Σε προεκλογική περίοδο βρίσκεται πλέον η χώρα. Μόνο που κατά γενική διαπίστωση και ομολογία δεν θα μοιάζει σε καμία απ αυτές που ξέραμε μέχρι σήμερα… Η απαξιωμένη πολιτική ηγεσία που έφερε τον τόπο στην σημερινή τραγική κατάσταση με το μνημόνιο και τα μέτρα του να κρέμονται διαρκώς και μέχρι το 2020 σαν την δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι του λαού του αντί να φύγει και να χαθεί στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, ετοιμάζεται να διεκδικήσει με ένα απίστευτο θράσος και αναίδεια την ψήφο μας και τάχα μετανοιωμένη για τα εγκληματικά πολιτικά λάθη, συμπεριφορές, ελλείψεις, καταχρήσεις και καταχρήσεις εξουσίας θέλει να μας ξανακυβερνήσει και να μας… σώσει.
Κυρίαρχο στοιχείο των φετινών εκλογών η λιτότητα καθώς «ανάγκα και θεοί πείθονται». Δεν υπάρχουν λεφτά για συγκεντρώσεις, πανό, φωτογραφίες, συνθήματα κλπ, αφού κι αν υπήρχαν ή εμφανιζόντουσαν οι υποψήφιοι, όπως άλλωστε γίνεται και σήμερα, οι «αγανακτισμένοι» απ’ άκρη σ άκρη της Ελλάδας, θα τους πέταγαν, γιαούρτια και θα κατέστρεφαν γράφοντας υβριστικά συνθήματα όπου έβλεπαν πρόσωπα του αμαρτωλού κοντινού και μη παρελθόντος.
Απροσδιόριστη ακόμη η ημερομηνία εκλογών καθώς μέχρι τις 8 Απριλίου θα πρέπει να...
έχει ολοκληρωθεί το έργο της κυβερνητικής συνεργασίας οπότε και οι εκλογές τοποθετούνται σε 3-4 εβδομάδες μετά.
Απροσδιόριστος ακόμη και ο ακριβής αριθμός των κομμάτων που θα διεκδικήσουν την ψήφο, καθώς φυτρώνουν παντού στην Ελλάδα συνδυασμοί με σκοπό να προσκολληθούν σε κάποια από τα μικρά κυρίως κόμματα για να αποκτήσουν ύπαρξη και μετά ανάλογα με το ποιόν των συμμετεχόντων και λόγο.
Απροσδιόριστες ακόμη οι κομματικές συνεργασίες, καθώς άλλοι ζητούν αυτοδυναμία όπως τα δύο μεγάλα κόμματα και άλλοι πιστεύοντας στο «ισχύς εν τη ενώσει» από νωρίς άρχισαν να καλούν σε σύμπνοια και συσπείρωση για να απαλλαγεί ο τόπος από το φθαρμένο παρελθόν (λες και δεν αποτελούν κι αυτοί μέρος του) και να σωθεί επιτέλους η χώρα.
Απροσδιόριστο είναι ακόμη πώς θα γίνει αυτή η συνένωση. Κάτω από τις συνεχείς ευρωπαϊκές απειλές ότι αν η νέα κυβέρνηση δεν εφαρμόσει το πρόγραμμα του δευτέρου μνημονίου θα είναι η Ευρώπη που θα αποσύρει το πρόγραμμα.
Κανείς δεν αναφέρει ακόμη συγκεκριμένα πώς χωρίς να καταστραφούμε, εθνικά οικονομικά και κοινωνικά και χωρίς επιστροφή στη δραχμή, θα χαμηλώσουμε την ανεργία, θα ανοίξουμε τις καταναλωτικές αγορές, όταν έχουμε ακόμη μειώσεις στις μειώσεις… συν τις νέες μειώσεις που ακούγονται για τον Ιούνιο, και πώς αυτή η λέξη καραμέλα στα χείλη όλων - «ανάπτυξη» - θα ξεκινήσει άμεσα.
Απροσδιόριστη όμως και ούτε καν προβλέψιμη παρά τις δημοσκοπήσεις- που στην κυριολεξία δεν σημαίνουν αυτή τη στιγμή απολύτως τίποτα – παραμένει και θα παραμείνει μέχρι την ημέρα των εκλογών, η στάση του ελληνικού λαού. Η στάση κυρίως των νέων, γιατί «ο παλιός είναι αλλιώς».
Οι νέοι είναι σίγουρο ότι θα καθορίσουν κατά πολύ την έκβαση των εκλογών και τις δυνάμεις των όσων κομμάτων κατέβουν σ αυτές τις εκλογές. Οι νέοι άνεργοι, οι διπλωματούχοι χωρίς καμιά προοπτική επαγγελματικής καριέρας, τα νέα ζευγάρια που αδυνατούν να σκεφτούν οικογένεια, οι 30άρηδες που ζουν ακόμη και συντηρούνται από τους γονείς τους, θα επιλέξουν πλέον όχι με γενικές υποσχέσεις δημαγωγικές, αλλά με τα νέα πρόσωπα που θα τους εμπνεύσουν εμπιστοσύνη ότι θα υπερασπιστούν την γενιά τους. Ότι θα παλέψουν για την απασχόληση, ότι θα παρέμβουν για να αποφευχθούν απολύσεις, ότι θα επιμείνουν για την αλλαγή των αρχών που διέπουν την λειτουργία αυτής της χώρας δηλαδή την αλλαγή του Συντάγματος, που θα διασφαλίζει ότι δεν θα επαναληφθούν τα τραγικά λάθη του παρελθόντος, ότι καμιά ασυλία δεν θα καλύπτει τον πολιτικό κόσμο όταν δεν τους σέβεται και κερδοσκοπεί σε βάρος τους.
Οι ενήλικες από την πλευρά τους θα χωριστούν και είναι ευνόητο , ανάλογα με τις ζημίες που έχουν υποστεί από τις κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, που οι πολιτικές τους οδήγησαν στην κάθετη υποβάθμιση του βιοτικού τους επιπέδου.
Ανάλογα με τον βαθμό της απογοήτευσής τους ή της οργής τους απέναντι σε πολιτικές στάσεις και πρόσωπα που εκμεταλλεύτηκαν τους ίδιους και την χώρα.
Ανάλογα με την μείωση του εισοδήματός τους, την άγρια φορολόγησή τους και το αίσθημα ανασφάλειας που τους κατέχει, καθώς δεν ξέρουν τι τους περιμένει αύριο.
Ανάλογα με το πόσοι δουλεύουν στην οικογένεια, πόσο κινδυνεύουν όταν βγαίνουν στο δρόμο ή πόση αγοραστική αξία έχει το πολύτιμο πλέον ευρώ τους.
Απροσδιόριστος όμως είναι τέλος κι ο αριθμός των νοσταλγών, ή των αδιόρθωτων φανατικών υποστηρικτών του παρελθόντος. Αυτών που δυστυχώς υποστηρίζουν με απίστευτη επιμονή πρόσωπα απόλυτα συνδεδεμένα με αξιόποινες ακόμη πράξεις με καταχρήσεις εξουσίας, ασυνειδησία, αδιαφορία και κομματική αναλγησία.
Αν ο αριθμός τους είναι ικανός να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα είναι άγνωστο.
Άγνωστο είναι και το πώς θα αντιδράσει ο καθένας από μας την συγκεκριμένη στιγμή μπροστά στην κάλπη.
Αυτό όμως που πρέπει να είναι γνωστό και προσδιορισμένο για τον καθένα, είναι το καθήκον, αυτές τις ώρες απέναντι στον τόπο μας να σταθούμε στο ύψος της δικής μας ευθύνης. Να σταθμίσουμε, χωρίς να παρασυρθούμε, από τις δημαγωγικές εξαγγελίες και τις κριτικές, τα προγράμματα των κομμάτων και των υποψηφίων, και συνειδητά να πάμε να ψηφίσουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου