Η ανομία είναι εχθρός του λαού. Οι ταραχές, τα έκτροπα, έχουν σχεδόν πάντα σαν θύματα τους απλούς ανθρώπους, την ζωή, την τιμή, την περιουσία τους. Όποιοι σπέρνουν την ρητορική του μίσους, όπου κι αν ανήκουν, δεν σκέφτονται, ότι αρκούν κάποιοι να τους πάρουν στα σοβαρά, να πιστέψουν τα επαναστατικά φούμαρα, για να χυθεί αίμα.
Ο Πάνος Καμμένος προέτρεψε προχθές να λυντσάρουν τον Πάχτα. Τάχα μου «πολιτικά», είπε ο λαγός στο λιοντάρι. Την επομένη, έτσι όπως έτρεχε σαν έντρομο ζαρκάδι, για να ξεφύγει από το μαινόμενο πλήθος, έμαθε, πως πρέπει να βουτάς την γλώσσα σου στη λογική και το εθνικό συμφέρον, πριν μιλήσεις. Ο Πάνος είναι κι αυτός πολίτης και πατέρας κι ευτυχώς δεν έγινε τίποτα μοιραίο.
Προ μηνών είχα γράψει, πως στην δημοκρατική πολιτεία το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο κράτος, στα συντεταγμένα όργανα του, στην Αστυνομία και τις Ένοπλες Δυνάμεις. Μόνο αυτό μπορεί να ασκήσει βία, εφαρμόζοντας τους νόμους και το Σύνταγμα, έναντι οποιασδήποτε εσωτερικής ή εξωτερικής απειλής. Στην δημοκρατία, ο πολίτης έχει δικαίωμα να ασκήσει βία, μόνον όταν είναι σε νόμιμη άμυνα. Ορυμαγδός τότε οι ύβρεις της αριστεράς, που θέλει πάντα να ακκίζεται με την «επαναστατική βία». Το ‘πα στο σκύλο μου
και δάκρυσε. Σαν να τους χτύπησα με το σφυράκι το γόνατο.
Όμως αδέρφια, αυτό, το ότι το μονοπώλιο της βίας ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος, είναι αυτό που αρνείται κι ο υποστηρικτής της Χρυσής Αυγής, όταν τραβάει το μαχαίρι και το καρφώνει στην καρδιά ενός Έλληνα εργαζόμενου, φτωχού όπως, υποθέτω, κι ο ίδιος. Οι κουκουλοφόροι στις Σκουριές ή στα Εξάρχεια, οι εμπρηστές περιουσιών κι ανθρώπων, οι κατηγορούμενοι για τρομοκρατία στο Βελβεντό, οι πιστολάδες της Σέχτας, δεν διαφέρουν σε τίποτα με τον αψύ Χρυσαυγίτη φονιά. Όλους τους έχει πείσει η ρητορική του μίσους, που με τόση ευκολία σπέρνουν οι ηγεσίες των δύο άκρων. Και δεν υπάρχει «καλό» και «κακό» έγκλημα. Δεν υπάρχει αποδεκτή ανομία, είτε έχει εθνικιστικό, είτε ψευτοπροοδευτικό επίχρισμα.
Κι όποιοι μιλούν για συμψηφισμούς είναι απλά ψεύτες κι υποκριτές. Θέλουν να στραβωθούμε, να μην βλέπουμε κατάματα την αλήθεια. «Δεν ήταν κατάλληλος ο χρόνος» γι’ αυτό που είπε ο Χρύσανθος; Σοβαρά; Για την αλήθεια όλοι οι χρόνοι είναι κατάλληλοι. Η αλήθεια είναι επιβεβλημένη στο διηνεκές. Όποιος καλλιεργεί τη βία κι όποιος την εφαρμόζει, είναι άκρο. Στ’ αλήθεια κι όχι «θεωρητικά». Και για τους μεν και για τους δε, ίδιος ο νόμος κι η φυλακή. Όποιος διαφωνεί με τον Χρύσανθο, κάτι ψευτοπροοδευτικά παρτάλια κυρίως, ενοχλούνται τα μάλα, γιατί τους βγάζει την κουκούλα. Πονάει η αλήθεια.
Όταν με την επίμονη κι οργίλη προπαγάνδα, μαύρη ή κόκκινη, νυχθημερόν από μπαλκόνια, οθόνες, μικρόφωνα, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δημιουργείς το κλίμα για να θεωρηθούν, οποιοιδήποτε, ως στερηθέντες το δικαίωμα στην ζωή και την τιμή, τότε η κατάληξη είναι μοιραία. Τραμπουκισμοί, λυντσάρισμα, καμμένες περιουσίες, πιστολιές, μαχαιριές. Φέρετρα.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής, υφισταμένων και πιθανών, προέρχονται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το ΚΚΕ. Ο ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία, όπως δείχνουν οι μετρήσεις, έχει κι αυτός διαρροές προς το κόμμα του Μιχαλολιάκου.
Είναι ψηφοφόροι – τιμωροί. Οργισμένοι, απελπισμένοι. Δεν είναι εθνικοσοσιαλιστές. Δεν πιστεύουν στην φυλετική θεωρία. Η πλειοψηφία τους ούτε μαύρα μπλουζάκια φοράει, ούτε τριάδες κι εν – δυό κάνει, ούτε πατάει το πόδι της στις εκδηλώσεις της Χρυσής Αυγής. Η πλειοψηφία τους, όπως ο μέσος νοικοκύρης απεχθάνεται το αίμα και το μπάχαλο. Ψήφισαν ή λένε πως θα ψηφίσουν την ΧΑ για να την «σπάσουν» στο πολιτικό σύστημα. Δεν προσδοκούν λύσεις. Το ξέρουν.
Η ηγεσία όμως της Χρυσής Αυγής, ο σκληρός πυρήνας των ανθρώπων που ίδρυσαν και στελέχωσαν την οργάνωση από την εποχή του μισού τα εκατό, είναι άλλη ιστορία, εκ πεποιθήσεως εθνικοσοσιαλιστές. Μην κοροϊδευόμαστε. Δεν είναι απλά εθνικιστές, όπως εγώ και κάποιοι άλλοι. Δεν είναι στα χνάρια και την παράδοση του Δραγούμη, του Συκουτρή, του Παπαναστασίου. Είναι στην γραμμή του Ες. Πιστεύουν στην ολοκληρωτική κι αυταρχική διακυβέρνηση, εκθειάζουν την δικτατορία, τον Μεταξά, τον Παπαδόπουλο αλλά τα νάματα της πολιτικής καταγωγής τους είναι στον Φαιό Οίκο του Μονάχου, στο Braun Haus, την πάλαι ποτέ έδρα του NSDAP. Έλκονται ακαταμάχητα από τον ακτιβισμό του πεζοδρομίου και την πολεμική ρητορική του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, τα σύμβολα του, τα στελέχη και τον αρχηγό του, τον φυλετισμό του κι έχουν αφιερώσει πολύ μελάνι εκθειάζοντας τα. Να λοιπόν, που κάποιος στην Αμφιάλη, τα πήρε σοβαρά όλα αυτά κι έγινε φονιάς, όπως οι οργισμένοι των τρομοκρατικών οργανώσεων κατάπιαν το «ταξικό μίσος» και το έκαναν σφαίρες και βόμβες κατά της κοινωνίας, αν δεν κάνω λάθος, εξίσου φονικά με τα μαχαίρια, έλκοντας την δική τους πολιτική καταγωγή από τον Λένιν, τον Στάλιν και την φονική ΟΠΛΑ.
Άλλοι ονειρεύονται δικτατορία και ξεκαθάρισμα των αριστερών «μιασμάτων» κι άλλοι ζαχαρώνουν Μελιγαλάδες. Κι οι δυο βλάπτουν σοβαρά την Πατρίδα.
Αρέσει δεν αρέσει, το χρέος μας είναι να εφαρμόσουμε άτεγκτα το Νόμο. Με ατσάλινο χέρι, χωρίς δισταγμούς και παλινωδίες. Είτε μαύρα φοράνε, είτε κόκκινα, είτε ροζ, όποιοι παραβιάζουν το νόμο, είτε τελώντας εγκλήματα, είτε προτρέποντας σε αυτά, έχουν μόνο μια θέση: πίσω απ’ τα κάγκελα.
Τυχόν απαγόρευση της Χρυσής Αυγής ως κόμματος, θα οδηγούσε στην γιγάντωση της. Με την αχλύ του μυστηρίου και την αίγλη του καταδιωκόμενου θα γινόταν ελκυστικότερη σε αρκετούς τσαντισμένους κι απελπισμένους πολίτες, ιδίως νέους. Θα άλλαζε όνομα, υποψήφιους και θα ήταν πάλι εδώ. Θυμηθείτε την ιστορία του ισλαμικού κόμματος στην Τουρκία. Θυμηθείτε την ιστορία του ίδιου του ΚΚΕ.
Η λύση είναι μία: άτεγκτη κι αδιάκριτη εφαρμογή του νόμου.
Και σημειώστε κάτι. Η κοπέλα της ΔΙΑΣ που συνέλαβε τον φονιά, έσωσε τη χώρα και δεν αστειεύομαι. Της αξίζει μια ελάχιστη ηθική αμοιβή. Αν ο δράστης έμενε ασύλληπτος, θα είχε καεί η Αθήνα. Οι λύκοι περίμεναν, όπως το 2008.
Καθήκον μας να φυλάξουμε άγρυπνα τα τείχη της νομιμότητας, δίνοντας παράλληλα, επιτέλους, παράδειγμα ηγεσίας. Καθήκον μας να μην επιτρέψουμε άλλα μέτρα, να μειώσουμε βήμα – βήμα την ανεργία και διαχειριζόμενοι σωστά, όχι μόνο τα λίγα χρήματα που ίσως περισσέψουν σε λίγο, αλλά τα σύμβολα, να σηκώσουμε και πάλι ψηλά την περηφάνεια και την ελπίδα των Ελλήνων.
Αν η Ζώνη δουλέψει πάλι, αν ο Πειραιάς, γίνει – ήμουν νιος και γέρασα – διεθνές ναυτιλιακό κέντρο, γυρίσουν μαζικά πλοία στην ελληνική σημαία κι η μαζική ανεργία γίνει ανάμνηση κι οι νοικοκύρηδες ξανά νοικοκύρηδες, αν τσακίσουμε την λαθρομετανάστευση, προχωρήσουμε γοργά στην ΑΟΖ και την εκμετάλλευση της, αν αποκαταστήσουμε το κύρος και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων, που πλήξαμε ασυγχώρητα, τότε δεν θα υπάρχει χώρος για κανέναν ακραίο, την προπαγάνδα του, τα μαχαίρια ή τα κουμπούρια του. Η Χρυσή Αυγή, όπως και οι παλαβές σέχτες του ΣΥΡΙΖΑ/Βίλα Αμαλία είναι το σύμπτωμα, όχι η αρρώστια. Κι η αρρώστια θεραπεύεται με αυτά που είπα.
Αδέρφια, η Πατρίδα έχει τεράστια προβλήματα. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να την κάψουμε και να αλληλοσκοτωθούμε. Και ξαναλέω: το δικαίωμα στη βία ανήκει μόνο στο δημοκρατικό κράτος. Συντριβή όποιου το αρνείται. Τελεία και παύλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου