Περισσότερο "σοβιέτ" δεν γίνεται Αντώνη...

του Κώστα Στούπα


Χθες ο κ. Μιχελάκης αρχικά αναφέρθηκε σε οριζόντιες απολύσεις εργαζομένων στα δημοτικά ραδιόφωνα της χώρας, αλλά στην συνέχεια ανασκεύασε επεξηγώντας πως ό,τι είναι να γίνει θα γίνει μετά από αξιολόγηση.
Ποιος και με ποια κριτήρια μπορεί να αξιολογήσει αν ένας σταθμός πρέπει να συνεχίσει να λειτουργεί και κάποιος άλλος να κλείσει; Αν ο τάδε τεχνικός ή δημοσιογράφος πρέπει να απολυθεί και ο δείνα πρέπει να λάβει αύξηση ή να προσληφθεί;
Αν το ποιος σταθμός θα λειτουργήσει και ποιος θα κλείσει είναι ζήτημα που το χειρίζεται η εκάστοτε κυβέρνηση, τότε άλλοι σταθμοί θα πρέπει να κλείσουν επί κυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας, άλλης επί μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι με μια κυβέρνηση Χρυσής Αυγής (σύμφωνα με την κατάταξη των 3 μεγαλύτερων κομμάτων)...
Πρέπει να υπάρχουν δημοτικά ραδιόφωνα, εφημερίδες ή κανάλια;
Γιατί, όχι. Αρκεί να μην επιβαρύνουν εν αγνοία τους ή υποχρεωτικά φορολογούμενους και δημότες. Όποιος δήμαρχος θέλει καλό ή κακό ραδιόφωνο, ας εξηγήσει στους δημότες πόσα από τα δημοτικά τέλη πάνε στο δημοτικό ραδιόφωνο, και αν συμφωνούν κανείς δεν μπορεί να τον εμποδίσει.
Αν κάποιο δημοτικό ραδιόφωνο βγάζει τα έξοδά του δεν πέφτει λόγος σε κανένα, πόσους θα απασχολήσει ή ποιους θα απολύσει.
Τον τύπο λοιπόν, τα ραδιόφωνα και τα μέσα ενημέρωσης γενικότερα, τα αξιολογούν
καθημερινά, οι αναγνώστες και οι ακροατές τους. Το ίδιο και τους δημοσιογράφους...
Μόνο στη χούντα, τα λοιπά φασιστικά καθεστώτα και την πάλε ποτέ ένδοξη σοβιετία τα μέσα ενημέρωσης και τους δημοσιογράφους τους αξιολογούν κρατικοί γραφειοκράτες, παρακομματικοί, οι παρακρατικοί και λοιπές σκοτεινές δυνάμεις.
Στις ανοιχτές κοινωνίες της αγοράς και δημοκρατίες (όποιος νομίζει πως συνάδει δημοκρατία χωρίς οικονομία αγοράς, επιχειρήσεις και ιδιοκτήτες πλανάται πλάνην οικτράν...) τα μέσα ενημέρωσης τα αξιολογούν οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι τηλεθεατές...
Οι επιχειρήσεις με βάση την απήχηση των μέσων στο κοινό διαφημίζονται και συντηρούν οικονομικά τις επιχειρήσεις.
Βέβαια έχει παρατηρηθεί η στρέβλωση, στις οικονομίες με ημισοβιετικές δομές όπως η Ελλάδα, το κράτος μέσω των κρατικών επιχειρήσεων να παριστάνει την αγορά και να μοιράζει έσοδα από διαφημίσεις κατά το δοκούν.
Με τον τρόπο αυτό συντηρεί διάφορα μέσα ενημέρωσης φαντάσματα τα οποία αφαιρούν πόρους από τα υγιή μέσα...
Όπως έγινε όμως και με τους σχολικούς φύλακες, τους δημοτικούς αστυνομικούς, τις μειώσεις μισθών και συντάξεων η κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες έτσι και αυτή δείχνει την προτίμησή της στα οριζόντια μέτρα και όχι την αξιολόγηση.
Τα μέτρα οριζόντιας ισοπέδωσης είχαν επιλέξει και τα σοβιετικά καθεστώτα μέχρι που η χώρα επλήγη από λιμούς καθώς κανείς δεν είχε κίνητρο να εργαστεί αποδοτικά. Για να μην ενδώσουν όμως στην καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα και την αμοιβή ανάλογα με την απόδοση, επέλεξαν το παραμύθι των ηρώων της σοσιαλιστικής εργασίας του Σταχανοβιτισμού, όπου όποιος έπιανε τη νόρμα αμειβόταν ηθικά και υλικά...
Εμείς κ. Σαμαρά κατά τα φαινόμενα, σε ό,τι αφορά το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο βρισκόμαστε ακόμη στο προσταχανοβίτικο σοβιετικό στάδιο...

Σοσιαλ(η)στικοί φόροι και σοβιετική οριζόντια ισοπέδωση...