεί από την Κυβέρνηση ;; Δεν ήταν ο πλούσιος τραπεζίτης που εκμεταλλευόταν τον φτωχό πελάτη;;
Μήπως ο χαμηλόμισθος δανειζόμενος, ήταν αυτός που είχε εξαπατήσει τον πλούσιο και έπρεπε συνεπώς να αναγκαστεί να πληρώσει για τις ζημίες. Το αποτέλεσμα ώς απάντηση στά προηγούμενα ερωτήματα απετέλεσε το έναυσμα και την αρχή της δημιουργίας του κινήματος του "Κόμματος του Τσαγιού", που σήμερα προκαλεί χάος στην δημοσιονομική πολιτική των ΗΠΑ.
Οι Έλληνες εργάζονται ήδη κατά μέσο όρο 1.900 ώρες το χρόνο, που είναι ο υψηλότερος ετήσιος φόρτος εργασίας στην ΕΕ (μπροστά από τους Ισπανούς, που εργάζονται 1,800 ώρες εργασίας το χρόνο).
Αυτό καθιστά δύσκολο την αύξηση του χρόνου εργασίας και συνεπώς δύσκολο το εγχείρημα ότι πρέπει να «αποφασίσουν» να αυξήσουν το εισόδημά τους. Η μόνη λύση, λοιπόν, κατά το ΔΝΤ και την ΕΕ, είναι ότι θα πρέπει να “καταναλώνουν” λιγότερο ώστε να μπορούν να αποταμιεύσουν μεγαλύτερο ποσοστό των εισοδημάτων τους και να πληρώνουν περισσότερους φόρους ώστε να παρέχουν ευρώ για την αποπληρωμή των ξένων πιστωτών.
Αλλά εδώ είναι το κύριο σημείο της θεωρίας του “Τζον Μέυναρντ Κέυνς”, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν το εισόδημα παραμείνει το ίδιο, δηλ "σταθερό".
Καθώς οι Έλληνες δεν μπορούν να πουλήσουν περισσότερα προϊόντα στους εαυτούς τους εάν καταναλώνουν λιγότερο, αυτό μπορεί να συμβεί μόνο εάν η Ελλάδα καταφέρει να πουλήσει περισσότερα στους ξένους από ότι τους πληρώνει για την εξυπηρέτηση του χρέους. Εάν αυτό δεν συμβεί, η ζήτηση θα μειωθεί, η ανεργία θα αυξηθεί και το χρέος θα συνεχίσει να διογκώνεται (σήμερα είναι το 163% του ΑΕΠ).
Το λογικό συμπέρασμα είναι ότι οι “Ευρωπαίοι” αναμένουν να έρθουν σε κατάσταση να “πουλήσουν” οι Έλληνες, ούτως ώστε το χρέος να μην διογκώνεται, αλλά απλά να εξυπηρετείται.
Αυτή η πολιτική πλήρους και ασφυκτικής εξάρτησης εν ολίγοις οδηγεί στην υποδούλωση της Ελλάδος με ευθύνη των “πολιτικών” κομμάτων της τραγικής κυβέρνησης και των “προθύμων σωτήρων” μας.
Τό δε "θέατρο" συνεχίζεται, εάν κάποιος λάβει σοβαρά υπ`όψιν και κρίνει τίς δηλώσεις του κ. Σαμαρά, ότι "διαπραγματεύτηκε" και "διέσωσε` από περαιτέρω ύφεση την Ελληνική οικονομία. Ο κ. Σαμαράς έχει αποδεχθεί ολόκληρο το βασικό πακέτο της συμφωνίας, προκειμένου να ολοκληρωθεί το PSI και η δανειακή σύμβαση, να μην υπάρξει κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας, όπως δηλώνει !!!
Αυτό το θέατρο σκιών, εκτιμώ ότι αρχίζει και γίνεται από ενοχλητικό, έως προκλητικά θρασύτατο.Ο κ. Καρατζαφέρης με δηλώσεις "ήξεις-αφήξεις" και "πονηρά" σκεπτόμενος, προσπαθεί να δημιουργήσει έν όψει εκλογών, μετεκλογικές καλές συνθήκες συνεργασίας-συγκυβέρνησης, προσπαθεί να μείνει εντός του "παιγνίου", ματαίως όμως.Ο δε κ. Παπανδρέου πλέον δεν έχει να χάσει τίποτα διότι είναι "καμένος" πολιτικά και βγάζει "απωθημένα".
«Η Ελλάδα δεν έχει κανένα περιθώριο διαπραγμάτευσης», δήλωσε κατά την κοινή συνέντευξη Τύπου με τη Γερμανίδα καγκελάριο, Άγκελα Μέρκελ, ο Γάλλος πρόεδρος, Νικολά Σαρκοζί.
Το σκηνικό έχει στηθεί, παραδίδουν την Ελλάδα στα χέρια και στο έλεος τών "πιστωτών-εταίρων" μας, χωρίς κανένας τους, να γνοιαστεί για τον Έλληνα πολίτη, για την επιβίωσή του.
Η ευαισθησία του πολιτικού συστήματος, συνοψίζεται, στο ότι ουδείς δέν παραιτείται !! Είναι άπαντες ικανοποιημένοι !!! Αναζητείται Εθνικό Ανάστημα !!!
Είναι καιρός πιά Κύριοι του πολιτικού συστήματος, να καταθέσετε μία επεξεργασμένη Εθνική πολιτική πρόταση`, με καθαρή χρονική στόχευση, και υπολογισμένα οικονομικά αποτελέσματα.
Πρέπει να μας απαντήσετε ποιος θα "πληρώσει" τις απαιτούμενες πλέον "μεταρρυθμίσεις", και άν συμμετέχουν ενεργά και αναλογικά όλοι οι Έλληνες σε αυτήν την τεκμηριωμένη Εθνική πολιτική πρόταση, την Εθνική προσπάθεια.
Περιμένουμε τις τεκμηριωμένες πολιτικές προτάσεις σας, φτάνει πια το θέατρο του παραλόγου που για δεύτερη φορά θα το χαρακτηρίσω, ως θέατρο Σκιών!
Πανηγυρίζετε για τον 13ο και 14ο μισθό, ενώ στην ουσία έχουμε χάσει τον 1ο και τον 2ο μισθό και ούτω καθ`εξής.
Είστε οι δημιουργοί αυτής της κατάστασης και αντί να υποδεικνύετε λύσεις αναλώνεστε σε "φανφάρες" !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου