Περὶ ἀλληλεγγύης κοινωνικῆς

Γράφει ο «Στράβων Αμασεύς». Δυσκολεύει λίγο η γλώσσα του αλλά τα νοήματά του είναι ξεκάθαρα. Το μεταφέρω όπως το γράφει. Διαβάστε τον. «Ήπειρος, η πατρίδα μας»

Δυστυχῶς ἡ παγκοσμιοποίησις τὴν ἐπάτησεν. Προσπαθεῖ  ἐπιβάλλειν τὸν πολυπολιτισμόν καὶ ‘ς την Ἑλλάδαν, ὅμως ἔπεσεν σὲ ἕναν τεράστιον ὀλίσθημαν. Ἐδῶ δέν εἶναι παῖξον-γέλασον. Ἐδῶ εἶναι ἡ Ἑλλάς, τὸ λίκνον τοῦ πολιτισμοῦ καὶ ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἕνα κακόν κουσούρι . Ὁμιλοῦμε ἑλληνικά…ἀκόμη.

Τί σημαίνῃ αύτό; Ὅτι αἱ λέξεις που χρησιμοποιοῦμε δέν εἶναι ούγκ, μούγκ, μι Τάρζαν- γιού Τζέιν.
Ἐδῶ αἱ λέξεις ἔχουν διαφανείαν, ὀρθογραφίαν, ἐμπεριέχουν δὲ συμπυκνωμένας έννοίας, φιλοσοφίαν κἂ.

Ἐρώτησεν οὖν ἡ γνωστὸς δημοσιογράφος τοῦ διεθνιστικοῦ, πολυπολιτισμικοῦ, νεοταξιτικοῦ, ἐθνομηδενιστικοῦ καὶ ἱστοριομπερδευτικοῦ ΣΚΑεΙ (στὸ 3:45 τοῦ ἀκολούθου βίντεο) ἀπευθυνόμενος στὸν Κασιδιάρη τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς :

«Ἔτσι τὴν ἐννοεῖτε τὴν κοινωνικήν ἀλληλεγγύη;» ταυτίζουσα τὴν κοινωνικήν αλλυλεγγύην μὲ κάποιας μορφῆς φιλανθρωπίαν καὶ ὡς ἐκ τούτου ἡ Χ.Α. θὰ ἔπρεπε νὰ μοιράζει τρόφιμα καὶ σὲ λαθρομετανάστας, οὐ μόνον τοῖς Ἕλλησιν.

Μὰ ἀγαπητή Τσαπανίδου, ἀκριβῶς αὐτό εἶναι ἡ κοινωνική ἀλληλεγγύη. Ἡ βοήθεια δηλαδή ἀπό Ἕλληνες εἰς Ἕλληνες.
Ἀν δὲν τὸ πρόσεξες, ἡ κοινωνία γράφεται μὲ ὂ μικρόν-ἰῶτα. Ἐντάξει, στὴν ἀργκό λέμε καὶ ἀπό καμίαν φοράν «κενωνία» ὅμως κανονικά γράφεται μὲ...

‘οι’.
Τί σημαίνῃ αὐτό;
Μὰ ὅτι ρίζα τῆς «κοινωνίας» εἶναι τὸ «κοινόν», τὸ ἴδιον δηλαδή, τὸ ὅμοιον.

Μὲ λίγα λόγια κοινωνία σημαίνει τὸ σύνολον ἐκεῖνο τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι ἔχουν κοινά στοιχεία καὶ ζοῦν μαζί. Σὲ ἀντίθεσιν μὲ τὀ ἔθνος τὸ ὁποῖον δύναται εἶναι διεσκορπισμένον, κοινωνία συνθέτουν ἐκεῖνα τὰ μέλητοῦ ἔθνους τὰ ὁποῖα ζοῦν μαζί. Εἶναι δηλαδή ἡ κοινωνία ἕνα ἐθνικόν ὑποσύνολον καὶ τὰ μέλη της ἔχουν τὰ ἴδια χαρακτηριστικά μὲ αἀτά τοῦ ἔθνους, ἔχουν δηλαδή τὸ ὁμότροπον, τὸ ὁμόγλωσσον, τὸ ὁμόθρησκον. Οἱ λαθρομετανάστες δὲν ἀνήκουν στὴν κοινωνίαν ἡμῶν καὶ ἀς ζοῦνε μαζί μᾶς, διότι δέν μᾶς συνδέει τίποτε τὸ κοινόν.

Ἀκριβῶς γιὰ αὐτόν τὸν λόγον ἡ πολυπολιτισμική καὶ πολυφυλετική κοινωνία εἶναι ἕνα ἀκόμη σύντομον ἀνέκδοτον. Πολυφυλετισμόν εἴχαμε καὶ κατά τοὺς ὀθωμανικούς χρόνους ὅμως αἱ κοινωνίαι ἧτο ἐθνικαί. Σὲ ἄλλα χωρία ζοῦσαν οἱ ἐκτουρκισμένοι, σὲ ἄλλους μαχαλάδες, σὲ ἄλλα σοκάκια. Ἀλλοῦ ζοῦσαν οἱ Ἀρμένιοι, ἀλλοῦ οἱ Ἑβραῖοι, ἀλλοῦ οἱ Ἕλληνες καὶ ἀλλοῦ οἱ Τοῦρκοι. Ὅλοι ὑπέκουαν στοὺς ἰδίους νόμους τῆς Ὀσμανικῆς «πολιτείας» ὅμως δὲν ἀπετελοῦσαν μίαν κοινωνίαν ἀλλά πολλὰς, τίς λεγόμενες κοινότητες.  Γενικότερα ὁ πολυπολιτισμός εἶναι μία μποῦρδα καὶ ἡμίσεια, δέν ὑπῆρξεν, δέν ὑπάρχει, δέν πρόκειται ποτέ νὰ ὑπάρξει. Αὐτό καὶ ἐάν εἶναι σύντομον ἀνέκδοτον: «πολυπολιτισμός».

Βεβαίως οι μαρξοπαθείς δέν χάνουν εὐκαιρίαν νὰ βάζουν τὴν γνωστή μπουρδοσάλτσα των σὲ κάθε διαδικτυακή των ἀπόπειρα.
Γράφει λ.χ. το βικιλεξικό στὴν ἀγγλικήν του ἔκδοσιν ἐπί τοῦ λήμματος «Κοινωνία»:
« Κοινωνία → society (group of people sharing culture).

Γράφουν καὶ «οι δικοί μας» μαρξοχτυπημένοι στὸ ἴδιο λῆμμα: «σύνολο ανθρώπων που ζουν οργανωμένα και σύμφωνα με συγκεκριμμένους κανόνες
στην αρχαιότητα υπήρχαν αρκετές μητριαρχικές κοινωνίεςο καπιταλισμός δεν πιστεύει στην αταξική κοινωνία »

Δέν χάνουν εύκαιρίαν. Ἔχουν γεμίσει τὸ διαδίκτυον μὲ προπαγάνδα καθῶς ἔχει γεμίσει καὶ τὸ κεφάλι των ἀπό «ταξική πάλη», «ταξικούς ἀγώνας» καὶ καπιταλιστικά φαντάσματα. Πάνω στὴν προσπαθείαν των νὰ τὰ κάμνουν ὅλα κομμουνιστικά, ἀλλάζουν καὶ τὰς ἐννοίας τῶν λέξεων.
Μὰ βρὲ πανηλίθιοι, οἱ νόμοι κάνουν τὴν κοινωνία; Καὶ οἱ τσιγγάνοι ζοῦν σήμερον στὸ Ἑλληνικόν κράτος, ἄρχονται ἀπό τοὺς ἰδίους νόμους ὅμως ἔχουν δικήν των κοινωνίαν.

Ἄλλη βεβαίως μεγάλη παπαριά εἶναι ἡ «κοινωνία τῶν ἐθνῶν», ὅρος ποὺ ὁμοιάζει μὲ εὐχή καθῶς ἡ κοινωνία ἀφορᾶ μοῦνον ἕνα ἔθνος. Δέν μπορεῖ νὰ εἶναι πολυεθνική μία κοινωνία καθῶς ἀναφέρεται στους κοινούς (ὁμοίους) ἀνθρώπους καὶ ὄχι στοὺς ἀνομοίους.

Λυπούμαστε λοιπόν κυρία Τσαπανίδου ἀλλά ἀκριβῶς αὐτό ἔπραξεν ἡ Χρυσή Αυγή, κοινωνικήν ἀλληλεγγύην στὴν κοινωνίαν τῶν Ἑλλήνων τῷ γένει (τῶν μόνων Ἑλλήνων δηλαδή), ἀλληλεγγύη στοὺς ἀνθρώπους ἐκείνους ποὺ συνδέονται ἀπό κοινά στοιχεία. Ὁ έθνοσοσιαλισμός (ναζισμός) γιὰ τὸν ὁποῖον κατηγορεῖται ἡ Χρυσή Αυγή εἶναι ὁ ὁρισμός τῆς κοινωνίας (τοῦ κοινωνισμοῦ ἴσως καλλίτερα) γιατί ἡ «κοινωνία» ὡς λέξις ἐνσωματώνει καὶ τὸ ἔθνος καὶ τὴν ἀλληλεγγύη. Συνεπῶς καὶ ὁ ἐθνοσοσιαλισμός εἶναι ὅρος νεοβαρβαρικός, τὸ σκέτο «κοινωνία»ἀρκεῖ καὶ γιὰ τὸν ἐθνικισμόνκαὶ γιὰ τὸν σοσιαλισμόν.

Ἀν λοιπόν ἡ Χρυσή Αὐγή διένεμε τρόφιμα καὶ σὲ παρανόμους μετανάστες (ὑπάρχουν ἄραγε νόμιμοι στὴν Ἑλλάδα;) τότε θὰ ἐνεργοῦσε ἀντικοινωνικῶς, ἀφοῦ μὲ τοὺς Ἀλβανο-Πακιστανο-Αφγανο-Μπαγκλαντεσιο-Νιγηριανούς δὲν ἔχουμε κανένα κοινόν στοιχεῖον, οὖτε καὶ θὰ ἀποκτίσωμεν ποτέ, συνεπῶς δὲν ἀνήκωμεν στὴν ἴδια κοινωνίαν.