Γράφει
ο Στέφανος Κασιμάτης
Θα έλεγα, με την ορμή της συνήθειας, ότι είναι «εκπληκτικό». Αντιλαμβάνομαι όμως ότι είναι απολύτως ταιριαστό με την απερισκεψία όσων κηρύττουν την καταγγελία του Μνημονίου να μην σταθμίζουν καθόλου τις πολιτικές συνέπειες, που θα είχε τυχόν έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί όσα περιλαμβάνει το οικονομικό πρόγραμμά του, η έξοδος της χώρας από το ευρώ μπορεί να θεωρείται βεβαία. Θα μας
επιβληθεί ως η μόνη δυνατή επιλογή έναντι του λιμού, όταν μια κυβέρνηση Τσίπρα καταγγείλει το Μνημόνιο.
Διότι με τι θα πληρώνει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, αν όχι με ένα εθνικό νόμισμα το οποίο θα εκδίδει κατά βούληση;
Βραχυπρόθεσμα, η κοινωνική αναταραχή που θα...
προκαλούσαν οι συνέπειες από την επιστροφή στη δραχμή θα είναι, ασφαλώς, εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μακροπρόθεσμα, όμως, επειδή το «μπαίνω, βγαίνω, ξαναμπαίνω και ίσως ξαναβγώ από το ευρώ» δεν στέκει ούτε καν στη φαντασία του Γ. Μηλιού, το κέρδος για τους ιδεοληπτικούς μαρξιστές που έχουν τον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σαφές: θα έχει πραγματοποιηθεί το δυσκολότερο βήμα στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό, η οικονομική εξαθλίωση.
ο Στέφανος Κασιμάτης
Θα έλεγα, με την ορμή της συνήθειας, ότι είναι «εκπληκτικό». Αντιλαμβάνομαι όμως ότι είναι απολύτως ταιριαστό με την απερισκεψία όσων κηρύττουν την καταγγελία του Μνημονίου να μην σταθμίζουν καθόλου τις πολιτικές συνέπειες, που θα είχε τυχόν έξοδος της χώρας από την Ευρωζώνη.
Δεν χωρεί αμφιβολία ότι, εφόσον ο ΣΥΡΙΖΑ εννοεί όσα περιλαμβάνει το οικονομικό πρόγραμμά του, η έξοδος της χώρας από το ευρώ μπορεί να θεωρείται βεβαία. Θα μας
επιβληθεί ως η μόνη δυνατή επιλογή έναντι του λιμού, όταν μια κυβέρνηση Τσίπρα καταγγείλει το Μνημόνιο.
Διότι με τι θα πληρώνει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, αν όχι με ένα εθνικό νόμισμα το οποίο θα εκδίδει κατά βούληση;
Βραχυπρόθεσμα, η κοινωνική αναταραχή που θα...
προκαλούσαν οι συνέπειες από την επιστροφή στη δραχμή θα είναι, ασφαλώς, εις βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Μακροπρόθεσμα, όμως, επειδή το «μπαίνω, βγαίνω, ξαναμπαίνω και ίσως ξαναβγώ από το ευρώ» δεν στέκει ούτε καν στη φαντασία του Γ. Μηλιού, το κέρδος για τους ιδεοληπτικούς μαρξιστές που έχουν τον έλεγχο του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι σαφές: θα έχει πραγματοποιηθεί το δυσκολότερο βήμα στον δρόμο προς τον σοσιαλισμό, η οικονομική εξαθλίωση.
Η έξοδος θα είναι οριστική.
Οι Ευρωπαίοι θα έχουν απαλλαγεί από έναν μπελά που φορτώθηκαν απερίσκεπτα (το ομολογούν πλέον απεριφράστως, όποτε χάνουν την ψυχραιμία τους...) και θα είναι ευτυχείς: από μακριά και αγαπημένοι, που λένε.
Οι πολιτικές επιπτώσεις, όμως, θα είναι εξίσου δεινές.
Διότι αν μια χώρα, εντασσόμενη στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης, αυξάνει το κύρος της κατά ένα ποσοστό, αποχωρούσα, επειδή δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, θα χάσει πολύ περισσότερο από ό,τι είχε κερδίσει.
Διερωτώμαι, λοιπόν, κατά πόσον η απότομη μεταβολή των ισορροπιών ισχύος θα ευνοήσει την Τουρκία και πώς θα αξιοποιήσει τη νέα κατάσταση. (Δεδομένου μάλιστα του αντινατοϊκού μένους του ΣΥΡΙΖΑ...)
Προσπαθώ τότε να φαντασθώ την αντιμετώπιση της οποίας θα τύχει ο Ελληνας υπουργός, όταν σε Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών των «27» θέσει ζήτημα υπεράσπισης της χώρας.
Ελπίζω όμως ότι όλα αυτά τα έχει σκεφθεί καλά πριν από μένα ο Μπαλάφας και έχει την απάντηση. Γι’ αυτό και είναι πρόθυμος να το ρισκάρει, κατά την ανεπανάληπτη δήλωσή του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου