Του Σταμάτη Ζαχαρού
Τις τελευταίες ημέρες, μοιάζει σαν η διαφάνεια να προσγειώθηκε στην Ελλάδα. Τα δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν τις πιο βρώμικες πτυχές της διαπλοκής δίνουν και παίρνουν. Δυστυχώς όμως όπως μας έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία, σε μια χώρα όπου βασιλεύει η διαφθορά, σχεδόν πάντα πίσω από μια αποκάλυψη, υπάρχει και κάποιο συμφέρον. Χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, και χωρίς να θεωρούμε ότι το σύνολο του Τύπου (εγχώριου και αλλοδαπού) μετέχει σε παιχνίδια συναλλαγών, η στατιστική είναι αμείλικτη.
Τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότερα «σκάνδαλα» που αφορούν επιχειρηματίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μεταξύ αυτών υπάρχουν υποθέσεις που βρίσκονται στη δικαιοσύνη όπως αυτή του Λαυρεντιάδη, του Ψωμιάδη της Aspis Bank αλλά και της Intralot. Άλλες που απλώς μένουν προς το παρόν στα δημοσιεύματα, ακόμη και από έγκριτα μέσα όπως το πρακτορείο Reuters στην περίπτωση... του Σάλλα ή όπως αυτή του Μυτιληναίου που βάλλεται από media συγκεκριμένης επιρροής.
Οι περιπτώσεις αυτές είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Κάποιοι μπορεί να καταλήξουν στη φυλακή αλλά και κάποιοι να πέσουν θύματα μιας οργανωμένης αρπαχτής από οργανωμένες ομάδες που επιχειρούν να κάνουν το colpo grosso βλέποντας ότι το πάρτι οδεύει προς το τέλος του. Κυρίως επειδή τους τελείωσαν τα λεφτά.
Πρόκειται για ανθρώπους που ανδρώθηκαν επαγγελματικά ζώντας στις αυλές αυτών που σήμερα κατακρίνουν. Η φτώχεια όμως φέρνει γκρίνια και όταν απομακρύνθηκαν από αυτές, δυσφόρησαν. Αποφάσισαν λοιπόν να εκδικηθούν και συνάμα να κάνουν ένα τελευταίο κόλπο μέσα στην κρίση. Καθώς θεσμοί και νοοτροπίες καταρρέουν, το έδαφος είναι πρόσφορο ώστε ο κόσμος να πιστέψει σχεδόν τα πάντα. Αυτό επιχειρούν να εκμεταλλευτούν είτε έχοντας αυτομολήσει σε αντίπαλα επιχειρηματικά στρατόπεδα είτε απλώς επιδιώκοντας προσωπικές φιλοδοξίες ή απλά μερικά χιλιάρικα.
Δυστυχώς ο χώρος του Τύπου κατακλύστηκε τις τελευταίες δεκαετίες από αρπακτικά που βρήκαν έναν «νόμιμο» τρόπο άσκησης εκβιαστικών πρακτικών. Το σύστημα που δημιούργησαν καταρρέει. Μες την απελπισία τους όμως απειλούν να συμπαρασύρουν στο βούρκο όποιον δείχνει ευάλωτος. Καθώς λοιπόν πραγματικά σκάνδαλα βρίσκονται καθημερινά στο επίκεντρο, βρίσκουν ευκαιρία να παρουσιάσουν και αυτοί τις ιστορίες τους. Μέσα στο σωρό είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς...
Σε μια εποχή που η επιχειρηματικότητα είναι η μοναδική διέξοδος από την κρίση απαιτείται προσοχή προκειμένου να μην γίνει η κρίση παραπέτασμα για έναν ανελέητο επιχειρηματικο-εκδοτικό πόλεμο που ως κυριότερη συνέπεια θα έχει την επιδείνωση της θέσης της χώρας.
Πηγή
Τις τελευταίες ημέρες, μοιάζει σαν η διαφάνεια να προσγειώθηκε στην Ελλάδα. Τα δημοσιεύματα που αποκαλύπτουν τις πιο βρώμικες πτυχές της διαπλοκής δίνουν και παίρνουν. Δυστυχώς όμως όπως μας έχει διδάξει η πρόσφατη ιστορία, σε μια χώρα όπου βασιλεύει η διαφθορά, σχεδόν πάντα πίσω από μια αποκάλυψη, υπάρχει και κάποιο συμφέρον. Χωρίς αυτό να είναι απόλυτο, και χωρίς να θεωρούμε ότι το σύνολο του Τύπου (εγχώριου και αλλοδαπού) μετέχει σε παιχνίδια συναλλαγών, η στατιστική είναι αμείλικτη.
Τις τελευταίες ημέρες ολοένα και περισσότερα «σκάνδαλα» που αφορούν επιχειρηματίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Μεταξύ αυτών υπάρχουν υποθέσεις που βρίσκονται στη δικαιοσύνη όπως αυτή του Λαυρεντιάδη, του Ψωμιάδη της Aspis Bank αλλά και της Intralot. Άλλες που απλώς μένουν προς το παρόν στα δημοσιεύματα, ακόμη και από έγκριτα μέσα όπως το πρακτορείο Reuters στην περίπτωση... του Σάλλα ή όπως αυτή του Μυτιληναίου που βάλλεται από media συγκεκριμένης επιρροής.
Οι περιπτώσεις αυτές είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους και ως τέτοιες πρέπει να αντιμετωπίζονται. Κάποιοι μπορεί να καταλήξουν στη φυλακή αλλά και κάποιοι να πέσουν θύματα μιας οργανωμένης αρπαχτής από οργανωμένες ομάδες που επιχειρούν να κάνουν το colpo grosso βλέποντας ότι το πάρτι οδεύει προς το τέλος του. Κυρίως επειδή τους τελείωσαν τα λεφτά.
Πρόκειται για ανθρώπους που ανδρώθηκαν επαγγελματικά ζώντας στις αυλές αυτών που σήμερα κατακρίνουν. Η φτώχεια όμως φέρνει γκρίνια και όταν απομακρύνθηκαν από αυτές, δυσφόρησαν. Αποφάσισαν λοιπόν να εκδικηθούν και συνάμα να κάνουν ένα τελευταίο κόλπο μέσα στην κρίση. Καθώς θεσμοί και νοοτροπίες καταρρέουν, το έδαφος είναι πρόσφορο ώστε ο κόσμος να πιστέψει σχεδόν τα πάντα. Αυτό επιχειρούν να εκμεταλλευτούν είτε έχοντας αυτομολήσει σε αντίπαλα επιχειρηματικά στρατόπεδα είτε απλώς επιδιώκοντας προσωπικές φιλοδοξίες ή απλά μερικά χιλιάρικα.
Δυστυχώς ο χώρος του Τύπου κατακλύστηκε τις τελευταίες δεκαετίες από αρπακτικά που βρήκαν έναν «νόμιμο» τρόπο άσκησης εκβιαστικών πρακτικών. Το σύστημα που δημιούργησαν καταρρέει. Μες την απελπισία τους όμως απειλούν να συμπαρασύρουν στο βούρκο όποιον δείχνει ευάλωτος. Καθώς λοιπόν πραγματικά σκάνδαλα βρίσκονται καθημερινά στο επίκεντρο, βρίσκουν ευκαιρία να παρουσιάσουν και αυτοί τις ιστορίες τους. Μέσα στο σωρό είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς...
Σε μια εποχή που η επιχειρηματικότητα είναι η μοναδική διέξοδος από την κρίση απαιτείται προσοχή προκειμένου να μην γίνει η κρίση παραπέτασμα για έναν ανελέητο επιχειρηματικο-εκδοτικό πόλεμο που ως κυριότερη συνέπεια θα έχει την επιδείνωση της θέσης της χώρας.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου