Τα μαθήματα ελληνικής Ιστορίας της ΧΑ τους πείραξαν. Αυτό το αίσχος που κάνουν τα βρωμερά κομμούνια δεν τους ενοχλεί;

Μαθητές δημοτικού σχολείου στο μουσείο του ΚΚΕ
δεχόμενοι την σχετική προπαγάνδα

Η φωτογραφία και το κείμενο είναι από τον σημερινό Ριζοσπάστη σελίδα 15. Η απορία δική μου. Είναι εν γνώσει του υπουργείου Παιδείας και έχει δοθεί η σχετική άδεια ώστε να πραγματοποιούνται «επισκέψεις» μαθητών δημοτικών σχολείων σε ιδιωτικά μουσεία προπαγάνδας πολιτικών κομμάτων; Ενημερώθηκαν οι γονείς των μαθητών και έδωσαν όλοι την έγκρισή τους να οδηγηθούν τα παιδιά τους, σαράντα (40) στον αριθμό, στο μουσείο του ΚΚΕ όπου και να τους γίνει και η ανάλογη κομμουνιστική προπαγάνδα; Μήπως όταν οι εκπαιδευτικοί είναι βρωμο-κουμμούνια έχουν το ελεύθερο, επαναστατικώ δικαίω, να ενεργούν εν λευκώ αδιαφορώντας για την πολιτεία και για τους γονείς; Αυτήν την ρημάδα την πολιτεία μόνον τα «μαθήματα» της Χρυσής Αυγής την ενοχλούν ενώ αντίθετα η προσευχή στα σχολεία και ο ομαδικός  εκκλησιασμός των μαθητών πρέπει να τυχαίνουν της έγκρισης της μειοψηφίας των «προοδευτικών δυνάμεων» αυτής της χώρας;  Φαντασθείτε τι θα γίνεται στο μάθημα της Ιστορίας από τον κάθε αλήτη κομμουνιστή που του εμπιστευθήκαμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας για να τα δια-μορφώσει. Δεν μπορώ να καταλάβω την ενοχική στάση των αστικών κομμάτων και την ανοχή που δείχνουν απέναντι στην δράση του ΚΚΕ σαν κόμματος αλλά και των κομμουνιστών μεμονωμένα. Τελικά μήπως στον συμμοριτοπόλεμο δεν νίκησε ο εθνικός στρατός και η εθνική παράταξη; Υπάρχει κάτι που εμείς οι ελεύθερα σκεπτόμενοι και δρώντες Έλληνες πρέπει να πληροφορηθούμε; Τυχόν δεσμεύσεις, ας πούμε, ελληνικού κράτους και ΚΚΕ τότε που το δεύτερο νομιμοποιήθηκε και αν ναι, γιατί το ΚΚΕ δεν τηρεί αυτές τις δεσμεύσεις; Επικαλείται μήπως το γεγονός ότι τις δεσμεύσεις τις υπέγραψε ο Φλωράκης σαν Φλωράκης και όχι σαν κόμμα; Θα μου πείτε ότι το ΚΚΕ κατάντησε απόκομμα και ότι δεν αξίζει να ασχολείται κανείς μαζί του. Θα συμφωνήσω αλλά έχω μια ένσταση. Με ενοχλεί πολύ αυτή διπρόσωπη και υποκριτική θέση  τόσο της πολιτείας όσο και των εκπροσώπων μας (βουλευτές) σε σχέση με τα δύο άκρα ώστε όταν ερωτώνται ευθέως και προκλητικά αν εξισώνουν τα δύο άκρα αυτοί να «κάνουν τον Κινέζο» ή να «κάνουν την πάπια». Αυτή είναι η γνώμη τους ή τέτοια γραμμή τους έχουν δώσει τα κόμματά τους; Είμαι σε μεγάλο δίλημμα. Εσείς πάντως πληροφορηθείτε από το παρακάτω κείμενο τι μαθαίνουν τα παιδιά σας στο σχολείο. Και αντιδράστε. «Ήπειρος, η πατρίδα μας»

Ριζοσπάστης Παρασκευή 24 Μάη 2013 αρ. φύλλου: 11557

«Τι είναι καλύτερο; Να σκύβεις το κεφάλι τότε και σήμερα στον φασίστα εισβολέα
που στερεί την εθνική ανεξαρτησία της χώρας σου, στον χρυσαυγίτη που σε χτυπάει στις πλατείες με τα ρόπαλα ή να αντιστέκεσαι»;

Η απάντηση δόθηκε ομόφωνα από τους 40 μαθητές του 1ου δημοτικού σχολείου Ν. Ερυθραίας, στο μάθημα Ιστορίας που πήραν χτες, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στο Μουσείο ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης. Παιδιά από την Ελλάδα, την Αλβανία, τις Φιλιππίνες, συμμαθητές που μεγαλώνουν μαζί, δίνουν το δικό τους μήνυμα εντός και εκτός τάξης: «Το χρώμα, η θρησκεία, οι ρίζες δε μας χωρίζουν». «Κι όταν πήγαινα βόλτα με το ποδήλατο και με σταμάτησαν για να μου δώσουν φυλλάδιο της Χρυσής Αυγής δεν το πήρα». «Καλούσαν με ντουντούκες και ήρθαν στα σπίτια μας λέγοντας στους γονείς μας να μην παίρνουν ξένους εργάτες να δουλέψουν στα αγροτεμάχια».

Η αφορμή για την επίσκεψη ήταν οι μόλις δύο σελίδες που αφιερώνει το βιβλίο Ιστορίας της έκτης δημοτικού, στην Εθνική Αντίσταση και τον εμφύλιο. Μαθαίνοντας την ιστορική αλήθεια στους μαθητές τους, οι δάσκαλοι του σχολείου είναι αποφασισμένοι να καλλιεργήσουν στα παιδιά κριτική σκέψη, να αναρωτιούνται «πώς εμφανίζονται τέτοιες ομάδες, ποιους εξυπηρετούν, ποιος είναι ο στόχος. Να αναζητούν τις πραγματικές αιτίες των γεγονότων, να αποκτήσουν σωστό προσανατολισμό», λέει στο «Ριζοσπάστη» ο Γιάννης Σαρδέλης, δάσκαλος.

Ηδη το πρώτο μάθημα για την αξία του συλλογικού αγώνα έγινε από τους πιτσιρικάδες απόλυτα κατανοητό: «Σπρώχνεις τον εχθρό καλύτερα με πολλά δάχτυλα παρά μ' ένα». «Τον εχθρό που τότε και τώρα προσπαθεί να υποτάξει το λαό με την ανεργία, το οικονομικό πρεσάρισμα, την πείνα». Το μάθημα παραδίδει μέσα από το αρχειακό υλικό και δεκάδες εκθέματα ο Θοδωρής Αυγέρος, εκπαιδευτικός και υπεύθυνος του Μουσείου.

Κι όπως φάνηκε από το αποτέλεσμα, οι επισκέψεις σε τέτοιους χώρους, η γνώση για την ΕΑΜική Αντίσταση, τον ηρωικό Δεκέμβρη του 1944 και τον κορυφαίο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας, αποτελούν ασπίδα και θωράκιση απέναντι στις φασιστικές ιαχές, αλλά και σε όλους εκείνους που θέλουν να καλλιεργήσουν τη μοιρολατρία, την πεποίθηση ότι υπάρχουν αήττητοι εχθροί, την ουτοπία του «τίποτα δεν αλλάζει».