Δεν μου αρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα φηφίσω ΣΥΡΙΖΑ αλλά διατηρώ τουλάχιστον το δικαίωμα να κρίνω. Και η κριτική είναι αμείλικτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα υπήρχε εάν τα αστικά κόμματα μπορούσαν να πείσουν για την ορθότητα των απόψεων τους.
Χθες η Νέα Δημοκρατία άρχισε την παροχολογία. Την στιγμή που το IMF και η κυρία Lagarde τόνιζαν το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, ο κύριος Σαμαράς υποσχόταν μειώσεις φόρων (πως θα αλλάξει άποψη η τρόικα?) και 150.000 θέσεις εργασίας από το EΣΠA. Συνέχισε αναφέροντας πως θα μειώσει την σπατάλη χωρίς να λέει πως, αφού οι απολύσεις στο δημόσιο απορρίφθηκαν, ενώ υποσχέθηκε πως οι χαμηλές συντάξεις θα γυρίσουν στα επίπεδα του 2009. Ενώ αν σταθεροποιηθούν κάποτε τα έσοδα, τότε θα αυξηθεί και το αφορολόγητο.
Όπως είπε ο Νίκος Κούρκουλος στο "Oρατότης Mηδέν", το κάποτε είναι πολύ κοντά στο ποτέ. Ο κύριος Σαμαράς απλά επαναλαμβάνει το “λεφτά υπάρχουν” με έτοιμες τις ενδείξεις της κωλοτούμπας. Κάποτε και όταν σταθεροποιηθούν τα έσοδα αναφέρει. Επίσης ο κύριος Σαμαράς είναι και...
αγορανόμος αφού τάζει πως δεν πρέπει να γίνει καμια άλλη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Αλήθεια πως? Με κάποιο κουμπί?
Η παροχολογία του κυρίου Σαμαρά δεν διαφέρει από αυτήν του κλασσικού μεταπολιτευτικού πολιτικού. Ο Σαμαράς υποτίθεται πως εγγυάται την Ευρωπαϊκή προοπτική ακόμα και αν παραμυθιάζει τον κόσμο με μαυρογιαλούρικες υποσχέσεις. Δεν καταλαβαίνει o κύριος Σαμαράς πως ακόμα και αν γίνει πρωθυπουργός θα τον κυνηγούν οι υποθήκες της παροχολογίας του?
Και μας φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την δουλειά του, τα αστικά κόμματα θα έπρεπε να κάνουν την δική τους δουλειά. Δηλαδή να προτείνουν το εφικτό. Και η επαναδιαπραγμάτευση είναι μια εφικτή επιλογή, αρκεί να μην ακούγεται σαν την επαναδιαπραγμάτευση του κυρίου Σαμαρά στην οποία λεφτά υπάρχουν.
Το μόνο επιχείρημα που έμεινε στον Σαμαρά είναι να υπενθυμίζει τον κομμουνιστικό κίνδυνο και να κάνει κολεγιές με τους πρώην κομματικούς της γραφικής δεξιάς του ΛΑΟΣ. Αυτή είναι υποτίθεται η αστική παράταξη!
πηγή
Χθες η Νέα Δημοκρατία άρχισε την παροχολογία. Την στιγμή που το IMF και η κυρία Lagarde τόνιζαν το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, ο κύριος Σαμαράς υποσχόταν μειώσεις φόρων (πως θα αλλάξει άποψη η τρόικα?) και 150.000 θέσεις εργασίας από το EΣΠA. Συνέχισε αναφέροντας πως θα μειώσει την σπατάλη χωρίς να λέει πως, αφού οι απολύσεις στο δημόσιο απορρίφθηκαν, ενώ υποσχέθηκε πως οι χαμηλές συντάξεις θα γυρίσουν στα επίπεδα του 2009. Ενώ αν σταθεροποιηθούν κάποτε τα έσοδα, τότε θα αυξηθεί και το αφορολόγητο.
Όπως είπε ο Νίκος Κούρκουλος στο "Oρατότης Mηδέν", το κάποτε είναι πολύ κοντά στο ποτέ. Ο κύριος Σαμαράς απλά επαναλαμβάνει το “λεφτά υπάρχουν” με έτοιμες τις ενδείξεις της κωλοτούμπας. Κάποτε και όταν σταθεροποιηθούν τα έσοδα αναφέρει. Επίσης ο κύριος Σαμαράς είναι και...
αγορανόμος αφού τάζει πως δεν πρέπει να γίνει καμια άλλη μείωση μισθών στον ιδιωτικό τομέα. Αλήθεια πως? Με κάποιο κουμπί?
Η παροχολογία του κυρίου Σαμαρά δεν διαφέρει από αυτήν του κλασσικού μεταπολιτευτικού πολιτικού. Ο Σαμαράς υποτίθεται πως εγγυάται την Ευρωπαϊκή προοπτική ακόμα και αν παραμυθιάζει τον κόσμο με μαυρογιαλούρικες υποσχέσεις. Δεν καταλαβαίνει o κύριος Σαμαράς πως ακόμα και αν γίνει πρωθυπουργός θα τον κυνηγούν οι υποθήκες της παροχολογίας του?
Και μας φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει την δουλειά του, τα αστικά κόμματα θα έπρεπε να κάνουν την δική τους δουλειά. Δηλαδή να προτείνουν το εφικτό. Και η επαναδιαπραγμάτευση είναι μια εφικτή επιλογή, αρκεί να μην ακούγεται σαν την επαναδιαπραγμάτευση του κυρίου Σαμαρά στην οποία λεφτά υπάρχουν.
Το μόνο επιχείρημα που έμεινε στον Σαμαρά είναι να υπενθυμίζει τον κομμουνιστικό κίνδυνο και να κάνει κολεγιές με τους πρώην κομματικούς της γραφικής δεξιάς του ΛΑΟΣ. Αυτή είναι υποτίθεται η αστική παράταξη!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου